สารภาพตามตรงว่าเพิ่งได้ดูผ่านทาง Netflix เพราะงานอย่าง "ลัดดาแลนด์" ของผู้กำกับคนเดียวกันนี้

ที่ผู้คนยกย่องว่าเป็นหนังผีที่ดีที่สุดในช่วงนั้น กูเฉยๆมาก "โปรแกรมหน้าวิญญาณอาฆาต" เป็นงานกำกับแรกของ โสภณ ศักดาพิศิษฏ์ ตอนนั้นยังไม่เปรี้ยงเท่าไหร่ เพราะคนยังไม่รู้จัก แต่มาพีคตรงทำ "ลัดดาแลนด์"นี่แหละ เพราะคนตามมาดูจากเรื่องที่แล้ว พูดถึงลัดดาแลนด์ นี่ที่บอกเฉยๆก็เพราะ เอาแค่บ้านที่เกิดเหตุแล้วคนเข้าออกได้สบายๆ

เหมือนร้านขายของนี่แม่งก็ไม่สมจริงแล้ว พอบอกว่าผีในหนังเป็นผีพม่าชื่อ"มะขิ่น" กูนี่ฮาเลย ทำไมสาวพม่าที่มาอยู่ในหนังหรือละครไทยต้องชื่อมะขิ่นกันไปหมด มะขิ่นเป็นชื่อพม่า มะ คนพม่าใช้เรียกเป็นคำนำหน้าเด็กหญิง ไปจนถึงผู้หญิงก่อนวัยกลางคน ส่วนคำว่า ขิ่น ในภาษาพม่าหมายถึง น่ารักน่าชัง จำได้ตอนที่ "โปรแกรมหน้าวิญญาณอาฆาต" ดูหนัง HD เข้าฉายใหม่ๆ แม่งเล่นใช้การตลาดเหี้ยๆอย่างเช่นเอาคนมาแต่งตัวเป็นผีอีชบาไปเดินตามจุดต่างๆในโรงหนัง แล้วก็ป้ายแบคดรอปสุดเหี้ยที่วางในมุมมืดตรงจุดต่างๆ เช่น ทางไปห้องน้ำ หรือทางขึ้นบันไดเลื่อน เอาแค่นี้กูก็หงุดหงิดพาลให้ไม่ดูแม่ง คือมันเกินไปมาก คนเฒ่าคนแก่แม่งจะหัวใจวายตายเอา จริงๆคือเกือบๆจะได้ดู กำลังจะซื้อตั๋ว แฟนกูตกใจอีป้ายเหี้ยนี่แหละ แล้วกูก็หัวเราะ มันโกรธกู ทะเลาะกัน แล้วก็ไม่ได้ดู คือปฏิญาณตนไว้ว่ากูจะไม่ดูหนังเรื่องนี้ หลายปีผ่านไป แฟนกูในวันนั้นตอนนี้ไม่ลูกสามแล้วเหรอ และพ่อของลูกมันก็ไม่ใช่กู พอมีโอกาสได้ดูแล้วพบว่า ไอ้แกนหลักของหนังที่เป็นเรื่องราวของพนักงานโรงหนังเนี่ยเฉยๆมาก เรื่องจริงแม่งเหี้ยห่ากว่านี้เยอะในสังคมปากกัดตีนถีบในเมืองหลวง สังคมพนักงานห้าง การหลอกผีบางอันก็ใช้ได้ในระดับหนึ่ง อย่างฉากตาลือตกบ้าน คือไม่รู้ว่าตาลือแกได้แรงบันดาลใจมาจากเรื่องนี้รึเปล่า แต่คือแม่งมีอยู่จริง เต๋อที่เป็นพระเอกของเรื่องเนี่ยตกทะลุลงไปชั้นล่าง แล้วนางเอกก็ตามเข้าไปช่วย ปรากฏพอจูงมือกันจะออกไป พระเอกเงยหน้าขึ้นปรากฏนางเอกยังชะโงกดูอยู่ข้างบนอยู่เลย

อ้าว...แล้วอีคนที่ดึงมือพระเอกนี่คือใครวะ

ฉากนี้ชอบจริงชอบจัง แล้วก็เรื่องของกองถ่ายที่ผู้กำกับกับผู้ช่วยแม่งรุมด่านักแสดงเพราะเล่นฉากแขวนคอตายไม่ได้อารมณ์ คือแม่งเรียลสัสๆ จนนำพาไปสู่การแขวนคอตายโหงไปจริงๆของนักแสดงคนนั้น พูดง่ายๆคือหลายๆอย่างมันก็ดี บรรยากาศ แล้วก็การซ้อนทับเอาหนังกับเหตุการณ์นอกจอ ทว่าขณะดูมันยังติดค้างอยู่ในใจ

ก็ตรงที่เสียดายว่าทำไมหนังอีชบาที่เป็นเหตุการณ์ในหนัง มันควรจะเป็นหนังเรื่องยาวจริงๆจังๆมากกว่าเรื่องของพนักงานโรงหนังเสียอีก คือฉากเปิดมานี่ทำได้ เจมส์ วาน มากๆ มีความอินเตอร์แบบไทยๆ อีชบาในหนังแม่งน่ากลัวสัส คือเป็นตัวละครผีที่ทำออกมาได้ดีกว่าผีอีมะขิ่นในลัดดาแลนด์เสียอีก แต่คือเพราะเป็นหนังที่ขาย เต๋อ กับ พั้นซ์ หนังถ่ายทอดสด มันเลยน่าเสียดายที่อีชบาตัวจริงกลายเป็นตัวประกอบให้เรื่องราวของชนชั้นพนักงานห้างที่แอบหรูกว่าความเป็นจริงไปนิด มีเน็ตใช้ในห้องด้วย(ยุคนั้นจำได้ว่าใครติดเน็ตในห้องนี่น่าจะรวยสัสๆ) แถมจำนำนาฬิกาได้ตั้ง 4000 แสดงว่านาฬิกาแม่งเรือนเป็นหมื่นๆ ซึ่งในโลกความจริงพนักงานห้างหรือเด็กโรงหนังทั่วไปนี่มี G-SHOCK ใส่นี่ก็หรูแล้ว แต่ไอ้ห้องโกโรโกโสของพี่ยอดนี่ของจริง นั่นแหละที่พนักงานห้างเขาอยู่กัน อีกอันคือไอ้หัวหน้าแก๊งซื้อหนังซูมนี่แม่งบอก กูจะปล่อยหนังก่อนวันฉายจริง 55555 ขืนทำงั้นไปแม่งก็สืบได้ง่ายสิว่าต้นตอการซูมมาจากไหน โดยปรกติทั่วไปแล้วหนังซูมจะมาหลังวันฉายจริง แบบตีเนียนหน่อย คือเอาง่ายๆว่าคนรีเสิร์ชน่าจะเป็นชนชั้นกลางที่แทบไม่รู้เลยว่าชนชั้นล่างกินอยู่กันยังไง หรือกูคิดมากไปอันนี้ก็ขออภัยด้วย แต่มันอดคิดไม่ได้จริงๆเพราะกุแม่งก็วนๆอยู่กับการทำงานในห้างมาหลายปี ก็มีแต่การแทงบอลของเต๋อนั่นแหละที่พอจะสมจริงจนกูอดขำไม่ได้ ถ้าเป็นไปได้น่าเอาเรื่องราวอีชบาที่จับเด็กไปควักลูกตา มาทำเป็นหนังจิตๆหลอนๆเต็มเรื่องไปเลย ไม่ต้องเป็นหนังผีก็ได้ เอาอารมณ์ลุ้นๆมีตัวละครโง่ๆน่ารำคาญๆให้ลุ้นทั้งเรื่องแบบหนัง เจมส์ วาน กูว่าคุณ โสภณ ศักดาพิศิษฏ์ แกน่าจะทำได้ดี แต่อันนี้ยอมรับเลยว่าบางฉากก็ทำได้ดีเหลือเกิน อย่างฉากบรีฟบทก่อนแขวนคอ แล้วก็ฉากแขวนคอจริงเนี่ยแม่งสุดตีน ขนลุกเหี้ยๆ นี่ถ้าแกตบๆ แต่งๆ เกลาๆ

บทให้มันสมจริงกว่านี้ นี่น่าจะเป็นงานที่กูชอบมากกว่า"ลัดดาแลนด์"เสียอีก สรุปได้ว่าถ้าได้ดูในโรง น่าจะชอบกว่านี้ขึ้นมาอีกนิดด้วยบรรยากาศนั่นนี่ แต่รวมๆแล้วมีทั้งความน่าเสียดาย ความเจ๋ง แล้วก็น่าทำต่อให้เป็นภาคต้นจริงๆกับเรื่องราวของอีชบาจับเด็ก