Uitgetoverd, nu plakken

Post date: Jul 10, 2016 11:23:02 PM

Kijk hem trots voor zijn werk staan... Edwin staat voor de trap die zo fraai is geplakt. En mooi is hij zeker. De trap dan, he? Met name die bult waar Edwin voor staat, het is de laatste traptrede die stootjehoofdzachtjes is ingepakt in schuimrubber, is knap gemaakt. Die was bekleed met het oorspronkelijke lichtblauwe tapijt van de bus, en was Edwin (en mij ook) een doorn in het oog. Hij durfde het oude tapijt er af te snijden en er nieuw tegenaan te plakken. Hartstikke mooi!

(En alles plakken he? Niks niet nieten, ook niet de trap, want dat is voor mietjes. - Ik heb verder alles wat ik met tapijt gedaan heb met de nietmachine gedaan -op een klein opstaand randje na in het bed- omdat ik opzag tegen dat kliederen met lijm. Je kunt dus wel nagaan hoe zeer ik er af en toe met een grijns op werd gewezen waar 'je de nietjes duidelijk kon zien zitten'... Ik heb er ook geen moeite mee om ruiterlijk toe te geven dat ik een amateur ben. :-)

Edwin heeft me ook geholpen met het op maat maken van nieuwe aluminium strippen langs zijn werk, het was een plezier om dit samen te doen. En kijk nou naar het eindresultaat:

Mooi he?

En toen was het tijd om voorbereidingen te treffen voor het beplakken van de ramen. Op de foto hieronder kun je goed zien waarom dat plakken nodig was. Het isolatiemateriaal zie je achter het raam zitten.

Zo reed ik dus de Truckwash in. Achter mij stopte een echtpaar met een campertje, die gelijk interesse toonden. Maar toen de schoenen uit moesten om ook binnen te kunnen kijken, bleek de vrouwelijke nieuwsgierigheid het grootst. :-) Ik zou veel bekijks trekken en ik moest maar geld vragen voor een bezichtiging, zei ze. Tien of twintig euro. Maar toen ik zei 'kan ik dan effe vangen?' was ze opeens oostindisch doof. ;-)

Ik was erg nieuwsgierig hoe lek mijn dak zou zijn, en dat viel mee. Het water droop weliswaar bij het voorste dakluik naar beneden, maar veroorzaakte gelukkig geen permanente schade èn bleek het enige lek. Inmiddels ben ik nog een keer met de kitspuit op het dak geweest en heb daar alles nog een keer nagelopen. Ik had dat al gedaan, een week of twee geleden, de kit was nog vers, maar blijkbaar had ik toch een naadje gemist. Ik kon niet echt vinden waar het lek zat, maar ik hoop dat het nu wel dicht is. Ik zal het nog wel even testen.

En toen ging de bus op donderdag achteruit de hal in om de ramen te plakken. Het resultaat is fantastisch:

Helaas zorgde een fout in de administratie ervoor dat de folie te snel op raakte, waardoor de klus deze week niet helemaal kon worden afgemaakt. Hierboven zie je dat bijvoorbeeld het voorste zijraam boven nog niet is geplakt, en aan de andere kant is de hoeveelheid nog niet geplakte ramen nog groter. Uiteindelijk hebben we besloten om de bus weer naar huis te halen om er in ieder geval zelf nog aan te kunnen werken, maar ergens in de loop van de komende week moet hij dus nog een keer terug om te worden afgemaakt.

De folie zorgt ervoor dat je nog wel naar buiten, maar dat je absoluut niet meer naar binnen kunt kijken. Als je buiten staat en heel goed kijkt, kun je lampjes zien branden - meer niet. Het is natuurlijk anders als het buiten donker is - als dan binnen het licht brandt, kan je wel wat zien. Het is wel apart om je te beseffen dat wanneer je van binnen naar buiten staat te kijken, buiten echt niemand je kan zien.

Ook wordt het door de folie binnen een stuk donkerder, en dat heeft ook wel wat. Ik verwacht er klimaattechnisch ook wel wat van - deze folie houdt 95 procent van het licht, en dus hopelijk ook van de warmte, tegen.

Planning

De komende twee weken moet de bus af, waarbij hij nog een keer naar Amsterdam moet om het plakken af te maken. Ikzelf heb behalve wat kleine, nog drie grote klussen; de deurtjes van de badkamer, een zitplekje beneden, en twee rolgordijnen op maat maken en ophangen. De deurtjes heb ik inmiddels netjes pas gemaakt en er rondom een schuin kantje aan gefreest, daar kunnen nu scharniertjes aan en de deurkrukken. Pas dan kunnen we gaan nadenken over een afwerking en over het slot. Voor wat betreft de afwerking denken we nu aan het witte HPL wat al op het plafond zit, en voor het slot heb ik dat idee met die kleefmagneten. Het enige echte nadeel dat daaraan vast zit, is dat die magneten groot zijn, en dus ook het slot een flinke klomp aan de deur wordt.. ik moet kijken of ik daar nog wat elegants van kan maken.

Met name de vloerbedekking maakt de bus 'af'. Alleen al het feit dat je je schoenen uit moet doen om naar binnen te kunnen, maakt dat de werkzaamheden ook anders zijn. Ik neem nu overal de stofzuigerslang mee, en de bezem is mee naar huis. Mijlpaal! :-) Het blijft nog even hard werken, maar het wordt nu snel mooi, en ook het idee dat we straks echt met de bus op stap kunnen krijgt steeds meer vorm. Behalve mooi, is zoveel ruimte ook echt luxe, en dat merken we nu pas echt.

Die ritjes richting Truckwash en folieplakker heen en weer zorgen er ook voor dat ik steeds beter ga beseffen wat het betekent om twaalf meter te sturen, en dat zorgt weer voor meer ontspanning. Zaterdag zaten we in de bus aan de tafel, en hoewel we geen meter hadden gereden, hadden we al een vakantiegevoel. :-) Kortom, zo komt de bus voor ons steeds meer tot leven (en gaat het meer en meer kriebelen om er toch gewoon een flinke reis mee te maken).