Spanje

Apr 7 - Apr 14

Maandag 7 april

Wat een rust. En heerlijke temperatuur, strak blauwe lucht, Vandaag gaan we wandelen. Een tocht van ongeveer 11 km en ongeveer 380 stijgmeters. Dat was weer wennen. De eerste 5 km gingen alleen maar omhoog. We pauzeerden even bij een uitzichtpunt over het stuwmeer. De wandelroute ging over een verharde zandweg, althans de eerste 7 km. Daarna werd het een smal door braamachtige struiken overwoekerd pad, waar overduidelijk varkens leven. We genoten van de geur van dennen en van thijm. We zagen 3 keer een totaal vervallen en helemaal overwoekerd huis. Eerst dachten we nog dat het maar een klein stukje zou zijn, maar na 3 km en vol schrammen en winkelhaken kwamen we pas weer op een normale weg. We hoorden vlakbij de rivier. We liepen op het geluid af. Op een prachtig plekje naast een stroomversnelling gingen we zitten. De verleiding om te gaan zwemmen was groot, maar de stenen waren spekglad. Dus alleen maar de benen bengelen in het frisse water. Weer uitgerust stapten we verder. Ergens liep het water over de weg. Tja, schoenen uit of op de tenen er snel doorheen springen. Het laatste dus. Op enig moment liepen we over een verlaten en vervallen camping. De loopbrug over de rivier was gelukkig wel onderhouden. Het laatste stuk werd weer klimmen. Ligstoelen uit de auto en een lekker koud biertje. Dat hadden we wel verdiend. De wandeling was achteraf 14 km. We hebben er 4,5 uur over gedaan en geen mens gezien.

De plek waar we stonden. Heerlijk rustig. Op een hele dag kwamen er misschien 3 of 4 auto's langs. 's Avonds helemaal niemand.

's Morgens krijgt Ella steevast een kopje thee op bed.

Dinsdag 8 april

Stoelen en tafel buiten. Ontbijten in de zon. Het leven kan niet beter. Ook aan onszelf soort van groot onderhoud (handen, voeten, e.d.). Verder in mijn boek van Konstantin Paustovski: Verhaal van een leven deel 1 en ook een handwas gedaan. John heeft opnieuw onze blog bijgewerkt. Kortom lui, maar toch niet heel lui. Om 15.00 uur reden we weg van deze superplek door de bergen richting Sangüesa. Een stuk voor de plaats Javier verscheen plots een bord “Final de Carretera” en een ander bord: max 20 km. En zo ging de mooi geasfalteerde weg pardoes over in een onverharde weg met serieuze gaten.

Dit bleef zo tot Javier. Daar doemde voor ons het mooi gerestaureerde kasteel van Javier met de aangebouwde basiliek. Vooral bijzonder omdat Javier de patroonheilige is van Navarra en één van de grondleggers van de jezuïeten orde.

We reden via Sangüesa naar Tafalla. Dat leek ons een erg saaie stad, dus door naar Artajona, een kleine plaats met een gemeentelijke camperplek incl. water en lozen van zwart water. Artajona is tegen de berg opgebouwd, training dus voor de beenspieren. Gelukkig is het een kleine plaats en hadden we algauw alles gezien. In bar-restaurant Fonda zaten we buiten op straat aan een tafeltje. Later kochten we bij een kruidenier lokaal gebrouwen rosado.

Woensdag 9 april

‘s Ochtends werden in de straten, via luidsprekers, de notulen en agendapunten van de gemeentevergadering voorgelezen, zodat alle inwoners geïnformeerd waren alsook datum en tijdstip van de volgende vergadering. Ook een manier!

Onze route ging door heuvelachtig landschap met vele tinten groen: grasgroen, appelgroen, donkergroen, lichtgroen, enz. We passeerden enorme wijnvelden waar de eerste blaadjes aan de ranken komen.

Gestopt in Logroño, maar dat zag er ongezellig uit. Een echte werkstad. Door naar León en onderweg gestopt in Casalarreina. We hebben heerlijk geluncht in Cervecería Galigon met een prima witte Rioja. We zitten midden in de Rioja streek en hebben al eindeloos grote wijnrank akkers gezien en ook vele bodega’s. Casalarreina is een leuke plaats met heel veel bars, terrassen, restaurants, etc. en ligt niet ver van de snelweg af.

We reden verder over de snelweg naar León. Vandaag dus veel kilometers (ong. 380 km). Rondom half zes konden we gelukkig op één van de laatste plekken op de gemeente camperplaats La Granga parkeren. Achter ons een park en iets verder tegenover ons een Decathlon, een Aldi en zo meer. We gingen direct naar het oude centrum, ongeveer een 20 minuten lopen. We liepen langs de oude stadsmuren met daarin historische huizen en een hospitaal. Daarna langs de Cathedraal Santa Maria, waar tegenover Casa Museo Sierra Pambley (nog ingericht zoals er twee eeuwen geleden gewoond en geleefd werd). Vervolgens stonden we voor Museo Casa Botines, één van de eerste bouwwerken van Gaudi en één van de weinige buiten Catalonië. Het werd gebouwd als woonhuis/kantoor van een stoffenhandelaar. Het gebouw is daarna een bankinstellingen geweest en nu museum. We hebben op de Plaza Marcelo wat gedronken en wandelden daarna door de oude smalle straatjes met de vele barretjes en tapas. Rustig slenterden we terug via de Plaza Mayor met het bijzondere gemeentehuis naar onze Clever. Morgen een stadswandeling met een audio gids. Dan willen we zeker nog La Basilica De San Isidoro zien, het Antiguo Convento de San Marcos en Plaza Del Grano.

Donderdag 10 april

Onze wandeling in Léon startte op Plaza de Regla. We stonden tegenover het Palacio Episcopal, het bisschoppelijke paleis uit de 17e eeuw. Opnieuw liepen we langs Casa Sierra Pambley met daarachter en min of meer naast Museo de Botines het Palacio Guzmanes. Over Plaza de San Marcelo en even de Iglesia San Marcelo binnengegaan waar een kerkdienst gaande was. Een stukje verderop zagen we de Basiliek Isidore waar meerdere koningen en koninginnen van deze streek begraven liggen. De 'Real Colegiata de San Isidoro' (Koninklijk Colegiata van San Isidoro) in León wordt ook wel de ‘Sixtijnse kapel van de Spaanse romaanse kunst’ genoemd. Dat komt door de gewelfbeschilderingen in de crypte, die er in de 12de eeuw zijn aangebracht. Lees meer hierover op deze website.

De stad heeft meerdere parochies. Via de Plaza Mayor, helaas vol bouwhekken, liepen we naar een rustig plekje naast de kunstacademie voor koffie. We zijn nog langs de in uitstekende staat verkerende stadsmuur gelopen, die voor een groot deel ook weer is gebruikt om huizen tegenaan te bouwen. Grappig ook dat een deel van de beroemde kathedraal buiten de stadsmuur staat. Het hospitaal (Obra Hospitalaria Nuestra Sra de Regla) heeft een ingang vanaf de binnenstad als ook door de stadsmuur.

We kwamen beiden tot de conclusie dat een stadswandeling met een gids toch leuker, levendiger en dynamischer is dan een AI (Artificial Intelligence) stadswandeling.

León is één groot museum, absoluut de moeite waard. Zeker ook om een aantal musea te bezoeken. Dat hebben wij nu niet gedaan.

We dachten in een nabij gelegen dorp te gaan lunchen. Helaas gesloten. Naar een tweede keuze: alleen bocadillos. Dus zochten we een park4night en maakten onze eigen lunch. We zaten buiten met een geweldig uitzicht op de bergen. In de verte nog sneeuw en een skigebied. Maar hoe mooi ook, er was verder niets te doen. John is gaan slapen. Begin avond gingen we onder aan het dorp Villamanin op de doorgaande weg wat eten in Casa Ezequiel. Echt lekker, goede en vlotte service, gasten uit de wijde omtrek.

Na het eten reden we door naar Oviedo via Puerto Pajares - op 1378 meter hoogte - een natuurlijke grens tussen de gemeenschappen León en Asturië. We kwamen pas om 22.30 uur aan op de camperparking. En wat een mazzel: er was nog één plaats vrij!!!!!

John Keane, auteur van het boek The Life and Death of Democracy, gaf in León, Spanje, een belangrijke toespraak getiteld "Why Parliaments? Keynote address on the history and future of parliaments", in aanwezigheid van koning Felipe VI. Deze toespraak richtte zich op de geschiedenis en de toekomst van parlementen, met een bijzondere nadruk op de historische betekenis van León in de ontwikkeling van het parlementarisme. Hier zijn enkele belangrijke punten uit zijn toespraak:

Historische betekenis van León:

Keane benadrukte de historische rol van León in de vroege ontwikkeling van parlementaire instellingen. Hij wees op de "Cortes de León" als een vroeg voorbeeld van een representatieve vergadering.

Hij besprak hoe de Leónse "Cortes" de politieke taal veranderde en een vroeg voorbeeld was van verzet tegen de absolute monarchie.

De evolutie van parlementen:

Keane traceerde de evolutie van parlementen door de geschiedenis heen, waarbij hij zowel hun successen als hun uitdagingen belichtte.

Hij sprak over de periodes waarin parlementen te maken hadden met legitimiteitsproblemen en prestatieproblemen, en de huidige bedreigingen waar parlementen mee te maken hebben.

De toekomst van parlementen:

Keane uitte zijn bezorgdheid over de huidige uitdagingen waarmee parlementen worden geconfronteerd, en benadrukte de noodzaak om deze nieuwe bedreigingen aan te pakken.

Hij benadrukte dat er nieuwe bedreigingen zijn die de parlementen van deze tijd bedreigen.

De rol van representatie:

Hij legde de nadruk op het belang van vertegenwoordiging en hoe dit de machtsverhoudingen heeft veranderd.

In wezen bood Keane een historisch perspectief op de ontwikkeling van parlementen, met een waarschuwing voor de huidige uitdagingen en een oproep tot waakzaamheid bij het beschermen van deze essentiële democratische instellingen.

(Voor de liefhebber van dit onderwerp hier nog een interessant interview met John Keane).

Vrijdag 11 april

Oviedo - Wouw, alle superlatieven zijn van toepassing op Oviedo. Veruit de mooiste stad die wij ooit hebben gezien!!!!! Alles, maar dan ook alles roept bewondering op! De buitenwijken bijvoorbeeld: meerdere flatgebouwen (smaakvolle architectuur, dat kunnen die Spanjaarden wel) met parkeergarages en afgesloten speeltuin bij ieder flatgebouw. Alles is verzorgd en schoon. Wij gingen op de fiets naar het oude centrum. We parkeerden de fietsen op Plaza de Cathedraal vlakbij de stenen fontein. We gingen koffie drinken met churros (van het huis) bij El Reloj de Porlier en zaten naast het bronzen beeld van De Reiziger. Echt gaaf!

We liepen vervolgens langs de Universidad de Oviedo - Plaza de Escandalera - Teatro Campoamor met het beeld van La Bailarina. We liepen door Calle Palacio Valdės (winkelstraat) met een waanzinnig mooi bronzen beeld van Woody Allen.

We staken over naar Parque San Francisco met o.a. het beeld Maternidad. Aan alles is gedacht. De beschrijvingen in het Spaans en in braille. Een afgesloten hondenspeelplaats met drinkwater. Memoria, waaronder de holocaust. Een vijver voor eenden en schildpadden.

Geloof ons: een waarachtig openluchtmuseum! De stad van de bronzen beelden, de stad van goed geklede ouderen en jongeren. De stad met respect voor het verleden met mooie gerestaureerde huizen en gebouwen. De stad met respect voor kunst. Al die fantastische bronzen beelden: die worden niet gejat of beklad of wat dan ook! Mooie winkelstraten en veel terrassen.

De stad kent vele mooi gekleurde historische panden met vaak prachtige balkons, de oude versmarkt (Mercado El Fontán), enfin ik kan wel door gaan. En we kunnen van alles wel foto’s maken, maar er is gewoon te veel. Overtuig jezelf en lees deze website; daarop is verwoord zoals wij het ervaren.

We dronken een biertje (Keler, voortreffelijk biertje) in Bar Floriadita bij Plaza Trascorrales met aldaar het mooie beeld van het Melkmeisje met ezel.

Het is niet alleen de stad van de beelden, maar ook de stad van de cider. Citaat: Elke kroegentocht begint hier in een ciderlokaal. De omgeving van Oviedo bestaat voor een groot deel uit appelboomgaarden.

Na onze stadswandeling hebben we in de straat van de Sidreria gegeten bij Sidrería Tierra Astur Gascona. Uitzonderlijk lekker 4 gangen dagmenu met een fles Cider (6%). Deze moet wel van een meter hoogte worden ingeschonken, anders smaakt ie nog zuur. De straat loopt vrij stijl, de tafels staan recht, de stoelen zijn een ander verhaal. Na afloop afrekenen: €26,40! De Cider was van het huis.

Wat een fantastische stad met academies, universiteiten, dans- en muziekschool, theaters etc. Tot slot: nergens hebben wij graffiti gezien!

Zaterdag 12 april

De buienradar is uitgebreid bestudeerd. De komende 12 dagen (min of meer) is in dit deel van Spanje en ook het noordelijk deel van Portugal regen voorspeld. Maar dan ook de hele dag. Wij besloten om in één ruk naar Zuid Spanje te rijden richting de grens met Portugal en van daaruit langzaam omhoog ipv andersom. Hopelijk beleven we dan straks het Galicië en een stukje Asturië met droog of beter, nog zonnig weer. Dus vandaag zo’n kleine 1000 km over snel- en tolwegen naar de regio van Huelva. Om ong. 20.15 kwamen we aan op Park4night in Punta Umbria (Fashion Beach Club - dat was ooit), net voorbij Huelva. Hier staan we in de duinen, vrijwel op het strand. Tinus snel uit en hij rende direct de zee in. Temperatuur buiten was nog steeds aangenaam, ondanks late uur. Wat is die hond gauw blij! Na wat snacken en een avondhapje gingen we snel slapen.

Zondag 13 april

Ook hier was 10% regen voorspeld, maar het werd een prachtige dag. Eerst nog bewolkt, maar na tienen kwamen stukken blauwe lucht tevoorschijn en dat werd steeds beter. We wandelden over het strand naar het plaatsje El Portil. Wel grappig is er eerst een strook water, dan weer strand en dan de zee. Althans bij eb. Bij vloed is het verder gelegen strand niet meer zichtbaar. El Portil leek vanaf het strand vergane glorie. Weggeslagen hekken van tuinen, deurtjes ver boven het strand, afgebrokkelde wegen met nu geblokkeerde in-/uitgang. Toen we toch ergens naar boven konden, bleek het een best leuke en actieve plaats. Oa. veel horeca. We konden eindelijk onze koffie scoren in een English pub. Daar was eea te zien over de formule 1. Echter is vanmiddag ook voetbal (Real Madrid - Alavés uit, altijd moeilijk) en dat is voor de meeste bezoekers een stuk interessanter.

We wandelden terug langs een natuurreservaat waar bleek dat reuzenschildpadden, ooit afkomstig uit Amerika, hier beschermd konden leven. We wandelden door het Parque Langune de El Portil. Een mooie omgeving, waar de natuur de vrije hand heeft. Prachtig mooi. Vlakbij waar onze Clever was geparkeerd, staken we weer de weg over. Na een minder smakende, maar wel goed bedoelde, lunch besloten we te gaan fietsen. De omgeving is namelijk echt heel mooi en het weer is heerlijk warm. Helaas gingen we zonder hondenkar en dat bleek een misrekening. Het was echt nog te warm voor Tinus. Dat werd dus een klein tochtje met een stop bij een pub en einde middag terug. Bij onze bus nog vanaf 17.30 tot 19.30 uur in de zon gezeten. Wat een heerlijke dag.

Maandag 14 april

Rustige start. Pas einde van de ochtend fietsten we met hondenkar naar El Rompido. Het waaide behoorlijk hard, maar het was strak blauw. We reden door El Portil en El Nueve Portil. Hier stopte het fietspad langs de weg. Ook geen omleiding of zo. Dus op goed gevoel langs de golfbaan en mooie bungalows. We kwamen in een struikachtig natuurgebied met lage pijnbomen en met zandpaden. Tinus los en John erop los! Er lagen meerdere plassen en af en toe had de zandweg diepe geulen of was erg rul. We hadden het dik naar ons zin. Vooral Tinus. Plots lag de hondenkar op z’n zijkant. John was iets te hard over een boomstronk gereden, waardoor de kar heel erg stuiterde en omviel. Gelukkig niks ergs. Verder ging de tocht met nu extra aandacht voor de uitstekende wortels. Vlak achter El Rompido kwamen we weer in de bewoonde wereld. De afstand was 8,2 km maar dat is ruim meer geworden.

We stopten bij restaurant Paseo Maritimo. Eindelijk koffie.

We keken uit op het strand met de vele drooggevallen vissersbootjes en verderop één van de drie jachthavens. Na de koffie gingen we hebben plaatsje verkennen. Heel veel restaurants aan een soort van plein in het zicht van een eenvoudige kerk. Het zag er allemaal goed uit. Toch hadden we een beter gevoel bij onze koffie tent, dus terug. Hoewel het nog steeds hard waaide, zaten we op het terras in de zon en hebben verrukkelijk geluncht, gegrilde garnalen vergezeld door een Manzanilla vooraf en vis als hoofdgerecht. De witte wijn was verukkelijk! Hier zaten we tussen de Spanjaarden. Inmiddels was het vloed geworden, alle bootjes dreven weer (net als de visjes in onze buik). Vanuit De Straat van Gibraltar loopt een brede strook water (Rio Piedras) afgescheiden door een langwerpig schiereiland, hetgeen een natuurlijke bescherming biedt.

Tijd om terug te gaan. We volgden dit keer het fietspad langs de weg. Oeps, fietspad werd zandpad. Weer oeps: zandpad eindigde in een ravijn. Tja, niets aan te doen. Terug en nieuwe poging via een ander zandpad. Na meerdere pogingen besloten we terug te keren naar het pad zoals wij gekomen waren. De andere optie was over de doorgaande weg, maar dat zagen we nog minder zitten.

Tinus vond het één van de leukste uitjes. Niet moe te krijgen! En in iedere plas ging hij even pootje baden of helemaal erin liggen. Wij crosten stevig door, want vanaf 18.00 uur zou het gaan hozen.

Bij een diepe plas ging het nog naar net goed met John. Hij stopte om mij te filmen. Nou mooi niet, ik zag een mogelijkheid om eromheen te gaan tussen de bomen door. Ik was op de heenweg al bijna onderuit gegaan, dat risico wilde ik niet nog een keer nemen.

John teleurgesteld, maar schoot toch in de lach. Via een omweg kwamen we in El Portil aan, nog snel een brood gekocht en Tinus in de kar. In vol tempo fietsten we naar onze buscamper en sprongen net voor de bui de auto in. Het was opnieuw een geweldig leuke dag! Totale afstand van de terugweg ong. 16 km. Nu plannen maken voor morgen, want de computers en batterijen zijn hartstikke leeg en ook de fietsaccu's gaan hard. Het water is nagenoeg op en de wc moet geleegd. Alleen alles wat met usb opgeladen kan worden, doet het nog (mobiel, ereader e.d.). Kortom, we gaan op zoek naar een full service camperplaats.

Vervolg

Page updated

Google Sites

Report abuse