The Peanut Butter Falcon (2019)

ไม่ได้เป็นมานานแล้ว อาการไม่อยากให้หนังจบ

ก่อนอื่นต้องขอบคุณตัวเองที่ควานหารอบฉายที่มีอยู่น้อยนิดจนได้ดู และขอบคุณผู้สร้างจริงๆที่สร้างอะไรแบบนี้มาให้ดูในวันที่รู้สึกแย่ๆกับสิ่งรายรอบตัว ผิดคาดเลยว่ะ นี่เตรียมทิชชู่กะเข้าไปปล่อยน้ำ(ตา)ในหนัง เพราะพล็อตมันเอื้อให้เสียน้ำ(ตา)มากๆ คนพเนจร กับเด็กดาวน์ซินโดรมออกผจญภัยไปด้วยกัน

ปรากฏว่านอกจากจะไม่ร้องสักแอะแล้ว ยังนั่ง ดูหนังออนไลน์ อมยิ้มไปตลอดเรื่อง แน่นอนว่า ไชอา ลาเบิร์ฟ คือที่สุดของหนังเรื่องนี้ ไอ้เด็กล้นๆน่ารำคาญๆใน Transformers ไม่มีแล้ว ที่เห็นอยู่นี่คือสุดยอดนักแสดงคุณภาพที่แทบไม่ต้องใช้ความโอเวอร์แอ็คติ้งหรือทำให้เส้นเลือดขึ้นหัวขึ้นหน้าอะไรเลยก็ทรงพลังได้ เขากลับมาแล้วจริงๆ

หนังพูดถึงคนที่มีอิสระ ในชีวิตคนหนึ่งที่จูงมืออีกคน ที่มีความฝันแต่ถูกกักขังมาทั้งชีวิต แต่ทว่าฝ่ายที่มีอิสระกลับถูกจองจำไว้ กับปมบางอย่างจนชีวิต เหมือนนกที่บินไปพร้อมๆกับปีกที่หัก พวกเขามาเจอกัน เติมเต็มให้กัน เรียนรู้กัน มิตรภาพมันงดงามจนกูอยากบอกทุกๆคนที่กำลังอ่านรีวิวนี้ว่า เฮ้ย! มันดีมาก มันดีต่อใจ

ดีต่อคนที่กำลังคิดจะทำอะไรแย่ๆไม่ว่าจะด้วยเหตุผลด้านเศรษฐกิจหรือความเครียดด้านอื่นๆ จงไปดูเรื่องนี้ซะ แล้วคุณจะกลับออกมามีเป้าหมายชีวิต มันอาจจะไม่ได้ใหญ่โตมาก ไม่ได้เสี้ยมสอนอะไรมากมายจนออกมาแล้วอยากบวชทดแทนคุณคน หรือวิ่งหาความดีอะไรสักอย่าง ทำอย่างหนังหลายๆเรื่องเป็น

แต่นี่มันคือหนังที่ตัวละครในหนังมันช่วยพยุงปีกกันและกัน พอๆกับที่หนังเรื่องนี้มันทำหน้าที่พยุงปีกใครหลายๆคนที่ได้ดู นี่คือการเดินทางเล็กๆแต่ทว่ามันยิ่งใหญ่ หนังใช้คนเป็นดาวน์ซินโดรมจริงๆมาแสดงโดยที่เขาไม่ได้ถูกจับมาเล่นเป็นดาวน์ซินโดรม เรากลับมองว่าในเรื่องนี้ ตัวละครอย่างแซ็คเขาเป็นแค่เด็กที่มีความฝันคนหนึ่ง

ซึ่งเราแอบๆลืมไปด้วยซ้ำ ว่าเรากำลังดูหนังเกี่ยวกับ คนเป็นดาวน์ซินโดรมอยู่ และเชื่อไหมว่า ดาโก้ต้า จอห์นสัน ในหนังเรื่องนี้สวยงดงามดูขึ้นจอยิ่งกว่าตอนที่เธอ แก้ผ้า แก้ผ่อน ในหนังบ้ากามที่เธอเคยเล่น 3 ภาคนั่นอีก ขนาดไม่ได้โชว์อะไรในหนังเลยซักฉากนะเนี่ย หนังเรื่องนี้มันเหมือนมาเพื่อกระตุ้นยอดขาย

DVD ของหนัง Fifty Shades ทั้ง 3 ภาคชัดๆ เพราะจากที่ดู โปรแกรมหนัง ภาคแรกไม่จบ กลายเป็นว่ากูต้องมานั่งไล่หาดูเธอแก้ผ้าให้ครบทั้ง 3 ภาค เพราะความสวยของเธอใน The Peanut Butter Falcon เรื่องนี้แหละ แซ็ค ก็อตต์ซาเกน เขาเป็นดาวน์ซินโดรมจริงๆ และเรื่องนี้เขาเล่นเป็นตัวเขาเอง ขอบคุณผู้สร้างที่ให้เกียรติเขาจริงๆ

แทบไม่มีฉากไหนเลยที่สื่อให้คนดูเกิดความสมเพช เพราะทุกๆซีนทุกๆฉาก เขาได้สร้างรอบยิ้มให้คนดูและเขาทำได้ดีมากๆในบางซีนที่เป็นดราม่า เป็นงานฟีลกู้ดดีๆที่ไม่ได้ซับซ้อนหรือหนักหน่วงอะไร เอาจริงๆหนังมันช่วยคลายเครียดให้เราได้ด้วยซ้ำ การได้เห็นความพึ่งพาอาศัยของหลายๆ

ตัวละครในหนังมันทำให้เรารู้ว่าโลกในจอสี่เหลี่ยมตรงหน้าทำไมมันดีจังวะ ไม่อยากให้มันจบเลย เพราะออกจากโรงมากูต้องมาเจอกับสังคมแย่ๆเช่นเดิม ใครเซ็งๆกับคนรอบข้างก็เข้าไปดูเอาพลังบวกกันนะ ส่วนรอบฉายก็อย่างที่รู้ๆ ต้องควานหากันเอาเอง