Spanje

Maart 1-16

Vrijdag 1 maart

Ik aan het werk en John ging met Rolf naar een Bodega waar beide heren Manzanilla gingen kopen. Vandaag gelukkig iets minder wind, maar toch nog best koud. In de luwte echter was het meer dan prima uit te houden. Een rustige dag met een lange wandeling over het strand. Het was eb waardoor het strand giga breed geworden was. Tegen vijven liepen we naar Café Tapas Los Caracoles waar we met Rolf en Marie Louise hadden afgesproken. Was wederom erg gezellig. Morgen gaan wij verder met onze reis, maar we zullen hen zeker in Nederland weer treffen.

Zaterdag 2 maart

John, niet te geloven, maar toch waar gebeurd, besloot na overleg zonder ontbijt te gaan rijden. Eveneens zonder ontbijt gingen we inkopen in de Mercadona. Bij een makelaar zagen we aantrekkelijk geprijsde huizen staan. Binnen het adres gevraagd en uit nieuwsgierigheid zijn we gaan kijken. Het ligt bij een golfbaan, die echter aan het verwilderen is. De omgeving is dramatisch op die paar mooie huizen na. Enfin, wij door naar onze geplande bestemming (ja heus, nog steeds zonder ontbijt en zonder koffie). We kwamen bij een betaalde camperplaats bij de haven van Chipiona. Aangezien we al vanaf dinsdag off grid staan, moesten we absoluut zwart water lozen. Hebben we gedaan (we = John) en hebben toen verderop langs het strand (Costa de la Luz) en dichter bij het centrum een plek gevonden. Eindelijk in de Clever ONTBIJT, nou ja BRUNCH.

We wandelden daarna langs het strand en door Chipiona. Alles ziet er verzorgd uit! En nooit eerder gezien: meerdere waarschuwingsborden met evacuatieroute te volgen bij een tsunami. Eentje was fout geplaatst, want de pijl wijst naar de oceaan. Bij cafe Zeta koffie gedronken, uitkijkend over de Atlantische Oceaan. We zagen ommuurde stukken vanaf het strand in de oceaan. Bij nadere studie leerden we dat dit vissysteem al door de Romeinen of misschien zelfs al van daarvoor bestaat.

Bij vloed loopt het ommuurde gedeelte vol, bij eb loopt het zeewater weg via gaten in de muren. De vis blijft achter: die is letterlijk voor het oprapen! Zo zijn er vier of vijf van deze door stenen afgezette stukken in de oceaan. Geweldig toch? We liepen door over de boulevard langs een klein kasteel, langs de vuurtoren naar de kathedraal. Alles in prachtig zacht gele tint. We liepen terug door de straten. Aan de zuid-oostkant is het duidelijk heel toeristisch. Heel veel hotels, hostels en appartementen te huur.

Maar verder terug naar het centrum kwamen we bij allerlei barretjes. Echt zo gezellig! Naast het museum van de Moscatel zijn we een groot, eenvoudig en druk bezocht terras opgelopen en hebben twee drankjes + tweede tapas besteld. In dit soort gelegenheden hebben wij het super naar onze zin. We liepen verder door de winkelstraatjes en kwamen uit bij een café waar gitana muziek werd gespeeld, geklapt en gezongen. Het publiek klapte en zong uit volle borst mee. Hoe hartstikke leuk! We besloten hier te overnachten. Met zonnepaneel en water voorraad kunnen we nog dagen vooruit.

Na het avondeten zijn we - ondanks stormachtige wind en regen - nog even naar het centrum gewandeld. De drukte is bij de Spaanse toeristen toch echt in de middag en niet alleen door het weer. Langs de boulevard terug. De golven beukten nu tegen de muren van Chipiona. Er was nul strand meer in dit stuk.

Zondag 3 maart

Uitgeslapen en oh zo fijn strak blauwe lucht. Koffie in één van de vele leuke straatjes van Chipiona waar een leuke zondagse drukte heerste. Veel Spanjaarden ontbijten buiten de deur. Ook de kerk zat vrijwel vol! Verder veel koffie en churros. Een drukte bij de loten verkopers in de straten en best wel een lange rij bij de Lotería Tienda. Teruglopend kwamen we langs een Flamenco dansschool. Hoewel het gesloten was, liet ze ons toch de jurken zien.

Prachtig en allemaal met de hand gemaakt! Bij het ommuurde gedeelte van de zee zagen we een aantal mensen door het laagwater schuifelen op zoek naar vis. Ook de meeuwen weten deze plekken te vinden. Bij de Clever hebben we de stoelen in de zon gezet. John zit in het laatste stukje van een spannend boek (Jaar van de Sprinkhaan van Terry Hayes). We maakten een eenvoudige lunch met een glas Manzanilla. Hoe mooi kan het leven zijn! Van niets doen word je best wel moe, waardoor ik al snel in slaap viel. Tijd voor een rondje om de haven. Altijd leuk om naar die mooie jachten te kijken.

Vanavond weer wat lekkers kokkerellen en verdere plannen maken. Maar Chipiona behoort wel tot nu toe tot onze favoriete stadjes.

Maandag 4 maart

We reden naar Puerto de Santa Maria naar de Carrefour. Speciaal voor de Brandy 103! Blijkt dat er bij dit winkelcentrum gratis grijs en zwart water kunnen lozen èn drinkwater tanken! Joepie! Te gek! We hebben hier ook direct Diesel getankt, dus wij kunnen er weer even tegenaan! Verder naar Cadiz. We kozen voor een betaalde camperplaats met uitzicht over de Atlantische Oceaan. Ook hier zien we van nature ommuurde soort van visvijvers.

Cadiz is een langgerekte, oude havenstad en praktisch helemaal omgeven door water. Veel straten zijn breed genoeg voor auto's. De huizen zijn hoog, een beetje à la Parijs. Sommigen afbladderend, anderen in diep zachtgele kleur. Af en toe komt de zon door een straat en dan weer lopen we in de schaduw. Opnieuw deden we de schoenzolen test en wandelden we kris kras door Cadiz. Natuurlijk wilden we ook even een kijkje nemen in de kathedraal. En ook hier werd entreegeld gevraagd. Die kathedralen kosten bijna meer dan de Franse tolwegen! Wij verder. Op de overdekte markt was bijna alles nu gesloten, maar wel konden we verse olijven kopen. Jammie! We zijn over het strand terug gelopen en hebben vanuit de Clever de vloed zien opkomen. De oceaan blijft boeien. Daar kunnen we uren naar staren.

Dinsdag 5 maart

Half bewolkt, regenachtig, half zon. We reden door binnenwegen en stopten kort in Chiclana. Hoogste tijd voor koffie! We kwamen het Amerikaanse echtpaar (Boston) tegen die ook bij de rondleiding van de Bodega in Sanlúcar waren. Dat was al de 3e keer. De 2e keer was al wandelend door Cadiz. Zij kwamen gezellig bij ons zitten. Na heel wat gezellig gekeuvel hebben we emailadres uitgewisseld en werden we uitgenodigd bij hen in Boston te komen. Ieder weer zijn weegs.

Wij gingen verder langs de kust en hebben een slaapplek gevonden in de Playa van los Caños de Meca. Bijna op het strand op het parkeerterrein van Bar/Restaurant Las Dunas. Een onwijs leuke constructie, die doet denken aan “Hotel Paraïso Caño Honda” in de Dominicaanse Republiek. Ook al de handgemaakte houten tafels en andere versiersels. Daar moet je echt even naar kijken. Het zijn prachtige kunstwerken! Naast dit restaurant is er een kleinere bar. Op het strand zagen we heel veel enthousiaste surfers. En heel in de verte zie je Marokko! Ligt hier ongeveer 35 km vandaan. We zijn op een duin uit de wind gaan zitten. Na het avondeten ben ik samen met Tinus naar de vuurtoren gewandeld. Het was helder weer met een beetje sluier waardoor een waanzinnig mooie zonsondergang. Vanaf de vuurtoren zie je aan de ene kant dus de oceaan richting Straat van Gibraltar, aan de overzijde Marokko en aan de andere kant een groot stuk van de Costa de la Luz.

Woensdag 6 maart

We besloten vanwege de mooie weersvoorspelling nog een dag te blijven. Kosten: 3 euro. In de ochtend hebben we een lange wandeling over het strand gemaakt, toen door Ciudad de Playa (eerder een pueblo van een paar honderd inwoners) en stopten we bij een natuurgebied (Parque Natural de la Breña). Helaas is horeca nog gesloten. Wel zagen we een aantal zwemmers. We liepen terug om bij Las Dunas een koffie te scoren. ‘s Middags opnieuw naar het strand uit de wind en dit keer in bikini! Vandaag waren er geen surfers, maar wel veel Kitesurfers. Er stond behoorlijk veel wind. Machtig mooi hoe die Kitesurfers over het water vliegen! Eten deden we weer in d Clever. Daarna nog een rondje om de vuurtoren. Het was dit keer bewolkt, waardoor geen mooie zonsondergang. Jammer!

Donderdag 7 maart

We reden binnendoor naar Barate. Een mooie glooiende weg met aan weerszijden pijnbomen, die van bovenaf een prachtig beeld geven. We reden verder langs de kust richting Zahára de los Atunes. Bij binnenkomst industrie en een jachthaven. Verderop wat leuker, maar niet uitnodigend om even te stoppen. Verder naar Tarifa, de meest zuidelijke stad van Spanje. Vrijwel het hele stuk werd ontsierd door honderden windmolens: Parque Eólico. Een heel groot deel was verboden militair terrein, behalve dan voor rundvee. In Tarifa geparkeerd, pardoes tegenover een wasserette. Alle beddengoed, hand-, theedoeken en bijna alle kleding verdween in twee wasmachines. Anderhalf uur later was alles schoon en opgeborgen.

We liepen door de oude stadspoort via de zoveelste kathedraal (turf/vink) naar de uitkijktoren. Je kunt voor je gevoel Tanger in Marokko bijna aanraken. Afstand is slechts 13 km! Jammer van het druilerige weer. En wie zagen we, toen we de trap afliepen? Marlene en Stephen, onze Amerikaanse vrienden. Hoe is het mogelijk dat onze ongeplande wegen elkaar voor de 4e keer kruisen? We waren toe aan een lunch en bovendien kleurde de lucht bijna zwart. Aan een leuk klein pleintje mocht Tinus mee het restaurant in. Het was wederom erg gezellig met Stephen en Marlene. Buiten braken de wolken los! Na zo’n 2,5 uur van veel geklessebes en lekkere hapjes was het buiten weer droog. John en ik wandelden langs het strand terug naar de auto. Ben ontzettend benieuwd wanneer we die twee weer tegen het lijf lopen. Tarifa lijkt een leuke plaats en zal ook beslist veel toerisme trekken. Hoewel het echt de moeite waard schijnt te zijn, hebben we het fort niet meer bezocht.

Onze rit ging verder naar Gibraltar. Een super mooie regenboog heette ons welkom. De uit het niets oprijzende rots was zachtjes gezegd indrukwekkend! We vonden een betaalde camperplaats aan de haven. Maar jeetje, wat is het hier direct naast de grens ongezellig. Na ons beter verdiept te hebben, wat we zouden gaan zien in Gibraltar plus de best hoge kosten (€25,- pp voor de stoeltjeslift) besloten we deze plaats verder over te slaan en direct door te rijden richting de Middellandse Zee. Langs de weg, direct aan het Playa de Torreguadiario, zijn we gestopt. Ook hier zijn weer allerlei gymnastiek apparaten. We zullen er vermoedelijk weinig aan hebben gezien de weersverwachting de komende twee dagen. Maar we staan hier gratis en morgen gaan we bekijken hoe de omgeving is.

Vrijdag 8 maart

Tussen de buien door een flinke wandeling! Lekkere koffie in het strandtentje Eulogia naast de parking.

We hebben later uitgebreid geluncht in deze strandtent. Nog lang met de familie gesproken over deze omgeving en over de dorpjes de bergen.

Ondanks de regen toch leuke dag. Natuurlijk ook veel gelezen.

Zaterdag 9 maart

We wilden weer koffiebreakje in Eulogia, maar de regen was de hele avond en de hele nacht met bakken uit de lucht gevallen. Gevolg: voor de strandtent was een natuurzwembad ontstaan. Gesloten dus! We besloten ondanks grauwe wolken en regen toch naar Ronda te rijden. We stopten voor koffie in La Duquesa. Leuk strandplaatsje met kleine jachthaven en ja 100% toeristisch. Koffie in The Dolphins. Vlakbij een golfbaan. Bij San Luis de Sabinillas gingen we landinwaarts. We reden langs Manilva, Gaucin, Algatocin, etc. Gezien het aantal Miradors (uitkijkpunten) moet het een fantastisch mooie route zijn. Daar hebben we jammer genoeg weinig van meegekregen. Misschien pech voor ons, maar voor de Spanjaarden is deze enorme hoeveelheid aan regen meer dan welkom. Oftewel broodnodig! We hebben overnacht in Camping El Sur even buiten Ronda. Met douches, WC's, electra, restaurant en een winkeltje konden we onszelf en alle apparaten helemaal opladen.

Zondag 10 maart

Begin middag stopte de regen en liet de zon zich weer zien en voelen! We zijn naar Ronda gewandeld. Bij het eerste gedeelte van de oude stad was de voorbereiding bezig voor Santa Semana. Twee delen van de processie werden naar de kathedraal gedragen.

Wat een fantastisch mooie, nauwelijks te verwoorden stad blijkt Ronda te zijn. Dat betreft natuurlijk het oude centrum met de enorm hoge Romaanse brug over de rivier Guadalevin en de Tajo Canyon, Plaza de Toros, de oude Arabische baden, maar ook de straatjes daar omheen zien er leuk, gemoedelijk en verzorgd uit. En dan het prachtige uitzicht op de bergen rondom Ronda. Ronda ligt op ongeveer 800 meter hoogte. Iets buiten het oude centrum hebben we tussen allemaal Spanjaarden geluncht bij Tapasbar San Francisco. Heerlijk en niet duur! Ook weer terug gewandeld. Helaas bleek ons watersysteem het niet meer te doen. Lastig maar niet onoverkomelijk. Zeker niet met heerlijke warme douches en andere faciliteiten.

Maandag 11 maart

Het was John niet gelukt het water weer stromend te krijgen. Dus met de verkoper gebeld, die op zijn vrije dag (bedankt Ivo van Bi-Camper Helmond) een paar tips gaf. Als eerste: check de zekering op de plek onder de tafel en ja hoor: Bingo. Deze was kapot. In Ronda nieuwe zekering gekocht en alles doet het weer! Daarna een parkeerplek gevonden op Áreas Autocaravanas. Ook hier super verzorgd met douches, wc, electra, was- en droogmachine. En alles mega schoon! Met onze Nederlandse buren tips uitgewisseld en daarna opnieuw de stad ingewandeld. Vandaag op dezelfde plek geluncht met verschillende andere gerechten. In de zon in de drukke winkelstraat koffie gedronken en toen terug. Wel nog eerst eea ingeslagen bij de Mercadona.

In de Calle 'La Bola' was dit tegelwerk aangebracht. Ella, die enthousiast aan het Jeu de Boulen is moest dit natuurlijk even vastleggen.

Dinsdag 12 maart

We reden vanuit Ronda de Sierra Nieve in naar parkeerplaats Area Recreativa Quejigales. Dat ligt op 1235 meter hoogte. John had meerdere wandelroutes uitgezocht. Helaas had hij deze niet opgeslagen en hadden we totaal geen bereik. Wel kon hij onze parkeerplaats markeren. We liepen de kant op waar we andere wandelaars naar toe zagen gaan. De omgeving is erg mooi en het was een fijne zonnige dag. We volgden een pad de hoogte in. Ergens kwam een Guardia Civil die ons waarschuwde dat Tinus aan de lijn moest. We hadden geen bordje gezien, maar zo werd ons verteld, geldt dat in alle nationale natuurparken. Ook maar direct gevraagd of we een ronde konden lopen. Dat kon, als we maar steeds rechts aan bleven houden. Er was nergens een bordje met informatie. Verder bergopwaarts. Losse stenen, modder en mooie vergezichten. Gelukkig geen afgrond! Ping…. er was pardoes even bereik. John alsnog op de gps de route opgezocht en gedownload. We liepen op een route van ongeveer 10 km. Lijkt niet veel, maar het zijn geen geplaveide paden, hè. Moet kunnen. We kwamen een vogelspotter tegen, die de streek erg goed kent. Opnieuw gevraagd hoe de route is. De langere (16 km) is door t weer van de afgelopen tijd geblokkeerd. Degene die wij wilden volgen was goed te doen! Voor ons stadsmensen was het hoe dan ook zwaar: we stegen non stop door tot de top op 1750 meter. Een lengte van ongeveer 6 km. Nergens even een stukje vlak of omlaag. Goeie grutjes, wat is dat inspannend. Telkens denk je dat je er bijna bent, maar dat is oh zo bedrieglijk. Het laatste stuk liepen we door restanten sneeuw. Eindelijk op het hoogste punt werden we beloond met een fantastisch uitzicht. De zon scheen volop en ook stond er hierboven een frisse wind. Uit de wind hebben we geluncht en even uitgerust. Toen verder over dit klauterpad. Steeds goed kijkend waar we onze voeten neerzetten, zagen we een mega schaduw over de bodem gaan. Omhoog kijkend zagen we een adelaar super mooi zwevend over ons heen gaan en met een prachtige boog weer terugkeren. Direct Tinus tussen ons in. Je weet nooit waar zo’n roofvogel het op gemunt heeft. Onze wandeltocht ging nu bergafwaarts met ook vlakkere stukken. We zijn erg blij met onze batons. Tijdens de klim al vaak een hulp, maar bij de afdaling helemaal. Zonder de stokken ben ik bang voor uitglijden en dus heel voorzichtig. Nu gingen we in treinvaart terug. Conclusie: prachtige wandeling. Dit is wat wij liever doen dan de steden. Toch staan er nog een paar op ons programma.

Met de auto richting de kust hoopten we op een leuk klein bergdorpje. Helaas. We hebben een fijne off grid plek gevonden in Estepona.

Woensdag 13 maart

We hebben Estepona verkend. Leuke badplaats met vooral laagbouw en heel veel witte huizen vol met bloempotten aan de muren. Het strand is schoon gemaakt, maar grauw van kleur. Het nodigt ons niet bepaald uit om te gaan zonnen. Dan maar een drankje op één van de vele terrassen. Lekker met olijven. We hebben in de Clever gegeten met het idee om nog uit te gaan. Uiteindelijk zijn we gebleven met boek.

Donderdag 14 maart

De Mercadona is vlakbij. Ook zijn er toiletten. Koffie gedronken, boodschappen gedaan en enkele kledingstukken gekocht. We zijn over de boulevard naar de haven aan het andere einde van Estepona gewandeld. Over de haven uitkijkend bij een “snackbar” van een biertje genoten. Op het strand zie je af en toe een bootje vol zand met daarop een houtvuur en daaromheen worden visjes aan spiezen gegaard. Schijnt een lokaal gebruik te zijn. Terug nog een drankje aan het begin van de boulevard. Een stukje bij ons vandaan vloog een strandtent in de brand. Best verdrietig zo vlak voor het seizoen.

Vrijdag 15 maart

Gisteravond heel lang met mijn nichtje Yvonne gesproken. Op haar advies hebben we Marbella en Fuengirola overgeslagen en zijn via een B-route naar Antequera gereden. Maar eerst hebben we ’s ochtends op onze ligstoelen geluierd. Voor het eerst was het direct warm bij het opstaan en daar wilden we van genieten. Om een uur of drie zijn we gaan rijden.

De route is langs de plaatsen Cerralba - Pizarra - Alora door berg- en rotsachtig terrein met heel veel mandarijn-, citroen- en olijf- boomgaarden. Hier is nauwelijks vee. Af en toe wat geiten. Het ziet er ruw uit en ja op een bepaalde manier mooi. Maar wij houden toch meer van het groen van Navarra, Rioja, zelfs Extremadura. Aan de rand van Antequera hebben we een hele mooie camperplek met uitzicht op het Alcazaba de Antequera, het Moorse fort dat over de stad Antequera uitkijkt. Ook kijken we uit op het gebergte van El Torcal + in de verte achter de burcht La Peña de los Enamorados (Rots van de geliefden). Begin avond zijn we een klein stukje het stadje ingewandeld. We bleven min of meer boven. Naast de Kerk van de heilige Maria zijn twee terrasjes met bijna alleen maar locale mensen. Heel sfeervol! Toen we langs de kerkdeuren liepen, brandde er licht en spiekten wij door het raampje. Een wat oudere man kwam aanlopen, deed de deur open en nodigde ons uit. Binnen waren de voorbereiding voor de Santa Semana in volle gang. Twee zogenaamde Trono’s staan al klaar. Daar gaan de beelden met ook heel veel goud nog op. De één moet door 88 man gedragen worden, de andere door 28. De man liet foto’s zien van een processie. De dragers hebben prachtige geborduurde kleding: zwart en goud.

De laatste hand wordt gelegd aan de draagbaar.

Dit grote Maria beeld (2mtr. hoog) wordt later op de draagbaar geplaatst.

Dit Jesus beeld (2mtr hoog) komt voor op een aparte draagbaar.

Zaterdag 16 maart

Vandaag hebben we uitgebreid Antequera bekeken. We begonnen bij het Alcázar, de Kerk Santa Maria naar de koffiebar. Vandaar uit vrij stijl naar het centrum langs kerken en palacio's. We liepen langs De Dolmen (heel oude begraafplaatsen) en terug langs kloosters etc. De kerk San Sebastian met het mooie beeld boven op de toren en naast de kerk El Arte sin Tiempo: te leuk! We hebben geluncht bij Bakara op een pleintje. Terug stijl omhoog via de Arco de los Gigantes (stadspoort). Deze stad is echt de moeite waard!

Vervolg

Page updated

Google Sites

Report abuse