Italië

Dec 9 - Dec 18

Dinsdag 9 december

John was de hele dag aan het werk. Ik heb mij gestort op de Italiaanse taal. Uiteraard in de zon. Tussen de bedrijven door doe ik mijn werk. Verder ben ik een nieuw boek begonnen: Waak over haar van Jean-Baptiste Andrea. John leest De Rijn (biografie van een rivier) van Martin Hendriksma. Einde van de middag zijn we op de fiets naar de supermarkt gegaan. En, omdat het mooie weer aanhoudt en wij (Tinus ook) deze camping prima vinden, blijven we nog een dag langer! Heerlijk, gewoon uitrusten van het reizen. Moet niet gekker worden.

Woensdag 10 december

Ik heb tot ongeveer 15.30 uur buiten gezeten, afwisselend lezen, met Tinus wandelen en Italiaans leren. Mijn woordenschat neemt behoorlijk toe, helaas is met mijn gehoor het omgekeerde het geval. John was een beetje aan het werk (een wandelroute aan het maken door Duttendel Wittebrug met maar liefst drie thema's) en aan het klussen in de camper met zijn “Leatherman” multitool. Kortom, we blijven nòg een nachtje hier. Vijf nachten op één plek! Deze camping is een aanrader.

Donderdag 11 december

De camper is reisklaar gemaakt en we gingen verder met onze reis over Sicilië. Het werd een parkeerplaats bij de grotwoningen in Ispica alwaar we via trappen de oude stad konden bereiken. In dit land leer je wel klimmen! Pfff…

Ispica ligt bijna op de grens met de provincie Syracuse. Net als in de andere stadjes in deze omgeving (zoals Ragusa en Modica) wordt je oog in Ispica gestreeld door de veelheid aan oude gebouwen met barokke versieringen. Een van de eerste gebouwen die na de aardbeving van 1693 verrees, was de Basilica di Santa Maria Maggiore, naar een ontwerp van dezelfde architect die ook in Noto tekende voor veel barokke gebouwen. Deze stortte met een nieuwe aardbeving in 1727 weer in. Tijdens de wederopbouw werd ook de prachtige loggiato, zuilengalerij, aangelegd door Vincenzo Sinatra, geïnspireerd door Rome.

De gegoede burgerij van Ispica vond dat ze hun eigen kerk verdiende. Zo werd al snel gestart met de bouw van de Basilica della Santissima Annunziata. De klokkentoren staat los van de kerk om te voorkomen dat deze op de kerk valt, mocht er weer een aardbeving plaatsvinden. In de kerk zie je blauw witte stucwerkversiering in rococostijl, net als de talrijke ex-voto’s, die worden opgehangen om de kans op zwangerschap te vergroten of als dank voor een mooi voldragen zwangerschap.

We dronken een Siciliaanse bier, heel erg lekker en een witte wijn, ook heel erg lekker. Daar kregen we enkele tapas bij. Restaurant Sinatra blijkt een 5 sterrenrestaurant en we besloten hier in de avond te gaan eten.

Een reis naar Sicilië is meteen ook een reis naar het verleden. Het eiland is doordrenkt van geschiedenis. Een van de beste plaatsen om dat te beseffen, zijn de grotten van Ispica, de Cava d’Ispica, in een dertien kilometer lange vallei tussen Modica en Ispica, die we in de middag bezochten. Indrukwekkend!

‘s Avonds gingen we dineren bij Restaurant Sinatra. Het was prijzig, maar welzeker eersteklas kwaliteit. Verrukkelijk! En…… er waren geen andere gasten, dus werd er alleen voor ons gekookt! Voor mij zijn twee gangen meer dan voldoende. We besloten de eerste gang te delen. John nam nog een 2e en 3e gang, maar had natuurlijk naar mij moeten luisteren, want het was echt veel te veel! Maar…… ook echt de moeite waard! En dus ook een waar uitje voor Tinus die veel van ons kreeg toegeschoven.

Vrijdag 12 december

Al vroeg reden we naar Modica, bekend om de bijzondere chocolade. Deze stad is verdeeld in een hoger (Modica Alta) en een lager deel (Modica Bassa) die met elkaar door trappen verbonden zijn.

Met uitzicht over de stad ontbeten we. Toen zochten we een parkeerplaats richting het centrum. We vonden een gratis plek en wandelden deze oude, eveneens barokke stad in. Onderweg belde Melvin. Onder genot van koffie in de zon hebben we flink bijgepraat. Zo leuk en zo fijn! Daarna klommen - ja, alweer tig trappen - de stad in. We stonden even stil bij het huis van dichter en Nobelprijswinnaar Salvatore Quasimodo, met op de muur de tekst:

“Ognuno sta solo sul cuor della terra trafitto da un raggio di sole : ed è subito sera”

“Iedereen staat alleen in het hart van de aarde, doorboord door een zonnestraal: en plotseling is het avond”

We klommen verder. Bij de Chiesa di San Giorgio namen we toch weer een kijkje binnen. Pracht en praal! Een man smeekte me om €2,- te betalen voor het bezichtigen van de klokkentoren. Nou vooruit. John paste. Ik klom via een smalle, stenen en bochtige trap naar boven: 120 treden. En we hadden al 236 treden geklommen om überhaupt bij deze kerk te komen. Daarboven in die toren hangen 3 enorm grote en 3 wat kleinere klokken. Één grote klok stond op de grond. Reserve? Deze kwam tot mijn middel. Ik was als de dood dat de klokken zouden gaan luiden. Zeker, omdat ik onder een klok door moest kruipen om uit een venster te kunnen kijken. Eenmaal terug bij Tinus en John liepen we weer alle trappen af naar de camper en reden naar Ragusa, naar Parcheggio Don Romolo Taddei-AUTO.

Even een bammetje en hopla daar gingen we weer de nodige trappen en omhoog lopende wegen op. Ook Ragusa herbergt een breed scala aan barokke architectuur, waaronder paleizen en kerken. We liepen steeds maar omhoog tot de Duomo. Tijd voor een versnapering. Bovendien vond ik dat mijn benen genoeg hadden gedaan voor vandaag. Dus pakten we het toeristentreintje en vermaakten ons buitengewoon. Bijzonder hoe die best lange trein door die smalle straten en door die smalle bochten manoeuvreert. Want geloof mij, de Italianen parkeren de auto op zebrapaden, in bochten, etc. Tijdens deze rit van zo’n 25 minuten kregen we via een bandje informatie wat er links en rechts te zien was. Na deze leuke rit liepen we terug. John is niet de allerbeste kaartlezer (zegt Ella....) en na enige tijd gelopen te hebben, waren we weer bij het startpunt van het treintje. Ach…. herkansing. We liepen nog twee maal verkeerd. Dat terwijl ik mij hardop afvroeg hoe het kon dat we weer omhoog liepen. Maar ….. eind goed, al goed. We waren weer bij de camper en hebben in de camper gegeten. We gingen vroeg naar bed. Toch weer even de ogen open: Do belde. Hoewel een beetje slaapdronken, laat ik geen kans voorbij gaan om de stem van mijn kinderen te horen. We hebben heel gezellig gebabbeld over een boek van Leon Uris en nou ja, over van alles.

Ragusa - Ibla

Trenino Barocco

De toeristen

Zaterdag 13 december

De training van onze beenspieren gaat door. We liepen naast stukken weg 102 treden omhoog naar de andere kant van Ragusa. Op het hoogste punt zochten we een koffiebar. Dit was op een plaza met een enorme kerstboom en…….. een schaatsbaan. Wat een kinderpret! Het was trouwens geen ijs, maar speciale synthetische ijspanelen die polymeer gebruiken.

We hoefden nu nog alleen maar naar beneden te gaan, maar dan wel in de juiste richting! Bij een soort van balkon konden we wat drinken op het terras. We zater er prima: uit de wind in de zon en prachtig uitzicht. Toch maar weer in de benen. John had een speciale overnachtingsplaats uitgezocht: Sicily Ranch in Caltagirone.

Daar wilden we hoe dan ook bij daglicht aankomen voor het geval het tegen zou vallen. Het was geweldig! Heel veel dieren liepen rond: hond, poezen, pauwen, kippen, eenden, etc. In een ruim hok een prachtig fazanten stel. Ook geiten, een bok, enz. Tinus vond al die dieren ook leuk, maar ging er gelukkig niet achteraan. Op de velden rondom was akkerbouw: vooral druiven, cactussen, meloenen en olijfbomen, maar ook andere niet direct definieerbare gewassen. In een klein winkeltje konden we verse eieren kopen, wijn, olijfolie en eigen gemaakte haakwerk producten, zoals onderzetters, tasjes e.d. Absoluut mooi en smaakvol. Ook was er een kas met groentes, die we vrij mochten plukken. Wat een super leuke locatie!

Zondag 14 december

Omdat het zonnig was, bleven we nog een dag. We wandelden met Tinus door de velden. Je kunt eindeloos doorlopen.

De eigenaresse had worstjes gemaakt en verpakt. Nou, verser kan niet. De douches en toilet zijn functioneel... Elektra is er onvoldoende... Maar dat hadden we ook niet nodig. Samengevat: een hele fijne plek om even tot rust te komen. Er staat ook een hartstikke leuke ecohut. Echt iets voor Do, Jules en/of Chi. Enfin, wij hadden gewoon weer een heerlijke luie dag.

Maandag 15 december

Afrekenen en afreizen. We mochten nog allerlei groente en eieren meenemen. Deze mensen zijn zo aardig en werken keihard!

Wij reden over slecht geasfalteerde wegen (af en toe diepe gaten), maar door een prachtige omgeving via Caltagirone naar Niscemi. Ergens in het landschap tussen deze twee plaatsen heeft de vereniging “Armata di Maria” gemeend een 40 meter hoog kruis te moeten plaatsen. Doel? Dominantie en signaal voor het Christendom? Even later reden we langs een gigantisch grote gevangenis. Mogelijk dat de gevangenen hierdoor tot bezinning komen!

Italianen hebben overal wegopbrekingen. Verkeersleiders proberen het verkeer te regelen, maar als het enigszins kan of eigenlijk niet, doet een Italiaanse chauffeur zijn eigen willetje. Dat zorgt voor nogal wat oponthoud. Wij schieten steeds in de lach als er weer iets gebeurt wat in NL ondenkbaar is.

Niscemi is een rommelige, stoffige, grauwe stad. We reden verder via Priolo, Gela, Manfria naar Licata. Het camperpark stond hutjemutje vol. Iets verderop konden we of grid staan. We liepen langs de jachthaven, beter gezegd de catamaran haven. Daarna gingen we de plaats verkennen. Dat leek armoe en vergane glorie. Terug naar de camper en plannen maken. Met de Kerstdagen willen we wel op een gezellige plek zijn. Maar oeioeioei wat is dat lastig. Er zijn maar weinig echte camperplekken op Sicilië. Wat te doen? Zolang het droog blijft, komen we er wel uit. Maar o jee als het een paar dagen gaat regenen. Wat dan????? We hebben meerdere scenario's bekeken, maar we zijn er nog niet uit. Eerst maar wat eten. Daarna ging John aan de wandel. Op enig moment kwam hij terug en zei dat ik mee moest. De stad was heel erg fraai versierd. Tussen de kerstverlichting zijn heel veel gehaakte kerstversieringen. Bij een jeugd kerstmarkt zagen we een volledig gehaakte kerststal. Kortom, een en al kerstdecoratie! Dat geeft veel sfeer! . Ook zijn er heel veel drink- en eetgelegenheden. Dit gaf ons even een ander beeld dan vanmiddag!

Dinsdag 16 december

Hiep hiep! Onze Do is 35 geworden. Hier in Licata hooste het onophoudelijk. We zijn om de hoek naar het winkelcentrum gegaan. Daar zijn toiletten en een koffie annex lunchzaak. We gingen werken. Lang leve “Hotspot Tethering”. In de middag werd het droog en wandelden we nogmaals door Licata. Overdag is het armoe troef. Huizen, deuren en luiken zijn vervallen en de verf is afgebladderd. Alles oogt grauw. De straten zijn vol met gaten en verzakkingen. Toch is er heel veel aan kerstversiering en kerstverlichting gedaan. Terug naar onze camper. Inmiddels hadden we 5 camper buren gekregen. Nou ja, we staan hier beter dan op die overvolle en opeengepakte camperplaats.

Woensdag 17 december

De regio is schoongewassen met al die regen gisteren en nu is het weer strak blauw en heerlijk warm. Gisteravond hebben we een reisplan gemaakt. De route weten we, de data wanneer/waar laten we op ons af komen. We zijn in de jachthaven koffie gaan drinken. Gewoon genieten van het mooie weer. Daarna namen we afscheid van Licata en van deze zuidkust. Deze streek spreekt ons niet aan. We reden landinwaarts naar Tenuta Falletta bij Milena (Caltanisetta). Hier staan we op het terrein van een wijn- en olijfboer. Zij wonen hier niet. Een bergachtige omgeving, echt in het binnenland. We zijn de enige gasten. We hebben buiten in de zon geluncht en toen het af begon te koelen zijn we gaan fietsen. Wat ons opvalt is dat er weinig of geen bossen zijn. Is alles gekapt???? Het plaatsje oogt in elk geval beter verzorgd dan Licata. Maar waar leven deze mensen van? Palermo ligt nog te ver weg voor woon- en werkverkeer.

Donderdag 18 december

Uitslapen en de zon in. Echt een dag om niets te doen. Zelfs Tinus moest zichzelf in de boomgaard uitlaten. Wel natuurlijk lekker buiten geluncht met homemade Italiaanse salade en zalm. En verder …. toen het kouder werd gingen we de serre in. Er was al voor ons gedekt en kerstverlichting was aan. John zorgde voor muziek (o.a. Paolo Conte). Vanavond laten we ons verwennen door de eigenaresse van deze boerderij. Een 3 gangendiner, Siciliaans, door haar bereid! Karaf water en fles rode wijn (Tenuta Falletta) van het huis erbij. Verrukkelijk! Tot slot koffie en grappa. En ja, we konden het niet laten. We hebben twee flessen vino rosso gekocht + een fles van hun eigen olijfolie. Alles bij elkaar, inclusief twee overnachtingen en de vino bianco van gistermiddag moesten we € 140,- afrekenen. De overnachtingen zijn gratis. Alleen als je de camper aan het stroom hangt, betaal je daarvoor €10,-. Het diner kost €40,- pp. Wij vinden dit een prima formule! En de eigenaresse Enza is een schat van een mens.

We hebben met haar nog gepraat mbv google translate over het leven hier. Zij is lerares op een lagere school. Het bedrijf is door haar ouders begonnen. Haar zoon is apotheker. Hij verdient € 1600,00 per maand. Het gemiddelde salaris hier varieert van 1200 tot 1500 euro. Als je wat ouder bent, kan het salaris oplopen naar 1800 euro. Geen vetpot, maar het leven is hier ook aanzienlijk goedkoper. Ook vertelde ze dat plaatjes zoals het hiernaast gelegen Milena zo blij zal zijn met nieuwe bewoners dat de burgemeester er alles aan zal doen om gratis een huis toe te wijzen. Dus die kosten hoef je dan ieg niet te hebben.

Page updated

Google Sites

Report abuse