In tegenstelling tot de weersvoorspelling is het prachtig weer, strak blauw en met vest warm genoeg. Voor onze bus een echte Jeu de boules baan. We hebben natuurlijk een wedstrijd gespeeld met een koffiepauze. Ligstoelen uit de auto en genieten in de zon. Zodra Tinus de Jeu de Boules ballen ziet, gaat hij met staart tussen de benen terug in de camper. Ballen gooien zou voor hem moeten zijn!
Inmiddels hadden we met Claire en Ulrik afgesproken om einde van de middag wat te komen drinken. Ze zijn nu verhuisd en wij hebben geen idee wanneer we weer zo dicht in de buurt zijn. Dus begin middag, het begon ook te betrekken, reden wij over zeer landelijke routes naar Fursac.
We reden door zacht glooiend landschap en gingen verder de regio Dordogne uit en de regio Charente binnen. We passeerden Chalais met een waanzinnig mooi kasteel. Deze eveneens glooiende, groene streek kent diverse vormen van akkerbouw.
Door Montmoreau via de D74 namen we een afslag dat een bospad bleek naar een onbekende stop van John. We schoten beiden in de lach! Tja, wat we daar moesten?
Dus verder, genietend van de omgeving over de D10 naar Blanzac- Porcheress. Het was te laat om een stop te maken. We kwamen de Etriac wijn tegen. Geen idee, maar dus wel onthouden. We reden over de Route des Argoulons en uiteindelijk over de E606-N2141-B951-D1 naar Fursac.
Het tuinhek van Claire stond open. Een aardige buur hielp ons achteruit de tuin in te rijden. Dat ging kiele-kiele. De buur lette aan de voorkant op dat het goed ging en ik aan de achter- en bovenkant. Even later kwamen Claire en Ulrik eraan. Het huis is niet groot, maar super mooi gerenoveerd en met een fijne gesloten houtkachel. En twee enorme schuren waar ook van alles mee mogelijk is. Ben dan ook heel benieuwd wat zij uiteindelijk hiermee gaan doen. We hebben super gezellig geborreld. Ulrik heeft een heerlijke maaltijd gekookt. Er is veel af gekletst met Claire. Zij vertaalde af en toe. John spreekt geen Frans en Ulrik alleen maar Frans. Een conversatie zit er dan ook niet in. We bleven in de tuin overnachten, in onze camper.
We werden laat wakker. Claire en Ulrik waren al weg. We hebben koffie gedronken bij de tabaco in Furnac + wandeling o.a. langs mooi, maar verlaten chateau. Toen reden we een landelijke route door La Creuse naar Agenton via Saint-Priest-La Feuille, Lizière, Noth, Colondannes, Saint-Germain-Beauprés, Azerables. Groen, glooiend, gaaf! Ondanks slechtere weersomstandigheden een prachtige tocht. De meeste van die kleine plaatsjes hebben weinig te bieden. Maar in deze streek kun je uren wandelen en fietsen zonder je ook maar één moment te vervelen.
Agenton-sur-Creuse is een oude, archeologische stad met een rijke historie. Een muur van een fort uit 800, een kerk uit 1400, Chapelle de la Bonne Dame met de brons met goud gegoten maagd uit 1689, etc. De stad is ook heel levendig met veel restaurantjes en veel mensen op straat. Natuurlijk ook hier alles in kerstsfeer. We hebben chique geluncht, daarna het stadje verder bekeken. Veel winkels en veel bedrijvigheid. Hoewel best al dichtbij Parijs (290 km) zijn de huizen reuze betaalbaar. Na onze stadswandeling, ja ook helemaal de berg op naar onze lieve vrouwe, dronken we nog koffie in een klein en overvol, maar hartstikke leuk tentje. Hoe gezellig het hier ook is, we gingen verder. Doel: Vatan. Omdat het nu echt afkoelt, gewoon koud is ‘s nachts, zoeken we de betaalde camperplaats op. We hebben daar elektra (kachel) en kunnen weer lozen + bijvullen.
Ondanks de kille avond gingen we toch - gedreven door nieuwsgierigheid - het stadje in.
Vandaag is het echt een grauw-grijze dag. De route was echter super. We reden over rustige, kleinere wegen en we konden goed opschieten. Een sportcafe in de buurt van Montargis had meerdere tv schermen, maar allemaal met paardenrennen en draverijen. Het cafe zat bomvol met gokkers. We stapten precies om 14.00 uur binnen bij Chez Couto in Chalette-sur-Loing (Montargis) waar we de F1 hebben gezien. Na de finish ging onze rit ging verder. De omgeving was minder leuk, hoewel Ferrieres-en-Gatinais een super leuke plaats lijkt. Al gauw zagen we niets meer. Donker en regen. We sliepen op Aire camping de Mon Village in Connantre.
We bleken in Connantre op een ex groot sportcomplex te staan. De camperplaats is super mooi, maar wel direct langs de snelweg. We reden over D44 door eindeloze akkerbouw (veel graan, suikerbiet, e.d.) en kwamen op de route touristique du Champagne.
De eindeloos uitgestrekte akkerbouw gebieden werden enorme wijngaarden. Het ene na het andere champagne huis. Voor ons allemaal onbekende merken. We reden door een mooi oud plaatsje Montmort Lucy met een erg mooi, oud en nog bewoond kasteel. Verder via Epernay naar Reims.
We reden Reims binnen over de Avenue de Champagne. Tot zover een mooie en zonnige route. Hier konden we en moesten we AdBlue tanken. Via Rethel, Chamberville en langs de Maas reden we naar Givet, de plaats waar de Maas België binnen stroomt. Givet was enigszins een teleurstelling. Somber! Niet alleen door het miezerende koude weer, en ook niet omdat op maandag veel zaken gesloten zijn, maar de gehele aanblik. De beschrijving was zo veel belovend, maar andere plaatsjes waren echt veel “warmer”. We hebben gewandeld door het oude centrum. De historie is absoluut interessant. Wij wilden niet hier blijven dineren. Dus hopla door naar Dinant.
Dinant is een mooie stad en al helemaal in de zeer creatieve kerstsfeer. We wandelden over de brug met de 3 meter hoge, zeer kleurrijke saxofoons. Adolph Sax werd hier geboren, werd instrumentenmaker en is de uitvinder van de saxofoon. We liepen de kathedraal binnen: mooi en eenvoudig. We dronken een kardinaals biertje bij Café Leffe bij de open haard en keken uit op de brug, de Maas en de kathedraal. Daarna liepen we naar Le Café Ardennais waar we heerlijk hebben gegeten. We sliepen bij een gratis Park4night.
Een beetje uitgeslapen. We rijden vandaag terug naar huis langs de Maas, via Namen en dan over N wegen. Al op het eerste stuk zat het tegen. Een onbewaakte spoorwegovergang functioneerde niet. Veel auto's keerden om. Wij zijn net te lang om te kunnen keren op die plek. Ruim ¾ uur heeft dat geduurd. Er was iets goed mis, want ook de treinen reden toeterend op het verkeerde spoor! Enfin, toen we uiteindelijk verder mochten en Namen in reden, konden we niet zo snel ergens parkeren, dus maar direct door met idee om in een andere kleine plaats koffie te gaan drinken. Maar John reed de snelweg op naar Brussel. Geen leuke binnenwegen meer. Tussen Namen en Nederland waren er ook niet zo snel leuke binnenwegen te bedenken zonder al te veel om te rijden. Naar mijn koffie bij een leuk tentje kan ik fluiten. John had met het laatste gekookte water uit de thermoskan nog oploskoffie gekregen.
Na thuiskomst meteen de bus leeggehaald, de was aangezet en hadden we een rustig avondje.
Morgen weer plannen maken, ha, ha!