Spanje
Mrt 17-31
Zondag 17 maart
Vroeg naar bed betekent voor John ook vroeg wakker en eruit. Ontbijten en vertrek! Eerst op servicepunt water lozen, water aanvullen etc. Toen naar El Torcal, ook wel het "pannenkoekengebergte van Spanje" genoemd. We waren best vroeg, maar de parkeerplaats boven was al vol. We moesten beneden blijven. Wel een geweldige bus service voor €2,- pp heen en terug. En Tinus mocht mee!
Torcal is één van Spanje's meest spectaculaire en mooiste natuurgebieden vanwege de merkwaardige rotsen en karstformaties. Het karstgebied staat bekend om de vreemde rotspieken, waarbij het lijkt of de stenen ooit door iemand zijn opgestapeld. Je begeeft je tussen hoge, door erosie uitgesleten karstrotsen die op een zeer aparte manier als pannenkoeken op elkaar gestapeld lijken. Je vindt er talrijke grotten (simas) en spelonken en er zijn resten van bewoonde grotten. We hebben hier een prachtige klim- en klauterwandeling gemaakt van ongeveer 3,5 km. Boven en onder ons vlogen Arenden met hun prachtige kleuren. Ook zagen we de Gier. Op onze wandeling zagen we ook nog enkele koeien. Nooit geweten dat die ook kunnen klimmen! Eenmaal terug bij het startpunt / restaurant besloten we verder te lopen ipv met de bus. Een waanzinnig mooie tocht en we waren niet alleen! Heel wat klipgeiten met hun fantastische schutkleur vergezelden ons. Zo grappig en absoluut niet bang! De terugweg naar de bus was veel langer dan we hadden gedacht, maar we waren super blij dat we te voet gegaan waren. En dat we ook deze keer onze batons mee hadden.
We hadden een overnachting gepland net buiten de stad Malaga achter restaurant Minilla op een camperplek. We kunnen de zee zien en er is een wc + een douche en wasmachine. Maar het geheel is wel “simpel”. Wij zijn er blij mee.
Maandag 18 maart
Klusdag!!!!! Eerst de wasmachine aan het werk gezet, daarna de lades, kastjes etc. leeg gehaald, schoongemaakt en weer ingeruimd.
De schone was op droogrekken in de zon en wij aan de koffie. Tegen 3 uur was alles spik en span. Daarna: groot onderhoud van het lichaam (voeten, nagels, scheren, e.d.) toen waren we wel toe aan een overheerlijke eigengemaakte tonijnsalade. Een wat late lunch of vroeg diner, een glaasje Manzanilla smaakte daar heerlijk bij.
Nog even over onze wandeling van zondag: op een foto zie je een hut. Deze kom je vaker tegen in de bergen. Deze zijn gemaakt door schapenhoeders, zodat zij zelf en ook hun schapen droog, warm en veilig kunnen overnachten.
Dinsdag 19 maart
Een “mopper op elkaar” dag. We waren beiden met het verkeerde been uit bed gestapt. En dan is de planning de stad Malaga niet de beste keuze. Druk, geen parkeerplek. Wel parkeergarages, maar daarvoor is onze Clever te hoog! Kortom, mopper de mopper. We zijn doorgereden en gestopt aan de zee op een gratis parking. Maar tja, in de mopper-modus is niks goed. Dus ook deze plek deugde niet. Na wat googelen zijn we doorgereden naar Nerja. Eerst boodschappen en de innerlijke mens. Na een eigen gemaakt broodje gezond ging het met beider stemming een stuk beter. In hartje Nerja op een groot parkeerterrein mogen we ook overnachten. Dus hopla, bikini aan en naar het strand. Natuurlijk eerst door Nerja sjokken. Leuke badplaats. Het ziet er echt allemaal gezellig en verzorgd uit. Heeft nog veel authentieke straatjes, huizen, plaatsjes en pleinen. Verder mega toeristisch.
Zo ook de prijzen, maar in vergelijking met Nederland nog steeds goedkoop. We zijn daarna langs twee kleinere stranden haar het grotere strand gewandeld. Pech, wel heel begrijpelijk, maar overal verboden voor honden. Dan maar naar een barretje voor een Americano en een Cortado. Door weer andere straatjes terug gewandeld. Op Plaza de Olvido een drankje genomen. Hier komen ook wel toeristen, maar vooral de lokale bevolking. Terug en koken. Toch nog even door de toeristische winkelstraatjes gelopen. En om deze mopper de mopper dag dan maar in stijl af te sluiten, ben ik gaan werken. 3 uur later klaar! Klaar met werk, klaar met mopperen. Kortom: bedtijd. Morgen liever met het goede been opstaan!
Woensdag 20 maart ochtend
Gelukt! Beiden uitgerust en vrolijk! John ging een rondje Nerja doen. Plan is Frigiliana en een stevige wandeling door de bergen. Frigiliana is een waanzinnig leuk oud Moors stadje. Ook weer bomvol toeristen, zoals wij dus ook zijn. Als je hier woont, moet je goeie klimbenen hebben. Het is wonderschoon. Uitzicht over Nerja naar de Middellandse Zee. Ook uitzicht over mega veel avocadobomen. Je moet geen eerste hulp nodig hebben, want ik heb geen idee hoe die in die getrapte straatjes moeten komen. Natuurlijk zijn wij naar het hoogste punt geklommen, waar het Castillo is. Nou ja, dat wat er nog van over is en dat is heel weinig! Dus weer bergafwaarts. We hebben zulke mooie uitzichtpunten gehad en echt genoten van deze stad. Onze herinnering ging terug naar de stad van de duizend vensters (Berat - Albanië). Ook daar liepen we door smalle, bewoonde straatjes. Gewoon zoals het ooit was.
Woensdag 20 maart ‘s middags
We besloten verder te rijden naar Polopos. Dit plaatsje was ooit op TV met 1 euro woningen ivm leegloop. Via de Autoroute del Mediterraneo reden we hoog over agrarische gebieden met o.a. ontzettend veel avocado bomen. Vanaf Montril tot onze afslag bij Mamola zagen we nog alleen maar plastic groente- en fruitkassen. Zo vreselijk lelijk. Afzichtelijk. Gewoon schandalig! De productie van kasgroenten in Spanje concentreert zich steeds meer aan de Zuidoostkust. Daar domineren plastic kasgebieden op sommige plaatsen het landschap volledig. Deze dichtheid aan kassen vergt een aparte benadering met betrekking tot duurzaamheid. Drie thema’s staan centraal: optimalisatie van water- en meststoffengebruik, recycling van reststromen en efficiënter gebruik van gewasbeschermingsmiddelen. 75% export. Nou dank je de koekoek. En dat omdat wij alle groentes en fruit het hele jaar door willen eten! Wat is er mis met seizoen producten?
We reden over de SG6204. Daar staat in aanbouw een appartementencomplex wat je aan de straatstenen niet meer kwijt kunt, vanwege het uitzicht weliswaar naar de zee, maar over de plastic kassen. Enfin, genoeg daarover. Nog maar 10 km naar Polopos dat aan het begin van de Sierra Nevada ligt. Daar deden we wel ¾ uur over. De weg is gelukkig goed geasfalteerd en heel weinig verkeer. Maar het kronkelt omhoog. We zijn Polopos niet binnen gereden. Heel klein en zag er weinig aantrekkelijk uit. Dus door via de GR5204 naar A-345 en A-343 richting Cádiar. Een super mooie route door de Sierra Nevada. De ene kant uitkijkend zie je de besneeuwde toppen, de andere kant in de verte de zee en ja soms toch verstoord door de plastic kassen. Onderweg zagen we een vorentrekker, getrokken door 2 muildieren en aangestuurd door een boer, tussen de wijnranken door. Heel zwaar werk! Vroeger heel normaal, maar wij hebben het in geen jaren meer gezien! Vermoedelijk wordt het in Nederland bestempeld als dierenleed. Wij hebben genoten van de samenwerking tussen mens en dier.
Verder ging onze tocht voorbij Cádiar via de A-4127 naar A-4130 richting Golco en uiteindelijk gestopt in een heel klein dorp Mecina Bombarón waar we een off grid slaapplek vonden met een prachtig vergezicht over de streek Alpujarras de Sierra Nevada. We zijn omhoog geklommen naar de enige dorpskroeg / restaurant. Een aantal Engelsen waren ook op het terras. Zij wonen in deze omgeving en vertelden erover. Een aantal glazen verder en weer heel wat wijzer strompelden we terug. Samen kokkerellen en daarna horizontaal!
Donderdag 21 maart
Super geslapen. Het is hier hartstikke stil! Deur open, zon schijnt naar binnen èn uitzicht over het dal en de bergen. Wauw…… Hoe mooi het ook is, we zijn toch naar het volgende dorp gereden: Yegen. John - niet alleen het reisbureau voor onze kids, maar ook de reisleider van deze reis - had een wandelroute gevonden. 5,1 km met 250 stijgmeters! Ook deed hij de route in tegenovergestelde richting, waardoor we stijl omhoog gingen en rustig slingerend met opnieuw mooie vergezichten terugkwamen bij ons startpunt. We gingen wat drinken in de plaatselijke bar Ceci. En….. we kregen er een overheerlijke tapas bij. Nog een drankje en weer kregen we een tapas. Bij het derde drankje kwam wederom een andere tapas. Dit is zo genieten! Zoals de barvrouw van Ceci zei: bij drinken moet ook gegeten worden! Daar kunnen wij ons goed in vinden! Er kwamen twee oude mannen aangelopen. De voorste is blind, maar tikte met zijn stok tegen het ijzerwerk langs de stoep. Bij het juiste aantal ging zijn stok de lucht in en zocht hij de takken van een boom. Dat was voor hem de oversteekplaats recht tegenover de ingang van de bar. De twee heren gingen samen lunchen. Hoe gaaf! Niks achter de geraniums!
Met een voldaan gevoel reden we naar het volgende dorp hier 11 minuten vandaan en parkeerden op het Balcón de Vàlor. Volgens goed Spaans gebruik hielden we een siësta. Toen zijn we deze plaats gaan bekijken. Veel vervallen huizen, ook veel te koop. Afgedankte spullen zichtbaar. Kortom, geen goed gemeente beleid. Jammer, want de omgeving is grandioos.
Vrijdag 22 maart
Zo rustig, zo waanzinnig stil! En vanuit je bed een panoramisch uitzicht! Dit nodigt uit tot luilakken en dat hebben we gedaan. Stoelen buiten gezet en gelezen. Hoe fijn! Begin middag besloten we toch verder te gaan. Vanaf zondag is slecht weer voorspeld en dan willen we niet meer hoog in de bergen zijn. Alhoewel: we hebben sneeuwkettingen bij ons :-). De rit ging vanaf Válor naar Mecina Alfahar, een charmante kleine plaats gebouwd tegen een stijle bergwand naar Mariena, ietwat vervallen, naar de iets grotere bergplaats Laroles: hier heb je bergbenen nodig. Want ook deze plaats is volledig tegen een bergwand aan gebouwd. De route is erg mooi en de bergen ogen steeds anders. We hebben van een panoramisch dakterras genoten van de bergen en afgronden en wat er allemaal nog meer te zien is! Verder ging de rit naar Picena, een leuke kleine plaats meer richting het dal. Het is hier veel groener, waardoor het ook veel vriendelijker oogt. Van daaruit naar Cherin, via de A-348 en via Alcolea reden we de provincie Almería in. Bij Fondòn reden we over de A1180 terug naar Fuente Victoria en naar Laujar de Andarax. Dat leken super leuke plaatsen, vooral wat vlakker, maar uiteindelijk vonden wij ze slechts oké. Ook hier is de omgeving prachtig groen. We hebben door een paar dorpen gewandeld en dan zie je ook dat er nog vrij veel op te knappen is, etc. We besloten naar Padules te rijden op basis van referenties van andere camperaars. Ook dit dorp is redelijk vlak. Er zijn wat winkels, een drietal restaurants, etc. Het ligt in een groene vallei en op de toppen ligt nog sneeuw. Er is hier een wandeling met stijgmeters richting de 500 en lengte ongeveer 9 km. Maar dat is voor morgen!!!!!
John hing vanavond weer eens de Italiaanse Chefkok uit. Onder luid gebral van Italiaanse liedjes uit de speaker die John probeerde mee te zingen maakte hij weer een fantastische pasta maaltijd.
Zaterdag 23 maart
John ging eerst naar de bakker. In deze plaats een must! Alles zelf gebakken in een houtoven met eigen meel en veel specialiteiten. Natuurlijk ook een zak chocolade muffins (deze gingen niet per stuk . . ). Na het ontbijt een koffie bij de lokalen en daarna de bergwandeling van ong. 11 km (PR A-360) met hoogteverschil totaal van nét iets meer dan 500 mtr. Eerste stop na ongeveer 4 km was in Beires bij het gemeentehuis annex postkantoor annex bank annex bar! Wouw! Dat is nog eens efficiënt! Hier zaten ook twee echt oude mannen. Heerlijk als je zo met elkaar van de oude dag geniet (knikkebollend, voor zich uitstarend, maar weg van huis).
Na onze tonic wandelden we verder en bereikten we het plaatsje Almócita. Ook zo'n hartstikke leuke plek. Mooi, rustig met kerk en locale bar. Ook hier namen we wat te drinken en kregen daarbij lekkere olijven en amandelnoten. We zagen tot 3x toe een zoon/dochter met een oudere wandelen. Dat doet toch iets met je. Ik bedoel: zoon/dochter zijn ook al in gevorderde leeftijd!
Verder ging onze voetreis en we konden het eindpunt al zien. Maar nee, John vond dat we absoluut nog Los Canales de Padules moesten bekijken. Daar gingen we stijl bergafwaarts in de wetenschap dat we hier ook weer omhoog moesten. Iets van 165 meter! De enige die echt enthousiast bleef, was Tinus. Helemaal onder in deze kloof stroomde het water, er was ook een kleine waterval en een soort strandje. Daarvoor moesten we de rivier over. Na onze lunch te hebben verorberd, gingen we terug. Eerst de rivier weer over (ja, schoenen zijn droog gebleven). Zucht, steun, ademen en doorgaan. Toch viel het mee. Met een paar rust momentjes tevens kijk-om-je-heen momentjes kwamen we weer terug op ons wandelpad. Terug bij de camper hebben we beiden buiten (douchekop door het raam) een koude douche genomen. Heerlijk verfrissend! Totale afstand ong. 13 km. Dat lijkt niet zoveel, maar met de rotspaden en de hoogteverschillen vinden wij het meer dan inspannend.
Zondag 24 maart
Dit was een dag van tegenstellingen. We reden naar Canjáyar om zwart water te lozen. Ook hoopten we dat La Almazara de Canjáyar open was. Deze olijven zijn verrukkelijk! Helaas! We reden over de A 348 Richting Rágol - Almeria.
Langs deze weg is veel mijnbouw. De rotsbergen zijn vooral zanderig en dor. We namen de afslag A3411 richting Gabor over N324 door Paulenca , dat werd gedomineerd door bloeiende, super lekker geurende sinaasappelbomen. We reden langs studio opnames Forte Bravo bij Tabernas en even later Route 66 met Elvis Presley auto.
De natuur is hier maar een dorre, grauwe boel. Echt een gebied voor Western filmopnames. Droog, dor, pieken en kloven. We reden verder via N340a, dat een soort van hoog plateau is met canyons en grotten. Wij dachten leuke dorpjes aan te treffen, maar nee!
Richting Los Gallardos A-7 wordt het al iets groener en ook kouder. Het stadje Antas wordt vooral aantrekkelijk gemaakt door de cirkelvormig gesnoeide bomen. Verder veel mijnbouw en industrie. We zijn op deze rit heel wat rivierbeddingen overgestoken, allemaal kurk- en kurkdroog! (Ho, ho, niet vanwege klimaat maar vanwege stuwmeren!) We vonden de omgeving zo deprimerend, dat we snel zijn doorgereden naar Lorca. Onderweg enorme citrusvruchten plantages. Dat maakt het gebied langs deze snelweg groen. Alles daarbuiten blijft karig begroeid met soort van helmgras. Verder rots, steen, e.d..
In Lorca was geen plek meer op de camperplaats. Even pauze om te kijken welke mogelijkheden er waren. Ziet John vlakbij paardentrailers en allerlei reuring. Wij de auto daar ook bij geparkeerd. We probeerden te achterhalen wat hier gaande was. Opnieuw vielen wij met onze neus in de boter. Het bleek dat de voorbereiding voor een processie / defilé in volle gang was. Er werd omgekleed, geschminkt, paarden werden uitgedost in prachtige historische outfit, er werden Romeinse strijdwagens klaargezet voor tweespan, voor vierspan en zelfs één voor zes-of zevenspan! Maar ook ruiters op blote rug van het paard voor allerlei acrobatische toeren. En prachtige Cleopatra’s te paard met allerlei dressuurhoogstandjes. Bij navraag bleek dat wij geen plek hadden op de tribunes, dus dat we het beste zicht hadden hier op het startterrein. We besloten mee te lopen en uiteindelijk hebben we de gehele optocht kunnen zien vanuit een opening tussen de tribunes. Niet ideaal, maar……. dit was opnieuw een niet-gepland genoegen waar de meesten zich al lang voor hadden ingeschreven. En waar waren we eigenlijk in terechtgekomen? Palmzondag van Semana Santa!
Semana Santa is de Spaanse naam voor de Goede Week voor Pasen. Het is in geheel Spanje een tijd van processies, ceremonies en festiviteiten die het leven, de dood en de wederopstanding van Jezus Christus herdenken. Deze start vanaf de laatste zondag van de vastentijd (Palmzondag - de dag dat Jezus Jeruzalem binnen liep), dan Witte Donderdag (het laatste avondmaal), Goede Vrijdag (de dag dat Jezus werd gekruisigd) en tot slot Paaszondag (de wederopstanding).
Dit wordt bovenal in Andalusië gevierd, maar wij waren getuigen van Palmzondag in Lorca. Adembenemend mooi, groots, indrukwekkend! Het draait tijdens deze processie in Lorca om Paso Azul tegen Paso Blanco. In een hele lange straat zijn aan beide zijden tribunes gebouwd. De straat is met verhard manege-zand bedekt. Alle stoeltjes zijn vergeven of verkocht. De optocht bestaat uit een buitengewone rivaliteit tussen twee van zijn broederschappen of trappen, de Blauwe en de Witte. Op de tribunes zitten dan ook mensen met witte of blauwe zakdoeken, die hard elkaar proberen te overtroeven. Dit gaat gepaard met grote hilariteit. Wij hebben genoten van de pracht van alle kostuums. We kregen het idee dat er meer mensen deelnamen aan de processie dan dat de stad inwoners heeft. En dan zitten de tribunes ook nog eens vol en ook alle balkons van de aangrenzende gebouwen zijn afgeladen! In deze optocht namen jong en oud, dik en dun, zwart en blank, groot en klein, nou noem het maar, deel. Voor onze ogen trokken meerdere defilés voorbij die Romeinen voorstelden, Egyptenaren, Moren en Grieken. Een Egyptische trono werd door slaven getrokken: in deze optocht waren dat allemaal donkergekleurde mensen. In Spanje kan en mag dat. Men geeft de geschiedenis weer. Hier wordt het Bijbelverhaal herdacht. Spectaculair waren ook de nagebootste Romeinse strijdwagen rennen en paardenshows. En allemaal in historische outfits!
Maandag 25 maart
Overdag wat klussen. We hebben het toeristen informatie centrum bezocht en uitleg gekregen over de activiteiten deze week in Lorca. Met deze nieuwe info gingen we heerlijk in de zon op het terras van Plaza España koffie drinken. We besloten één van de aangegeven wandelingen te maken die door de 13e eeuwse Puerto Gótica ging, langs een stuk van de droge Rio Guadalentín. Deze rivier is een typische regenrivier, die een groot deel van het jaar droog staat, maar ook voor ernstige overstromingen heeft gezorgd. De laatste was in 2012. We wandelden door stukken van de wijken Rojo, Azul en Blanco. We moesten twee keer schuilen, want ik had natuurlijk geen regenjas of plu meegenomen. Daar denk je in dit land niet meer aan! We konden op het terras van restaurant Albedrío op Plaza Calderón de la Barca lunchen met Tinus erbij. Er werd zelfs water gebracht voor Tinus! De lunch was uitstekend!
We genoten nog van een glaasje witte wijn, toen de ober voorbij kwam met een dienblad met prachtige koffie's! John bestelde direct zo’n prachtig, kleurig opgebouwd glas! En het smaakte hem voortreffelijk. Zat natuurlijk ook zoete alcohol + likeur 43 in en twee verschillende soorten melk en uiteraard pittige koffie in deze zo geheten Asiático. Samengevat: prachtig om naar te kijken en verrukkelijk om van te proeven! ‘s Avonds zouden we naar de processie gaan van Heilige Maandag. Deze begon om 21.00 uur, maar time flies en het was dus al veel later toen we eens op de klok keken. Dan maar vroeg naar bed.
Dinsdag 26 maart
Het eerste was checken of er plek vrij was gekomen op de camperplaats en ja hoor! In pyjama, gauw alles wat vallen kon op de grond gezet en een rustige spurt daar naar toe. Eenmaal binnen konden we rustig de Clever en onszelf in orde maken. Waarom naar de camperplaats? Alle elektrische apparaten waren leeg! Bovendien kunnen we hier water lozen en water tanken. En voor de prijs van € 1,00 per dag hoef je het niet te laten. We waren dan ook maar net op tijd. De volgende camper stond voor een gesloten hek. Vol = vol!
Eind ochtend gingen we de wandeltocht doen naar het Castillo! Die ligt, zoals altijd met kastelen, met de nodige stijgmeters op het hoogste punt.
Vlakbij Plaza de la España is Casa Artisana. Er waren prachtige handgemaakte tapijten, kleding, houtsnijwerk, keramiek e.d. te zien. Je kijkt je ogen uit! Zo knap, zo verfijnd!
Daarna liepen we de Iglesia de San Pedro binnen, waar de Thora gedeeltelijk uitgerold lag. Ook hier die waanzinnig mooie geborduurde kleding en vaandels.
Daarna begon het zware stijgen. Soms ga je bijna loodrecht omhoog. En dan te weten, dat je er ook met de auto naar toe kan! Eindelijk bij de muur aangekomen, mochten we gratis naar binnen en Tinus kreeg zelfs een fluorescerende band + een bakje hondensnoepjes. Het waaide boven verschrikkelijk hard. Het was moeilijk om foto’s te maken! We zagen de zonnewijzer, een wel heel erg groot schaakspel en een Mirador met geweldig uitzicht over de hele stad. Lorca is duidelijk groter dan wij dachten! De tuin van het kasteel is meer dan 2000 m². We besloten hier wat te gaan nuttigen. Dat werden 3 tapas, een vermouth (John) en een lokale Tinto (Ella). Heerlijk smaakte het. Met nog een extra tapas de Boquerones (voor Ella!) konden we er weer tegen. Nog een stuk tuin met allerlei uitleg en toen de berg weer af. Op de terugweg een supermarkt binnengelopen voor drinkwater, hondenvoer, en nog wat spullen die op ons lijstje stonden. Bepakt met de extra kilo’s gingen we naar de Clever. ‘s Avonds was er een andere processie gepland.
Vanuit 3 verschillende kerken kwamen drie Tronos die elkaar zouden ontmoeten op Plaza de Estrella en van daaruit naar de voorlopige eindbestemming Iglesia San Diego gaan. Wij liepen naar Iglesia San Cristóbal. Al heel veel mensen, bijna allemaal Paso Rojo, stonden geduldig te wachten. De wind was God zij geprezen gaan liggen. Met veel klokgelui kwam de Trono, gedragen door heel veel mannen, naar buiten. Prachtig. Met uiteraard een muziekkorps en een grote groep mannen die het van de dragers moesten overnemen. Met een gestaag ritme wat voorwaarts en zijwaarts bewoog, toog de optocht. De politie is er alleen om het verkeer tegen te houden of om te leiden. Er valt geen onvertogen woord, er geen enkele schermutseling, geen gedrang, geen afrastering. De mensen komen bij elkaar om met elkaar de processie aan te moedigen en te juichen, te klappen als de dragers van schouder wisselen. Hiertoe gaat op commando eerst het hele gevaarte hoog de lucht in en ploink landt dit op de andere schouder. Wij zagen al veel mensen vooruit lopen, dus ja hop er achter aan. Dat bleek het verzamelpunt Plaza de Estrella te zijn. Reuze onhandig hadden we Tinus mee, maar we vonden een plekje waar Tinus veilig achter een dranghek zat en voor een ijzeren afscheidingshek. Wij gingen op het hek zitten en ja, daar begon het wachten. Het werd voller en voller met een geweldige sfeer van gemoedelijkheid, vriendelijkheid, etc. De eerste Trono met Jezus die het kruis droeg kwam van ons uit gezien van de linker kant. Iemand uit het publiek riep en iedereen antwoordde Viva! Onder gejuich en applaus passeerde deze Trono. En weer was het lang wachten, meer dan een uur. Daar heeft niemand in Lorca problemen mee. Er wordt gezellig gekeuveld en naar elkaar geroepen, gerookt en veel mobiele telefoontjes die aan en uit gaan. Maar eindelijk was het zover. Van ons uit gezien kwam van links de Trono met de Maagd, gedragen door uitsluitend vrouwen en ook het muziekkorps bestond alleen maar uit vrouwen. Ook zij strekten de armen waardoor de Trono een eind omhoog kwam. En opnieuw veel gejuich en applaus. Van de rechterkant kwamen naast elkaar twee Trono’s. Degene met Jezus aan het kruis, die wij al hadden gezien bij het vertrek van San Cristobal en degene die eerder voor ons langs was gekomen vanaf de linkerkant met Jezus die het kruis draagt. Naast elkaar in hetzelfde ritme met dezelfde beweging kwamen de Trono’s elkaar tegemoet. Prachtig om dit alles zo mee te maken. Daarna gingen de vrouwen naar de San Diego kerk. De mannen bleven nog een tijd op dezelfde plek. Eén Trono ging vervolgens een straatje achter ons in. De andere voor ons langs, ook naar San Diego. Die achter ons in het straatje kwam, moesten omkeren, Dat gaat natuurlijk niet met zo’n enorm gevaarte. De dragers draaiden wel om volgens een speciale procedure en liepen terug om ook de route van de andere Trono te kunnen volgen. Jezus aan het kruis mocht natuurlijk niet achterstevoren worden vervoerd, dus weer draaiden de mannen. Dit is echt spektakel.
Al veel mensen liepen weg naar de Iglesia San Diego, waar de laatste zware proef voor de dragers was om zover te bukken dat het gevaarte door de toegangspoort van de kerk paste. Het was - ondanks de enorme drukte - na het klokkengelui en het moment van de kerk binnengaan totale stilte. Devotie! Gevolgd door waanzinnig geklap en Viva Viva geroep. Het zijn vooral de jongere generatie die hierbij betrokken is. Hoe het ook zei: het was prachtig en wij zijn al weer nieuwsgierig naar wat Heilige Woensdag ons brengt.
Woensdag 27 maart (Lichtjesavond)
Eerst maar werken, nu alles het weer doet. Dan Tinus even goed uitlaten. Die gaat vanavond niet mee. John heeft erg veel gefilmd, dus knippen, corrigeren, enz. enz. om uren film terug te brengen tot een acceptabele hoeveelheid van 20 minuten. Het is echt de moeite waard om te bekijken. Ook deze middag waaide het enorm hard. Ik zag ineens mijn schoenen over het terrein rollen. We aten vroeg, om in de avond Heilige Woensdag te aanschouwen. Weer liepen we omhoog, deze keer naar het Monte Cavalry. Van hieruit begon een processie met Jezus aan het kruis, begeleid met Fanfare en allemaal lichtjes ging de stoet naar Iglesia de la Carmen. Opnieuw valt op dat er honderden mensen langs de weg staan en meelopen. En de volledige rust. Ook tijdens deze tocht is weinig politie aanwezig en alleen om auto's om te leiden. Ook geen dranghekken, de mensen maken op het moment van aankomst van de processie ruimte. Dit kunnen wij in Nederland toch nauwelijks voorstellen. Rondom middernacht liepen we terug. Het geeft een apart gevoel deel te nemen aan deze paasviering.
Donderdag 28 maart (Het laatste avondmaal)
Eigenlijk moesten we de camperplaats verlaten (max 48 uur). Het is echter marktdag en alle campers op het grote terrein moesten er weg. Er stonden zeker 8 campers voor het hek. Al wilden we, we konden niet eens weg! Warm weer en hoogste tijd om het vriesvak te ontdooien. Na ongeveer twee uur was de hele koelkast spik en span! Toen gingen we de markt op. Dat blijft toch hartstikke leuk om inkopen te doen. Beetje schuifelen langs al die groente, fruit, olijven, noten en andere kraampjes. Tot slot koffie met Churros en een Copa de Veterano! Genieten!
We liepen ‘s middags naar de Mercado voor de overige inkopen. Ook vanavond vroeg eten (heerlijk Indiaas gerecht gemaakt met veel groente) en naar het centrum voor een nog grotere optocht dan Palmzondag. Touringcars, ontzettend veel Spaanse campers en auto's stonden rondom onze plek geparkeerd. Super zoveel parkeerplaatsen waren gecreëerd en allemaal gratis. In Lorca waren nu meerdere straten bedekt met cementachtig zand. Van 3 kanten kwamen de defilés (ritsen) naar de Avenida Juan Carlos I waar zij langs de volle tribunes trokken. Wat een organisatie! En waar we ook liepen, geen onvertogen woord of gedrag! Deze avond waren er - ondanks terreur waarschuwing voor heel Spanje (vanwege aanslag Moskou) - duizenden mensen op en langs de wegen (ruwe schatting 20.000). Wat een geweldige harmonie. Aangezien we het grootste deel van de optocht inmiddels hadden gezien zijn wij achter de tribunes wat gaan drinken. Wel konden we nog zien wat er voorbij kwam. En anders hoorden we het wel: de tweespannen in volle galop, gevolgd door meerdere vier- en zesspannen. Allemaal in historische kledij staande in de Romeinse strijdwagens. Opnieuw waren we diep onder de indruk. We waren nu aan het einde van de Avenida en konden goed zien hoe ongelooflijk inspannend deze exercitie is voor de paarden.
Vrijdag 29 maart (Goede Vrijdag)
Hoewel de mooiste optochten nog moeten komen, vonden wij het wel welletjes. We besloten richting het noorden te rijden door het groenere deel van Spanje. We gaan niet langs de kustweg. Via de A-7 / A30 / A33 / met een koffiestop in Caudete reden we verder over A33 afslag CV-585 richting Albufera de Anna. Hier was het veel mooier - groener. We reden Anna binnen. Één van de vier kleiner plaatsen in deze bergkom. We zagen mensen zich omkleden voor vermoedelijk canyoning. Eigenlijk wilden we hier wandelen, maar vonden geen geschikte parkeerplaats. De Spanjaarden zijn vrij en zijn ook massaal op stap. We reden langs Chella en door Bolbaite. Overal tafels en stoelen op straat en overal een prettige, gemoedelijke sfeer. Aangezien we ook hier niet echt veilig konden staan, reden we door naar onze eindbestemming van vandaag: Las Fuentes de Playamonte.
Playamonte is een plaats met natuurlijk water op 2,5 kilometer van de gemeente Navarrés.
Dit binnenmeer of strand, hoewel het misschien kunstmatig lijkt, is volkomen natuurlijk en bevat zelfs fijn zand aan de oevers. Er is een cafetaria, een restaurant en toiletten. Ook is er een kinderspeelplaats aangelegd. Het geheel dateert uit de zeventiger jaren, maar is een paar jaar geleden volledig vernieuwd. De talrijke bronnen die eromheen bestaan, zoals Fuente del Pescao, Fuente Negra, Fuente de los Pastores of de Crazy Fountain die ernaast liggen voorzien het meer van water.
Vlakbij het strand hebben we onze Clever neer gezet. Het lijkt in dit jaargetijde te worden toegestaan.
Zaterdag 30 maart
We werden wakker met de zon in ons gezicht. De voorspelling was zwaar bewolkt! Wij eruit, ontbijten en klaar voor een wandeling van 5,8 km naar Bolbaite om daar een koffie te gaan scoren en wie weet, ook een lunch. Prachtig weer en prachtige vergezichten. Deze streek is zo mooi groen! Het ruikt ook verrukkelijk door al die bloeiende sinaasappelbomen. De wandelweg ging dwars door de Akkerbouw de hoogte in. Van daaruit konden we de Middellandse Zee zien op hemelsbreed ongeveer 80 km afstand. Kennelijk vond John de af te leggen afstand te kort, want we liepen verkeerd. Gevolg: onze heenweg was 11 km. Aan een tafel op straat eindelijk koffie gedronken. Het was nog steeds zonnig en warm, maar de bewolking nam toe. Dus toch maar de kortste weg terug (ong. 3,5 km). Op enig moment een kudde geiten als tegenligger. Wij aan de kant en keken toe hoe twee honden en één man met rustige commando’s de kudde in het gareel hielden. Echt fantastisch! Eenmaal goed en wel terug in onze Clever, betrok het weer en kwamen de druppels. Met wat lezen, puzzelen, snacken en onze laatste slokjes Manzanilla + de Indiase hap hadden wij weer een heerlijke dag.
Zondag 31 maart
Het regende! En voor ons was het een koude dag. We hebben vandaag dan ook niets gedaan. En oh wat word je daar moe van! Af en toe een rondje met Tinus en toch nog een koffie bij het cafetaria vlakbij. Verder zijn we vandaag niet gekomen. We keken naar alle Spaanse gezinnen die ondanks het weer kwamen genieten van speeltuin, ballen op het strand en sommigen ook zwemmen (brrrr).