28 mrt - 10 april

2022 - Dominicaanse Republiek

28/03 Maandag

Terwijl ik mijn vorige verslag schreef en natuurlijk ook aan het nagenieten was, realiseerde ik mij pardoes dat we nog een hele maand hier zijn! Hoe fijn is dat! En ook bedacht ik mij dat ik nu 67 jaar in Nederland woon en nog lang niet alles gezien heb. Waarom dan wel in 2 maanden alles van de Dominicaanse Republiek willen zien, een land dat groter is dan Nederland? Deze periode zijn we dan ook veel thuis gebleven.

29/03 Dinsdag

Ook moet er af en toe gewerkt worden. Gisteren en vandaag is het bewolkt en met enige regelmaat valt de regen met bakken uit de lucht. ‘S middags zijn we in de bar in Residencial Sosua gaan kijken naar de voetbal oefenwedstrijd Nederland-Duitsland.

30/03 woensdag

Ook vandaag is het bewolkt, maar i.v.m. kwartaalafsluiting moet er toch worden gewerkt. En bewolkt, regen of niet, we zitten heerlijk buiten onder het afdak. De temperatuur is nog steeds 24°. De klanten voor Didi (makelaar) komen gewoon aanrijden. Didi woont bijna 30 jaar in de omgeving van Sosúa, kent heel veel mensen - zowel buitenlanders als Dominicanen en weet waar je op moet letten als je hier grond of een huis/appartement wil kopen.

John is een uitstekende assistent. Een automobilist werd door John geholpen om te draaien waarbij John en passant vroeg wat zij hier deden. Deze mensen keken rond in de omgeving om iets gaan bouwen. Deze “klant” mocht natuurlijk niet zo maar even keren en wegrijden. En iets dergelijks gebeurt regelmatig. Dat merkten we nu we een paar dagen thuis zijn. John is bezig met een nieuwe website voor The Dominican Property. Als het zo doorgaat, krijg ik John niet eens meer mee naar Nederland. Op advies van John heeft Didi in een mail een aparte slotzin gebruikt, waarop de klant toe hapte en Didi nu een mooie dineetje tegemoet kan zien, ha, ha! We zijn gaan eten in het privé gedeelte van Club Residencial op het terras onder de parasol. Gelukkig maar, want toen het eten op tafel stond, brak er een wolk. In de stromende, maar dan ook neer kletterende regen genoten we van onze Dorade. Het was nog steeds 23 graden.

Toen het even minder regende, renden we naar de bar van het terras en 4 glazen wijn later leek het droog genoeg om de auto te bereiken. Onze terugrit leek meer op een boottocht: het water stroomde door de straten. Op veel plekken in de wegen zitten gaten, die je door die plassen niet kunt zien.

31/03 Donderdag

Na 3 dagen is het weer stralend weer. John en Didi zijn nog druk druk. Tussen alle bedrijven door ben ik Portugees gaan leren wat via DuoLingo alleen vanuit het Spaans kan, dus dat is mooi twee vliegen in één klap. Begin middag ben ik naar het privéstrand van Infinity Blue gelopen, een wandeling van ongeveer 45 minuten. De golven van de oceaan gingen behoorlijk te keer, maar het zwemmen is en blijft verrukkelijk. Ook John kwam er naar toe. Tegen zonsondergang zijn we terug gewandeld. Gelukkig kwamen we het laatste stuk (de berg op) Didi tegen en konden we meerijden. Bij ons op het terras gegeten en ja hoor, weer kwamen er 3 mensen voor Didi die meer wilden weten over het leven hier. Ditmaal waren het geen pensionados, maar lui die een Harley Davidson club hier willen beginnen en tochten gaan aanbieden. Het moet niet gekker worden.

Vrijdag 01/04

Ik was het niet van plan, maar ben toch maar vroeg opgestaan en gaan werken. Lang leve de kwartaalafsluiting. In afwachting tot John en Didi zover waren, ben ik gaan wandelen. We zijn weer naar het strand gegaan. Ditmaal heb ik een luisterboek aan, wat zo op een bed onder de palmbomen starend over de golven ideaal is. Nog even boodschappen en toen nam Didi ons nog mee voor een drankje in Sosúa Ocean Village. Werkelijk niet normaal! Privé huizen, restaurant, meerdere bars, meerdere zwembaden, enorm waterparadijs voor kinderen, jacuzzi’s, etc. Niet zoveel strand, wel veel bewaking! Onderuitgezakt in een fijne bank uitkijkend over zwembad en oceaan genoten we van onze cocktail.

Deze week dus weinig ondernomen (kwam vooral door de regen), maar ook weer heel veel genoten. Vooral de sneeuwfoto’s vanuit Nederland vormden een groot contrast.

Zaterdag 02/04

Naar een kleine markt gegaan op Seahorse Range, waar bijzondere zelfgemaakte producten worden aangeboden, zoals kunst, sieraden, hoeden, decoratie uit restafval, groentes, pindakaas, e.d. 's Middags gewandeld rondom ons huis. Een vervallen praktisch dakloos huis ingegaan op werkelijk het mooiste plekje hier. De marmeren vloeren zijn nu bedekt met geitenkeutels. In het zwembad met bar en uitzicht over de berg en de oceaan groeit van alles. Trap - bedekt met restafval van de vleermuizen - op naar de slaapkamer met ooit badkamer en jacuzzi dat naar 2 kanten een weids uitzicht biedt waar nu de vleermuizen uitrusten. Alles wat geroofd kon worden (keuken, hout, deuren, etc) is weggehaald. Ergens in de wereld woont de eigenaar van dit unieke plekje. Onbegrijpelijk!

's Avonds het uitgaansleven van Sosúa bewonderd. Je kijkt je ogen uit. Op de terugweg sprong John uit de auto om bij de donuts bar een donuts te scoren.

03/04 Zondag

We zijn in Santiago geweest voor o.a. ligbedden. Dat is helaas niet gelukt, maar de rest van de boodschappenlijst wel. Een bijzondere kerk bleek gesloten, heel logisch toch op zondag? Maar het uitzicht vanaf "Monumento a los heroes de la restauración" (herstel van de Republiek) is fenomenaal. Oorspronkelijk heette dit "Trujillo's monumento de la Paz" ter ere van 100 jaar soevereiniteit los van Haïti (1844). Vervolgens zijn we naar Camp David op 1500 mtr hoogte gereden, waar het uitzicht grandioos is. Aanvankelijk een club, nu hotel/restaurant. Daar wat gesnackt en gedronken. Terug gingen we het 1e stuk over zandwegen langs het monument waar "Hermanas Mirabal" - ook bekend onder de naam "Las Mariposas" omdat hun mannen in de gevangenis zaten - zouden zijn verongelukt, maar achteraf vermoord door dictator Trujillo's geheime politie. De Mirabal-zussen waren drie vrouwen die opstonden tegen de bloedige dictatuur van Rafael Trujillo. Deze 4-voudige moord (3 zusjes en chauffeur) heeft destijds de opstand alleen maar versterkt.

Thuis gekomen rondom 21-22 uur hebben we een start gemaakt met de 72e verjaardag van Hubert, want - jawel - in Europa is het al 4 april.

04/4 Maandag:

Toch maar weer even computeren (ik ben vaak al om 6 uur wakker en zo vroeg is het ook super lekker buiten) en later naar Infiniti gewandeld. Daar geluierd aan het strand en heerlijke Pulpo gegeten met o.a. Didi en jarige Hubert.

05/04 Dinsdag

Het voordeel van vroeg opstaan en aan de slag gaan is dat er nog overleg kan plaatsvinden met collega’s in Nederland (6 uur later). Op ons terras ontbijten, genietend van het uitzicht, het mooie weer en een heerlijke warme wind en mijn wekelijkse klus klaren is in deze omstandigheden geen straf!

06/04 Woensdag

We zijn langzaam aan plannen aan het maken voor de slotfase van onze vakantie hier. De laatste 3 dagen willen we in Santo Domingo doorbrengen en 4 of 5 dagen daarvoor nog een tocht maken naar het zuid westen. Tijdens een wandeling kwamen we deze, helaas dode, boa constrictor tegen. Ook vertelde Didi over de heggen (terrein afzettingen): van oudsher werd dat gevormd door cactussen, ideaal: groeit goed, is goed te snoeien en wordt heel dicht. Daar kruip je niet even doorheen. Echter: een president besloot dat iedereen deze natuurlijke groene cactus hagen weg moest halen en vervangen door paaltjes en prikkeldraad. Zijn broer had namelijk een prikkeldraad fabriek. Waanzin en doodzonde, maar het moest.

07/04 Donderdag

Al vroeg op pad, want Didi had een rit met de paarden gereserveerd. Voor John de 2e keer in zijn leven. De 1e keer was ook op dit eiland. Maar John deed het geweldig. En de paarden ook. Zij weten heel goed waar zij hun voeten neerzetten: keien, kiezels, boomstronken, boomwortels, door diep water met alleen maar keien op de bodem en echt mijn broek was tot en met mijn knieën nat. Opnieuw kan ik - moet ik weer schrijven hoe mooi dit land is. Zo groen, en overal lopen wel weer koeien/stieren, kippen, varkens, paarden. Ook bij één van de vele keren dat we een rivier moesten oversteken, kwamen we een zestal koeien tegen. Nou dan ga je met je paard er gewoon tussendoor. Halverwege zijn we bij een inlands tentje gestopt om wat te drinken. Ook hier: waar de schone was te drogen hangt, lopen ook de koeien en de kippen/hanen. En de tuintjes of stukken grond: daar groeit van alles op. We hebben chocoladevrucht gegeten en later ook een gedroogde pure chocola geproefd. En vele andere vruchten en groenten. Onze gids weet werkelijk alles van kruiden, groenten, planten, bomen en paarden. Hij vertelde honderduit. Een enerverende dag! Een dag met zoveel positieve energie! Een dag met bloedmooie indrukken! Kortom: wederom een geweldige dag! En als afsluiting van deze prachtige rit te paard kregen we een Dominicaanse lunch aangeboden. En dat smaakte ons meer dan fantastisch.

08/04 Vrijdag

Didi en Hubert zijn dit weekend op Jeeptoer naar 3100 mtr hoogte (brrrr, koud!). Wij hebben de auto van Didi en gingen naar onze afspraak: onze 1e kitesurfles! Ik had angst kriebels in mijn buik. Echter kijk ik al zo lang naar deze sport en het lijkt mij zo gaaf, dat John nu gewoon lessen hier heeft geboekt. Cabarete, dé Caribische plek voor vele vormen van watersport, zoals surfen, windsurfen, wingsurfen en kitesurfen, omdat hier altijd voldoende (veel) wind is en het water heerlijk warm. We hadden allebei tegelijk twee uur les. Als 1e leerden we natuurlijk hoe je snel van de kite kan loskomen, de veiligheidssluitingen lostrekken. We leerden met de kite op en neer te lopen op het strand. Eerst met twee handen en daarna met één hand. Het ziet er zo simpel uit, maar brrr, het is zo lastig. We eindigden met ons door de kite zonder bord door het water te laten trekken. Toen ik wilde draaien, deed ik iets fout waardoor ik met een ruk omhoog werd getrokken en toen keihard door de golven. Je raadt het al: ik heb de noodgreep gebruikt om mij los te koppelen van de kite. John is laaiend enthousiast. Morgen gaan we voor de 2e les. Hopelijk krijg ik meer gevoel hoe de kite te moeten hanteren.

09/04 Zaterdag

Tweede dag kitesurfles. John ging als een speer. Maakte nog wel wat foutjes maar de instructeur kon 'twelve' niet echt uitspreken dus stuurde John de kite naar 'two' ipv twelve. Uiteindelijk begreep John wel wanneer 'two' en wanneer 'two' (twelve) werd bedoeld. Het 'bodydraggen' ging bij John redelijk goed. Ella is een keer flink gelanceerd en moest via de snelgrepen ontkoppelen. Na wat doorploeteren hield Ella het die les voor gezien en is aan de kant gegaan.

John had nog even te gaan en de instructeur was 'tevreden' en vertelde John dat hij morgen op het bord gaat! John is zo enthousiast!

Ella had na deze inspannende dag behoefte aan een lekker glaasje witte wijn. 😅

Vervolg

Page updated

Google Sites

Report abuse