Duitsland
Jun 16-25
Zondag 16 juni
Op vaderdag zijn we afgereisd. We waren niet zo maar pats boem weg. We hebben nieuwe elektrische fietsen (HaiBike), een nieuwe fietsendrager en een Hindermann fietshoes. Helaas hadden we een verkeerd model hoes. Zo goed als mogelijk opgevouwen en terug in de verpakking. Tijdens EK voetbal NL- Polen reden wij (lekker rustig op de weg) naar de Valouwe. Eindelijk zon hebben wij genoten van uitzicht op een rotte (groep wilde zwijnen) met wel 12 biggen en even later enkele hindes.
De Harz
Maandag 17 juni
We reden naar Obelink in Winterswijk (84 km) om de hoes te ruilen. Wat een winkel! Mega groot en druk druk! Enfin, met de juiste hoes over de fietsen kon onze - dit keer geplande - reis beginnen. Eerste stop na ong. 360 km in Hildesheim. Een mooie gratis camperplaats aan een meer (Hohnensee) zonder verdere voorzieningen. Wel stond er vlakbij een wc-huis die je tegen betaling (0,50€) kon gebruiken. Alles netjes en schoon. Ook was er een restaurant met terras waar we in de namiddagzon een Aperol-Spritz dronken. Oeps: € 17,-! Even andere prijzen dan wij op onze reizen gewend zijn. Nog een wandeling rondom het meer en daarna eten in de camper.
Dinsdag 18 juni
De fietsen “uitgepakt”. Onze “boordcomputers” ingesteld. Dat is nog allemaal uitzoeken en uitproberen.
Met Tinus fietsten we op heel rustig tempo naar het oude centrum van Hildesheim. De binnenstad met vakwerkgebouwen, het UNESCO Werelderfgoed, de indrukwekkende dom, het historische marktplein en de romantische straten met kleurrijke gevels.
Zie verder: https://www.bijzonderplekje.nl/stedentrip-hildesheim/
Na een koffie op het Marktplein met uitzicht op o.a het Gildegebouw en Finanzecentrum zijn we de “Rozenroute” gaan lopen. Hoewel alles oud en goed onderhouden toont, leerden we dat deze stad grotendeels plat is gebombardeerd en dat dus alles is herbouwd. Dat is echt waanzinnig goed gedaan! Ook is hier vlakbij het Mariënburg kasteel. Echter zat het weer tegen. We waren net op tijd terug. Het barstte los en stopte pas later op de avond. Ik heb deze tijd benut om mijn werk te doen. John is helemaal in de ban van het boek “Nomade” van Anya Niewierra. Dit boek speelt zich ten dele af in het Harzgebergte, het gebied waar wij de komende tijd doorheen trekken.
Woensdag 19 juni
Regen en regen en regen! Tja, we zijn beslist niet de enigen die hier mee te maken hebben.
Vandaag rijden we naar de Harz en beginnen onze tocht bij Goslar. Ik neem aan dat het gebied waar wij doorheen reden (ong. 52 km) waanzinnig mooi is. Echter met die grijze, laaghangende wolken en de continue regenval was daar toch weinig van te zien. We reden dan ook rechtstreeks het bos in naar Steinberg Alm zum Rösner. Tinus mocht snel links en rechts z’n poot optillen, maar we gingen echt zo snel mogelijk naar binnen. Gelukkig zijn honden toegestaan.
Naast een haardvuur namen we een wildgerecht met frietjes en sla. Prima! Nog ongeveer 1,5 uur en dan wordt het droog. We reden naar onze overnachtingsplaats. En ja joepie het zonnetje liet zich zien en voelen natuurlijk. Eerst even siesta en daarna fietsen uitgepakt. Dit keer maakten we een fietstocht zonder Tinus. Maar goed ook. Non-stop omhoog! Oke, we hebben ondersteuning, maar dit was echt stijl en vooral heel erg lang! Die batterijvoorraad slonk gigantisch. We transpireerden uit alle poriën en dat zijn er heel veel!!!! Daarna een super mooi stuk over de bergkam. We stopten bij een hut die bedoeld is om te schuilen tegen regen of wind of zon en waar een poster hangt met alle vogels uit dit gebied, bomen etc. Ook een schrift waar wij natuurlijk ook iets in geschreven hebben! Verder ging onze tocht: …. een enorm lang stuk bergafwaarts. Oftewel remmen en remmen en remmen: links rechts links rechts! We kwamen uit in Goslar. Mooooiii!!!! Zo mooi!!!! Niet herbouwd, gewoon in oude staat behouden of hersteld. Prachtig! We fietsten door dit "openluchtmuseum". Wat een prachtig mooie plaats. We zagen erg veel voetbalfans met uiteraard de duitse kleuren. Stonden we ineens voor een klein plein met groot tv-scherm. Wat een gezelligheid! We hebben de 1e helft Duitsland - Hongarije hier gekeken. Toen terug naar Tinus.
Morgen opnieuw naar Goslar, maar dan stallen we de fietsen, wandelen we verder en dan mag Tinus mee 😀.
Donderdag 20 juni
Zoals aangekondigd fietsten we met Tinus naar de Marktplatz in Goslar. Eerst koffie in café Butterhahne. En John natuurlijk ook een Apfelstrudel mit vanillesauce. We lieten de fietsen staan en maakten de stadswandeling. John had de route en ik de omschrijving van wat we te zien kregen. Op de Marktplaats het fantastische stadhuis, Het Laken Gildehuis, het symbool van Goslar: de gouden adelaar en de grote publiekstrekker: een prachtige rijkeluiswoning waar 4x per dag het beroemde klokkenspel in de gevel wordt afgespeeld en de houten figuurtjes te voorschijn komen die het verhaal van de mijnbouw in Goslar uitbeelden. Geweldig!
De vroegere marktplaats ofwel de Schuhhof met het Schuh gildehuis is vol met gezellige terrasjes. Daar zijn de Marktkerk met de twee verschillende torens, het Brusttuch (sjaalhuis) en nog zovele prachtige vakwerkhuizen. We liepen langs het imposante Bäckersgildehaus en langs “Het grote Kruis”, een opvang voor armen en zieken, maar ook voor reizigers, etc. We passeerden meerdere musea en kerken alsook het Keizerlijk Paleis, gebouwd in 1050! Hier zijn talrijke rijksvergaderingen en hofbijeenkomsten geweest. Ook absoluut niet verkeerd is het voorouderlijk huis van de beroemde industrieel Siemens om vervolgens langs het Bergmanshaus (mijnwerkers huisje) te lopen. De stadsmuur heeft een kleine kapel waar de mijnwerkers binnenliepen en baden om geluk. Ook vind je nog her en der in de overgebleven stadsmuur versterkingen, zoals de Frankenbergkerk, de Breite Tor en de Zwingertoren. Hier konden 1000 mensen worden ondergebracht als er gevaar dreigde.
Na deze wandeling waren we toe aan een plekje op een terras. We kozen voor Hirschkaffee. Lekker in de schaduw namen we een Johannesbirgesaft en een warm broodje met salade. Super lekker! Toen terug op de fiets en heerlijk gelezen. Boek “Nomade” is uit. Een echte aanrader!
Vrijdag 21 juni
We hadden geen zin in het mijnwerkersmuseum hier op de Rammelsberg. We startten de geplande route richting Wernigerode. Eerste stop de Sudmerbergerwarte. Actief sinds medio 1400 en diende om de stad tijdig te waarschuwen bij naderend gevaar. Het was een best lange klim. De lucht werd steeds donkerder.
We besloten halverwege terug te gaan. We waren niet goed voorbereid en de terugweg zou spekglad worden zodra het gaat regenen. Dus verder naar het Oker stuwmeer en de watervallen van Romkerhaller. Maar ook hier bleven we in de auto vanwege het dreigende onweer. Dan maar rechtstreeks naar onze volgende overnachtingsplaats: Camperplatz de Wanderlust bij Ilsenburg.
Onderweg passeerden we het “Grenzdenkmal Stapelburg”. Een klein stukje muur is blijven staan met de betonnen platen langszij, maar de hogere hekken en uitkijktoren zijn gesloopt. Men spreekt trouwens van de “Middelgrens” en niet van het “IJzeren Gordijn”.
De camperplaats Wanderlust ligt prachtig. Buiten Ilsenburg in het groen, direct aan het National Park Harz. Maar dan begint het: €12,- voor de plek, €2,50 pp toeristenbelasting, voor gebruik douche en wc ieder €1,- . Voor elektra betaal je per 500 kwh een euro. En voor een glimlach van de receptioniste betaal je denk ik ook €1,-. Tot slot kun je beter per dag bepalen of je langer blijft, want je krijgt geen geld terug. Eigenlijk is dat allemaal prima, maar oh oh wat was de vrouw van de receptie kortaf. Enkele toeristische vragen werden afgedaan met: “Dat kunt u op internet vinden!" Kortom, wij zijn hier morgen weer weg. Even alles opladen (fietsen, computers, tandenborstel, powerbank, telefoons) en we kunnen er weer een kleine week tegenaan.
John wilde kijken bij het station Werningrode om morgen het Brockenbahn stoomtreintje naar de top te nemen. Kunnen we in het dal parkeren en mag Tinus mee? Hopla, op de fiets. Ik moest de route intoetsen: Brocken Bahnhof. We kozen voor de mooie route 11 km. Tinus bleef in de bus. Het zou nog 3 uur droog blijven. In de trappers en klimmen maar. De tocht begon met stijgen. Bleef stijgen! Na ruim 5 km stegen we nog steeds. Sommige stukken echt stijl. Na 6,5 km stopte ik en zei tegen John dat dit niet oké leek. Nog 1,5 km hoger stopte John. Hij had een Eureka momentje! 🤓
Het Brocken Bahnhof is het eindstation op het hoogste punt! We waren inmiddels zo dichtbij, dat we verder fietsten. Het uitzicht was indrukwekkend. Helaas is goed te zien hoeveel hectare bos afsterft. Oei oei waarom???? Oorzaak voor het afsterven van de sparren zijn de boomschorskevers die zich door de kanalen van de sparren vreten. Gezonde sparren gaan dit tegen met boomhars - een natuurlijk mechanisme dat echter vanwege de lang aanhoudende droogte en hitte van de afgelopen zomer niet meer functioneert. Dit is echt een groot probleem. Het ziet er in en in triest uit.
Eenmaal boven bij het station aangekomen op 1180 meter hoogte, stonden we praktisch helemaal in de wolken! De ene kant op was nog een prima uitzicht, de andere kant zag je nauwelijks de torens. Dan maar weer terug. Bijna 900 meter omlaag. En ook dat is een heel karwei! De steile stukken deed ik lopend. Echt heel eng zo hard als dit kan gaan. We zijn dan ook super blij met onze bredere banden. Want we fietsten over beton blokken bij de top, de weg ernaar toe vooral zand- en grindpaden. John is een echte kamikaze. Hij heeft de snelheid 51 km per uur gehaald. Dat durf ik echt niet. Mijn max ligt op ong. 36 km. We namen een andere terugweg en dat werd een echte cross! Over rotsblokken, door water, onder een omgevallen boom door. Echt weer een route van John. Echter liep dit minder goed af. Het pad werd zelfs zonder fietsen en met botóns nauwelijks begaanbaar. Tja terug dus. We zijn uiteindelijk weer heelhuids bij de camper aangekomen. John had nog 9% batterij. Buiten wat bij gekomen, wat gegeten en toen maar het centrum van Ilsenburg om hopelijk ergens Nederland-Frankrijk te kunnen zien. Dat kon bij Sportsbar. Met 3 tv schermen en de enige geïnteresseerden hadden we uitstekend beeld.
Zaterdag 22 juni
Harde wind en zon! Ook grote drukte op de parkeerplaats verderop. We blijven gewoon een dag langer, en bijkomen van die fietstocht met bijna 900 stijg meters! Een heel aardige man dit keer bij de receptie. Wat een verschil! Er moet hier cash betaald worden of met de Duitse groene kaart, wat dat ook moge zijn. Enfin, plan voor vandaag: min of meer vlakke fietstocht of wandeling?
Het werd wandelen. Geen verkeerde keuze in deze prachtige omgeving. Het eerste stuk ging weer omhoog richting De Brocken. We konden de torens nu van ver af beter zien dan gisteren, toen we ernaast stonden. De koers ging vervolgens naar Waldhaus Plettenburg. Daar zagen we foto’s van dit deel van de Harz uit 2008, 2016, 2019 en 2022 waarop goed het verschil in vegetatie te zien is. Sinds 2008 zijn heel veel dode sparren vervangen door nieuwe, andere aanplant, zoals de Beuk, de Berk, andere sterkere naaldbomen, etc. Europa heeft hier miljoenen in geïnvesteerd!
We liepen over super leuke bospaden langs de rivier de Ilse weer omlaag. Gezonde bomen, Rotsblokken, watervalletjes, stroomversnellingen….. zo mooi allemaal. Kortom we hebben weer genoten. En Tinus heeft weer als een klipgeit rondgerend. Na zo’n 15 km kwamen we terug in het Ilsertal. Op het terras van het Kurpark Flairhotel hebben we een koel, welverdiend biertje gedronken.
Zondag 23 juni
Lui beginnen! Daar ben ik zó goed in! Toch maar klaarmaken voor vertrek: vuil water lozen, water tanken, e.d. op naar de volgende plaats in de Harz: Wernigerode. We hebben een prachtige camperplek aan een weideveld en aan de grens van het bos. Met de fiets reden we de stad in. Bergafwaarts, ging heel snel. Nou ja, tuurlijk wel afremmen voor Tinus. Bleek in de stad van alles gaande te zijn. Heel veel stands en podia, veel optredens en met dit mooie weer ook heel veel mensen. Een leuke, gezellige drukte. Eerst maar eens koffie. Daarna rond gewandeld en van alles bekeken, beluisterd en bewonderd. Een mooie authentieke plaats met veel oude vakwerk huizen, zoals we die inmiddels kennen in de Harz.
Toen op zoek naar de Ierse Pub om de formule 1 Barcelona te kunnen bekijken. Een spannende race die door een opnieuw uitstekend rijdende Verstappen werd gewonnen. We belandden daarna nog bij een optreden van een coverband van Golden Earring waar duidelijk onze leeftijdgenoten aan het swingen waren. Wat een pret! Enfin, voor ons was het nu wel welletjes. Op naar onze Clever voor een laat diner en nagenieten van alweer een leuke, zeer verrassende dag.
Maandag 24 juni
Dit keer waren we beiden vroeg op. John ging op de fiets brood halen. Het zonnetje scheen. Stoelen en tafel in het gras. Ontbijt en thee! We besloten om gewoon even niets te doen. Koffie, lezen en dommelen in de luie stoelen. Prachtig uitzicht op al het groen. Wat wil een mens nog meer....
Maar om 15.45 werden we dan toch actief. Een fietstocht zonder Tinus. De keuze “mooie route" leek meer op een MTB route (bleek het later ook te zijn). Een stukje was zelfs zo stijl, dat we het - ondanks alle ondersteuning - niet konden redden. En omhoog duwen lukte mij ook nauwelijks. Gelukkig kwam John terug en hielp mijn fiets en mij omhoog. Pffff, kan het ook eens normaal!x@! Gewoon, iets voor ouwetjes! Gelukkig hadden we daarna een schitterende tocht. Mooi bos, fantastische vergezichten, prima bos- en fietspaden.
We reden via Buchenberg, Königsfalz Bodfeld naar Eggeröder Brunnen. Weinig te zien van de bron en de plaats bestaat uit ongeveer 10 huizen. We besloten via Benzingerode terug te gaan. De omgeving is adembenemend. Van dichter bos naar open stukken, naar lagere doch dichte begroeiing, naar akkerbouw. De eerste anderhalf uur zagen we geen mens. Wel een vos. En heel veel “hoogzits” voor de jagers. Ineens kwamen we op een doorgaande, rustige, geasfalteerde, slingerende weg alwaar wij ong. 7 km non-stop naar beneden gingen. Heerlijk! Nog even weer echt fietsen (omhoog dus) en toen weer de akkerbouw en bosstreken in. Wat een prachtig gebied is dit toch! We zagen ook in de verte heel veel klaprozen. Een rode strook tussen het graan door. Last but not least langs de Lidl voor wat borrel en avondeten.
Dinsdag 25 juni
Vroeg eruit. Om 7.00 uur rondje door het bos met Tinus. Daarna in de zon. Tot een uur of 9 was dat heerlijk. Daarna moest de luifel uit! John ging verder met onze website. Pas einde ochtend gingen we wandelen.
Door het bos naar Anna Schloss op slechts 1 km afstand, maar wel weer omhoog. Het kasteel wordt flink gerenoveerd. Je hebt hier een geweldig uitzicht over de oude en de nieuwe stad. En natuurlijk zie je in de verte weer De Brocken.
Na het kasteel liepen we verder naar het Wildpark Christianental. Hier kun je alle dieren zien die in het Harz-gebergte leven en die je vermoedelijk nooit in het wild tegenkomt.
Er zijn hokken, maar de meeste dieren leven in een groot stuk omheind terrein. De Lynx had siësta en van de vos zagen we alleen een beeld. De zwijnen met hun biggen stonden vlak voor onze neus te wroeten en te badderen. De uilen lieten zien dat ze hun kop gemakkelijk 180° kunnen draaien en misschien nog wel verder. De wasbeer liet kort zijn snoet zien.
We zagen de mouflon met jong. Verder konijnen, marterachtigen, (roof-)vogels, e.d. we liepen terug door de Altstad en namen bij de Ierse Pub (Tommi’s pub) wat te drinken. Terug bij de auto hadden we ongeveer 15 km gekuierd.
Einde middag reden we naar Ingo en Sitta in Hasselfelde. Wij hebben hen vorig jaar ontmoet in Bosnië bij camping Bosnjak. Het wordt een pizza avond met uiteraard live uitzending Nederland-Oostenrijk.
Een super leuk weerzien! Zo enthousiast en mega gastvrij! We hebben in de tuin gegeten. De pizza’s waren heerlijk, vooral die van John die op mijn bord belandde. Tot na middernacht bleven we buiten en babbelden over hun en onze reizen, hun en onze kinderen (hun zoon Nico studeert in Amsterdam) en over hun en onze jeugd. Ingo en Sitta zijn in de Harz in de DDR opgegroeid. Zij waren ongeveer 21 toen de muur viel. Het was een onzekere tijd met ook voor hun de afweging om naar het westen te vertrekken. Zij zijn gebleven. Het enige wat zij echt in hun jeugd hebben gemist, is vrijheid. De vrijheid om te reizen. En natuurlijk kleur! Alles was grauw. Daar is nu gelukkig weinig meer van te zien. Los van die vrijheid hadden ze een heerlijke jeugd en was er een grote sociale cohesie.