Woensdag 26 juni

Een grandioos ontbijt werd ons voorgeschoteld op het terras. Diverse verse broodjes, gekookt eitje, kaas, vlees, jam, vers fruit, etc. Met de koffiemachine binnen handbereik bleven we gezellig verder klessebessen. Daarna gingen we wandelen. Eerst met één auto naar Kabinenbahn Hexentanzplatz in Thale. Met de kabelbaan omhoog. De legendarische “heksendansplaats” ligt op 454 meter hoogte en kijkt uit over het Bodedal. Vroeger zou deze plaats door bos- en berggodinnen zijn bezocht om er wilde feesten te houden. 

De heksendansplaats biedt een verrukkelijk uitzicht over het noordelijke Harz-voorland en er bevinden zich een bergtheater, het Walpurgismuseum, een dierentuin, een rodelbaan voor alle seizoenen en een berghotel. Aan de uitgang van het Bodedal ligt ook nog de Rosstrappe, een meer dan 400 meter hoge granietrots tegenover de heksendansplaats. 

We wandelden ongeveer 6 km terug over de Harzer Hexenstieg. 

Op de terugweg zijn we gestopt bij Braugasthof Brauner Hirsch (Sophienhof). Het idee was een ijsje, maar John wilde weer zo’n overheerlijke huisgemaakte braadworst en toen namen wij drieën een Jagdsuppe. Hartstikke lekker. Daarbij dronken we huisgemaakt donker bier. Kortom, genieten! Toen toch weer op huis aan voor een siësta. ‘s Avonds had Sitta lekkere hapjes voorbereid en gingen maiskolf, gevulde harmonica aardappel, kleine worstjes op de BBQ. Ook deze avond veel gesproken over DDR versus westen, voordelen en nadelen. Verder kregen we ook heel veel tips wat we zeker nog in de Harz moeten gaan zien! Maar ook wat verder weg in Duitsland. Later op de avond barstte het onweer los. Geen elektra meer, maar gelukkig wel zaklampen, zodat we de weg naar de badkamer konden vinden. In de carport met dj John gedanst en toen toch maar naar bed!

Zaterdag 29 juni

Zoals te verwachten hadden we een luie start. Er was nog genoeg in de Clever, dus boodschappen misschien wel wenselijk, maar niet noodzakelijk. Eenmaal ontbeten, koffie gedronken, gedoucht (de douches hier zijn verrukkelijk!) en Tinus uitgelaten. We gingen fietsen zonder Tinus. Dit keer naar het Gedenkmal Kyffhäuser via de mooie route. We leren het waarschijnlijk nooit, maar ook dit was een MTB route. Maar ja, we worden ook steeds ervarener. 

Op de ruïnes van het Kyffhäuserkasteel werd een monument gebouwd voor Keizer Willem. Het is een ruiterstandbeeld dat boven Barbarossa is geplaatst. Het betreft hier een mythologisch verhaal, dat later ook door Hitler is gebruikt. Wil je meer hierover weten, zie wikipedia Kyffhäuserdenkmal. 

Via Kelbra fietsten we terug. Eerst een bosroute die doodliep. Terug naar de weg, maar vanwege een ongeval mochten we daar niet verder. We moesten om de heuvel heen. Route gezocht op Ebike en dankzij de elektrische ondersteuning maken wij ons geen zorgen om een paar km meer of minder. Normaal gesproken is John degene die de foute paden kiest. Dit keer was ik degene die voorstelde de routeplanner te geloven. Fout - fout!!!! Nou ja, we hebben de rit uitgereden, maar jeetje, wat was dat een heftige MKB cross. Over boomstammen heen (John moest mij daarmee wel helpen), door brandnetels, door bramenstruiken, door echt zonet door zwijnen omgewoelde grond, onder een omgevallen boom door, door modder en weggeslagen paden. Ja, deze ouwetjes doen dat dan toch maar! Nou ja, dat ongeluk was ook niet niks: twee brandweerwagens, politie, ambulance, helikopter. Dan ben ik gewoon blij dat we daar niet bij betrokken zijn. 

In Kelbra komen we langs een Netto supermarkt. Met twee tassen vol boodschappen (ja ja, we hadden niet echt iets nodig...) gingen we weer op “huis” aan. Tinus lag natuurlijk braaf onder de Clever. Maar uit wilde hij niet, want het was inmiddels echt veel te warm (33 graden). We hebben een lekkere lunch klaargemaakt. John zat onder de luifel in de schaduw, ik zat onder de luifel toch weer in de zon. We hebben beiden heerlijk in de stoelen geslapen. Later ben ik nog naar het meer Talsperre Kelbra gewandeld dat grenst aan de camping. Je kunt er zwemmen, maar het lijkt ondiep en modderig. Vooral kinderen en een paar ouderen zochten hier verkoeling. Verderop is een echt strand. Op het meer wordt gesupt, gezeild en gekitesurfd. 

Via de Altstad Volkach, waar we wijn van de voor hier zo specifieke Silvaner druif kochten, fietsten we terug naar de auto. 

Het was inmiddels 13.00 uur. De rit naar Grossweil, naar het zusje van John, zou ong. 3 uur zijn. Dat werd dus 5 uur: wegopbrekingen en files! Pffff, blij dat we daar niet vaak meer mee te maken hebben. We wilden echter het Nederlandse elftal zien. Om 18.10 zaten we achter de buis. In de rust reden we naar hotel/bar/restaurant Schmied von Kochel. Daar zijn twee grote beeldschermen en bovendien kun je daar verrukkelijk eten. We bleven tevens voor de wedstrijd Turkije - Oostenrijk. Twee leuke wedstrijden met tussendoor Forel en, al bij al veel alcohol. Didi drinkt alleen water, dus zij reed naar huis. John en ik zijn in onze bus op het terrein blijven slapen.