Donderdag 17 april

We waren de enige op een groot parkeerterrein waar gisteren de markt was. Een andere camper is gisteravond laat vertrokken. Na het ontbijt wilden we gaan fietsen, toen we ontdekten dat het terrein met een zware ketting was afgesloten. Oei oei, misschien toch maar eerst zien dat de auto weg kan. Dus ging ik met mijn liefste glimlach naar een parkeerwachter verderop. Engels sprak hij niet, maar gelukkig wel Spaans. Bleek dat hij de sleutel had. Probleem opgelost. 

Op de fietsen en Tinus aan de lijn gingen we naar Vale do Lobo (20 minuten) waar Yvon en Ron wonen. Een prachtig huis. Het meeste was ik onder de indruk van de voordeur: deze is 7 à 8 meter hoog. De inrichting is echt heel mooi, warm en smaakvol. We borrelden op het dakterras. Hun twee chihuahua’s leven nog: 17 en 16 jaar! We hebben ooit op Pebbels gepast toen zij nog een puppy was. Het werd een waanzinnig gezellige avond waarbij we alle vier hielpen met kokkerellen. Er is heel wat bijgepraat en ook Tinus werd hartstikke verwend. Hoewel zij hun bedrijf goed hebben verkocht, vindt Ron zich nog te jong om niets te doen. Hij is ingestapt in Valicare, een bedrijf van een andere oud-collega (Arnold van Dorp). Ook dit loopt als een trein.

Rondom middernacht waren we terug. We hebben als een blok geslapen.

Maandag 21 april

Ook al staan we midden in de stad (Lagos), we hebben heerlijk geslapen. Maar John baalt. Hij vindt deze zuidkust van de Algarve helemaal niks! Enfin, nu we er toch zijn dan toch maar door naar Sagres, Praia do Beliche en Cabo de São Vicente. We waren al vroeg op pad. In Sagres staat een groot oud fort dat door de eeuwen heen Portugal heeft moeten beschermen. De kust wordt hier gevormd door steile rotsen die loodrecht in de zee staan. Alleen bij de baai van Beliche, een stukje verderop, kun je afdalen naar een strandje. Dat doen aldus heel veel surfers. Nog een stukje verder is de Kaap. Dit is het meest zuidwestelijke punt van het vaste land van Europa. Turf - vink! Reuze grappig: hier staat een Snackkar met opschrift: "Letzte Bratwurst vor Amerika”. De rotsen zijn zo’n 60 meter hoog. Bomen staan hier niet. De begroeiing staat op dit moment in bloei: heel veel soorten witte en gele bloemen. Het uitzicht is dan ook adembenemend. De rotsen, de oceaan en het min of meer vlakke plateau met zijn ruige natuur. Bovendien hebben we prachtig weer. Op het terras in de zon koffie gedronken en de verdere reis besproken. We reden langs de westkust omhoog richting Aljezur. Deze streek (Costa da Vicentina ) is rauw, puur en adembenemend mooi. Geen resorts of drukke boulevards, maar kliffen, verlaten stranden en kleine vissersdorpjes.

In een oud en heel leuk plaatsje, Carrapateira, hebben we op het terras van “O Pontal” geluncht. Helemaal weer in onze nopjes. Geen grote hotels, geen massatoerisme. Het dorp is authentiek. Het dagmenu smaakte geweldig. Na de lunch reden we naar de kust hier vlakbij. Een heel mooi strand en weer die mooie, door rotsen en kliffen gevormde kustlijn. We zien hier geen havens of vissersboten. Onze rit ging verder over een rustige weg slingerend door heuvels met mooie groene begroeiing (veel pijnbomen en bloeiende struiken). Bij Bordeira heeft duidelijk een bosbrand gewoed. Dat was in 2023. Knap hoe de natuur zich alweer herstelt. 

Vanaf Aljezur reden we landinwaarts richting Monchique door de bergen van de noordelijke min of meer ongerepte Algarve. Hier zijn veel wandelgebieden aangegeven. Bij Casais is het uitzicht tot de oceaan in het zuiden. Je kunt goed de bebouwing zien van de kustplaatsen. Bij Meia Viana wordt marmer letterlijk uit de bergen gesneden. Iets voorbij Monchique vonden we een camperparking in 

Alferce, een gehucht van ongeveer 10 straatjes. We staan vlakbij keurig schone openbare toiletten met wc papier. 3 straten verder zijn ook openbare toiletten en douches met warm en koud water. Wouw! 

Het was me al eerder opgevallen: maandag, ook paasmaandag, is wasdag. Het enige restaurant is gesloten. We hoorden Nederlands praten. Zijn twee mannen hier een bedrijf gestart. Zij wezen ons een drankwinkeltje aan met een eigenaar van over de 90 die o.a. koud bier verkocht dat buiten op de gemeente banken werd genuttigd. Ook verkocht hij lokaal gebrouwen schnapps, genaamd Aguardente de Medronhos of kortweg Medronho. Dit is een Portugese gedistilleerde drank, gemaakt van de vruchten van de aardbeiboom.