Spanje

Nov 21-27

Donderdag 21 november

Wij gingen wandelen: eerst naar een strandje (de kust is rotsachtig, waardoor vele kleinere strandjes) en toen door het dorp. Best veel koffiebarretjes met terras. En allemaal redelijke druk bezocht door de lokale bevolking. Veel panden in authentieke stijl. Mooie kleurencombinaties. Ook de nodige middenstand. Dit is het sfeertje waar wij van houden. Rondom het oude dorp veel villa’s, waarvan een aantal slechts enkele weken per jaar worden bewoond.

Onze eerste koffie was bij Café de Villa. Tegen 13.00 uur vonden we een tafeltje bij Café Capri. Danielle kwam er ook naar toe. Onder genot van wijn, vermouth en olijven hebben we een gezellig gesprek gehad. Danielle vertelde ons veel over deze streek. Tegen drieën ging zij huiswaarts en wij wandelden naar Restaurant La Nansa. Danielle had ons aangeraden maximaal 3 gerechten te bestellen en te delen. En zij adviseerde de witte wijn Rueda! Prima suggesties, wij hebben genoten. Door de regen naar onze bus. Wandelen was geen optie meer. Het stormde en regende zo erg, dat zelfs Tinus weigerde de bus te verlaten.

Vrijdag 22 november

Geen vuiltje aan de lucht. Koud maar zonnig. Plan? We gaan door de Picos van Europa rijden. Vanuit Ribadesella over de N-364 en via de N-625 naar Gangas de Onis. Voorbij Corbes reden we naar Mirador de la Collada. Te smalle weg en geen of….. één en al mirador. Toen het kon, keerden we om. Verder over de 625, genietend van de fantastische, indrukwekkende natuur met z’n vele watervallen. Kajakken in de Rio Sella is hier helemaal hot! Ook tochten met buggy’s. Er zijn meerdere dorpjes, de beschrijvingen zijn geweldig, maar de wegen daar naar toe zijn erg smal. We stopten in Vidosa. Daar zijn meerdere klettersteigen van niveau 1 t/m 7. Ook Bungeejump en ziplinen. Bergklimmen zal hier ook zeker beoefend worden. (www.vidosamultiaventura.com). In de zomer hartstikke druk, nu min of meer alles gesloten. Wel een locatie om te onthouden.

We reden door tot het embalse (stuwmeer) van Riaño. We zagen de besneeuwde bergtoppen. Ook zijn recent rood/witte palen geplaatst. Er wordt duidelijk sneeuw verwacht.

De Embalse de Riaño ligt ten zuiden van de Picos de Europa op ruim 1100 meter boven zeeniveau. De stuwdam is gebouwd in de rivier de Esla en heeft een meer gecreëerd met een kustlijn van 103 kilometer en een inhoud van meer dan 650 kubieke hectometer, waarmee het qua omvang in de top twintig staat van de lijst van de embalses die Spanje rijk is.

Het plan is ontworpen in 1902, maar pas in de zeventiger jaren uitgevoerd. In 1987 werd de dam gesloten en liepen meerdere dorpen onder water, waaronder Salio, Bartolo, Pedrosa del Rey en Riaño. Dit alles onder groot protest van de bewoners! De pijlers van de hoge brug waarover je aan komt rijden zijn dwars door het oude dorp gebouwd. Op een bord langs de huidige oever staat daar een foto van. Wat herinnert aan het oude dorp is de kerk van Pedrosa die steen voor steen is afgebroken en weer opgebouwd in Riaño. Toen de oude dorpjes werden ondergedompeld, waren in Riaño alleen het gemeentehuis en politiebureau klaar. De beloofde huizen voor de bewoners moesten nog worden gebouwd. Velen zijn daarom weggetrokken.

We zijn gaan lunchen in Parilla el Molino. Daarna nog een flinke wandeling. Het enorme meer met daaromheen de Picos zijn imposant. De gedachte aan oude stadjes, oude romeinse bruggen, aan alles wat onder water ligt, doet mij wel wat.

Zaterdag 23 november

Zonnige dag. Altijd fijn. We reden over de N-621 naar Potes. Deze kant van de Picos vind ik mooier. Meer heuvels en op de achtergrond de rotsformaties. We zagen een aantal herten. Ook overal koeien met vaak één of twee honden om over de kudde te waken.

Potes is een super leuke, oude plaats. We hebben genoten van het stadje met de gezellige straatjes en vele terrasjes. Heerlijk in de zon onze koffie gedronken. Later op het terras van een heel druk bezocht cafeetje Vermouth gedronken en natuurlijk olijven erbij. Nog een 2e glas - zo lekker in de zon en tussen de Spanjaarden - nu een tapa van calamares (inktvis) erbij. Jammie! Een echtpaar uit Santander vertelde ons over de Telecabine, die naar 1827 meter gaat. Wij wilden dat graag doen en dan terug wandelen. Vanwege de harde wind kon dit helaas niet doorgaan. Wel werd ons opnieuw bevestigd dat je op de Picos een super actieve vakantie kunt hebben. Er zijn heel veel activiteiten hier en om een aantal van die kleine dorpen te bezoeken, moet je gaan hiken of fietsen of paardrijden of met een buggy op pad.

Wij besloten naar een hoger gelegen punt te rijden (Monte Hozarco), daar overnachten en morgen een lange wandeling te maken. Deze wandeling heeft geweldige reviews. Kortom de moeite waard. Eenmaal geparkeerd brak de storm los. Wat een razende wind! Dus googelen en jawel: code oranje - wind waarschuwing! Snelheden van 65 km per uur. Ik heb een groot respect voor de natuur en was dus eigenlijk gewoon bang. De bus wiebelde alle kanten op bij die rukwinden. Terug naar het lager gelegen en meer bewoonde Panes. Geparkeerd op een ongezellige grote parking. Maar we wandelden zo het stadje in. Potes is echt toeristisch. Panes is het tegenovergestelde. Maar ook een authentieke plaats met de nodige cafés/restaurants. Er was nog een camperplaats, mooi gelegen, maar daar zeiden de reviews over dat je de hele nacht wakker bleef door de koeienbellen en het hondengeblaf. Panes heeft het museum De Los Boles (bowlingmuseum). Dat is of was dé sport van Asturias. Een mix van kegelen, bowlen en jeu de boules. Een uitgebreide beschrijving van deze historische sport met zijn lokale helden vind je op: https://www.aytopbpanes.es/museo-de-los-bolos

Zondag 24 november

Een vroege start: Max Verstappen werd voor de 4e keer wereldkampioen! Vanmiddag finale Davis Cup: Nederland voor het eerst in de finale! Tussendoor hadden we een fietsroute gepland. 30 km en met echte stijgmeters: Panes - Siejo - Para - Hotel la Molinuca - Llonin - Alles - Llonin - Molinuca - AS 114 - Tobes - Robriguero - Panes. Een prachtige fietsroute. Tinus rende mee.

Onderweg zagen we veel afgerukte takken. Super blij dat we niet op de Monte Hozarco zijn gebleven! We reden over smalle boerenweggetjes. We moesten zelfs een stuk lopen. Af en toe een paar huizen, af en toe een paar koeien op de weg. Af en toe stilstaan en genieten van de magnifieke omgeving. Géén koffie-tentjes. Vanaf Molinuca (vandaag tussen 11.30 en 13.00 gesloten) fietsten we weer omhoog door Llanin (20 huizen of zo). Reuze grappig gebabbeld met twee lokale vrouwen. Ik geloof niet dat hier veel toeristen langskomen. Verder ging onze fietstocht over wildroosters met apart hekje voor Tinus. Geen beren op de weg, maar wel koeien. Tinus moest achter ons blijven. We wandelden heel rustig erlangs, maar oeps: een koe met vrij recent geboren kalf - heel wiebelig op de benen - midden op het pad. Foute boel. Rustig bleven we staan. Na een tijdje gingen moeder en kalf naar de zijkant. Wij verder. John liep een stukje voorop om de bocht met Tinus. Bleken daar nog veel meer heel jonge kalveren. John besloot dat we terug moesten. Maar oh wat was dat eng! Weer moesten we wachten. Een kalfje stond links voor ons op een hoger stukje land. De moeder met 2e kalf recht voor ons op de weg. Kalf was aan het drinken. We durfden niet tussen de twee door te gaan, dus wachtten we af tot het kalf zich weer bij de moeder voegde. Koeien zijn ook nieuwsgierig, dus kwamen er een paar onze richting op. Jeetje nee, alsjeblieft, zo eng……. In de natuur moet je moeder/kind met rust laten. Hoewel we echt op de fietsroute waren, begrepen we later in Restaurant la Molinuca (nu wel open) van de ober dat het buiten het seizoen is. Nou, lesje: volgende keer direct rechtsomkeert! We kunnen het dit keer na vertellen, maar je moet het lot ook niet tarten. Bij een kerkje in Robriguero aten we onze lunch. Opnieuw genietend van onze reis, van onze vrijheid, van alles wat we horen en zien. We hebben het giga-goed.

Terug bij de Clever gingen de fietsen schoongemaakt op de drager en wandelden wij het dorp in. Het is hier (gisteren ook) écht warm. Met hier bedoel ik ook echt in deze vallei. Er waait hier een warme wind. Tennis werd niet uitgezonden, overal voetbal. Begrijpelijk: nationale held Nadal was al uitgeschakeld. We hebben een echte kroegentocht gehouden. De veelal oudere obers zijn heel aardig! We waren ook zo’n beetje de enige klanten. Weer bij de Clever (Italië had inmiddels de Davis Cup gewonnen) hebben we nog wat gegeten en ging ik direct naar bed: pas 20.00 uur. Maar wel een mooie en zeer enerverende dag!

Maandag 25 november

Het heeft de hele nacht geregend, keihard! En ‘s morgens: een stuk koeler, maar weer bijna strak blauwe hemel en een schone bus! We hebben onze website bijgewerkt.

We gaan naar Santander en willen van daaruit via de kust weer noordwaarts gaan. Het gebied ten westen van Ribadesella richting Galicië doen we een andere reis. Begin middag vertrokken we. We waren nog niet op de snelweg of plan werd gewijzigd. We reden weer richting San Vicente, maar nu aan de andere kant van de baai en van daaruit zo dicht mogelijk langs de kust.

Bij Bahia de Méron (El Rosal) hebben we geluncht en hebben we Tinus uitgelaten op het strand. Hij ging helemaal los! Alsof hij in geen dagen uit was geweest. Terwijl hij gisteren nog 30 km had gerend naast de fiets!

We reden verder door of langs kleinere kustplaatsjes: La Braba - Oyambre - Gerra. Het is hier het walhalla voor surfers. We reden door La Rabia waar vooral brak water in de rivierbedding stond. Via Rubarcena kwamen we in Comillas.

We zagen een supermooi gebouw met daarnaast een ranke kathedraal. Het gebouw is Het Palacio de Sobrellano en het met andere ranke gebouw de Kapel-Pantheon. Comillas is een oude historische stad met o.a. El Capricho, een huis van Gaudi. Wij zijn doorgereden, maar hier is beslist veel te zien.

We reden over de CA 131 door Llandres, Sierra, Toñanes, Oreña. We zagen groene heuvels en rotsen langs de kust. Via de CA 137 kwamen we in Santillana. Daar inkopen gedaan bij Lupa. Van hieruit reden we over de CA 232 naar de camperplaats voor vannacht: Bahía de Usgo. Met de laatste zonnestralen daalden we af naar het strand, dat door steile rotsen wordt omringd. De golven beukten letterlijk het strand op. Ook hier rende Tinus weer als een dolle rond. Terug in de camper besloten we dat de omgeving minder leuk was dan aangegeven. We gingen ietsjes terug naar Cuchia waar we een leuker plekje vonden. Ik heb nog een stuk over de rotsen met uitzicht over de zee gewandeld. Het is machtig mooi! Op meerdere plekken zijn tussen de kliffen kleine strandjes, waar je via olifantenpaadjes kunt komen. Dat is voor morgen.

Cantabria heeft een mooie natuur en vele leuke plaatsen. Groen, bossen, heuvels en rotsen. We hebben onderweg hiervan genoten. Wel merken we dat men hier minder gecharmeerd is van buscampers. En ook dat er forse parkeerprijzen worden gehanteerd. Maar dat is in het toeristenseizoen. Wij kunnen nu ongeveer overal staan.

Tinus is een echte camperhond geworden en kent onze bewegingen erg goed. Pas als we wakker zijn wil hij even uit. Trekken we schoenen aan, gaan we wandelen. Pakken we de fietsen, wordt het rennen. En een enkel keertje mag hij even knuffelen op schoot. Hij heeft het dik naar zijn zin!

Dinsdag 26 november

We hebben uitgeslapen. Op enig moment piepte Tinus dat het echt tijd was er uit te komen. Camperdeur open, maar daar neemt deze hond geen genoegen mee. Gewoon meelopen, ja! Ik schoot wat aan en wandelde naar een ander stuk strand. John mocht een keertje blijven liggen. Heel veel vissers waren op het havenhoofd. De golven knalden weer het strand op. De breedte van het strand verminderde snel, zodat ik toch maar gauw terug liep.

Na het ontbijt gingen we op zoek naar een koffiebar. De eerste 'El Chiringuito'; gesloten; de tweede 'El Caladero'; gesloten. Verderop zagen we werklui lopen. Die kwamen van Camping Restaurant Hermanos Garcia; Abierto! Geen honden, nou Tinus kan wel even buiten wachten. Hij kreeg snel gezelschap. Deze tent is duidelijk de enige in de omtrek die open is. De bewoners komen hier voor hun espresso en hun babbeltje. Ze begroeten elkaar allemaal. Het moet gezegd: de koffie is verrukkelijk! Nog even gevraagd naar het dagmenu. Dat klonk prima, dus eerst flink aan de wandel. We liepen langs de weg van de zee af het plaatsje Cuchia in. Het ligt wat hoger op een kam, waardoor de meeste huizen een fantastisch uitzicht hebben. Vanuit deze heuvelachtige streek zie je in de verte de Picos en aan de andere kant de zee. Langs een weiland vonden wij een olifantenpaadje dat weer richting de zee ging. Over de rotsen en kliffen liep zo’n smal paadje verder. Diep onder ons het kabaal van de kapot slaande golven. Het is een prachtig gezicht. Het uiteenspattende water kwam wel 20 meter hoog! Deze ruige kust met kleine, verborgen strandjes verveelt nooit. Het is mooi, boeiend, adembenemend….. Wel is het af en toe oppassen geblazen. Op sommige stukken loop je redelijk dicht langs de afgrond. Hier maar beter niet uitglijden of struikelen. Maar wat een spektakel! Woorden schieten te kort.

We brachten Tinus terug naar de Clever en wij togen naar het restaurant voor onze almuerzo (lunch). Drie gangen, te weten voorgerecht met keuze uit spaghetti, soep of speciaal eiergerecht. Hoofdgerecht met keuze vlees (Ternera) of vis (Merluza) met friet en dessert waar wij beiden de citroenmousse namen. En een fles koude rode wijn. John nam nog een cortado. Het smaakte overheerlijk! Afrekenen: €27,50. Niet te geloven!

Ik ben daarna gaan werken, John een verdiende siësta. In de namiddagzon hebben we thee gedronken en daarna nogmaals via de olifantenpaadjes over de rotsen gebanjerd. Alweer een geweldige dag.

Woensdag 27 november

Een zonnige dag. Wat zullen we gaan doen? De temperatuur varieert hier het gehele jaar tussen 8° en 23°. Een gematigd maritiem klimaat, het hele jaar dus ook kans op neerslag. Het is dan ook niet voor niets de groene regio van Spanje. Vandaag wordt het 18°. Dan is terug naar Nederland met storm, sneeuw en gladheid niet het meest voordehand liggende. De groene weides om onze camperplaats worden ‘s zomers gebruikt als gemeentelijke parkeerplaatsen. Dan is het hier bommetje vol met toeristen uit allerlei landen. Na de koffie wandelden we dit keer landinwaarts.

Meerdere paden door het glooiend landschap waar werd aangegeven dat biodiversiteit werd toegepast. Kortom verboden buiten de paden te treden en honden aan de lijn. In deze stukken natuur verbleven koeien, ezels en paarden. We liepen eerst omhoog (Mirador La Cantera 125 meter) en daarna daalden we af tot de delta, de monding van rio Saja. Bamboe, Kleef- en Kruiskruid bloeit hier volop. Na onze lunch (weer heerlijk dagmenu) ging ik uit met Tinus langs de zee. Vandaag is er slechts deining en vloeien de golven tegen de kliffen/rotsen. Geen spatje water vliegt omhoog! Wat een verschil met de voorgaande dagen. In de zon voelt het nu aan als 24°.

Vervolg

Page updated

Google Sites

Report abuse