Je kunt hier dagen doorbrengen. Wij gingen voor de koffie. We hebben onderweg naar Tinus nog een kerk bekeken. En ook in deze “simpele” Iglesia de San Francisco straalde de rijkdom: de pracht en praal! 

In onze auto geluncht en met Tinus door het park over de Puente Romano door de Puerto Romano de oude stad ingewandeld. Langs de brug zie je 4 vervallen molens waarvan één nog een enorm houten rad heeft. Prima slaapplek voor de poezen. In dit deel van Córdoba kun je de patio route volgen. We liepen door de joodse wijk. Al die hardstikke leuke, nu al drukke straatjes met allerlei toeristische koopwaar. We hebben verder geen musea meer bezocht. En ook de Iglesias de Fernandez hebben we gelaten. Terug naar onze Clever en verder met onze reis. We reden naar een volgend historisch stadje: Carmona. (Van die reis heeft Ella niet zo veel meegekregen). Op een speciale camperplaats van de gemeente gingen we overnachten.

Om twee uur zou een flamencoshow beginnen in Tabanco El Pasaje. We waren er best vroeg en reserveerden twee plaatsen inclusief lunch. Natuurlijk namen we al een voorproefje van de Sherry. Voor John de Manzanilla en de Oloroso, voor mij de Fino. Hoe leuk: de tapas werden op een soort vetvrije papiertje geserveerd. De bestelling werd voor je neus met krijt op de bar geschreven. Iets voor twee uur gingen we aan ons tafeltje zitten. Op het kleine podium stonden 3 stoelen: voor de gitarist, de zanger en de flamenco danseres. Tegen onze verwachting in kregen we een geweldige show te zien vol van emotie, volledige inleving in een gepassioneerde wereld! Zo fraai! Het knippen van de vingers deden nauwelijks onder voor castagnetten. Het voetenwerk ging naadloos over in handgeklap. Prachtig was het! En de lunch smaakte ook bijzonder goed. Na deze middag show liepen we naar lijnbus 16. Tinus was blij ons weer te zien. John aan de wandel en voor mij een late siësta. ‘s Avonds gewerkt voor Stayci. John heeft bestudeerd wat we de komende dagen kunnen gaan doen. We zijn heel even klaar met oude kastelen, burchten, kathedralen e.d. 

Donderdag 29 februari

We liepen naar de Bodega La Gitana. Om 11.00 uur zou een Engels gesproken rondleiding beginnen. We waren met een klein groepje van 6 personen en hebben weer heel wat geleerd. Er staan hier ongeveer 4000 vaten. De grootsten liggen onderop, de volgende rij, dakpansgewijs, iets kleiner, de 3e rij weer iets kleiner en tenslotte de laatste rij het kleinst. De vaten zijn gemaakt van Amerikaans eiken en gaan ongeveer 100 jaar mee. Deze Bodega bestaat sinds eind 18e eeuw en is nog steeds van dezelfde familie Hidalgo (8e generatie). Van de Sherry kan niet gezegd worden hoe oud ‘ie is. Na 5 jaar gaat er gemengd worden met het daar onderliggende vat en die op zijn beurt met het daaronder liggende vat, etc. uit het onderste vat worden jugs getapt welke worden gebotteld. Deze onderste vaten gaan nooit leeg! In een glaasje kan dus een super oude slok zijn en een jongere. Maar gemiddeld genomen behoudt de Manzanilla zo een vaste, vertrouwde smaak.