Frankrijk Spanje
Sep 27-30
Zaterdag 1 oktober
Wakker worden met de zon, Tinus uitgelaten op het strand en John zorgde voor een heerlijk ontbijt. Plan vandaag? Deze website publiceren, wassen en Figueres bekijken + het Dali theater-museum bezoeken. Wasmachines waren bezet dus na website naar het strand gegaan en de kitesurfers bekeken. Was strak blauw, 24° en ideale wind, maar John wil nog even geen volgende les. Van kijken leert hij ook veel! Eenmaal de was gedaan zijn we naar Figueres gegaan. Museum was al gesloten, bovendien moet je online kaartjes reserveren wil je zeker zijn van entree. Figueres is een grotere plaats met een fijne sfeer. We hebben door het centrum gewandeld, op een plein een biertje gedronken (€2,40 per glas) en zijn daarna uit eten gegaan. De ondernemer uit Carcassonne had gelijk: je kunt hier nog genieten van bars en restaurants zonder failliet te gaan.
Zondag 2 oktober
Tinus uitgelaten en over het strand terug om de zon op te zien komen uit de zee. Prachtig, die rode lucht en dan die enorme "bal" die best vrij snel boven de einder uitkomt. We wilden toch nog een nachtje blijven, maar helaas: camping vol geboekt. Eigenlijk onbegrijpelijk, alle campers en de 2 of 3 tenten staan hutje mutje op elkaar. De mensen komen hier echt om bruin te bakken. En honden mogen hier op het strand. Dat is in heel veel plaatsen verboden. Voor ons niet getreurd. Op ons dooie akkertje ontbeten, andere locaties gezocht en gebeld of er nog plaats was. De eerste sluit met ingang van vandaag, de tweede vol en de derde: welkom, reserveren niet nodig, plaats genoeg. Het is zondag en veel gasten vertrekken. Wij reden aldus naar camping Moby Dick in Calella de Palafrugell. Ongeveer een uur rijden. Algauw werd de omgeving minder vlak, meer bomen en meer variatie in de flora. We kwamen door kleine dorpjes waar dan ineens wel weer een grote Lidl of Supermarche staat. We werden steeds vrolijker door de mooie omgeving en het prachtige weer.
De camping bleek uit meerdere plateaus te bestaan met veel groen en vanuit meerdere plekken een fantastisch uitzicht over de pijnbomen naar de zee. Veel plaatsen zijn alleen voor tenten en we mochten kiezen. Dat is uiteraard de mooiste plek geworden. We hebben voor 5 nachten geboekt met mogelijk verlenging. Op deze droomplek op onze stoeltjes eerst gezorgd voor de innerlijke mens en genieten van het uitzicht en de omgeving. Daarna was de tent snel opgezet. We moesten nog boodschappen halen, maar konden de verleiding niet weerstaan en zijn door het sprookjesachtige dorpje over de boulevard gewandeld langs meerdere kleine baaien en strandjes, smullend van onze ijsco.
Toen naar Palafrugell waar nog één super open was. Ook deze plaats voelt plezierig aan. Wat rond gewandeld en op een plein wat gedronken. Ons avondeten is bij de tent een tonijnsalade. Tot 22.00 uur buiten gezeten,maar toen koelde het snel af. De voortent met deur dicht en kaarsen aan was nog aangenaam. Toen John even weg was geweest en terug kwam met zaklamp aan zag hij een enorm spoor van mieren in onze voortent. Oei, dat is minder leuk. Ze kropen al in kolonne tegen de tafel op. Met insecten spray hebben we de kolonne verslagen en bovendien de ingang volledig met spray gebarricadeerd. Geen mier meer gezien! Pff, wat als John die beestjes niet had gezien voor het slapen gaan……
Maandag 3 oktober
Geen plan, gewoon luieren en lezen. Einde ochtend zijn we naar Pals gereden. Ook weer een waanzinnig gave plaats. Het kerkje is in 998 gebouwd. De straten en huizen zijn oud en origineel. Dit soort plaatsen moet je met eigen ogen zien. De tijd lijkt hier te hebben stilgestaan.
Ella is dol op steegjes dus daarom nog even een drieluik. 🤓
Daarna reden we naar de kust. De omgeving is beslist mooi. We kwamen uit bij een heel lang strand met heel veel wind. We kijken of we hier ergens kunnen en willen overwinteren. Dat werd toch een teleurstelling. Ook de andere kustplaatsen Sa Riera, Aïgurafreda, Sa Tuna en Begur vielen tegen. Heel fraai als je een tweede huis zoekt, maar wij kregen het idee dat al deze mooie huizen het grootste deel van het jaar leeg staan, de lokale bevolking hebben verdrongen en daardoor er een reservaat is ontstaan waarin een sociaal leven ontbreekt. Na de zomer zijn er dan ook meteen veel zaken gesloten. Lokale uitspanningen ontbreken. Ook gewone middenstand ontbreekt. Waar wij naar op zoek zijn is een leuk oud plaatsje met een lokale kern en lokale winkels. Tot nu toe was in Frankrijk Périgueux het leukste en hier Figueres. En waar wij momenteel kamperen is ook heel erg charmant, maar heeft niets meer van een oude vissersplaats of zo.
Dinsdag 4 oktober
Vroeg op gestaan en vroeg op pad. We zijn naar Colomers gereden en vandaar uit een super mooie kajaktocht gemaakt over de Ter. De tocht stroom opwaarts stopte omdat het te ondiep werd. Maar al bij al 3,5 uur gevaren. Waar we te water gingen, was bij een ogenschijnlijk verlopen restaurant.
Toen wij terug kwamen zat het restaurant El Xalet vol en grotendeels Spaanse nummerplaten op het parkeerterrein. Zodra onze kajak op de kant lag, ben ik gaan informeren en direct gereserveerd. We moesten nog even wachten, maar we moesten ook nog de kajak drogen en opvouwen. Dat kwam dus goed uit. En weer zo'n typisch lokaal ding waar we heerlijk hebben genoten van het dagmenu en ook Tinus kwam ruim aan z'n trekken. We hebben voor-, hoofd- en nagerecht gegeten + 2 bier vooraf (van kajakken krijg je best dorst) + een koffie met Torres (cognac) en uiteindelijk was de rekening €41,00. Nee niet per persoon, de totale rekening! We hadden veel plezier met de obers, die trachten Nederlands te praten en wij natuurlijk Spaans en vervolgens gingen we over op Catelaans. Enfin, de dag is al geslaagd.
Vervolgens zijn we (nou ja John) naar Girona gereden. Mijn ogen vielen gewoon eventjes dicht. Girona is ook een grotere stad met veel trappen die - zo lijkt het - allemaal naar de kerk leiden. Mooie eerste indruk, veel winkels en uiteraard ook behoorlijk toeristisch.
Onderweg naar de camping kwamen we door Palamós. Daar zijn we toch even in gereden en geparkeerd. Een harstikke leuke havenplaats met een mix van Spaanse / Catelaanse bewoners en toerisme. Op een terras bij de haven werd ik pardoes begroet door bridgers uit Den Haag! De wereld is aanzienlijk minder groot dan we denken!
Woensdag 5 oktober
Er is hier veel te doen, maar hoe fijn om eens helemaal maal niets te doen. Zo'n dag werd deze dag. Eerst bij de tent en later bij het zwembad van de camping. Ik heb mijn boek uitgelezen ( Het land van Echo's) en natuurlijk ook even gezwommen. Er was verder niemand. Ook John kwam nauwelijks uit z'n stoel (leest hetzelfde boek).
Einde van de middag zijn we toch maar onze luie benen gaan strekken. Een wandeling vanaf onze tent langs de kust. Dit gaat trap op trap af, heuvel op, heuvel af. Dat is toch iets anders dan niets doen! Per abuis belde John Melvin, zo'n broekzak gesprek. We waren net bij het terras van ons dorp aangekomen en was fijn even met Mel te babbelen. Nadat de zon achter de rots verdween en wij ons biertje op hadden, wandelden we naar de Spar en terug naar de tent. We hebben weer eens genoten van mijn kookkunst. Na het eten ben ik gaan werken en John zat weer lekker buiten te lezen.
Donderdag 6 oktober
Half zes liep ik alweer buiten met Tinus. Dat was toch iets tė vroeg. De zon komt pas om half acht boven de zee uit. Dus gewoon weer terug in bed en daarna heerlijk uitgeslapen. De douches zijn hier top. Keiharde heel erg warme volle plens water stroomt over je heen. Na het ontbijt ging John verder met lezen en ik verder met werken. Begin middag zijn we op pad gegaan met de auto naar Sant Feliu de Guíxols. Een hartstikke leuke plaats aan de zee met een natuurlijke haven en de straten en huizen van lokale bewoners / ondernemers. Althans zo ziet het er uit. Veel winkels en middenstand. Veel restaurantjes en schoon gespoten straten. Hier loopt het enigszins op en af, maar niet die conditie vergende trappen zoals in de andere steden. We hebben geluncht bij La Cibulina met alleen maar Catelanen om ons heen. We hebben nog wat verder gewandeld en boven de haven gekeken naar deze plaats. De echte toeristische stranden liggen iets buiten het oude centrum. Enorme flatgebouwen (hotels), mooi strand en ook heel veel winkels. We gingen verder met de auto en kwamen door Platja d'Aro en ja hoor: daar zag John de camping waar hij als puber met zijn ouders en broers is geweest. Foto direct in de Verschragen app, reuze grappig!
Door naar Palamós voor een koffie/thee. Toen wilden we toch nog Llagostera zien, een dorp meer land inwaarts waar binnenkort het jaarlijkse champignonfeest is. Als we de 12e hier nog zijn, gaan we daar zeker naar toe. Het is eigenlijk niet de moeite waard. Gewoon een Catelaanse plaats, verder niets bijzonders. Wel genoten van een biertje en toen: tja, waar staat de auto? Was even zoeken maar gevonden en naar Palafrugell waar we hebben gedineerd op het plein bij Pizzeria Can Moragas Nou.