Eucharystia

Rzeczywiście, dziś świat, który przez różne znaki i na różnych poziomach wypaczył lub utracił poczucie grzechu, dotknięty jest zło ​​nienawiści, które niesie ze sobą wrogość, podziały, przemoc. Nienawiść można pokonać jedynie mocą miłości. A jak nienawiść wydaje się starożytna, tak miłość jest zawsze nowa. Cóż, ten świat potrzebuje Jezusa, Jego przesłania miłości, Jego eucharystycznej obecności, która jest czynnikiem zbawienia i jedności. Tylko pośrednictwo Chrystusa może przerwać spiralę nienawiści, niesprawiedliwości, przemocy, grzechu. Chrystus jest naszym bogactwem, naszym pokarmem, naszym pokojem, naszą prawdą, naszą wolnością. Wraz z Nim, dzięki przemieniającej energii Jego miłości, serce człowieka może się zmienić, może narodzić się nowe stworzenie, które nie postępuje zgodnie z mściwą nauką „Oko za oko, ząb za ząb” (Mt5, 38), ale ewangeliczna, polegająca na uważaniu innych za dzieci wspólnego Ojca, kochających wrogów, o zawsze wybaczaniu, nie licząc liczby naszych ucieczek do przebaczenia. Tylko ze Słowa Chrystusa tryska woda zdolna ugasić pragnienie człowieka. Poprzez Eucharystię odkrywamy na nowo tożsamość naszej chrześcijańskiej istoty. Bóg nas kocha, ponieważ jest Miłością. Kochamy, ponieważ On pierwszy nas umiłował ( 1 J 4,8 ). Miłość ma decydujące znaczenie w nauczaniu Jezusa, ale miłość człowieka do Boga urzeczywistnia się w miłości człowieka. (św. Jan Paweł II. Homilia. 23 maja 1983 r. Venegono)

(…) nowe przykazanie wzajemnej miłości; gorące pragnienie jedności i dążenie do niej; błogosławieństwa miłosierdzia i cierpliwego znoszenia prześladowań dla sprawiedliwości; odpłacanie dobrem za zło; przebaczanie uraz; miłość nieprzyjaciół. W tych słowach i w tych treściach zawarta jest pierwotna i transcendentna synteza etyki chrześcijańskiej, czy — wyrażając to lepiej i głębiej — synteza duchowości Nowego Przymierza w Jezusie Chrystusie. (RP, 35)

Przebaczenie jest najwyższym znakiem zdolności kochania na drodze Boga, który nas kocha i dlatego nieustannie nam przebacza.  Nie chcę przez to powiedzieć, że droga nawrócenia jest łatwa. To łaska przemienia serce, pozwalając odczuć bliską i konkretną miłość Ojca. Nie zapominaj więc, że nikt nie jest w stanie przebaczyć innym, jeśli sam nie doświadczył tego, że został mu wybaczony. Wydaje się więc, że spowiedź jest główną drogą do prawdziwej wolności, doświadczenia zrozumienia Chrystusa, przebaczenia Kościoła i pojednania z naszymi braćmi. (Spotkanie z młodzieżą. Rzym. 25 marca 1999 r.)