Embedded Files
Woensdag 23 april
Woensdag 23 april
Niet alleen strak blauw, maar ook nauwelijks wind. Heerlijk en het is hier zo mooi en zo rustig. Een oudere vrouw kwam haar was doen. Ik vroeg haar of er geen machines zijn. Jawel, maar voor deze was is dit beter. Met de hand op de ribbels schrobben en koud afspoelen. Overigens heb ik gisteren ons beddengoed ook zo gewassen. Prima te doen, maar wel zwaar werk.
Wij reden van Alferce over N-wegen door een machtig mooi landschap naar Almodovar. Bergen, heuvels en heel veel natuur. Veel wit en geel bloeiende struiken, lavendel lila en paars, heel veel ooievaarsnesten met jongen op elektriciteit palen. Eentje zelfs boven op een abri (die wilde de bus niet missen 😁). In Almodovar, een oud en echt Portugese stadje zijn we gestopt voor koffie. We kochten de Frangos, een echt portugees kipgerecht. Met wat sla en frietjes was dat een prima lunch. Via Castro Verde kwamen we in Aljustrel voor een volgende Park4night. Onderweg hectare na hectare van amandelboomgaarden, olijfbomen, kurkeiken en weer amandelbomen. Prachtige tocht door glooiend landschap. Tussen de bomen afwisselend schapen en koeien.
In Ajustrel bleek de camperpark een groot parkeerterrein. Fietsen eraf en plaatsje verkennen. Tot slot naar de winkelstraat met meerdere bars etc. We kwamen aan tafel bij een tandeloze man van 82, die van alles vertelde, maar waar we geen hout van begrepen. Enfin, de man had het naar z’n zin. Terug bedachten we dat hier toch geen lol aan is. Dus in de auto en naar de volgende P. Dat werd Oriola aan het stuwmeer “Barragem de Albergaria dos Fusos". Je ziet de weg nog verdwijnen in het water en verderop zijn de pijlers nog zichtbaar van de vroegere brug over de rivier. Het water staat heel hoog. Bomen staan tot hun kruin in het water. Het schijnt hier de afgelopen maanden enorm veel geregend te hebben. Deze Park4night is op donatie. Alleen Electra moet je betalen. We staan hier fantastisch, maar er is verder geen service (wc-douche e.d.). Een Engelsman woont hier al vijf jaar in zijn camperbus met inmiddels aangebouwde tent. Tja, ik kan het ook wel even uithouden hier. Het is echt zo mooi en rustig!
Bij het afhalen van de fietsen zag John dat de drager op het punt staat te breken. De eigenaar (José) belde met een lasser. De volgende dag zou het worden geregeld. Stoelen uit de auto en genieten van de zon en van het geweldige, wonderschone uitzicht. Tot zonsondergang, toen kwamen de muggen!
Donderdag 24 april
Donderdag 24 april
John ging ‘s morgens met José naar de lasser. Oriola is een klein dorp, maar het heeft van alles. Terwijl de fietsendrager werd gemaakt, gingen de heren naar een fabriek waar geitenkaasjes worden gemaakt en varkensworsten. Deze producten uit Oriola worden in heel Portugal verhandeld. Er stond dan ook een flinke rij. Je kunt beter af fabriek kopen dan via de detailhandel. De rest van de dag hebben we geluierd. Pas tegen vijven zijn we nog even op de fiets gestapt.
Morgen is het de nationale feestdag: dan wordt de Anjerrevolutie van 1974 herdacht. De Anjerrevolutie was een geweldloze militaire staatsgreep die een eind maakte aan het autocratische bewind en Portugal veranderde in een parlementaire democratie. Morgen gaan we naar Evora op de koffie bij een neef van mijn zwager en zusje.
Vrijdag 25 april
Vrijdag 25 april
Helaas, de waterpomp is kapot en niet voor het eerst! Maar gelukkig wist John het probleem te verhelpen. We reden opnieuw door glooiend, gecultiveerd landschap. Rondom 10.00 stopten we voor het landgoed van neef Herman. Een charmant, gezellig huis. Er staan meerdere huizen, allemaal mooi en smaakvol gerenoveerd. Deze zijn verhuurd. Na de koffie kregen we een rondrit op de Quad. Herman vertelt ontzettend leuk over hoe hij 47 jaar geleden hier is begonnen en over zijn verschillende activiteiten. Van wijnbouw, kurk, koeien, schapen en vooral ook van vervallen vastgoed met bijbehorende landerijen. We zijn met zijn auto naar een paar van deze opstallen gereden. Deze zijn zo mooi in ere hersteld! Echt waanzinnig! Inmiddels doet Herman het wat rustiger aan en heeft zijn zoon het stokje overgenomen.
We hebben een kurkfabriek (Corticarte) bezocht en uitleg gekregen wat er zoal mee gedaan wordt. De mooie stukken worden in balen verhandeld. Behalve de kurk voor de flessen worden er ook tassen, schoenen, slippers, hoeden etc. van gemaakt. Het restafval wordt verpulverd en gemalen en bijvoorbeeld gebruikt voor vloeren of voor isolatie.
We reden naar Azarujinha naar restaurant Bolas waar we een heerlijke lunch kregen voorgeschoteld. Terug naar Herman’s huis. We mogen onze Clever laten staan. Met de fiets gingen John en ik Evora bekijken. Ook weer een authentieke stad waar veel te zien is. Te beginnen met het 18 km lange Aquaduct met een verloop van 2 meter - aangelegd in 1531. Binnen de stadsmuren vind je o.a. een Romeinse tempel met Korinthische zuilen, een vroeg gotische kathedraal, de Sao Francisco kerk met de kapel van de botten en het waanzinnig mooie Poudada Convento de Evora met prachtig betegelde muren. Er is nog veel meer. Enfin, we hadden teveel indrukken opgedaan. Terug naar onze Clever. Hoogste tijd om ons blog bij te werken. We konden blijven op Castelo Ventoso Country Estate en het internet gebruiken.
Zaterdag 26 april
Zaterdag 26 april
Op aanraden van Herman reden we naar Estremoz, bekend van het marmer, naar de antiekmarkt. Het was zo druk, dat we geen kans zagen daar te parkeren, dus andere kant op. Verrassing! Weliswaar iets verder lopen, maar daar was een parkeerterrein alleen voor campers. Top! Op deze antiekmarkt is het een gezellige drukte en wordt er van alles aangeboden, zowel oud als nieuw. We zagen een soort van stoel in de vorm en ter grootte van een varken, hartstikke leuk beschilderd. Zo grappig! Het past niet in de auto en ook het prijskaartje was pittig, maar ik had er zo één willen meenemen. Enfin, tijd voor een paar dagen “niks” op een camping met douches, etc. Dat werd een kleinschalige landelijke camping Puro Alentejo bij Barbacena (Elvas). Een super mooie plek, een echte aanrader. Sanitair is kraakhelder, terrein wordt goed onderhouden, ruime plekken, rustig. In de bar zijn heerlijke huisgemaakte pizza’s en tapas te koop. Ook is daar goede wifi. We kwamen begin middag aan en konden een mooie plek kiezen.
Zondag 27 april
Zondag 27 april
Hiep hiep hoera, Melvin is 32 geworden en viert dat met paragliden in Oostenrijk. Wij beginnen deze dag met een ontbijtje in de zon. Na de koffie gingen de wandelschoenen aan voor een tocht van 10 km. We liepen over een zandweg door landerijen met veeteelt en ook weer veel agrarische grond. Al vrij snel moesten de schoenen weer uit. De rivier liep over de weg of de weg ging door de rivier. Kip of ei. Enfin, te diep en te breed om er even snel overheen te springen. John ging blootsvoets met onze beide rugzakken, kwam terug en tilde mij over het water. Zo lief! Tinus huppelde vrolijk heen en weer.
Op enig moment zagen we zo maar ergens in het land veel mensen, tenten, auto's, rook. Daar wilden we meer van weten. Het bleek een traditionele bedevaart te zijn van “Nossa Senhora da Lapa" van drie dagen. Hele families zijn hier bij elkaar. In de open lucht wordt gepredikt. Deze processie van Onze Lieve Vrouwe van Lapa is gebaseerd op de geest van kameraadschap tussen families die naar het platteland trekken om te eten, drinken, praten en spelen. Wat een gezelligheid! Wij gingen verder met onze wandeling naar het dorp Barbacena. Tot onze grote vreugde was de bar Elvis open. We dachten namelijk dat iedereen bij de bedevaart zou zijn. Op de terugweg tilde John mij opnieuw over de plas.
Een heerlijke en mooie wandeling. We zitten niet ver van de Spaanse grens waar we vorig jaar ook waren (Extremadura). Toen konden we alleen maar over de weg wandelen, omdat alle grondgebieden zijn afgezet. Hier lopen zandweggetjes tussen de landerijen door. Dat maakt een gebied voor ons veel aantrekkelijker.
Maandag 28 april
Maandag 28 april
Nog een dagje “niks”. Stoelen in de ligstand en lekker luilakken. Achteraf de beste beslissing. In heel Portugal, Spanje en stukken van Frankrijk was de stroom uitgevallen. Dan kun je niets meer doen. Denk hierbij aan tanken, geld opnemen, electronisch betalen. Om maar te zwijgen over trein-, metro- en vliegverkeer of ziekenhuizen. Er is meer dan genoeg water, maar dat wordt wel met behulp van elektriciteit (oppompen) geleverd. Kortom, ook geen water. Paula, de eigenaresse van deze camping, kwam iedereen informeren. Ook vroeg zij of we een eigen wc hebben en of we water genoeg hebben. In de middag bood zij flessen drinkwater aan.
Tegen vijven gingen we in haar bar wat drinken. Het bier en de wijn waren nog prima gekoeld. Wel is te hopen dat het elektriciteit probleem snel wordt opgelost. Denk bijvoorbeeld aan alle voorraden in de diepvriezers. Wij staan hier prima en kunnen met ons zonnepaneel wel even vooruit. Maar zolang we niet kunnen tanken, heeft het geen zin om verder te reizen.
Dinsdag 29 april
Dinsdag 29 april
Er is weer electra! We konden het nieuws bekijken. Ook daar waren we gisteren van verstoken. Misschien moeten we toch maar een ouderwetse transistor radio aanschaffen. Onze bedenkingen waren richting de Russen, Klimaat, Trump of cyberaanval. Gelukkig toch “oorzaak onbekend”.
We gingen vandaag fietsen naar Elvas. Een rit van ruim 20 km over de weg met lange hellingen en afdalingen. De vestingstad Elvas met de twee naastgelegen forten is het grootste verdedigingsbolwerk ter wereld. Het speelde een belangrijke rol in de verdediging van de grens van Portugal. De stadsmuren zijn uit verschillende periodes en ook hier de stervormige verdedigingswerken. Daarnaast is er het indrukwekkende Aquaduto da Amoreiro welke is gebouwd in de 15e en 16e eeuw. Het is ruim 7 km lang, heeft 843 bogen en is op sommige plaatsen 31 meter hoog. Een ongelooflijk imponerend geheel. De stad wordt omringd door een dubbele ringmuur en is trapsgewijs tegen een helling opgebouwd.
We fietsten eerst onder het aquaduct door, toen over de eerste nu droge gracht, vervolgens door een poort en over een tweede droge gracht en weer door een poort. Van daaruit gingen de straten met oude kinderkopjes of kasseien omhoog naar een groot rechthoekig plein. Links en rechts smalle straatjes met grotere en kleinere huizen. Nog verder omhoog is het kasteel.
Van meerdere punten heb je een fantastisch uitzicht over het land en kun je de andere twee verdedigingswerken zien. Aan de ene kant Forte da Graça met het gouverneurshuis en aan de andere kant Forte da Santa Luzia. De vele monumenten zijn goed bewaard gebleven en zijn of worden gerestaureerd. Na de late lunch fietsten we terug. We gingen niet meer naar de andere twee forten. Het was al half vijf, het weer betrok en we moesten nog het hele eind terug. Tinus was mee in de hondenkar. Bij Barbacena besloten we verder te fietsen via onze wandelroute zodat Tinus lekker kon rennen. Dat had hij wel verdiend. Voor John met de hondenkar een uitdaging. En we moesten weer een stukje door die rivier die over de weg stroomt. Dit keer moest ik het zelf doen. We kwamen er beiden doorheen, maar de voeten waren drijfnat door het opspattende water.
Woensdag 30 april
Woensdag 30 april
Het regent alweer. Portugal heeft dit jaar al meer regen gehad dan wat gemiddeld valt in een heel jaar. Tijd om richting het noorden te gaan. De eerste stop was na 184 km in Covilha. Dit ligt bij de Serra da Estrela met bergdorpjes waar - zo wordt gezegd - de tijd stil lijkt te staan en met kronkelende wegen met uitzicht op valleien en riviertjes.
Hier is de hoogste berg van Portugal (1993 m). Een gemetselde zuil van 7 meter maakt hier 2000 van. Onderweg reden we zoals kennelijk overal - behalve de kuststreken - langs eindeloze wijnakkers, olijf- en amandelgaarden en natuurlijk de kurkeiken met er tussendoor grazend koeien en geiten. Een keer zagen we ook varkens. Wouw, die arme beesten zijn altijd opgesloten. Het regende en plensde onophoudelijk. Ook de voorspellingen zijn slecht. De bergen in trekken is nu niet het beste plan. Deze streek bewaren we voor een volgende reis. We reden na de lunch door naar Macedo de Cavaleiros (167 km), ooit beroemd van het kweken van de zijderupsen. We vonden een overnachting naast het zwembad. Het is nog geen minuut droog geweest. Pech voor ons, pech voor Tinus. Vooral pech voor de boeren. Het land is te nat, zodat zij niet met hun tractoren erop kunnen en er ook niets gezaaid kan worden.
Page updated
Google Sites
Report abuse