Duitsland

Jul 6 - Jul 11

Zaterdag 6 juli

John ging op de fiets boodschappen doen en ik maakte het ontbijt klaar. Daarna buiten op het bankje koffie gedronken. John heeft de waterpomp vervangen voor een exemplaar met meer bar. Nu komt er gelukkig weer een straal water uit de kraan.

Vandaag ging de fietstocht naar de zweefvlieg startbaan. We hebben een aantal de lucht in zien gaan. Enkelen met een lier, anderen aangetrokken door een klein motorvliegtuigje.

Echt leuk om te zien. Ook de landingen en het tot stilstand komen in het gras. Zo'n zweefvliegtuig rust dan op één vleugel. Deze wordt door een auto met trekhaak opgehaald. De “pilot” loopt ernaast en houdt de vleugels van de grond. Ook de lier wordt opgehaald door een auto met een speciaal daarvoor gemonteerd ding op het dak. Het ligt weer klaar voor de volgende zweefvlucht. Ik denk dat de lengte wel 300 meter is. Op de achtergrond zagen we de Zugspitze met op veel plekken nog steeds sneeuw. Nog even een bezoekje aan de wc: een reuze grappig verzoek wat - gezien het biologische afbraakproces - niet in de wc mag belanden. Duidelijk Deutsche Gründlichkeit! Eenvoudiger zou zijn als er opstond: alleen maar het aanwezige wc papier en verder niets!

Omdat er onweer en bliksem is voorspeld, fietsten we dezelfde route terug. Bij elkaar toch weer een ritje van 20 km. Met nog steeds de dreiging van onweer gingen we na het eten (Surinaamse Paksoi met rijst) met de auto wederom naar Schmied von Kochel voor de ek voetbal.

Zondag 7 juli

Regen, regen! Lekker omdraaien en verder slapen. Om 10.30 uur appte Didi dat ontbijt klaar stond en of we boven kwamen. Dus toch maar eruit, douchen en gezellig met z’n vieren ontbijten. Aangezien Nederland door is naar de halve finale vonden we het een goed idee een fles Bubbels te openen. Didi en John besloten daarna te gaan werken. Om 16.00 uur gingen we Formule 1 kijken alweer bij Schmied. We zijn inmiddels vaste klant. Na de afloop gingen de heren buiten sigaren roken en amarille schnaps drinken. Didi en ik bleven binnen en kletsten heel gezellig over van alles. Ik was de Bob en om een uur of acht vond ik het welletjes. We hadden nog niets gegeten en John was nogal teut. Ik had best snel een pasta carbonara klaar. Met name John heeft gesmuld! Tinus was al verwend met restjes vlees.

Maandag 8 juli

Deze week was gepland om samen met Melvin te gaan klettersteigen. Echter had hij panne met z’n camperbus. Vanochtend belde hij dat z’n auto gerepareerd is en apk gekeurd. We hebben dinsdag loop ochtend afgesproken bij de Kabelbaan van Mittenwald. John en Didi waren weer aan het werk. Ik ging de vriezer in de bus ontdooien Begin midag Tinus uitgelaten op de fiets. Hij vindt het geweldig om vooruit te rennen. Daarna ben ik een fietstocht gaan maken. Het werd een rondje Siegsee, de mooie route door het bos. Door de enorme regenval van afgelopen nacht veranderde het fietspad in een modderpad waar het water nog steeds stroomde. Het leek maar een klein stukje. Niet dus! Ik stond tot mijn enkels in de modder. Enfin, het is mij gelukt om duwend dit slechte gedeelte te overwinnen. Een ware kracht- en conditie test! Maar een prachtige tocht. Dat kan bijna niet anders in Beieren. Grote boerderijen, glooiend en bergachtig landschap, veel, heel veel natuur en pittoreske dorpjes waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan met al die beschilderde huizen. Ook deze 40 km ging weer zo gemakkelijk met mijn nieuwe fiets.

Tegen zessen kwam ik terug. John was bijna klaar met de nieuwe website La Mulata, een soort wijkvereniging van de regio waar Didi woont in Sosua - Dominicaanse Republiek. Na het eten reden we naar een mooi plekje aan de Kochelsee waar we met meerdere vrienden genoten van de mooie zonsondergang.

Dinsdag 9 juli

We reden via een landelijke route naar Mittenwald. Melvin was er eerder en appte zijn locatie. Met elkaar koffie gedronken, nog wat gegeten en met de klettersteig spullen in de rugzak + voldoende te drinken wandelden we naar de kabelbaan. Tinus kon niet mee, die heeft een pech middag. Kaartje retour naar 2200 meter €42,00 pp. Even voor de beeldvorming: om naar de Alpspitze in Garmisch te gaan, betaal je € 72,00 pp.

Er zijn meerdere routes voor de klettersteig, maar we besloten rustig te starten. Een wandeling langs een staalkabel voor de nodige houvast naar het kruis op de Westliche Karwendelspitze op 2385 meter hoogte. Hier ongeveer is de grens tussen Beieren en Tirol. Hiervoor heb je geen extra spullen nodig. Wel heb je een geweldig uitzicht met nog her en der achtergebleven sneeuw. We konden de korte klettersteig zien. Het leek goed te doen. We deden onze spullen aan en helm op. Melvin heeft een nieuwe camera die hij op zijn helm vastzet en daarmee heeft hij een deel van onze klauterpartij vereeuwigd. Ik ging voorop, Melvin in het midden en John als laatste, zodat Mel ons beiden kan helpen. Het is namelijk best lastig om hangend aan de rotswand iemand te passeren. Omhoog was al best spannend. Vaak denk je “hoe moet dit” en als je dan terug kijkt, valt het reuze mee. Maar omlaag letterlijk zoekend naar grip voor de voeten was toch wel heel spannend en het moeilijkste wat John en ik tot nu toe hebben gedaan. Ik ging nog steeds voorop en kon dus niet de kunst afkijken. Ook zijn mijn benen aanzienlijk korter dan die van de beide heren. Een inspannende Via Ferrata, maar wat geweldig. Voor John is dit wel spannend genoeg! Voor mij: wanneer gaan we weer! Wel moeten mijn benen bijkomen. Eenmaal terug bij de campers een koud biertje voor de mannen. Daarna boodschappen en op zoek naar een leuke overnachtingsplaats. John was zo moe, dat ik reed. Tijdens het koken lag John op de ligstoel te slapen. Na zo’n inspanning (niet voor Melvin natuurlijk) smaakt de zalmpasta met salade als een 5* restaurant. Het uiltje knappen deed John zichtbaar goed. We staan ergens in het bos met nog enkele camperaars. Super gezellig. Deze dag afgesloten met een fles Appelcider die Do had meegegeven aan Mel.

Woensdag 10 juli

We deden het rustig aan. Buiten ontbeten en koffie gedronken. Melvin heeft aan de klettersteigfilm geknutseld en ik deed de wekelijkse boekhouding. We verkasten al gauw naar de schaduw. Halverwege de middag ging het regenen. Mooi moment om naar onze volgende bestemming te rijden: Gerlos in Oostenrijk (Zillertal). Iets minder dan 2 uur rijden kwamen we aan in dit zonnige ski- en wandeloord op 1246 meter hoogte. We zagen in een après ski bar reclame voor voetbal. Binnen gevraagd of Nederland-Engeland werd uitgezonden en meteen een tafel voor 3 gereserveerd. Wij reden Gerlos weer uit richting Königsleiten op zoek naar een overnachtingsplek. Dat bleek niet zo geweldig. Wel hebben we gekookt en gegeten en reden toen terug naar Martins Skihütte. Met autorijden is het oppassen geblazen, want in Gerlos lopen de koeien waar ze willen. Voor de hut waren parkeerplaatsen. We hebben gevraagd of we onze campers daar mochten parkeren en of we mochten blijven slapen, zodat we wat biertjes konden drinken. Dat was geen enkel probleem. Wat hebben wij een plezier gehad met alle Oranjefans en de bediening. Ondanks verlies zat de sfeer en de pret er goed in. Er konden zelfs bitterballen besteld worden! Echter om 23 uur moest de tent sluiten ivm gezeur met de buurman. Wat als het tot een verlenging kwam? Maar niet getreurd, aan de andere kant van deze parkeerplaats is een kleine bierkelder geopend tot 3 uur ‘s nachts. De twee vrouwen van de skihütte kwamen er ook naar toe en Martin en andere Oostenrijkers. Een groep mannen stonden in Gerlose kledij. Een jonge man (24) legde de kleuren uit: groene streep voor de natuur, zilveren streep voor de zilvermijn en de gouden streep voor de goudmijn. Het rode gilet voor het Gerlose bloed en de witte blouse voor de sneeuw. Dan weet je dat ook alvast. Deze jonge man was hier met zijn band-en koorleden. Ze zouden optreden, maar om 21 uur ging iedereen achter de tv.

We hebben echt veel pret gehad en voldoende, zeg maar te veel alcohol. Het was gelukkig maar 15 stappen naar de auto, als je tenminste de goede kant op gaat. Ik liep, nou ja strompelde rechts om een restaurant heen waarachter de campers stonden ipv direct links te gaan bij de deur. Ook John kwam later wiebelend de bus binnen.

Donderdag 11 juli

Berouw komt na de zonde! Wat waren wij duf. John en Melvin waren om een uur of elf Martins Skihütte binnen gelopen voor koffie! Nog even niets anders dan koffie met een glas water. Patricia, een Hongaars meisje, was alweer aan het werk. Haar collega, een Tsjechische, kwam ons ook even gedag zeggen. Melvin vroeg aan de manager (dezelfde jonge man van de band) of er ook ontbijt was. Het antwoord luidde “nee, maar hij kon wel wat voor ons maken”. Dat vond Melvin een goed plan. We zaten heerlijk in een paar ligstoelen op het terras in de zon te kijken naar de groene hellingen. Net voor de bomen zagen we twee reeën.

We kregen warm afgebakken broodjes met daarbij gevulde omelet. Jammie. Deze mensen zijn zo ontzettend aardig. Hoewel we het dik naar ons zin hadden bij de Skihütte werd het tijd om te vertrekken. Vandaag zijn we te brak voor Klettersteigen, dus toch maar naar een camperplaats. Iedereen raadde ons Finkau Nature Parc Camperplaats in Wildgerlostal aan. Je rijdt om de Speicher Durlaßboden naar deze plek: een meertje, gevormd door het smelt- en een andere eindeloze hoeveelheid water dat je op meerdere plekken uit de bergen naar beneden ziet storten. Het is hier adembenemend mooi! Het water is helder groen/blauw van kleur en hééééél koud. Toch ging Melvin kopje onder! Brrrrr. Er is een kleine kinderboerderij. Varkens staan op een stukje grond aan het meer. Koeien lagen lekker te zonnen aan het water. Later liepen deze koeien door de stroming naar de helling. John en Melvin op mijn fiets trapten de berg op. Melvin heeft al fietsende gefilmd. Echt zó mooi! Ik probeerde te slapen in de luie stoel. Melvin vindt onze fietsen te gek. Later ging ik een rondje fietsen om het kleine meer. Tinus rende enthousiast mee. In de avond begon het te regenen. Er hing onweer in de lucht. Knal - boem - beng - knetter! Iets na middernacht zaten we pardoes rechtop in bed. Tinus sprong naast ons in bed. Hij is zo ontzettend bang voor dit kabaal met bliksem! Ook waren er heftige windstoten. Dat maakte ons best onrustig. Uiteindelijk toch heerlijk geslapen.

Vervolg

Page updated

Google Sites

Report abuse