The Lunchbox คุณเหมือนจดหมายผูกปิ่นโตที่ส่งข้อความมาว่า หนังอินเดียนั้นทำออกมาได้อบอุ่น ประทับใจ

ถ่ายทอดวิถีชีวิตผู้คน วัฒนธรรมอินเดียออกมาได้มีเสน่ห์แค่ไหน มันเปิดโลกสำหรับคนที่ไม่เคยเปิดใจจริงๆ ทำให้รู้ว่า ... การมีชีวิต หรือแก่ตัวไปโดยไม่มีคนรักเคียงข้างคอยดูแล คอยห่วงใยกัน มันโดดเดี่ยวขนาดไหน ชีวิตคงไร้จุดหมายน่าดู ทำให้รู้ว่า ชายที่ชื่อ "อีร์ฟาน ข่าน" ถ่ายทอดความโดดเดี่ยวออกมาได้เหงาจับใจ

แววตาที่เต็มไปด้วยความทุกข์จากความคิดถึงภรรยาที่เสียชีวิต แต่เมื่อหัวใจกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง คุณลุงก็เป็นคนอบอุ่น-โรแมนติกที่สุดคนหนึ่งเหมือนกัน ทำให้รู้ว่า "อาหาร" ไม่ใช่แค่ปัจจัย 4 ที่ทำให้อิ่มท้อง แต่มันคือสายใย ความคิดถึงที่ส่งผ่านเมนูอาหารที่ใครสักคนตั้งใจทำให้คนรัก เหมือนที่ "อิลา" เขียนในจดหมายว่า "ฉันทำอาหารปิ่นโตให้สามีทาน ดูหนัง ทุกครั้งที่ปิ่นโตเปล่ากลับมา ฉันคิดว่าสามีคงมีอะไรอยากพูดกับฉัน เป็นช่วงเวลาไม่กี่ชั่วโมงที่ฉันรู้สึกว่ากระเพาะ เป็นทางผ่านสู่หัวใจ ทำให้รู้ว่า เมื่อเราเห็นคุณค่าในตัวคนอื่น หรือ เราเองเป็นคนที่ถูกให้ค่าความสำคัญเมื่อไหร่ เราต่างเป็นคนที่ดีขึ้นได้ และชีวิตช่างมีความหมายที่จะมีลมหายใจในวันพรุ่งนี้ ทำให้รู้ว่า บางครั้ง ความผิดพลาด ไม่ได้เลวร้ายเสมอไป อาจนำเราไปเจอสิ่งดีๆ หรือโคจรให้เราได้เจอกับสิ่งที่พิเศษที่สุดได้เช่นกัน หนังทั้งปลอบปะโลมใจและมอบความหวังให้เราด้วยประโยคที่เป็นภาพจำว่า "บางครั้ง การนั่งรถไฟผิดขบวน ก็อาจพาเราไปยังจุดหมายที่ใช่ได้" ทำให้รู้ว่า การเขียนจดหมายนั้นโรแมนติกตลอดกาล มันมีระยะเวลา โมเมนต์ของคนที่เฝ้ารอ และคนที่ยิ้มเมื่อได้ถ่ายทอดความรู้สึกผ่านตัวหนังสือ เมื่อเรารู้สึกดีกับใครซักคน เราคงอยากแชร์เรื่องราวดีๆ เว็บดูหนัง แบ่งเบาเรื่องแย่ในวันร้ายๆ ให้กัน ทำให้รู้ว่า "อาหารอินเดีย" นั้นมีเสน่ห์เหลือเกิน หนังชูเอกลักษณ์ วัฒนธรรมการกินด้วยความภาคภูมิใจ โดยไม่อายใคร ทำให้รู้ว่า เมื่อเราหยิบหนังเรื่องนี้มาดูอีกครั้ง เราจะคิดถึงความอบอุ่นใจดีของผู้ชายที่ชื่อ "อีร์ฟาน ข่าน" และโอบกอดความสวยงาม การมองเห็นคุณค่าของกันและกันที่หนัง The Lunchbox มอบให้

รถไฟขบวนนี้ ไม่ว่าจะขึ้นผิด..หรือถูก แต่มันคงไม่หันขบวนกลับมาแล้ว ขอให้การเดินทางปลอดภัยสู่ที่ที่สวยงาม คุณจะอยู่ในหัวใจแฟนๆ ภาพยนตร์เสมอ และตลอดไป