Nov 28 - Dec 5

Donderdag 28 november

Met pijn in m’n hart verlieten we Cuchia. Cuchia stelt niets voor, maar toch…… Het uitzicht met de Picos op de achtergrond is zo fraai! Het mooie weer, de rust en verzorgd en vriendelijk …… We hebben nog even bij “ons” tentje koffie gedronken en op naar het noorden. Het stuk tot voorbij Santander (John had geen zin in deze stad) gingen we over de snelweg.

We reden naar Noja, een stad die hoog scoort bij de best aangeklede kerst-steden van Europa. Ook hier is het 50 tinten groen. Maar het lijkt een volledige nieuwe plaats. Er is niets mis met de architectuur. Sterker nog, die is best fraai te noemen. De stranden zijn prachtig. De kust is een sprookje. En toch konden wij ons er niet in vinden. We reden naar het naastgelegen plaatsje Isla. Aan het einde van een weg liep nog een zandweggetje met "Verboden voor campers”. Toch zagen we daar twee campers staan. Uhhh, niet nadenken - DOEN. Wij reden ook naar dat veldje. Sterker nog: stoelen eruit. Heerlijk. Er loopt een trap naar het strandje. Rotsen, zand, zee, zon! Strandje is verboden voor honden. Maar Tinus kan niet lezen. Bovendien deden we al zoveel wat kennelijk niet mag, dat het er ook niet meer toe deed. Na een uur of twee zonnen en lezen, ging ik buurten bij de andere camperaars. Een super aardig frans stel (Nicolette en Gerard uit Toulouse) komen hier al voor de 4e keer. Zij speelden een apart spel uit Bretagne: Les Palets met gietijzeren schijven. De score gaat tot 200, maar je moet ook precies op 200 eindigen. De andere camperaar uit Engeland heeft een zelf ingebouwde bus, maar wel zo mooi! Hij heeft er dan ook jaren over gedaan. Wij hebben daarna gewandeld. De rotsen en de zee blijven boeien.

Vrijdag 29 november

Eindelijk Black Friday! Zijn we dan klaar met al die aanbiedingen????

Vroeg eruit (8 uur) en vanuit een plekje op de rots kijken naar zonsopgang! Daarna:

John had een fietsroute uitgezocht. Tinus rende weer mee. Het begin was goed. Door een wat ouder gebied en toen achter een hoeve langs de berg op. En ja hoor! Leert John het dan nooit af? Weer een mountainbike route voor jongelui! Op een soort van kruising in het weiland stopte ik. Ik was echt boos! We zijn geen twintig meer, bijna 70! Er kwam een wandelaar aan (toeval bestaat niet). Ik vroeg hem of dit pad verderop op een weg uitkwam. En jawel! Ik ging dus rechts, Tinus mocht kiezen en John ook! De beide mannen kwamen achter mij aan.

We zijn toen over de weg omhoog naar het oude dorp Isla gefietst, rondje om een heel oude kerk en natuurlijk ook even genieten van het zeer mooie uitzicht. Terug naar Isla aan zee en op de koffie af op een schitterend terras met uitzicht over de riviermonding en aan de overzijde op Noja, het lange strand waar wij gisteren hebben gewandeld. Boodschappen en daarna omkleden en zwemmen (John niet, dan moeten de mussen van het dak vallen). De zee is maar een beetje koud. Het idee, dat je eind november nog kunt genieten in je bikini op een privé strandje! We blijven hier nog even. Dat is wel duidelijk.

Zaterdag 30 november

Wandelend het plaatsje in voor koffie. Het is prachtig weer, 21°. Het is eb. Die hele brede riviermonding van gisteren is nu hééééél smal. Deze kust met al z’n rotsen en strandjes is gewoon echt gaaf. Na de boodschappen op onze ligstoelen. Het betere leven. Tegen 15.00 uur liepen we naar een bar met meerdere tv-schermen. Daar hebben we de weinig boeiende sprintrace van Qatar gezien.

Zondag 1 december

Hoogste tijd voor een echte camperplaats met water, elektra en lozen van zwart water. De laatste is vol, maar al het andere is leeg: fietsen, laptops, tandenborstel, powerbank. Ook de watertank en de jerrycans met drinkwater zijn bijna leeg. We reden ongeveer ¾ uur naar t noorden naar La Puenta. Hier stoppen of toch doorrijden? Eerst maar koffie. De bar ging net open en het rook overal naar chloor. Maar goeie koffie en niet onbelangrijk een schone wc. We besloten hier naar “Bidaivancamper” te gaan en te gaan fietsen, zodra deze enigszins waren opgeladen. Een hele aardige man gaf tekst en uitleg. Het was lunchtijd, dus alle formaliteiten komen later, maar wel kregen we al de munt voor elektra en een A4 met de nodige info. Op deze plek betaal je voor alles apart. Maar bij de toiletten is ook drinkwater, dus daar eerst onze jerrycans en waterbak van Tinus gevuld. Voor vertrek vullen we wel de watertank.

We wilden een fietstocht van 31 km maken met ong. 800 stijgmeters. Tinus bleef in de camper. In de routekeuze heeft John de optie Mountainbike uitgezet. Pfffff, eindelijk! We fietsten eerst door dit kleine dorp. Ook hier zijn de meeste huizen redelijk nieuw. Appartement-gebouwen lijken wel op grote villa’s. Dat ziet er natuurlijk veel beter uit dan bijvoorbeeld galerij of flatgebouwen. We togen de bergen in. De ondergrond was veelal grote, hobbelige, ronde stenen en keien. Na één derde van deze ó zo mooie tocht (heel veel stijgen) slonk het vermogen van de batterijen van onze fietsen zienderogen. We besloten een kortere route te nemen. Ook in deze streek veel paarden en koeien. Allemaal buiten met bijvoeding en een open stal.

Vlak voor het dorp een kleine bar. Een biertje/Vermouth hadden we wel verdiend. Deze bar “Las Nieves” is meer een museum. Legerhelmen, oude gereedschappen, oude sleutels, nou ja bedenk het maar. Twee aangeklede soldaten. Bij uitleg waren dit geen Duitse soldaten, maar Spaanse blauwhemden. Deze gingen vrijwillig meevechten met de Duitsers tegen de Bolsjewieken, lees voor meer info deze pagina op Wikipedia. We bestelden tapa's: olijven-inktvis-boquerones. We zaten lekker buiten te genieten. Toen afrekenen. Jammer, alleen contant. En met cash kwamen we ruim tekort. Geen boos gezicht, geen moeilijke woorden, gewoon geen probleem. We boden aan op en neer te fietsen. Zo gezegd, zo gedaan. Pas achterlaten of zo hoefde niet. Wat een vertrouwen! Deze keer mocht Tinus mee. Deze tent had ook een tv en dus dronken we daar nog wat en keken naar de start van de Formule 1 in Qatar. Verstappen goed weg. Onderwijl vertelde de barman van alles over zijn verzameling. Reuze leuk en interessant. Toen wij terugfietsten, bleken er nog vele barren, restaurants, terrassen te zijn. Dit plaatsje heeft volgens mij meer uitgaansstoelen dan inwoners! Enfin, we hadden trek, dus terug naar de camper, waar we in de bar van de camperplaats, het laatste stuk van de race hebben kunnen zien. Verstappen reed een knappe race en won. Waarschijnlijk stond deze zender voor ons aan, want overal elders staat voetbal op.

Maandag 2 december

Douches zijn hier €1,- voor 5 minuten. Geen harde straal, maar wel lekker warm. Brood voor ontbijt konden we 9.30 uur afhalen bij de bar. Het regende. Toch besloten we hier nog een dag te blijven. Het plaatsje is toch iets groter en zelfs op maandag zijn alle terrasjes en barretjes open. Overal zijn wel een paar gasten. We hebben een fijne wandeling gemaakt en ‘s middags gewoon even niks. Boek uitgelezen, dat wel. ‘s Avonds in een kroeg wat gegeten en vroeg naar bed. Alles is opgeladen. We gaan deze streek Guriezo aan de rivier Agüera en ook niet ver van de zee verlaten. Turf-vink!

Dinsdag 3 december

Onze fietsendrager is niet stabiel. Dat is best een zorg! Hopelijk houdt ‘ie het nog tot we thuis zijn. Enfin, op richting Frankrijk. Klein stukje autoroute tot voorbij Bilbao en daarna over secundaire wegen richting de kust (N633 Durango - Eibar). Een ruig gebied met hoge stijle bergen. Veel steenafgroeves, bewonderenswaardig hoe hier uberhaupt wegen konden worden aangelegd. Wel hebben we de AP8 gemist, waardoor we in Deba belandden via de N634. De omgeving werd wat minder grillig. Bij ItziarJatetxea stopten we eindelijk voor koffie + een bocadillo. Een typische plek waar alle vrachtwagens stoppen. Verder naar Getaria. Speciale plek voor campers was niet te doen. We hebben de auto dwars gezet. We liepen eerst het strand op voor Tinus. Even lekker uitrennen. Ook hier veel surfers. Toen stijl omhoog het stadje in. Getaria is een erg mooie, maar ook dure plaats. Lunch van lokaal gegrilde vis bijvoorbeeld €88,- per 2p en dan nog de bijgerechten en iets drinken. Ook de lunch bij Elkano 1964 hebben we maar overgeslagen. Vermoedelijk hadden we al een jaar geleden moeten reserveren. Dit restaurant staat op nummer 16 van de 50 beste restaurants ter wereld. Hmmm, we wandelden dus verder, bezochten de bijzondere fraaie kerk die tegen de berg was opgebouwd: vloer volledig scheef, maar de glas in lood ramen waren wel weer op een rechte lijn. Onder de kerk door liep een steeg. Heel apart! Verder ging onze reis door vriendelijker landschap via Zarautz naar Orio, waar we bij de Dia onze boodschappen hebben gedaan en daarna op een publiek parkeerterrein zijn gaan staan. Ook hier een wandeling over het strand en de pier en ook hier weer veel surfers. Het is een leuke plaats, omgeven door de bergen, waar nu bijna alles gesloten is. Maar …….. het is een bewoonde plaats. Vaak zien we afgesloten vakantiehuizen. Dat is hier niet het geval. We besloten vlakbij een pizza te gaan eten.

Woensdag 4 december

Heerlijk geslapen. John was helemaal bij de tijd. Hij had gegoogeld over onze fietsendrager en vond zo uit dat eea kon worden afgesteld. Nog voor het ontbijt werd dit karweitje gefixt. Wouw….. weer helemaal stabiel / stevig! Een hele geruststelling. We reden naar onze eerste stop: Zumaia - Aliden Jatetxea. In de zon koffie. Zo enorm genieten! De volgende stop bij één van de laatste benzinestations voor we de grens over zouden gaan. Scheelt zomaar € 0.40 per liter! Daarna nog een Mercadona en door naar het duurdere Frankrijk. In Baskenland worden wegen bijna door je huis gebouwd! Bizar hoe de infrastructuur is geregeld. Zodra we de grens overwaren, was alles zoveel mooier, zoveel verzorgder. We stopten in Saint Jean de Luz.

Een prachtig stadje die de oude stijl en glorie heeft behouden. Maar ook 100% toeristisch: de bediening, de prijzen, etc. We hebben door de winkelstraatjes gewandeld en over de boulevard terug. Super dat alle oude huizen, huisjes, villa’s zijn of worden gerestaureerd. Het is daardoor zo’n fantastisch mooie plaats. En al helemaal in kerstsfeer!

Toch moet je voor een vakantie hier wel goed in de slappe was zitten. Maar een bezoek is absoluut de moeite waard. Onze rit ging verder naar een overnachting. Hier aan de kust nog niet zo eenvoudig. Veel parkeerterreinen zijn voor campers afgesloten met hoogtemeter palen. Ergens bij een manege aan de kust, in de plaats Ondres, zijn we gewoon gaan staan. Overigens is de route langs de kust niet zo bijzonder. Heel erg druk en het is niet eens het toeristisch seizoen. Dus morgen toch maar weer landinwaarts.

Donderdag 5 december

Om 8.09 uur kregen we bezoek: La Police. Leek erg opgelucht dat ik een beetje frans spreek en versta. Na een vriendelijke uitleg waar we mochten staan, vertrokken de agenten. Dus hebben we de auto 150 meter verplaatst waar je van 08.00 tot 20.00 mag staan, schuin tegenover de camperplaats. Gisteravond wilden we deze betaalde camperplaats op, maar de betaalkaart en de creditcard werden niet geaccepteerd.

Na het verplaatsen van de camper ben ik weer terug in bed gedoken om vervolgens een kopje thee geserveerd te krijgen. John ging Tinus uitlaten. Bij de camperplaats werd hem door een Duitser en een Zwitser gevraagd of hij kon helpen. De slagboom voor het uitrijden werkte niet. John kon niet veel doen en de beide camperaars hebben na wat onbevredigende telefoontjes de slagboom er maar uitgeschroefd en zijn weggereden. Probleem opgelost. Overigens een prachtig aangelegde camperplaats, dat moet gezegd worden!

Na het ontbijt wandelden we naar het strand. Alles is hier enorm georganiseerd. Waar wie mag rijden, fietsen, lopen en staan! Prachtig breed en lang strand. Er wordt hard gewerkt aan het ophogen/verbreden/verstevigen van de duinen met straks ook weer nieuwe aanplant.

Op naar het noorden. Mooie route over de D810 door leukere Franse plaatsen. Aan alles is te zien dat toerisme de toon zet. De omgeving is bijna vlak. We reden een stuk over de autoroute tot begin péage. Daar ging het verder over D834 richting Bordeaux. De omgeving vind ik saai met alleen maar naaldbomen. Voorbij Bordeaux werd het glooiender met één en al wijngaarden. Kilometers en kilometers wijngaarden! Op de heenweg nog in fraaie herfstkleuren, nu volledig kaal. Veel kleine dorpjes en hééééél veel Chateaux!

We reden over de N89 onder andere door het gebied Pomerol!

Het zal hier ‘s zomers enorm druk zijn met al die wijnproeverijen.

Wij stopten in Lussac. De camperplek was verlaten. Het dorp stelt niets voor. Zelfs geen tabaco-bar. En de bar met dagmenu zag er niet uitnodigend uit! In tegendeel!

We gingen dus terug naar de camper waar ik uit onze voorraad een lekker dinertje in elkaar flanste. De avond werd gevuld met spelletjes en lezen.

Vervolg

Page updated

Google Sites

Report abuse