"ไข่ย้อย" ไม่ยอมบอกความในใจ หรือ "ดากานดา" กั๊กในความสัมพันธ์ คิดว่าใครกันแน่ที่ผิด?

หนังมีฉากจบที่คลี่คลาย สวยงาม อิ่มเอมใจ มีทั้งคนที่สมหวัง และคนที่ปมในใจถูกสะสางด้วยข้อความตัวอักษรบนโปสการ์ดที่เต็มไปด้วย "ความคิดถึง" ไม่ใช่เนื่องในโอกาสครบรอบ 14 ปี แต่ในฐานะที่คิดถึงหนังเพื่อนสนิท เราจึงหยิบกลับมาดูอีกรอบ และประโยคคำถามหนึ่งก็ถูกพูดขึ้นในวงเหล้า

หนัง "เพื่อนสนิท" มึงว่า "ไข่ย้อย" หรือ "ดากานดา" ที่ผิด? ใครคนหนึ่งยกมือเสียงดัง "กูว่า ... ไข่ย้อยนั่นแหละ ที่แม่งไม่ยอมทำอะไร ไม่ยอมเผยความรู้สึก มัวแต่ทำอะไรอยู่ตั้ง 3-4 ปี แม้แต่ยอมถอยให้เพื่อนตัวเองเข้ามาจีบจนเป็นแฟน ทั้งที่ตัวเองมีแต้มต่อ รู้ตัวแต่แรกว่าชอบดากานดา จนมันถึงวันที่สายเกินที่จะบอกความจริง" หนัง HD แต่อีกสองคนก็เถียงขาดใจ "แต่ดากานดา ก็มีความกั๊กในความสัมพันธ์อยู่นะ เหมือนจะมีใจ แต่เมื่อไหร่ที่ไข่ย้อยพยายามจะข้ามเส้น ก็จะมีระยะห่างกั้นไว้เสมอ ความเป็นห่วง การช่วยเหลือ ความใกล้ชิด ก็ยังอยู่ในเส้นความเป็นเพื่อน เห็นแก่ตัวที่เอาไข่ย้อยมาเป็นเซฟโซนด้านความรู้สึก การมีคนคอยซัพพอร์ตช่วยเหลือเสมอ" ส่วนเราแทงฝ่ายกลางว่า "มันไม่น่าจะมีใครผิดหรอก สูตรคำนวณใดๆ ก็คงใช้กับความรัก ความรู้สึกไม่ได้ มันอาจเป็นจังหวะช่วงเวลาที่ไม่ตรงกัน หากบอกไป ความสัมพันธ์ฉันเพื่อนอาจไม่เหลือ มันโทษใครไม่ได้ ซึ่งบทสรุปก็ทำให้ต่างคนได้เรียนรู้แล้ว ในแต้มต่อความใกล้ชิดของไข่ย้อย มันคงเป็นแต้มลบที่ยิ่งไกลห่าง ด้วยความเป็นเพื่อน มันยากที่จะพูดความจริง ยากที่จะพยายามข้ามเส้นตรงนี้ไป ยิ่งต่างฝ่ายไว้ใจในความเป็นเพื่อน เป็นเหมือนพื้นที่ปลอดภัยของกันและกัน ความสัมพันธ์ก็ยิ่งเป็นเส้นขนาน ไข่ย้อยเป็นคนที่แคร์ความรู้สึกคนอื่นมาก แต่พูดน้อย แสดงออกไม่เก่ง มักจะเก็บความรู้สึกต่างๆ ไว้ในใจ แต่ภายใต้ความเงียบงัน เขาเก็บความรู้สึกในใจที่อยากพูดเอาไว้มากมาย เหมือนที่เขาถ่ายทอด เล่าเรื่องราวความเคลื่อนไหวผ่านโปสการ์ดนั่นแหละ แต่หนังก็ให้เห็นประปรายว่า เขาชอบแอบทำอะไรบางอย่างแทนความรู้สึก ไม่ว่าจะร้องเพลง วาดภาพ หรือรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ที่ใส่ใจ อย่าง "ล้างพู่กัน" "ห่มผ้าให้ดากานดา" ณ เกาะพงัน ตัวหมูเองก็ไม่ต่างจากดากานดา ที่มีคนมาชอบ มาคอยดูแล คอยซัพพอร์ต ในตอนแรกที่ลังเล และไม่แน่ใจ อาจเพราะยังคงติดและคิดถึงเรื่องเก่าๆ จนเหมือนไปสร้างความหวังต่อนุ้ย แต่เขาก็เรียนรู้ ได้ใช้ชีวิต ได้เปิดใจ เปิดโอกาสกับตัวเอง และกับนุ้ย ที่จะเริ่มต้นก้าวผ่านบางอย่างไปด้วยกันในเวลาที่เหมาะสม นั่นอาจเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยได้ทำ หรือเป็นปมในใจมาตลอด นั้นคือความกล้าที่จะตัดสินใจ เปิดใจ เริ่มต้นใหม่ และซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกแบบจริงๆ จังเสียที การมาทะเลเพราะหนีรักของหมู จึงเป็นการปลดล็อก พบความหมายทั้งด้านชีวิต และความสัมพันธ์ เชียงใหม่-เกาะพงัน ทั้งสองจึงเป็นฉากคู่ขนาน ที่คล้ายกันแต่ต่างความรู้สึก ต่างความหมาย แต่มันทำให้ไข่ย้อยได้เรียนรู้ต่างกันไป ภายในสมุดลายดอกไม้ พร้อมโปสการ์ดปึกใหญ่ เต็มไปด้วยภาพความทรงจำที่ไข่ย้อยมีต่อดากานดา ตั้งแต่ภาพวันแรกที่เจอ มันบอกเป็นนัยว่า เขาถ่ายทอดภาพความคิดถึงลงสมุด และเก็บมันเข้าลิ้นชักความทรงจำในมุมหนึ่งของเมมโมรี่สมอง เพื่อที่จะเริ่มต้นความทรงจำใหม่ๆ การเดินทางใหม่ๆ ในชีวิต ดากานดา แปลว่า หญิงผู้เป็นที่รัก ท้ายที่สุดแล้ว ผู้เป็นที่รักของไข่ย้อย เว็บสตรีมหนัง อาจเป็นรักในรูปแบบความทรงจำที่ดี คนที่ทำให้เขาเรียนรู้ความรัก มิตรภาพ ซึ่งคนรักที่เหมาะสมที่สุดระหว่างเขาและเธอ อาจเป็นมิตรภาพที่เรียกว่า "เพื่อน" ที่จะคงอยู่ และประทับในใจตลอดไปด้วยความคิดถึง จะจบประโยคอย่างไรไม่ให้มันเชยและเศร้า รักและคิดถึงหนังเรื่องนี้เสมอ ... เพื่อนสนิท ป.ล.จะว่าไปแล้ว อะไรทำให้เรารักหนังเรื่องนี้กัน ... อาจเพราะมันนำเสนอวัฒนธรรม ความน่ารักของภาคเหนือและภาคใต้ออกมาได้อย่างเป็นธรรมชาติ

ใครที่ดูเรื่องนี้ จะต้องปักหมุดว่าต้องไปเรียนมช. หรือชีวิตนี้ต้องไปสัมผัสงานลูกทุ่งวิจิตรสักครั้ง มีโมเมนต์เมายาดองเซิ้งยับ ป้อนสายไหมกับคนรัก ไว้ผมยาว เรียนคณะวิจิตรศิลป์ ได้แต่งตัวเซอร์ๆ มันคือปรากฏการณ์ของยุคนั้นจริงๆ