Spanje

Feb 2-12

Vrijdag 2 februari

Enfin verder naar Hondarribia waar ik 55 jaar geleden met mijn oudste zusje Ruby en wijlen haar man Wim ben geweest. Nog steeds op z’n kop staande verkeersborden onderweg, maar verder geen last van de boeren. Wel op meerdere op- en afritten extra politiebewaking. Vlak onder de oude stadsmuur konden we parkeren. De oude stad - het historische centrum - is bewaard gebleven. Oké, mooier dan 55 jaar geleden. Toen waren er western deurtjes en liep de Guardia Civil in oud tenu. Toen heb ik het kasteel bezocht: een gigantische binnenplaats waar een heel leger binnen kon galopperen en door de muur was een gigantische boom gegroeid. Nu is het een super mooi gerestaureerde Parador. Ook de straatjes zijn prachtig in oude stijl!

Terug bij de Clever besloten we naar een hoger gelegen stuk te rijden met uitzicht over de oceaan.

Zaterdag 3 februari

Prachtig weer, 8 - 16° en strak blauw. We staan op een hogere rots naast andere campers met uitzicht over de zee. Blijkt vanmiddag en vanavond hier een wedstrijd met honden te zijn: Bikejoring en Canicross. Wij hebben er nog nooit van gehoord, dus al snel besloten hier nog twee nachten te blijven. We gingen eerst zelf een lange wandeling maken: een tocht van 20 km. Echter vermelden de borden dat we daar 7 uur over zouden doen. Eenmaal onderweg begrepen we waarom. Het was geen recht toe recht aan pad met hoogteverschillen. Het was echt klauteren, over water heen, stijl omhoog/omlaag, etc. Jas en trui verdwenen al gauw in de rugzak. Tinus rende op en neer, heen en weer, kortom: hij was enorm in z’n nopjes. Ergens op ⅕ van de afstand besloten we niet de lange tocht te maken, maar over de fietsroute terug te wandelen. Tinus aan de riem. Oeps, geen riem! Die lag nog op de plek waar we de kleding in de rugzak hadden gestopt. Er zat dus niets anders op dan dezelfde weg terug te gaan. En hoewel hier iedereen met 1 tot 5 honden loopt, waren we blij dat onze riem niet was meegenomen.

Terug bij Clever hebben we onze stoelen in de zon gezet. Zo fijn! Zo genieten! We zagen de sporters komen, hun voorbereidingen treffen en hebben ons verdiept in wat we zouden gaan zien.

Wat is bikejoring?

Bikejoring is een dynamische hondensport waarbij de baas mountainbiket en de hond hem voorttrekt. De hond draagt een speciaal harnas en is met een lange elastische lijn (2,5 meter) verbonden aan de voorzijde van de fiets. Een lijnuithouder zorgt voor een veilige afstand tussen lijn en wiel, zodat hier geen ongelukken mee kunnen gebeuren. Bij wedstrijden zijn de afstanden meestal tussen de 4 en 6 km en wordt om de minuut gestart als in een tijdrit. Omdat de snelheden kunnen oplopen tot dik boven de 30 km per uur is het erg belangrijk dat de hond goed luistert naar commando’s als links, rechts, rustig en stop en dat hij leert om andere honden in te halen en zelf ingehaald te worden.

Wat is Canicross?

Canicross is hardlopen in de natuur met een aangelijnde hond die naar hartenlust mag trekken zodat baas en hond samen zo snel mogelijk een parcours over onverharde paden afleggen. De sport staat open voor alle typen honden, klein of groot, ras of geen ras. Naast een enthousiaste hond heb je alleen een heupgordel, een goed passend tuig, een elastische lijn en een paar hardloopschoenen nodig. Afhankelijk van looptalent en trekkracht betekent het voor de één gewoon hardlopen met je hond, voor de ander heel veel harder lopen dankzij je hond en voor sommigen lijkt het meer op vliegen. Bij de meeste wedstrijden wordt een tijdritstart toegepast waarbij individueel om de 30 seconden wordt gestart. Dit voorkomt dat honden te dicht op elkaar zitten en elkaar uitdagen of hinderen. De afstanden zijn meestal 2 à 3 km voor de korte afstand en 5 à 6 km voor de lange afstand.

Wij hebben beide wedstrijden bekeken en ja, gewoon heel erg leuk! Bij de start van de Canicross was het een geblaf van jewelste. Wat een herrie! Bij de finish zagen we een paar honden met voldoende energie, maar ook veel honden die het wel welletjes vonden. Overigens is voor de start een veterinaire controle en na de finish staan er voldoende teilen met water klaar voor de honden.

Het was kortom een leuke en leerzame dag. Tinus werd veel geaaid en of wij ook meededen. Antwoord: voor de hond geen probleem, alleen wij nog!

Zondag 4 februari

Vanochtend opnieuw wedstrijden Bikejoring en Canicross + als laatste een Canicross popular. Daar startte iedereen tegelijk. We zagen 2 x 2 meisjes met één hond, een vader met hond + dochter met hond, etc. Wat een plezier heeft iedereen hier. Natuurlijk ook luid geklap voor alle finalisten.

We zijn in de middag naar beneden gewandeld langs de rotsen naar de havens en via het strand naar het centrum van Hondarribia. Zo leuk hoe hele gezinnen met elkaar uitgebreid lunchen, langs marktkramen slenteren, gewoon met elkaar genieten. We luisterden naar een Baskisch mannenkoor met een stok in de ene hand voor geluidsondersteuning en een glas wijn in de andere hand om de stem te smeren. Echt prachtig allemaal. En ja, toen lieten we ons toch verleiden voor onze eerste echte Spaanse tapas met droge witte Spaanse wijn! Het kon niet beter.

Enfin, tijd om terug te wandelen, de rots op naar onze Clever. Morgen reizen we verder.

Koken doen we dagelijks in de Clever en nog steeds eten we wat we uit Voorburg mee hebben genomen. Behalve brood hebben we nog geen boodschappen hoeven doen.

Maandag 5 februari

We gaan vandaag naar Pamplona. Deze stad is bekend om de jaarlijkse stierenrennen tussen 6 en 14 juli. John en ik liepen direct naar het grote plein om in de middagzon te genieten van een ensalada en blond biertje. Daarna liepen we de oude stad in. Zoals in vele dorpen en steden ook hier leuke oude straten, van heel smal tot iets breder. We hebben een stuk door de straatjes van de stierenrennen gelopen, waarbij we via “La curva de la estafeta” de Rue de la estafeta opliepen. Bij deze rennen worden geen lansen, zwaarden, dolken of pieken met weerhaken gebruikt. Er rennen duizenden mensen (meest mannen) en 6 stieren los door de gebarricadeerde straten. Ook deze stierenrennen heb ik 55 jaar geleden gezien. Mijn zwager, zusje en ik stonden toen vlakbij “La curva”. Tegenover de Plaza de Toros (Arena) staat een prachtig - ik denk bronzen - beeld van deze happening. We wandelden terug naar Clever via een oude ommuurde route. Dit bleek bij navraag de vroegere bescherming (gracht) van de stad te zijn geweest, uiteraard toen gevuld met water. Waar haalden ze dat water vandaan? Niet zo weinig ook!

Enfin, we willen verder naar het zuiden, dus met de Clever richting Burgos. We reden door Estella, ooit de hoofdstad van Navarra, maar waren niet onder de indruk. We kozen een overnachtingsplaats ietsje verderop - onderweg een paar boodschappen gehaald. De uitgezochte plek zag er helaas te smerig uit. Dus over een landweggetje naar een plek bij het Monasterio de la Santa María de Irache. Deze lijkt buiten gebruik, maar ligt wel op de pelgrimsroute. Ons lijkt het een mooie rustplaats. Tegenover de ingang en naast het Museo de Vino. Prima! Na het snacken en eten hadden we een gezellig en lang telefoongesprek met de kinderen. Van serieus tot woordgrappen.

Dinsdag 6 februari

Heerlijk geslapen en laat wakker! Vandaag bij ontbijt gebakken eieren! Met het uitlaten van Tinus liepen we langs het wijnmuseum en daar was voor de pelgrims een waterkraan en een rode wijnkraan. Wel je eigen beker meenemen. Aldus vulden wij onze waterbekers en zaten we om 11.00 uur aan de rode wijn van deze streek. Op de info staat dat tot 100 liter wijn per dag beschikbaar wordt gesteld! Wouw! Het hek is open van 8.00 tot 20.00 uur. Wij hielden het bij een half glaasje p/p.

Vandaag staat Burgos gepland. Maar ook hier: de boeren zijn boos. We hadden ze al heel vroeg vanochtend gehoord, we zouden ze nog vele malen vandaag tegenkomen. Met af en toe oponthoud was onze eerste stop Logroño. De trek in koffie was groot, helaas de kans om ergens te kunnen parkeren erg klein. Dan maar verder. Pech: de boeren stonden in de weg. We werden de campo ingestuurd. En natuurlijk zijn wij nu de boeren erg dankbaar. We hebben zo' n mooie rit gehad en zoveel moois gezien.

Allereerst al die wijnranken en vele Bodegas. En die glooiende hellingen met tussen de wijngaarden door olijf- en/of amandelbomen die al ten dele in bloei staan. Hoe fantastisch mooi is dat! En als je dan toch aan het dwalen bent en dan ineens ziet staan “ Marques de Riscal” (je weet wel: die flessen Spaanse rode wijn met zo'n dun gouden draadnetje), dan ga je daar natuurlijk naar toe. El Ciego (De plaats waar Marques de Riscal én Marques de Caceres zijn gevestigd) blijkt een harstikke leuke plaats. Oud en verzorgd en heerlijke koffie! De Cappuccino en café americano kosten bij elkaar € 2,60. Ook hier rond gewandeld en toen naar de Bodega van de Marques de Riscal gegaan. Een hartstikke apart gebouw - wat heet! Nog leuker: het is een hotel. Van buitenaf is er geen recht stukje te zien! We zijn de proeverij ingegaan en hebben een paar heerlijke wijntjes gescoord. De Magnum van €467,- hebben we dit keer niet gekocht 😏.

Verder ging ons ritje tussen de wijngaarden door. Inmiddels scheen de zon. De streek La Rioja is adembenemend mooi! Niet alleen de boeren , maar ook de Ebro hebben we meerdere keren gekruist. Ook werden er ergens onderweg door de politie terug gestuurd. Wel was de man zo aardig aan te geven hoe we ongeveer moesten rijden. Wij bleven genieten van een super gaaf landschap. We kwamen einde middag aan in Burgos. We hadden een gratis plek van de gemeente waar we grijs en zwart water konden lozen en drinkwater aanvullen. Zo gezegd, zo gedaan. De plek vonden we niet leuk en te ver van het oude Burgos. We zijn naar een andere slaapplek gereden waar nu (‘s avonds 20.30 uur) de protesterende boeren nog steeds toeterend aan de andere kant van de Rio Arianzón rijden!

Woensdag 7 februari

Van Burgos vinden wij de oude binnenstad geweldig. Een Colegio uit 1567 die nog steeds Colegio is. Alles draait om de kathedraal van de heilige Maria van Burgos. Deze is groots en echt mooi! Maar de rondom gelegen oude straten met de mooi gerestaureerde panden en leuke beelden geven iets magisch. Ook veel winkels en speciaalzaakjes, zoals de hoedenwinkel, een winkel gespecialiseerd in allerlei champignons en paddenstoelen, de ambachtelijke slager, etc. Het is koud, winderig en miezerig. Dat is jammer, maar doet aan de sfeer van deze stad niets af.

De volgende stad is Palencia. Volgens John zijn informatie een hele gave stad. Dat viel dus vies tegen. Winkels, mooie oude panden, maar om de één of andere reden geen bal aan! Dus door naar plan B: een dorpje genaamd Baños de Cerrato. Hier staat het oudst bewaard gebleven kerkje van heel Spanje. Turf vink! Maar ook hier valt niets te beleven. De volgende stop is een camper overnachtingsplaats met stroom in Villamuriel de Cerrato. Gelukkig nog één plaats beschikbaar Pffff….. eenmaal geïnstalleerd kwamen er zeker nog 4 campers aan. We waren dus mooi op tijd.

Donderdag 8 februari

Het waait, wat heet …… het stormt. Vanwege de weersverwachting voor de komende dagen besloten wij hier te blijven. En niet te vergeten: de boerenprotesten. Die zijn vandaag in deze regio volop gaande! Na een rustige start zijn we het dorp ingelopen voor koffie. Eerst natuurlijk een rondje om de kerk. Wat we in de andere steden zagen en nu ook hier: meerdere ooievaarsnesten met meerdere ooievaars koppels. En maar klepperen met die snavels! Zouden daar de Spaanse castagnettes vandaan komen? De kerk is ook hier weer een mooi monument. In een prettige bar annex ontmoetingsplek koffie. Verboden voor honden. Tinus aan een paal en wij naar binnen. Gevraagd in mijn beste Castellano of Tinus echt buiten moest blijven? Nee hoor! Hopla, geregeld. Ook was hier super goed internet. Dus alles geupdate. Bij het afrekenen werden we aangesproken in het Nederlands door een man die in dit plaatsje woont, maar tot zijn pensioen in Utrecht heeft gewerkt. Wij wandelden terug via de Dia supermarkt en langs de tapas bar. De keuken is open tot 15.00 uur. Wij dus terug naar onze Clever en beiden aan het werk. Om 14.15 uur gestopt. In de tapasbar was een dagmenu. Wij kozen beiden voor een tonijnsalade vooraf en daarna calamares. Natuurlijk vergezeld van gekoelde rode wijn. Tot slot een dessert en afgerond met een cognac Carlos III. Ondertussen het Spaanse nieuws gevolgd op TV. Wij steunen de boeren, maar waren blij dat we niet de weg op zijn gegaan. Enfin, nog een glaasje cognac en afrekenen. €36,00 ! Hier kan je nog genieten van je aow. We blijven zeker nog een nachtje!

Vrijdag 9 februari

Regen en wind en regen en regen. Je zou denken dat de Spanjaarden daar blij mee zijn. Maar nee dus. We zijn de hele dag in de Clever gebleven, behalve af en toe een hoognodig kort uitje met Tinus. Eigenlijk vonden wij het prima zo. Gewoon een dagje rustig lezen. En natuurlijk de website bijwerken, foto’s verbeteren e.d. Om 18.15 we het eindelijk droog. We zijn langs en door Villamuriel gewandeld. Opmerkelijk dat in zo’n kleine gemeenschap hele mooie, grote villa’s staan, rijtjes huizen, maar ook heel oude, ten dele ondergrondse woningen. Verder een super de lux tig sterren restaurant, de bar annex restaurant La Peseta, een kleine afhaalbar, 2 supermarkten, een paar andere winkels en natuurlijk de tapasbar. Het plaatsje oogt bijzonder verzorgd en heeft een mooie landelijke omgeving. We zijn in de tapasbar blijven borrelen en hebben genoten van de lekkere echte Spaanse Jamon Iberico (ham) of was het Jamon Pata Negra?. Die smelt zo ongeveer op je tong. Tegenover de camper parkplaats is een sportcentrum met o.a. padelbanen, zwembad, voetbalvelden en een indoor kinderspeelparadijs. Toen wij terug liepen was het redelijk vol in de tapasbar, maar hier zat het ook behoorlijk vol. Allemaal gezinnen die in de kantine aten en kinderen die zich uitstekend vermaakten.

Wij gingen terug en namen nog een afzakkertje. Mijn boek “Het dossier” van Anya Niewierra (zij schreef ook De Camino) is bijna uit!

Zaterdag 10 februari

We moeten vandaag deze plek verlaten (maximale toegestane parking is 72 uur). Vannacht stonden hier 13 camperbussen, terwijl er maar 7 officiële plekken met stroom zijn. Kennelijk een zeer geliefde stop onder de camperaars. We wilden ook weer verder. Het is een heerlijk zonnige dag, maar ook koud. Ideaal dus om te rijden. We gaan naar Segovia via de Autovía de Pinares. Opnieuw zagen we onderweg veel ooievaarsnesten met op elk een ooievaar stel erbovenop. Segovia ligt ongeveer 100 km ten westen van Madrid op een hoogvlakte van ong. 963 mtr.. We reden door een groene omgeving en zagen in de verte zware wolken hangen. Vlak voordat we Segovia binnen reden had het hier heftig gehageld. We glibberden zo’n beetje de stad binnen. Als eerste gingen we naar een wasserette. Ruim een uur later was alles schoon en droog! Inmiddels had een inwoner ons uitgelegd dat we konden parkeren/slapen bij Plaza de Torres en ook hoe het openbaar vervoer werkt. Heel simpel: ticket kost €1,- per persoon. Honden zijn helaas niet toegestaan. Tinus moest dus op onze Clever passen.

Met één verbinding reden we rechtstreeks naar de oude stad met het waanzinnig mooie aquaduct. Gelukkig was het regenen/hagelen gestopt, maar het was wel ijzig koud. We zitten op ong. 1000 mtr hoogte en de temperatuur wijst 2° aan. De stad is echt heel gaaf! Veel mooie, smaakvolle winkels en een gezellige drukte. Nadat we met vele ahhh’s en ohhhh’s door de stad waren gewandeld, werd het tijd voor een drankje.

We gingen bij Bar Rubí naar binnen. Daar stond al veel personeel en wat bleek: vanavond is het defile van het carnaval. Dat moesten wij natuurlijk ook zien! Dus nog ergens een broodje/wrap kebap gescoord. Dit al lopend verorberd, genietend van alle drukte, verkleedpartijen etc. om ons heen. Toen naar Plaza Mayor. We hadden het echter zo koud, dat we toch weer een bar in gingen voor een koffie en een thee. Tegen 21.00 uur kwam de optocht het plein op. Toch reuze grappig! In Nederland gaan John en ik nooit naar het carnaval. Twee jaar geleden hebben we het hele spektakel in de Dominicaanse Republiek aanschouwd en nu hier in Segovia in Spanje! Wij waren vermoedelijk de enige toeristen die hier geen flauw benul van hadden. Enfin, er volgden nog wat toespraken, maar wij vonden het mooi zo. Te koud! In een overvolle bus terug. Ook dat is gewoon leuk.

Zondag 11 februari

Wakker worden met 2° en gevoelstemperatuur van -1°. Toch precies waarvoor je naar het zuiden rijdt? We mogen niet klagen. Verwarming op gas doet het prima. Dus binnen mum van tijd was het lekker warm in onze Clever. Nadat Tinus goed was uitgelaten, gingen John en ik weer naar de oude binnenstad. Helaas was de ov-bus net weg. We zijn toen maar gaan lopen. Top besluit!

De afstand viel reuze mee en we liepen langs het gehele Romeinse aquaduct. Geniaal hoe die stenen in elkaar passen, op enig moment in twee verdiepingen over gaan, waarvan de onderste bogen ook steeds hoger worden. Dat zoiets al bijna 2000 jaar staat! Onvoorstelbaar! We liepen langs meerdere kerken, langs Casa de Picos, langs de Kathedraal naar Alcázar. Dit is het sprookjeskasteel waar vele koningen en koninginnen langere tijd verbleven en wat nu museum is. Onderweg was het een gezellige drukte met veel carnavalskleding en veel muziek. Ook waren er straatoptredens, waaronder de marionette speelster met een pop met zo’n mooie oogopslag en zo'n goede handbeweging bij het bespelen van de viool. We waren echt onder de indruk.

Inmiddels was de zon doorgekomen en werd het zelfs richting 10°. Op de terugweg gestopt voor een warme chocola met churros? En….. ik zag Brandy 103 staan. Dat was ooit mijn lievelings drankje. Al op mijn 15e dronk ik dit ‘s morgens met mijn zwager bij de koffie met churros in de stad Malaga. Tja, mooie tijden. John en ik besloten ook de terugweg te lopen. Was wel wat zwaarder (groot deel omhoog), maar voelde geweldig. Nogmaals: je wandelt door een gezellige drukke stad met allemaal vriendelijk en blije mensen. We besloten nog vandaag naar Avila te rijden. Ligt nog hoger (ong. 1100 mtr) en is daardoor ook iets kouder! Het schijnt nog mooier te zijn dan Carcassonne in Zuid Frankrijk. We kozen voor een betaalde camperplek met elektra, douche/toilet, etc.

Maandag 12 februari

Camperplek absoluut prima met douche en toilet. We zijn met Tinus naar de oude stad gewandeld en alweer: één groot museum. Bewonderenswaardig is dat de muur van 2.5 km lang, gemiddeld 13 mtr hoog en 3 mtr dik nog geheel bewaard gebleven is en ook dat de meeste huizen goed bewaard/gerenoveerd zijn. Natuurlijk de kathedraal en meerdere kerken, maar ook vele palacio’s waarvan een enkele nog privé bezit is, de meesten zijn nu hotel! Het is buitengewoon mooi. Al die palacio's hebben een binnentuin. Echt zo stijlvol! Ook hier werden we vergezeld door vele ooievaars. Echt niet normaal! In Avila kun je blijven wandelen en je afvragen hoe je leven geweest zou zijn als je in een dergelijke omgeving was geboren en getogen. Op een terras koffie gedronken in de zon en door de hoge muren geen wind. Genieten dus!

Het wandelen bergop - bergaf gaat ons steeds gemakkelijker af. Terug bij de Clever besloten we na de lunch door te rijden over een B-weg richting Plasencia. Een prachtige route: de N110! Onthouden! We reden eerst langs koeien in schaduw- en zonrijke landerijen. Op enig moment was er een landgoed met alleen maar zwarte stieren, zowel heel jong als al wat ouder! Verderop weer koeien en om ons heen de bergen van de Sierra de Gredos. We reden de regio Extremadura binnen en daar veranderde de landbouw in enorme kersengaardes. 1,5 miljoen kersenbomen! Als die straks in maart/april in bloei staan, heb je hier heel veel toeristen. Die enorme hoeveelheid aan wit bloeiende bomen! En dat kilometers lang door de gehele Valle del Jerte. Dat moet prachtig zijn. De weg door de vallei van de rivier de Jerte is nu al spectaculair. Al die tegen de bergwand aan geēgaliseerde terrassen met kersenbomen! Het zijn er zo ontzettend veel! Wij reden er vandaag doorheen. Op dit moment is alles min of meer gesloten. Maar….. spectaculair. Hier ergens wilden we overnachten. Niet direct aan de doorgaande weg. We reden daarom naar een Park4Night. Oeps, dat werd spannend. Door smalle steegjes, berg op en waarschuwing voor racefietsers! John had het dik naar zijn zin. Maar iets moet ook haalbaar zijn en dat was deze locatie duidelijk niet. Terug naar een verbindingsweg.

Een andere locatie gezocht en verder ging onze rit over een zeer bochtige, maar oh zo mooie bergweg. We kunnen iedereen adviseren: rijd deze N110. Bedenk wat je wil zien ivm jaargetijde en aantal toeristen. Wij zijn zo onder de indruk en zo blij dit op deze rustige manier te kunnen ervaren. We staan nu op een plekje aan een meer dat heet: Embalse (= reservoir) de Plasencia. Voor ons het Walhalla. Dit heb ik wel vaker geschreven. Hoeveel Walhalla’s zijn er wel niet????

Vervolg

Page updated

Google Sites

Report abuse