Embedded Files
Zondag 10 november
Zondag 10 november
Vandaag de grote dag voor de zeilliefhebbers. Wij luisteren en kijken naar het kanaal van Florian Rooz: Sea Wolves. Professionele en leuke, heldere uitleg over de boten met alle apparatuur, de schippers, de kanshebbers, etc. Florian volgt de race op de voet en elke dag om en nabij 19.00 uur verschijnt er een update. We reden naar Montmorillon in arrondissement Nouvelle Aquitaine.
Maar eerst een stop in un Châtellerault om de start te zien van de Vendée Globe. Helaas, zondag bijna alles gesloten! Dus doorgereden. Ook vandaag weer een mooie route, voor een groot deel langs de rivier de Vienne. Jammer dat de zon zich maar niet laat zien! Het land is prachtig, maar ook een beetje mistroostig door die laaghangende bewolking. Wel is alles heel groen met heel veel akkerbouw en veel bos!
Montmorillon staat bekend om zijn bitterkoekjes en van het geschrift en de boekambachten. Het is een charmante stad, gelegen aan weerszijden van de Gartempe Rivier met mooie oevers, de gotische brug, de oude huizen en monumenten, zoals de Octogone uit de 12e eeuw en vooral de middeleeuwse wijk van de Brouard, waar bibliotheken en ambachtsateliers elkaar opvolgen.
Ook deze keer hebben we een super buscamper plek! We kijken uit op de oude (lage) stad aan de andere kant van de rivier waar we in 5 minuten naar toe wandelen. Dat deden we dan ook direct. John had lekkere trek! En hoe fijn: Cocotte and Co Café - Restaurant is open! De franse specialiteit Andouillette (worst van ingewanden) slaan we ff over. Het werd de Magret de Canard en de Camembert schotel. We liepen terug over de gotische brug via de Eglise Notre Dame, door de Brouard met de vele 2e hands boekwinkels aan onze kant (de hoge kant). We bezochten het type- en rekenmachine museum. Daar zagen we de IBM bolkop schrijfmachine, waar ik er 50 jaar geleden veel van heb verkocht.
De stad maakt op ons een grauwe indruk. Er zijn veel leegstand en bijna vervallen gebouwen. In de zomer zul je dat niet zo erg zien. De vele bloemen geven dan kleur en het toerisme c.q. de levendigheid zal dan de stad doen opfleuren.
Maandag 11 november
Maandag 11 november
Jippie, de zon schijnt. Heerlijk. Op naar het café voor koffie. Toen het Museum Macaron bezocht die sinds 1920 een familierecept voor bitterkoekjes hebben. Volgens kenners de allerlekkerste. We wandelden opnieuw door deze stad waar nog steeds nagenoeg alles gesloten is. Wellicht omdat het een feestdag is of gewoon buiten het seizoen. Enfin, we wilden verder naar het zuiden. Eerst moesten we echter een aanzetstuk voor water lenen, want onze 100 liter water is op. Wel hebben we separaat drinkwater, maar wc - douche - afwas….. Een andere camperaar hielp ons. Bleek het water gratis. Dat is mooi meegenomen.
John heeft (ook) onze volgende buscamperplek gevonden in Bénévent-L'abbaye. We reden door meerdere leuke dorpen over D-wegen en vooral door weilanden met heel veel koeien, kalveren en schapen. Wat een waanzinnig mooie streek is dit. Heuvelachtig, glooiend en enorm groen. We kwamen door Furnac, een leuke - iets grotere plaats met veel middenstand. Hier heeft de dochter van Renée van Os een huis gekocht. Helaas verhuizen zij pas over 3 weken. Wie weet gaan we ook via deze streek terug. Voor de camperplaats werden we ergens naar rechts gestuurd waar we echt niet doorheen konden. Oeps, sowieso doorrijden. Gelukkig kwam Maps met een alternatief. Een bosachtig grindpad, maar wel breed genoeg. Reuze spannend of dit goed zou komen. En toen stonden we ineens voor 5 plekken op 583 meter hoogte met een grandioos uitzicht. En……. elektra, drinkwater, lozing van grijs en zwart water. Kosten? Zero, nul! Wauw!!!!!
Het was nog steeds droog, afwisselend bewolkt/zonnig. Dus direct aan de wandel. We konden wel weer wat beweging gebruiken. Ook dit is een oude plaats, maar verzorgd. Morgen kijken of de Abdij nog überhaupt bestaat en zo ja of die te bezichtigen is. De voorspelling is regen, de dagen daarna weer zonnig.
Dinsdag 12 november
Dinsdag 12 november
Eerst een lange wandeling met Tinus nu het nog droog is. Zoals voorspeld ging het en bleef het daarna regenen! Gelukkig hebben we electra en een elektrisch kacheltje! Deel van de dag heb ik mijn werk gedaan voor Stayci. Daarna wandelden we naar het dorp. Gelukkig was er weer van alles open. Nou ja, veel meer dan een slager, een bakker, een drogisterij en een tabaco is er niet. Bij de tabaco, Chez Dominique, een wijntje/biertje gedronken en geïnspireerd door alle “gokkers” hebben we ook twee trekkingen meegedaan met iets. We hebben naar een stuk of acht uitslagen gekeken. Met onze 7 cijfers hadden we er steeds drie goed. Pas vanaf 4 val je in de prijsjes. Het werden al bij al 4 biertjes en 3 wijntjes. Maar reuze leuk om de lokale bevolking zo gade te slaan.
Woensdag 13 november
Woensdag 13 november
Eerst even onze overburen, de stieren + één koe met kalf goedemorgen zeggen en genieten van het weidse uitzicht. Wat huishoudelijke taakjes en daarna met de fiets op pad. We fietsten door landelijke weggetjes naar Fursac. Het was echt koud, maar oh zo mooi!
Een bout van de fietsendrager is ergens onderweg verloren gegaan. Vlakbij Fursac was een auto/tractor garage en hoe fijn: zij konden deze aparte bout op maat maken. Hopla €2,- + €2,- tip. Direct over de brug doken we de Tabaco in en smeekten bijna om warme chocolademelk. Onze vingers waren ondanks handschoenen gewoon koud! En ook hier weer allemaal zo vriendelijk. Na grappige babbels met de andere kroegtijgers ging onze fietstocht verder. Eerst volgende stop het nieuwe huis van Claire Walder, de dochter van Renée. Deze locatie is bewust gekozen vanwege de magnifieke natuur rondom, vanwege de betaalbare huizenprijzen en vanwege een treinstation in het naastgelegen stadje La Souterraine van waaruit de TGV naar Parijs gaat. John en ik zijn bijzonder gecharmeerd van deze streek “La Creuse”. Maar het is hier ook een stuk kouder (6°) dan bijvoorbeeld Bergerac. We fietsten door naar Chamborand.
Daar stapten we af bij bar/restaurant La Table Chamborand. Een overheerlijke “dejeuner” werd ons voorgeschoteld! Met een gevulde maag en een fles Bordeaux achter de kiezen gingen we weer naar de Clever op de fiets met Tinus nu in de hondenkar. Een tocht met lange hellingen en lange afdalingen. Bij elkaar ongeveer 30 km. We hebben genoten! Helaas bleek bij terugkomst op de camperplaats dat met ingang van vandaag de stroom is afgesloten tot april. Oei oei! Conclusie: nu rijden. We wilden alle twee nog La Souterraine zien, ongeveer 11 km met de auto. We vonden een camperplaats in het centrum voor de bibliotheek. Het was nog licht, dus direct door het stadje gewandeld. Het is echt een leuke en levendige plaats. In een Tabaco kwamen we op temperatuur. Bij een Boulanger scoorden we nog een frans brood. Terug in de camper sloten we deze dag af met gebakken ei, stokbrood en thee!
Morgen gaan we verder deze naar het zuiden. Hopelijk treffen we nog een paar warmere dagen.
Donderdag 14 november
Donderdag 14 november
We werden wakker van een heleboel kinderstemmetjes. We stonden - zo bleek al gauw - bij een peuterschool en daar wachtten ouders met kinderen totdat de deuren opengingen. Ach, mooie tijd om eruit te komen. Buiten was een zonnige blauwe lucht. Na het ontbijt liepen we door de paar winkelstraten, ergens leek de route door te gaan via een trap. Dat bleek een trompe-l'oeil, maar wel heel fraai gedaan! In een zonnige koffiebar dronken we onze koffie en toen was het tijd om verder te reizen.
We reden de Cognacstreek in. Ook mooi, maar bij lange na niet zo charmant en aantrekkelijk als La Creuse. Wel is het hier al een stuk warmer!
Na zo’n 230 km hadden we een camperplaats met elektra en sanitair. Hier stond nog een Nederlander: Stephan. Hij heeft een 5.40 lengte auto, maar super praktisch en ruimtelijk gebouwd. Gedrieën wilden we ergens wat gaan drinken.
Maar geloof me: hoe kleiner de plaatsen, hoe langer de namen en hoe minder er te doen is. We zijn beland in Saint-Médard-de-Guizières. Ongeveer twee winkels en een wasplaats met 3 wasmachines. Gewoon buiten. En zelfs geen tabaco-bar! Wel veel sportmogelijkheden. En heel grappig: een ouderwetse telefooncel, die fungeert als “straat bibliotheek”. We stopten bij een atelier van een pottenbakster. Zij liet ons haar werk zien. In deze “wereldstad” zal zij niet veel verkopen. Zij staat daarom veel op markten. We hebben met Stephan in de Clever geborreld en gekletst. Was erg gezellig.
Vrijdag 15 november
Vrijdag 15 november
Wakker worden met ietsje nachtvorst. Alles wit uitgeslagen. De rivier is als een spiegel. Hoewel dus frisjes, toch naar de douches. Het is hier redelijk vergaan. Deuren kunnen niet meer sluiten. Maar de douche was een heerlijk warme waterval. Gewoon echt een lekkere warme stevige stroom over je lichaam. Echter bij het afdrogen besef je toch maar pardoes hoe lekker die vloerverwarming thuis is. Gelukkig hingen er geen ijsdruppels aan mijn voeten. Duidelijk opgefrist gingen we ontbijten. De stoelen in de zon of verder zuidwaarts? Het laatste! We reden door Lalande de Pomerol / Saint Emilion / Bordeaux streek. Overal wijngaarden, nu allemaal in herfsttinten. Wij genieten enorm van deze ruime variatie aan herfstkleuren. En ook al kalende bomen. We passeerden twee enorme rivieren: Dordogne en later Garonne. Aan water duidelijk geen gebrek. Het landschap veranderde van glooiende wijnakkers naar vlakke stukken landbouwgrond en industrie. Weer veel verder reden we vooral door naaldbomen, eindeloos lang.
Onze volgende overnachting is in de plaats Amou in het departement Les Landes, behorende tot de regio Nouvelle Aquitaine. Toen we in de buurt kwamen, zagen we in de verte al de Pyreneeën. De camperplaats heeft bijzonder goede beoordelingen. Toch moesten we even wennen toen we aankwamen. Dus maar direct op verkenning uit. We staan naast een rivier waar kajak wedstrijden worden gehouden. We wandelden om de sportvelden (rugby, voetbal, jeu de boules), en langs de sporthallen (o.a. basketbal) naar de meer bewoonde wereld.
Het toeristenbureau was open, dus maar direct kijken of er nog wat te beleven valt. Een super aardig meisje, dat graag haar Engels wilde trainen, stond ons te woord. Op de vraag of er wel genoeg bewoners waren voor al die sportaccommodaties antwoordde zij volmondig “Ja, ja zeker! Er wonen hier wel 1500 mensen”......... Ook vroeg ik naar de arena, die ik vlakbij had gezien. Nou, dat is dè sport van de streek! La Course Landaise! Qu'est-ce que c’est?
De Course Landaise is een traditioneel koeienspel: "stierspring", dat voornamelijk voorkomt in de departementen Gers en Landes. De sport is een belangrijke publiekstrekker, die min of meer vergeleken kan worden met het stierworstelen in de Amerikaanse rodeo’s of de Baskische traditie van het stierenrennen.
Het is een (relatief) diervriendelijk spel dat niets te maken heeft met het stierenvechten, de Corrida. Men moet moedig, sterk en lenig zijn om aan deze gevaarlijke sport deel te nemen. De mannen moeten vaak na het spel een paar blessures laten verzorgen, terwijl de koeien gewoon zonder enige schade te hebben opgelopen teruggaan naar hun weelderige weiden.
Maar nu het allerleukste: de laatste Course Landaise 2024 is zondag aanstaande in Saint Loubouer, ongeveer 30 km van onze huidige plek. Dat willen we natuurlijk wel een keer zien. Met nog meer informatie over de streek + een kaart voor fiets- en wandelroutes liepen wij de tourist office uit en natuurlijk liepen we de lokale tabaco annex bar annex restaurant binnen. Het was al donker toen we weer terug liepen, dus jeu de boules zat er niet meer in. Misschien morgen.
Page updated
Google Sites
Report abuse