Italië

Vrijdag 7 november

We hadden alle twee werk te doen. Pas na de lunch vertrokken we op de fiets met Tinus aan de lijn voor een citytrip. We fietsten door de oude winkelstraten van Viserbella, Viserba en Rivabella op weg naar het oude centrum van Rimini en het vissersdorp Giuliano. De omgeving was wat eenvoudiger. Veel appartementen en smalle straten. Een “simpele” woonwijk. Maar vanaf het moment dat we Rimini binnen reden, kwamen we langs mooie, bijzonder grote huizen, een totaal andere ambiance, bijna overweldigend. Onze citytrip begon bij Piazzale Kennedy. Hier hadden we een goed uitzicht op alle privestranden, dwz behorende bij een strandtent met voor de vloedlijn een zandwal. We fietsten door Fidopark en Parco Alcide Cervi naar de “Boog van Augustus”, een stadspoort met een stukje stadsmuur waarvan we ook in het park delen zagen. Ook wij fietsten onder de “Boog” door naar Piazza Tre Martiri met zijn fantastische 16e eeuwse panden waar nu modewinkels en horeca gevestigd zijn. Een oude kapel en klokkentoren met z’n astrologische klok is het symbool van dit plein. De naam betekent “de drie martelaren” die na verraad op 16 augustus 1944 zijn opgehangen. Een maand later werd Rimini bevrijd. 

Onze tocht ging verder langs Tempio Malatestiano, Domus del Chirurgo en het beeld Fontana della Pigna. We fietsten over de oeroude Ponte di Tiberio het naast gelegen vissersdorp San Giuliano binnen. En weer terug, want we wilden nog naar het Filmtheater Fulgor. Hier zag Frederico Fellini zijn eerste film en heeft ter plekke bedacht dat hij filmmaker/regisseur wilde worden. Zijn films zijn doorgaans psychologische en/of sociale drama's, zoals La dolce vita (1960), Otto e mezzo (1963) en Amarcord (1973). Veel van zijn films zijn ook in en om Rimini opgenomen, waaronder bij Castel Sismondo.  Op deze pagina kun je zien hoe het filmtheater er van binnen uitziet, prachtig!

Het kasteel Sismondo hebben we ook bezocht. Ooit een prachtig kasteel, later gevangenis. Nog steeds ziet het er imposant uit.

Onderweg zagen we mooie bronzen beelden. We zijn de Cathedral di San Marino ingelopen. We genoten van - nou ja van alles dus. De 2e toren, we hebben ze alle drie bezocht, ligt op het hoogste punt van de berg Titano (756 meter). Het waren veel stijgmeters, maar dat is het ook zeker waard. Onderweg hebben we op een terras in de zon geluncht. Heerlijk! 

Ook zagen we tussen al die toeristen winkels zeker 10 wapenwinkels: pistolen, zwaarden, pijl en boog, allerlei messen, etc. Heb er niemand zien binnengaan. 

Maandag 10 november

Ik schreef het al eerder: zonder zon is het echt koud, maar tussen 11.00 en 15.30 uur is het in de zon echt warm. We besloten hier nog een dag te blijven. Als eerste weer door de oude stad. Dankzij de ligging op 600 meter hoogte biedt Cingoli een prachtig uitzicht en behoort tot één van de mooiste dorpjes van Italië. Het is echt adembenemend mooi. Cingoli ligt in de provincie Macerata van de regio Marche. We maakten een fietstocht door de omgeving. Op één van de hoogste punten hebben we aan een picknicktafel genoten van wat fruit en de zon. Via een rondweg kwamen we uiteindelijk terug bij onze camper. Stoelen buiten gezet en na de lunch een siësta. ‘s Avonds wilden we uit eten. De restaurants gaan pas laat open, dus gingen we eerst weer wat drinken bij Bar Gibson. Ook vandaag zijn er allerlei tapas op de bar. En ook vandaag was het een gezellige lokale drukte. Om 19.30 gingen we naar een hoog genoteerd, zeer aanbevolen restaurant dat open zou zijn. Helaas, gesloten! De eigenaar had zijn vermelding op Google Maps niet bijgewerkt. Alleen nog een afhaalpizza was open. Daar hadden we even geen trek in. Terug naar de camper en wat improviseren. 

Dinsdag 11 november

We vinden het hier in Cingoli prachtig. En het weer is super, te weten min 7° en max 18°, wat aanvoelt als 24°. Strak blauwe lucht. We besloten een klein stukje te zakken naar de stad Macerata. We hebben water geloosd en ruim 70 liter water getankt. Hopla, we kunnen weer even vooruit. De omgeving richting Macerata is veel mooier. Je ziet regelmatig de Adriatische Zee, ook hier is sprake van veel akkerbouw, maar het is veel groener, veel meer bomen in hun nog steeds prachtige herfstkleuren. Het landschap lijkt wel van goud. De camperplaats is bij lange na niet zo mooi als die van Cingoli, maar kost slechts €10,- dus niet mopperen. John probeerde uit te vinden hoe er betaald kon worden. Ik ging hem achterna, toen mij opviel dat we de watertank niet hadden afgesloten. Ik riep John, die nog steeds aan het puzzelen was over betaalwijze. Gelukkig maar, want er zat niets anders op dan terug te rijden naar Cingoli. De dop lag achterop een fiets en die dop zijn we duidelijk verloren. Niet bij de waterplaats, niet bij de stop, dus langs de weg lopen, waar we gereden hadden. Joepie, wat een geluk! De dop lag verderop in de berm. We waren meer dan 30 liter water kwijt geraakt. Tja. Toch maar weer even aanvullen. 

En weer togen we naar Macerata. Opnieuw stonden we 45 minuten later  bij de parkeerautomaat. Een andere camperaar kwam ons helpen. De betaalpas deed het niet, dus cash en alleen munten. Het was inmiddels drie uur. Eindelijk konden we deze oude stad in. Dat werd klimmen, heel veel trappen. Ook hier zagen we weer grote panden met mooie stenen muren die verschillende stijlen hadden. Er was ook heel veel jeugd. Bij drie groepen had een meisje een lauwerkrans op haar hoofd en bloemen in de armen. Wij dachten aan een bachelor of zoiets. Maar nee, het was een afstudeerceremonie. In Italië word je echt op een Caesariaanse manier bekroond tot 'laureato'. Op de dag van het afstuderen, houd je een laurierbladeren krans de hele dag op je hoofd. De lintjes in de laurierskroon hebben dezelfde kleur als de kleur van je faculteit. Het afstudeerritueel is met je vrienden en je hele familie. Het lijkt erop dat de gehele oude stad een en al universiteit is. Op een papier, gedragen door de laureato, staan alle domme of foute dingen die je tijdens je studie hebt gedaan. De afgestudeerde moet dat helemaal oplezen en o wee als hij/zij een foutje maakt…..😄. Uiteraard vloeit ook bij deze jeugd de alcohol vrijelijk. Het was dan ook een gezellige, maar o zo luidruchtig gebeuren. We hebben lachend naar de Italiaanse versie van volksliedjes geluisterd waar iedereen aan mee zong. Maar bediening ho maar. Dus liepen we weer terug en hebben onder aan de stadsmuur naast een drukke rotonde wat gedronken. Opnieuw keek ik met verbazing naar de rijstijl van de Italianen. Ze komen aanscheuren, krioelen over de rotonde en racen verder. We zagen maar één auto met blikschade. 

We wandelden direct de oude stad in die in april 2009 ernstig getroffen is door een aardbeving met een momentmagnitude van 6,3 MW. Op de dagen erna waren er nog diverse (zware) naschokken. De bevingen veroorzaakten grote schade in de middeleeuwse stad L'Aquila en in de steden binnen een straal van 30 km. Dit  kostte aan 295 mensen het leven, het aantal gewonden lag rond de 1100. Bovendien werden ongeveer 39.500 mensen dakloos. In totaal raakten ongeveer 15.000 gebouwen door de aardschokken beschadigd.

Nu, 16 jaar later, staan er nog steeds veel hijskranen en wordt er nog steeds hard gewerkt aan de wederopbouw. Het was dan ook een enorme ravage in 2009. Toch had dat nooit zo lang mogen duren. 

In 2010 werd er een kritische film gemaakt over de wederopbouw: Draquila - L'Italia che trema. Deze werd door Berlusconi geboycot. Het was negatieve reclame voor het bestuur van Italië. We hebben op het grote plein wat gedronken en zijn daarna door vele straatjes geslenterd waar nog veel gebouwen worden ondersteund door een soort van ijzeren spalken. Hoewel Italië talloze aardbevingen kent, kennen de meesten nauwelijks slachtoffers. Deze in 2009 was echt een groot drama! 

Donderdag 13 november

Vroeg op en naar Campo Imperatore. De hoogvlakte zou je aan Tibet doen denken. Maar ja, daar zijn we nog niet geweest.

De Campo Imperatore is een hoogvlakte in de Italiaanse regio Abruzzo, gelegen in het Nationaal park Gran Sasso e Monti della Laga, met daarbinnen het hoogste bergmassief van de Apennijnen. De vlakte heeft een lengte van ruim 15 kilometer en een breedte van 5 kilometer. De gemiddelde hoogte is ongeveer 2000 meter. In het noorden wordt de Campo Imperatore begrensd door de bergen Monte Brancastello (2385 m), Monte Prena (2561 m) en Monte Camicia (2570 m).

De Campo Imperatore is te bereiken per kabelbaan, vertrekkend vanuit Fonte Cerreto (1150 m) en de tocht omhoog duurt ongeveer zeven minuten. Met de auto is de hoogvlakte vanuit dezelfde plaats te bereiken via een 30 kilometer lange panoramische weg. Nabij het bergstation van de kabelbaan zijn een astronomisch observatorium en een botanische tuin te vinden. Bergbeklimmers beginnen hier meestal hun tocht naar de toppen van de Gran Sasso. Het is ook een van de oudste skigebieden van Italië: reeds in de jaren '20 werd hier geskied. Door de nabijheid van Rome blijft het een populaire bestemming.

Nog een weetje: Op 12 september 1943 werd Benito Mussolini gevangen gehouden in het "Hotel Camp Imperatore" en bevrijd door Duitse para-commando's die daar landden per glider. 

Nu wij: we zijn herhaaldelijk gestopt om te genieten van de panoramische vergezichten. Het is prachtig weer met een strak blauwe, heldere hemel. We zijn tot de top van de skilift gereden, moesten nog ontbijten, maar daar was het hier helemaal bovenaan, ver boven de boomgrens echt te koud voor. Dus reden we een stukje terug en parkeerden in de luwte. Stoelen uit de auto en ontbeten in de zon in het hart van het Gran Sasso- massief en het nationale park Gran Sasso en Monti della Laga. Na het ontbijt, het was inmiddels 10.30 uur, gingen de wandelschoenen aan en namen we de batons mee. Het wandelpad liep niet al te steil omhoog en was dus prima te doen. We genoten met volle teugen. Wat was het lang geleden dat we - zo omgeven door alleen maar natuur - hadden gelopen. Het paadje werd overigens erg smal en vallen is geen optie. Dan rol je eindeloos lang de diepte in. Dat maakte dat we op enig moment omdraaiden. Er zijn geen andere mensen en hoewel het risico dat er iets mis gaat klein is, voelden we ons wel heel erg “alleen op de wereld”.