Spanje
Apr 1-16
Maandag 1 april
We reden door Navarrés, maar alles gesloten. Gelukkig was er nog een bakker open. Na kop koffie en wat planning reden we naar het Avintura Deportatie van Navarrés. Hier kun je van alles doen, zoals kajak, Via Ferrata, klimmen, tennis, etc. Maar ook dit was gesloten.
Dus verder ging onze tocht naar Embalse Escalona. Een fantastisch mooie omgeving rondom het stuwmeer. Na de lunch gingen we wandelen door door Los Chorradores of El Chorrico. Heel erg mooi ging onze tocht langs meerdere watervallen en bronnen. We hadden ook heerlijk zonnig weer. Terug bij onze Clever hebben we de stoelen buiten gezet en pas toen de zon verdween achter de bergen, gingen we naar binnen.
Dinsdag 2 april
Ontbijt buiten in de zon. Daarna opnieuw naar Aventura deportiva. Het hek was open, maar geen mens te bekennen. We gaven het op. Jammer. We willen graag klettersteigen, maar wel met begeleiding. In Navarrés eerst koffie gedronken en toen de boodschappen. Vooral drinkwater is belangrijk. Van het Spaanse drinkwater krijg ik vrij veel buikklachten. Hoewel de plek aan het strandje van Embalse Espelona zeer verleidelijk was, zeker op zo’n zonnige dag, gingen we toch verder. We reden over de CV-580 door Quesa en Bicorp. Hele leuke, kleine bergdorpen. Toen slingerde de weg zich over bergen, rotsen, kloven. We zagen reeën met kalfjes grazen. Het hoogste punt was volgens de hoogtemeter app 650 mtr. Deze bergweg is super mooi en heel rustig. We kwamen nauwelijks andere auto’s tegen. In Millares zijn we gestopt voor de lunch. Maar eerst een wandeling door dit bergdorp, waar je stijl omhoog moet lopen. Het is verrassend dat er auto’s kunnen komen. Het is namelijk echt stijl en ook best smal. Het lijkt een iets groter plaatsje, maar geen idee waar de mensen van leven. Er is in de wijde omgeving niets! Geen akkerbouw, mijnbouw, etc! Gewoon niets.
We gingen lunchen bij Meson Boros. Honden mogen niet binnen, dus zaten wij aan een tafel aan de doorgaande weg. Welgeteld kwamen er 13 auto’s over deze hoofdweg in de 2,5 uur dat wij daar zaten. Voor twee bier, twee aqua mineraal, twee platos (warme lunch), een ijsje en een Cortado moesten we wel € 21,50 afrekenen. Als we hier gaan wonen, hoeven we nooit meer te koken! 😜
De planning was naar de plaats Dos Aguas. Hier is een heftige wandelroute met meer dan 600 meter hoogteverschil. Heeft John allemaal uitgezocht. Ik laat mij natuurlijk niet kennen, maar zie er toch wel tegen op. Ook dit stuk van de route is fantastisch. De omschrijving van Dos Aguas was heel leuk, maar eerlijk gezegd vonden wij het tegenvallen.
John had in Alborache ook leuke wandelroutes gezien, dus verder ging de reis. Nu over de CV-425. Door Macastre naar Alborache. Ook dit was het niet. Dan maar verder naar Buñol. Meerdere camperplekken bekeken, maar nee….. of het is vies, of het is druk, of het stinkt. Uiteindelijk heel saai reden we naar een camperplaats naast een hotel in het stadje Chiva! Morgen maar opnieuw beraden.
Woensdag 3 april
Vroeg ontbijt en op pad. Eerst koffie in de plaats Chiva (ook de naam van de partner van Do bij Circusbende).
Na twee uur rijden koffie in La Salzadella. Voor het eerst een terras met vrouwen. Normaal zien we alleen mannen! Een simpele en gemoedelijke plaats. Maar we reden toch direct verder naar Morella.
Het schitterende dorpje Morella staat met recht in de lijst van de mooiste dorpjes van Spanje. Enkele kilometers voor aankomst doemt daar het dorp recht voor je neus op. Wauw! Zo zie je een dorp niet vaak liggen. Je ziet een grote berg vol gekleurde huisjes, omringd door een meterslange oude stadsmuur en boven alles uitstekend een gigantische kasteelruïne. We reden door een stadspoort en werden keurig verwezen naar de parkeerplaats. Dit was binnen de eerste stadsmuur. Van hieruit ook een mooi uitzicht op het tweelaagse aquaduct buiten de stad. Deze plaats is 100% toeristisch en dat is door de gemeente heel goed georganiseerd. Wel liepen door een winkelstraat met ook veel bars en restaurants naar het hoger gelegen gedeelte.
Voorbij een 2e stadsmuur langs een hele mooie oude kerk (is vooral van binnen grandioos) door een 3e stadsmuur naar het kasteel, dat ook is omgeven door de 4e stadsmuur. Men had vroeger duidelijke veel te verdedigen hier! Maar wat is hier hard gewerkt aan de restauratie van kasteel en stad! Opnieuw gingen wij tot de hoogste top. Het ener laatste stuk was nog 98 treden. Volgens mij is er niets mis met onze conditie. Eenmaal boven kun je ontzettend ver kijken. In mijn fantasie zie ik al die hordes soldaten te paard en te voet aankomen. Tjonge jonge, wat moet dat een ruw leven geweest zijn. Terug in de winkelstraat hebben we een 3 gangen lunch genuttigd en schuifelden daarna rustig terug naar de Clever. Vanaf de stadsmuur konden we de gemeente camperplaats zien een stukje onder de stad. Deze is gratis en heeft services. We hadden een mooi plekje met uitzicht op het wonderschone Morella.
Donderdag 4 april
We reden van Morella naar Monroyo de provincie Aragon binnen. Koffie in Monroyo bij Hotel / restaurant Posada Guadalupe. Dit is zo’n leuke plaats! Natuurlijk met veel historie. Na de koffie hebben we een waanzinnig mooie wandeling van 10 km en 280 stijgmeters gemaakt. Prachtig weer: geen wind en strak blauw! De omgeving is super groen en oogt heuvelachtig. Maar op 1000 meter hoogte spreekt men dan toch van bergen. Zowel bergopwaarts als -afwaarts ging geleidelijk. Behalve de laatste 2 km. Toen moesten we nog 180 meter stijgen. Gedurende de 2,5 uur geen mens gezien. Genieten van de rust en schoonheid van deze omgeving en natuurlijk van de vogels. Geen stukje plastic, papier, blikje of wat voor rotzooi dan ook! Bekaf maar voldaan kwamen we terug bij Bar Guadalupe. Na een heerlijke 3 gangen lunch reden we verder richting Valdeltorno, Calaceite, bij Caseres de doorgaande weg af richting Arres de Lledo. We reden weer Catalonië binnen richting Horta de San Joan. Vlak daarvoor is een camping 'Mas Karmel' van twee Nederlanders Ron en Karin waar we de komende dagen willen wandelen en luieren. Maar eerst een douche!
Vrijdag 5 april
Geen electra, wasmachine loop middag. Advies om in het hotel de lunch te nemen. Maar dan zonder Tinus. Wij liepen met Tinus naar je dorp. Bakker sloot de deur voor onze neus. Welkom terug om 17.30 uur. Op het terras liep een ober ons 5 x voorbij zonder een blik in onze richting. Jammer, naar de volgende bar. Heerlijke koffie, , die we zelf binnen haalden en helaas geen lunch. In restaurant Lo Grau geen honden. We hadden gehaald geen goed gevoel bij deze plaats. Enfin, ik bracht Tinus terug naar de Clever. 3500 stappen en weer stijl omhoog naar Horta de San Joan, waar John wachtte bij het hotel. In de lobby nog lange wachtrij. Uiteindelijk 3 gangen menu als één van de laatste gasten. Een distelsoep smaakte ons absoluut niet. Jammer, John was net van plan meer vegetarisch te gaan eten (??..) De volgende gang kwam zonder pauze eraan en nou ja, best lekker. Maar daar bleef het bij. De Crème Brûlée smaakte naar ??? Samengevat: deze lunch was geen succes.
We wandelden door het oude deel van deze plaats, dat ook weer tegen een rotswand is gebouwd. Picasso schijnt hier e.e.a. te hebben geschilderd, dus ja, dan heb je een Picasso museum. Bij Bar Manolo namen we een Vermuth. Een hele leuke pup van 10 weken trok alle aandacht. Reuze grappig en hier mogen we wél binnen met een hond. Onderweg terug naar de camping liepen we langs een bezienswaardigheid: een ontzettend bejaarde olijfboom. Eenmaal terug wilden we gaan wassen. Helaas, dat kon niet. Teveel stroomgebruik van elektrische fietsen e.d. Na overleg met John besloten we weg te gaan. We betalen hier €21,00 per nacht en hebben verder - behalve douche - niets extra’s. Voor elektra, wat er dus niet meer was, moest extra betaald worden en ook voor gebruik wasmachine. Maar dat kon pas weer de volgende dag als er voldoende zon zou schijnen. De uitbaters hadden nog niet eerder meegemaakt dat klanten eerder wilden vertrekken. Voor ons was het heel simpel: we kunnen overal gratis off grid staan. Om dan te betalen voor een plek zonder services is dan ook op z’n zachts gezegd absurd! We reden in het dorp naar de camperplaats, die gratis is en in elk geval water heeft en waar we water kunnen lozen.
Zaterdag 6 april
Heerlijk geslapen. Bij Bar Manolo koffie gedronken en toen een wandeling van 8 km naar Los Olles de Baudo en Los Olles de Horta San Joan.
We liepen 10.000 stappen naar beneden, dan weet je dat je deze ook weer omhoog moet. Het grootste deel van de wandelroute ging over de weg. Best jammer. Eenmaal bij ons doel aangekomen, heeft Tinus heerlijk gezwommen en wij hebben genoten van de bijna gewelddadige stilte om ons heen.
De terugweg ging natuurlijk moeiteloos met onze inmiddels opgebouwde klimconditie. We liepen direct door naar Bar Manolo voor een dorstlesser en daarna voor een tapa lunch. Wel gingen we binnen zitten, vanwege de harde wind.
Zondag 7 april
Eerst nog een koffie in Horta de San Joan bij Bar Manolo. We kregen twee heerlijke chocolade broodjes van het huis. Daarna reden we naar Valderrobres aan de rivier Matarraña. Goed gelezen: rivier en niet een droge rivierbedding. Er stroomt heus water doorheen. Mooie weg er naar toe en mooie, groene omgeving. Maar alles in dit stadje is toerisme. Een onlogische parkeerbetaling bij een camperplaats. Niet per 24 uur maar voor de ochtend- en de namiddag uren. We zijn natuurlijk weer omhoog gelopen naar het Castillo. Er is veel en wordt nog veel gerenoveerd. Toch besloten we verder te rijden naar La Fresnada. Kleine plaats, ligt heel mooi maar verder is er weinig te doen. Dus door naar Alcañiz. De weg gaat over een heuvelkam, waardoor je links en rechts heel ver kunt kijken. Prachtig! Zelfs met het bewolkte (Sahara zand) weer. In Alcañiz reden we naar de gemeentelijke camperplaats. Vlak ernaast is een wasserette. Hoera, want die hebben we hard nodig!
De camperplaats ligt naast de oude stad, die uiteraard ook weer tegen de berg is opgebouwd. Ook hier is veel en wordt veel gerenoveerd. En ja ja ook de rivier die door deze stad loopt (Rio Guadalupe) heeft water! Eerst maar lunchen. Daar gingen we weer: omhoog, verder omhoog en nog verder omhoog. Pffff….. ik vind de stad wel wat hebben, John is minder enthousiast. Eerst maar de was, wat snacken en naar bed.
Maandag 8 april
Vandaag reden we door Caspe - Maella - Batea - Gandesa - Morá d’Ebre, een industriestad met veel water en een hospital commercial. Echter geen van allen echt leuk.
Verder over de N-420 naar Falset en daarna over de T-740 naar Porrera. Met uitzicht over het dal en over Porrera hebben we bij de auto geluncht. In Porrera auto geparkeerd en door het plaatsje geklauterd! John was/is stante pede verliefd geworden. Porrera ligt ingesloten in een kom en er stroomt water (heel weinig, maar toch) in de Rio Cortiella. Bij het enige cafe dat open was een rode wijn uit deze streek gedronken. Waanzinnig lekker! Helaas is alles gesloten (maandag). We hadden er zo een vat of een krat van meegenomen!
Toch verder over de TP-7402 naar Siurana. Bij het stuwmeer gestopt. De rotswanden zijn op z’n zachts gezegd imposant! Geen wonder dat dit het walhalla van de bergklimmers is! We reden Cornudella de Montsant in. Ook hier heel veel wijnkelders met wijn van deze streek. Ook zeker lekker (Octubre), maar haalt het niet bij die van Porrera. Het is hier (Catalonië) een stukje duurder dan de rest van onze reis en voor alle extra’s moet je betalen. De camperplaats vonden we niet zo leuk, dus reden we door naar een plek halverwege de berg dichter bij het dorpje Siurana.
Hier staan veel buscampers met jongelui die allemaal klimuitrusting hebben.
Dinsdag 9 april
‘s Ochtends hartstikke koud! Ik dook terug in m’n bed en kwam er pas tegen tienen uit, toen het iets warmer werd. We zagen anderen in korte broek met pullover. Brrrrr!
Na ons ontbijt reden we naar de betaalde parkeerplaats vlak onder Siurana. Van daaruit startte onze wandeling. Eenmaal op het pad aan de andere kant van de rotspartij waren we uit de wind en was het plots bloedje warm.
We zagen meerdere bergklimmers tegen de rotswand aan onze linkerkant en aan de rechterkant de afgrond! Ik heb nooit last gehad van hoogtevrees, maar vandaag wel: zowel naar boven kijkend naar die jongelui tegen de bergwand als naar beneden kijkend de verre afgrond in. Geen afrastering langs het pad waarover onze wandeling ging. Correctie: pad is een richel van max één meter breed en loopt over rotsstukken. De wandeling was nu echt klimmen en klauteren! Maar onvoorstelbaar mooi!
Op enig moment kwamen we weer bij de weg uit. Aangezien we veel te warm gekleed waren, gingen we terug naar de auto. Daarna hebben we besloten koffie te gaan drinken in het plaatsje, waar je alleen te voet kunt komen. Inwoners en werklui kunnen er wel met de auto naar toe. Genoten van de koffie op het terras uit de wind, in de zon. Daarna onze eerste Sangria! We zijn al weken in Spanje en nu pas Sangria! We liepen de 4 of 6 straatjes van Siurana door met steeds weer prachtige vergezichten. Nergens is afrastering en de windvlagen waren enorm heftig. Blij dat ik hier niet met kleine kinderen ben!!!!! We gingen terug naar onze overnachtingsplaats en maakten een warme lunch. Stoelen buiten en genieten. Ik wil heel graan gaan klettersteigen, maar in het laagste niveau (K1) komt wel een Tibetaanse brug voor als verbinding tussen twee rotspartijen. Vandaag waait het veel te hard, maar morgen misschien. Toch reden we er al naar toe via de C-242. Afslag Arboli, Over een prachtige, slingerende weg met haarspeldbochten TV-7092 reden we naar Castillejos. Hier zou de Klettersteig zijn met gids etc..
De klettersteig is er, maar niets van winkel, begeleiding of wat dan ook. Zonder gids durf ik het niet aan. We reden aldus verder over La Massura naar Vilaplana. Een prachtige route met weids uitzicht, o.a. over de haven van Tarragona. Bij helder weer zou je Mallorca kunnen zien. Helder was het, maar kennelijk niet helder genoeg. In Vilaplana wilden we overnachten, maar oeioei, wat een doodse plaats. Smaak nog kraak! We reden door naar La Selva. Hier hebben we geslapen op een grote parkeerplaats tegenover een supermarkt en een bar. Achter ons een groot braak liggend / honden uitlaat terrein.
Woensdag 10 April
We reden naar Alcover. Een prima plaats, verzorgd, met meerdere bars, restaurants, winkels, etc. Na de koffie door naar Tarres. Komen we pardoes over Montblanc! Natuurlijk gestopt. Deze plaats heeft een enorme stadsmuur en daarbinnen allerlei winkels, woonhuizen en een erg mooie Plaza de Mayor met meerdere terrassen. Het ligt fantastisch binnen de groene heuvels en bergen, waar je heerlijk kunt wandelen. Ook “Montblanc” beklommen naar hoogste punt, waar ooit het kasteel was.
Sint Joris en de draak
Sint Joris of Sant Jordi, zoals de Catalanen ‘m noemen, is de patroonheilige van Catalonië. Volgens de Catalaanse traditie vond de legende van Sint Joris en de Draak niet plaats in de Libische stad Silene, zoals vaak wordt gezegd, maar in het Catalaanse dorp Montblanc, in de provincie Tarragona.
Het verhaal
In een klein meer leefde een draak die de mensen in het dorp het leven zuur maakte. In een poging hem rustig te houden, gaf de lokale bevolking hem twee schapen per dag. Maar toen er in het hele dorp geen schaap meer te vinden was, kwam er iets anders op het menu: vanaf nu werden één voor één de kinderen van Montblanc aan de draak gevoerd. Op een dag was het de beurt aan de dochter van de koning. Ze werd in haar prinsessenkleren naar het meer gebracht, maar net op tijd gered door Sint Joris, die met zijn zwaard de draak doodstak.
23 April is daarom een belangrijke dag voor de Catalanen. Dan zie je overal in Catalonië draken, gemaakt van papier-maché of andere materialen. Juist vanwege dit verhaal is de dag van Sant Jordi een feest waarin Catalanen elkaar de liefde verklaren. Een soort Valentijnsdag dus.
De traditie is dat mannen aan de vrouwen een rode roos geven. Vrouwen geven op hun beurt een boek. In de week voor Sant Jordi kan je overal op straat in Catalonië boeken kopen. En vanaf de dag voor de dia de Sant Jordi komen daar talloze rozenverkopers bij. Een heel speciaal sfeertje dus… en typisch Catalaans. Helaas zijn wij dan alweer in Nederland.
De volgende stop was Tarres. Ongetwijfeld een mooi dorp, met vele wandelroutes. Maar verder weinig. Dus gingen we nog verder op verkenning in deze streek. Bij Vallclara gestopt om te lunchen en ons te beraden. Do is nu in Berga in Noord Spanje aan het wandelen. We besloten die kant op te gaan. De route ging door het groene, heuvelachtige gebied van Catalonië. We reden door meerdere kleine plaatsjes, waaronder Sarral (wijnboeren en bodegas). We zagen hoog het plaatsje Aguió liggen met fenomenaal uitzicht. We wilden daar pauzeren, helaas was hier op een paar boerderijen na verder niets. Dan maar weer verder. We reden Igualada binnen, een studentenstad, maar terrasjes???? Niet dus. Duidelijk niet onze dag! Gestopt op camperplaats in Manresa. John wilde overduidelijk naar z’n dochter. We reden aldus verder naar Gironella. Op een gemeentelijke camperplaats hebben we overnacht. Er zou elektra zijn, maar desafortunadamente (helaas) of in het Catalaans: malauradament. Tijdens de route vandaag zagen we met enige regelmaat de magnifieke rotsformatie Montserrat. Echt zo gaaf!
Donderdag 11 april
Ik moest hoognodig mijn voeten verzorgen. John vermaakte zich met het opruimen en deels schoonmaken van de camper. Tussendoor eigen koffie. Heerlijk in het zonnetje. Inmiddels contact gehad het Do. Afspraak om elkaar te ontmoeten in Guardiola de Berguada rond een uur of zes. Do was met vriendin Jules komen wandelen vanaf de grens en waren in 3 dagen tot deze plaats gekomen. Met elkaar reden we terug naar Gironella. We wandelden wat op zoek naar een restaurant, toen Do in een biologische wijnwinkel annex bar annex restaurant een bekende zag vanuit Circusbende. Daar moest zeker wijn gekocht worden. Lang verhaal kort: we hebben hier in de tuin meerdere tapas gegeten en de ene na de andere bekende kwam gedag zeggen. Wat een grappige wereld is dat van deze wijnbouwers en tevens artiesten. We reden soort van terug naar Cal Rosal, waar Do en Jules logeren bij de jongelui van het festival Kontrast. Zij hebben hier jaren geleden een vroegere textielfabriek gekraakt en ten dele opgeknapt/verbouwd. De rest van de avond spraken we meerdere bekende artiesten van Circusbende in meerdere talen door elkaar en ook nieuwe die mogelijk dit jaar naar Amsterdam komen. Het was een gezellige boel. John en ik sliepen vlakbij in onze camper.
Vrijdag 12 april
Heerlijk rustig om ons heen. Toch hebben we op advies van één van de organisatoren de Clever verplaatst waar we zeker geen last zullen hebben van de festival gangers. Daarna koffie op de enige ter zake doende straat van deze plaats. Do en Jules kwamen er later bij. Wat super leuk om zo met je kind op haar (circus-)terrein te kunnen zijn. Zij gingen helpen, wij gingen wandelen: een tocht van 12 km en 209 stijgmeters. Dat bleek goed te doen. Het was een glooiende wandeling door een enorm groen gebied. We kwamen meerdere riviertjes tegen. Tinus wentelde zich met liefde door de koeienstront. Jekkes! Bij de volgende oversteek van water heb ik hem toch maar even ondergedompeld (natuurlijk niet kopje onder). Het was geen spectaculaire wandeling, maar wel hartstikke mooi en wat mij betreft prima!
Terug in Cal Rosal liepen we direct naar restaurant Solige voor een 3 gangen menu inclusief een fles wijn en een fles water voor € 16,00 pp. Let op: dit zijn door de weekse prijzen.
Om half zeven met Do, Pablo, Chiva, Jules en andere bekenden naar show van Sacékripa. Dit was een knap opgezette luister show, maar we misten dat sprankelende en aparte wat een show enerverend maakt. Om 21.30 uur naar de volgende show: Tutti Frutti. De start was geweldig. De overvolle tribune deed vol mee. Ik heb erg gelachen, de 4 heren waren duidelijk professionals, alleen schoten die uiteindelijk te ver door waardoor het meer weg had van “Onderbroekenlol”. Na afloop bungelde buiten achter een halve deur een olifant, die op alle manieren om aandacht vroeg. Een prachtig stukje kunst en techniek. Er zou nog flink gefeest worden bij Kontrast, maar wij oudjes gingen naar bed.
Zaterdag 13 april
Sinds lange tijd de wekker gezet. Van 10.00 tot 12.00 zou ik meehelpen in de keuken van het festival. Altijd gezellig en gratis Spaanse les. ‘s Middags wat rond gehangen. Het was veel te maken warm. Om 15.00 uur zijn we net Do en Chiva gaan lunchen. Even niet aan gedacht dat het weekend prijzen zijn. Een 3-gangen menu kost nu zonder drank €26,- . Hopla! Desondanks hebben we genoten en vooral ook gelachen! Ook Jules kwam er nog even bij om ons te helpen met de 2e fles wijn.
Chiva en Do moesten vrijwilligerswerk gaan doen en John en ik gingen bij Kontrast (Het festival) op wifi om ons eigen werk te doen. Begin avond klaar. Eigenlijk hebben we geen zin meer om nog iets te ondernemen, dus terug naar de Clever.
Zondag 14 april
Weer eens een echte niks doen dag. Koffie in de winkel- en eet/drinkstraat. Terug en luifel uit, lunch gemaakt, lekker flesje rosé erbij en verder niets! Gezellig telefonisch gekletst met Melvin. We bleven in de schaduw. Het was echt heel warm. Pas om 18.00 uur gingen we naar het optreden van Apocalypso. Een gezelschap van 6 bijzonder goeie artiesten en een hilarische performance met knap decorwerk. Bijzonder geestig! Daarna door naar de volgende voorstelling: Subliminati. Oh oh, alles in rapido español, waarschijnlijk grappig, want er werd gelachen. Maar het hele optreden viel dus gewoon heel erg tegen. Jammer jammer. We liepen nog even met Do en Chi mee.
Maandag 15 april
Pas donderdag gaat het festival weer van start. Do gaat met vriendinnen de bergen in. Wij rijden ook de bergen in. De keuze viel op Solsona. Even ervoor stopten we bij Restaurant Moli del Pont. Een hele leuke plek, waar we 3 gangen lunch + wijn namen en waar Tinus mee naar binnen mocht. We vroegen of we mochten blijven staan en overnachten. Dat was geen enkel probleem. Daarop besloten we na de lunch een wandeling te maken van ong. 18 km. Deze wandeling liep langs de meanderende rivier die uitkwam in het stuwmeer Pantá de Sant Ponç. We liepen over de stuwdam en via de andere kant terug. Duidelijk was te zien hoe laag het water staat. Het water in de rivier en het stuwmeer zou zeker 5 meter hoger moeten staan. Eenmaal terug waren we alledrie (ja, Tinus ook) bek af . Tinus wilde ook niets eten. Geen best teken. Wij natuurlijk wel! Heerlijk buiten in de zon.
Dinsdag 16 april
Tinus nog steeds niet in orde. Hij krijgt nu ook het gekochte water. Van dat andere water (teveel chloor) kreeg ik buikloop, wellicht dat Tinus daar ook last van heeft. We reden Solsona in. Een harstikke leuke plaats met oude binnenstad en moderner er omheen. Alles oogt hier schoon. Veel terrasjes en bars/restaurants. Ondanks het super goede gevoel bij deze plaats, wilde John verder. Een prachtige route naar hoger gelegen gebieden over de C-14 met waanzinnig mooi, groen landschap langs de rivier Le Segre. We passeerden de stuwdam en zowaar zagen we zelfs ondergelopen gebieden. Ik snap niets van deze waterhuishouding. Enfin, het zal ergens toe dienen. We reden door naar Seu d’Urgell. Ook weer zo’n mooie plaats in een vallei tussen de enorme bergen. Wij kunnen zo van dit soort omgevingen genieten. Het is en blijft gewoon prachtig. Na wat luieren op onze camperplaats en wat werken (het is weer dinsdag), liepen we de plaats in. Leuk, mooi, aantrekkelijk, etc. Morgen willen we Andorra bezoeken. We zijn nu zo dichtbij.
