สุดตีน นึกว่า เจมส์ วาน มาทำหนังพม่า

เห็นคะแนนระดับนี้อย่าเพิ่งดูถูกว่ามันเป็นหนังที่ไม่มีอะไร 6.5/10 นี่หากคิดว่ามันคือหนังผีสักเรื่องที่มีตัวละครน่าหงุดหงิดแล้วดูเอาเสียวสันหลังแบบๆเดียวกับหนังสยองขวัญหลายๆเรื่อง เรื่องนี้มันตอบโจทย์ได้ดีทีเดียว ถือว่าเป็นงานที่ไม่ขี้ริ้วขี้เหร่เลย มาร-ดา เป็นหนังผีย้ายบ้านกลิ่นเดียวกับพวกหนัง เจมส์ วาน

หรือหนังผีฝรั่งยุคนี้หลายๆเรื่องที่พูดถึงการย้ายเข้าไปอยู่บ้านที่มีผี แต่เราค่อนข้างอินกับบรรยากาศในเรื่องนี้มากกว่าหนังผีฝรั่ง อาจเพราะพม่ากับบ้านเรามันไม่ต่างกันมาก ครึ่งแรกของหนังนั้นเล่นงานคนดูด้วยบรรยากาศตัวบ้านที่น่าขนลุกใช้ได้ ไหนจะเล่นกับความสัมพันธ์แม่ลูกที่เราในฐานะมีลูกสาวคล้ายๆกับนังหนูในหนัง ซึ่งหนังบอกให้คนดูรู้ว่าเธอเอาลูกไม่อยู่ พูดง่ายๆคือเธอค่อนข้างที่จะเป็นแม่ที่ไม่มั่นใจใดๆเลยเกี่ยวกับการเลี้ยงลูกเลย จนกระทั่งบรรยากาศยะเยือกในช่วงต้นถูกทำลายไปพร้อมกับความสติแตกของตัวละครทุกตัวที่ ดูหนัง โดนผีเล่นงาน หนังก็กลายสภาพเป็นงานที่ได้รับอิทธิพลจาก เจมส์ วาน โดยสมบูรณ์ เป็นอะไรที่น่าเสียดายมาก แต่ก็ไม่ถือว่าน่าเกลียด มันยังมีความลุ้นเอาใจช่วยอยู่ แม้จะไม่ถึงขั้นจิกเบาะ นี่ถ้าหนังเลือกคงความเป็นหนังโทนหม่น ยะเยือก ไม่น่าไว้วางใจ ทำให้ผีดูลึกลับเป็นสิ่งจับต้องยากกว่านี้ไปตลอดเรื่องมันอาจจะดีกว่าที่เป็น แต่หนังกลับทำให้เราลืมไปเลยในบางช่วงขณะว่าไอ้ที่ไล่ๆคนอยู่นี่เป็นผี คือเกือบจะนึกว่าเป็นแค่หนังโรคจิตไล่ฆ่าคน ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่า เราแอบเห็นทั้งบัฟฟาโร่บิลแห่ง silent of the lamp ในคราบของ เลสลี่ จาง และเห็นความเป็น face/off ในหนังด้วย อันนี้ชอบมากที่หนังให้ความรู้สึกนั้น แม้จะตั้งใจหรือไม่ก็ตาม โดยเฉพาะดาราพม่าที่ทำให้นึกถึงเลสลี่ จาง คนนั้น โดดเด่นมาก ให้ความรู้สึกทั้งอบอุ่นและบ้าคลั่งในคนเดียวกัน ว่ากันว่าตัวละครตัวนี้ถูกเปรียบให้เป็นประเทศพม่า อาการสองบุคลิกของตัวละครตัวนี้เปรียบได้ดั่งทั้งเผด็จการและประชาธิปไตยในคนๆเดียวกัน บ้านหลังนี้ถูกสร้างขึ้นตามแบบฉบับของอังกฤษ ซึ่งพม่านั้นเคยเป็นเมืองขึ้นของอังกฤษ ความทรงจำทั้งดีและเลวร้ายเกิดขึ้นที่บ้านหลังนี้พร้อมๆกับที่พวกเด็กๆอันเปรียบเหมือนตัวแทนประชาชนที่ไม่รู้ว่าตนเองจะเชื่อและรักฝั่งไหนดี อย่างไรก็ดี ถือเป็นงานที่น่าพอใจในระดับหนึ่ง นักแสดงนำทุกคนมาเต็มมาก วุด มนชเวยี เว็บดูหนัง นางเอกพม่าฝีมือเยี่ยม โชว์ซีนผีเข้าและต่อสู้กับผีในร่างเธอได้อย่างน่าสะพรึงกลัว ส่วนนักแสดงนำคนอื่นๆก็ล้วนมีซีนปล่อยของกันอย่างสนุกมือ โดยเฉพาะพวกเด็กๆที่เล่นกันได้เก่งมาก งานด้านภาพคืออีกหนึ่งไฮไลต์ของหนังที่สามารถสร้างอารมณ์ได้ดีเยี่ยม โลเคชั่นบางที่ที่อยู่นอกตัวบ้านนั้นดูมีมนต์ขลังและน่าแบกเป้ไปชมถึงที่มาก โดยเฉพาะตรงแม่น้ำอะไรสักอย่าง ถ้าไม่ติดว่าช่วงท้ายๆของหนังออกอ่าวออกแม่น้ำไปหน่อย เข้าข่ายอาการคุมโทนหนังไม่อยู่ แต่ไม่ใช่บาดแผลที่น่าเกลียดอะไร เพียงแต่เราชอบในช่วงต้นของหนังที่เล่นกับอารมณ์ยะเยือกเสียวสันหลังของคนดูมากกว่า แต่อาจตรงจริตผู้ชอบเสพหนังผีที่ตอนท้ายเรื่องมีความวายป่วงก็แล้วแต่จะชอบกัน ส่วนไดอาล็อกท้ายๆที่นางเอกพูดกับลูกผัวตรงบันไดนั้น อยากลืมมันไปจริงๆ เกือบจะระเบิดขำออกมาทั้งที่มันคือซีนเรียกน้ำตา

นี่แหละมั้งคือสาเหตุที่ขอหักคะแนนไป ทั้งๆที่หนังมาดีมากตั้งแต่ต้น หนังเข้าฉายแบบจำกัดโรงมากๆ อยากลองของ เจมส์ วาน แห่งพม่าควรรีบหน่อย หนังมันดีกว่าหนัง เจมส์ วาน บางเรื่องเสียอีก