Grudzień 2021

V Tydzień

29 listopada - 5 grudnia

Szukacie Boga? Duchowa tradycja chrześcijaństwa podkreśla nie tylko znaczenie naszego poszukiwania Boga. Pokazuje coś ważniejszego: to Bóg szuka nas. On sam wychodzi nam na spotkanie. Nasze spotkanie z Bogiem dokonuje się w Jezusie Chrystusie. To w Nim, który oddał za nas życie, to w Jego człowieczeństwie doświadczamy miłości, którą Bóg nas kocha. (Spotkanie z młodzieżą. Santaigo de Compostella. 19 sierpnia 1989 r.)

Jezus mieszka obok was, w braciach, z którymi dzielicie codzienną egzystencję. Jego oblicze jest obliczem najuboższych, zepchniętych na margines, nierzadko ofiar niesprawiedliwego modelu rozwoju, który na pierwszym miejscu stawia zysk, a człowieka traktuje jako środek, a nie cel. Dom Jezusa znajduje się w każdym miejscu, gdzie człowiek cierpi, bo jego prawa nie są respektowane, nadzieje zdradzane, a udręki lekceważone.

Jezus mieszka pośród tych, którzy Go wzywają, choć nigdy Go nie poznali; mieszka pośród tych, którzy zaczęli Go poznawać i nie z własnej winy zagubili Go; mieszka pośród tych, którzy szukają Go szczerym sercem, choć żyją w odmiennych sytuacjach kulturowych i religijnych (por. Lumen gentium, 16).

Jezus mieszka pośród mężczyzn i kobiet „noszących zaszczytne imię chrześcijan” (por. Lumen gentium, 15). Wszyscy mogą Go spotkać czytając Pismo Święte, modląc się i służąc bliźniemu.

Jezus mieszka zwłaszcza w waszych parafiach, we wspólnotach, w których żyjecie, w stowarzyszeniach i ruchach kościelnych, do których należycie, jak również we wszelkich współczesnych zrzeszeniach apostolskich, które są na służbie nowej ewangelizacji.

Jezus jest „Słowem Ojca” (por. J 1, 1) przekazanym ludziom, by ukazać im oblicze Boga oraz nadać sens i cel ich niepewnym krokom. (…) Jego słowo nie wdziera się przemocą do ludzkich sumień; jest przekonującym głosem, bezinteresownym darem, który może stać się zbawczy w życiu każdego człowieka, ale wymaga od niego gotowości i odpowiedzialności, czystego serca i wolnego umysłu. Drodzy młodzi, szukajcie w swoich grupach okazji do słuchania i poznawania słowa Bożego, zwłaszcza poprzez czytanie Pisma Świętego (lectio divina): odkryjecie tajemnice Serca Bożego, które pomogą wam rozeznawać sytuacje i zmieniać rzeczywistość. (Orędzie na XII ŚDM)

Pytania do refleksji:

• Kto jako pierwszy opowiedział ci o Bogu?

• Jakie drogi do spotkania Boga wskazuje młodym św. Jan Paweł II? Jak myślisz dlaczego?

• Które z wymienionych dróg są dla Ciebie okazją do lepszego poznania Boga?

(…) samoobjawienie się Boga wprowadza nas w zakres pytania o Istotę Boga: kto to jest Bóg? Wedle tradycji Izraela — imię wyraża istotę. Pismo Święte nadaje Bogu różne „imiona”: Pan (np. Mdr 1,1), Miłość (1 J 4,16), Miłosierny (np. Ps 86 [85],15), Wierny (1 Kor 1,9), Święty (Iz 6,3). Ale imię, jakie usłyszał Mojżesz z głębi gorejącego krzaka, jest jakby korzeniem wszystkich innych. Ten, który jest, wypowiada samą istotę Boga: Boga, który jest Istnieniem samym przez się, Istnieniem samoistnym, jak mówią teologowie i filozofowie. W jego obecności nie możemy nie zgiąć kolan i nie oddać chwały. (Katecheza. Rzym. 31 lipca 1985 r.)

Nasze idee i nasze słowa odnoszące się do Boga pozwalają raczej wyrazić to, czym On nie jest, aniżeli to, czym jest! Jest więc rzeczą zrozumiałą, że Bóg naszej wiary, Ten, który jest — jest Bogiem nieskończonego majestatu. (Katecheza. Rzym. 7 sierpnia 1987 r.)

Na pytanie: „Kto to jest Bóg?”, na pytanie o Istotę Boga nie możemy odpowiedzieć, podając Jego „definicję” w ścisłym tego słowa znaczeniu. Umysł ludzki (…) nigdy nie może w sposób właściwy i współmierny objąć Boga. W świecie pozytywistycznych metodologii i praktycznych zastosowań w technice — ta „niepojętość” Boga bywa jeszcze bardziej odczuwana przez wielu ludzi, zwłaszcza w kręgu cywilizacji zachodniej.

Tak Bóg, który siebie samego objawił ludziom, objawił siebie równocześnie jako Tego, który jest niepojęty, nieograniczony, niezgłębiony. Bóg, który objawił siebie człowiekowi, pozostaje dla umysłu ludzkiego Kimś równocześnie poznanym i niepojętym. Człowiek w ciągu swego życia ziemskiego obcuje z Bogiem objawienia w „ciemnościach wiary”. Ciemność wiary towarzyszy nierozłącznie ziemskiemu pielgrzymowaniu ducha ludzkiego do Boga — aby ustąpić światłości chwały dopiero w życiu przyszłym — w wieczności. (Katecheza. Rzym. 28 sierpnia 1985 r.)

Pytania do refleksji:

• Co na temat Boga mówią imiona, którymi nazywany jest w Biblii?

• Dlaczego Bóg ma tak wiele imion?

• Dlaczego Bóg chce pozostać dla nas tajemnicą?