Luty 2023

Tydzień III

Ideał polityka

Sprawowanie władzy politycznej winno mieć za podstawę ducha służby, gdyż tylko on, w połączeniu z konieczną kompetencją i skutecznością działania decyduje o tym, czy poczynania polityków są „jawne” i „czyste”, zgodnie z tym, czego — zresztą słusznie — ludzie od nich wymagają. Pobudza to do otwartej walki i zdecydowanego przezwyciężania takich pokus, jak nieuczciwość, kłamstwo, wykorzystywanie dóbr publicznych do wzbogacenia niewielkiej grupy osób lub w celu zdobywania popleczników, stosowanie dwuznacznych lub niedozwolonych środków dla zdobycia, utrzymania bądź powiększenia władzy za wszelką cenę. (ChL, 42)


Pragnę przypomnieć wam, przywódcy polityczni i bojownicy, że akt polityczny w pełnym tego słowa znaczeniu powinien być zgodny z powołaniem moralnym i wierny sumieniu etycznemu, które poza interesami osobistymi lub grupowymi ma na celu całość dobra wspólnego wszystkich obywatele. (Przesłanie Jana Pawła ii do władz i obywateli Salvadoru z Bahia, 6 lipca 1980 r.)

Z pewnością w dzisiejszym pluralistycznym społeczeństwie prawodawcy chrześcijańscy konfrontowani są z ideami życia, prawami i żądaniami legalizacji, które są sprzeczne z ich własnym sumieniem. Roztropność chrześcijańska, cnota właściwa politykom chrześcijańskim, wyjaśni im, jak powinni postępować, aby z jednej strony nie zawieść wymagań prawidłowo uformowanego sumienia, a z drugiej strony nie zawieść w swoich obowiązkach jako ustawodawców. Dla dzisiejszych chrześcijan nie chodzi o to, by uciekać od świata, w którym umieściło wtedy Boże wezwanie, ale raczej o to, by dawać świadectwo własnej wierze i wierności własnym zasadom w trudnych i wciąż nowych sytuacjach, które naznaczone są światem polityki. (św. Jan Paweł II, Przemówienie podczas jubileuszu przywódców rządów, parlamentów i polityków, 4 listopada 2002 r. Rzym)

Sprawiedliwość musi być istotnie podstawową troską przywódców politycznych: sprawiedliwością, która nie zadowala się rozdzielaniem każdemu tego, co sobie należy, ale ma na celu stworzenie warunków równych szans wśród obywateli, a zatem uprzywilejowanie tych, którzy ze względu na status społeczny lub wykształcenie lub zdrowia, ryzyko pozostawienia w tyle lub zdegradowania do najniższych miejsc w społeczeństwie, bez możliwości wybawienia. (św. Jan Paweł II. Przemówienie podczas Jubileusz przywódców rządów, parlamentów i polityków, 4 listopada 2002 r. Rzym)


Pytania do refleksji:


  • Czym powinno być motywowane chęć zastania politykiem?

  • Czym w swoim postępowaniu powinien kierować się polityk?

  • Jakie trudności może w związku z tym spotkać?

  • Jakich cech wymaga się od chrześcijańskiego polityka?



Mając tak mocny fundament moralny, angielski mąż stanu swą działalnością publiczną służył człowiekowi, zwłaszcza słabemu i ubogiemu; rozstrzygał sporne kwestie społeczne kierując się niezwykłym zmysłem sprawiedliwości; opiekował się rodziną i nie szczędził wysiłków w jej obronie; rozwijał wszechstronne kształcenie młodzieży. (List Apostolski «motu proprio» o ogłoszeniu św. Tomasza Morusa Patronem rządzących i polityków. 30 października 2000 r.)

Dzisiaj przywódcy polityczni wciąż mają przed sobą ogromne zadania. Wzmocnienie instytucji demokratycznych, rozwój gospodarki i współpraca międzynarodowa nie osiągną swojego prawdziwego celu, jeśli nie zagwarantują wystarczającego dobrobytu, aby każdy aspekt ludzkiej osobowości mógł rozkwitnąć. Wielka rola przywódców politycznych polega na tym, aby działać zawsze z poszanowaniem godności każdej istoty ludzkiej, stwarzać warunki wielkodusznej solidarności, która nigdy nie marginalizuje żadnego obywatela, umożliwiać każdemu dostęp do kultury, uznawać i praktykować najwyższe wartości ludzkie i duchowe, wyznawać i dzielić się swoimi przekonaniami religijnymi. Posuwając się w tym kierunku, kontynent europejski wzmocni swoją spójność. (św. Jan Paweł II, Przesłanie do głów państw, 3 czerwca 1997 r. Gniezno)

Niech wasza codzienna praca będzie służyła sprawiedliwości, pokojowi, wolności i dobru wspólnemu. Bóg nie omieszka wspierać waszych wysiłków, wzbogacając je obfitymi owocami, aby cywilizacja miłości stawała się coraz bardziej rozległa i głęboko zakorzeniona. (św. Jan Paweł II. Przemówienie podczas Jubileusz przywódców rządów, parlamentów i polityków, 5 listopada 2002 r. Rzym)


W odniesieniu do dziedziny polityki należy podkreślić, że uczciwość w kontaktach między rządzącymi a rządzonymi, jawność w administracji publicznej, bezstronność w rozstrzyganiu spraw publicznych, poszanowanie praw przeciwników politycznych, ochrona praw ludzi oskarżonych w procesach i sądach doraźnych, sprawiedliwe i uczciwe wykorzystanie pieniędzy publicznych, odrzucenie niegodziwych metod zdobywania, utrzymywania i poszerzania władzy za wszelką cenę — to zasady, które znajdują swe najgłębsze źródło, a jednocześnie uzasadnienie wartości osoby, w transcendentnej wartości osoby i w obiektywnych nakazach moralnych, dotyczących funkcjonowania państw. Gdy zasady te nie są przestrzegane, zanika sam fundament politycznego współistnienia, a całe życie społeczne wystawiane jest stopniowo na ryzyko, zagrożenie i rozkład. (VS, 101)


Pytania do refleksji:

  • Co powinno być przedmiotem szczególnej troski polityków chrześcijańskich?

  • Jakimi cechami powinien odznacza się polityk chrześcijański?

  • Jakie powinien wyznaczać standardy życia publicznego?

Komentarz