Uit de ijskast - nog steeds koud

Post date: Mar 10, 2013 12:06:12 PM

Voorzichtig ben ik weer begonnen om aan de bus te werken. Maar het heeft toch wel bijna twee maanden helemaal stilgelegen, en daar waren twee hoofdredenen voor. Ten eerste was daar thuis de gang, die een hele opknapbeurt kreeg. Het meeste werk zat in het nieuwe plafond (schrootjes er uitslopen, gipsplaten er in), muren in de spachtelputz, en het schilderwerk. We zijn tevreden met het resultaat, maar er ging gedurende een paar weken wel elk vrij uurtje in zitten.

En ten tweede was daar die nieuwe opdrachtgever, AppMachine.

Ik heb nog nooit een bedrijf meegemaakt waar alles zo lijkt te kloppen; de plaats in de markt, de mensen, de uitvoering. Grappig wat dat met je doet, want het zorgt ervoor dat er niet alleen tijd in gaat zitten, maar ook energie. Ik voel me betrokken en dat zorgt er op de een of andere manier voor dat er minder energie is voor andere dingen (lees: een bus).

Wat heb ik wel gedaan? Nou, bijvoorbeeld de schrootjes die uit de gang kwamen achter in de auto gestopt en naar de bus gebracht:

Die schrootjes komen wel van pas. Ik wil ze gebruiken om het achterste deel van de bus beneden te isoleren. De schrootjes houden het isolatiemateriaal op z'n plek. Ja het ziet er koud uit, maar dat viel in de bus reuze mee. Als de zon maar schijnt dan warmt het binnen door die vele ramen snel op, en kun je er goed werken.

Maar ik had ook nog werkzaamheden thuis, in de garage, en daar binnen was het wel tegen het vriespunt. Ik heb er wel een beetje wat gedaan, maar toen ik wilde gaan lijmen en ik op de gebruiksaanwijzing las dat de lijm niet onder de 5 graden Celsius kon worden verwerkt, dacht ik 'waar ben ik mee bezig', heb ik het opgegeven en ben mijn kouwe vingers binnen gaan warmen.

Zo heb ik nog wel wat zielige uurtjes in de bus gestoken, maar het snijdt geen hout. Wat dat betreft was zo'n periode van even niks doen en reflectie niet slecht, want ik kwam tot de conclusie dat ik er waarschijnlijk structureel te weinig uren in kan stoppen. Met andere woorden, wanneer ik in dit tempo doorga, ben ik over vijf jaar nog niet klaar. Dat kan dus niet zo. Het moet dus anders. Maar hoe? Ik had een reeks scenario's bedacht, maar daar kleven allemaal bezwaren aan. Een paar van die scenario's werden ook afgeschoten door Byke, die soms meer de baas is dan ze zelf denkt. ;-)

Voorbeeld van een 'snel-klaar'-scenario ;-)

Blijft één scenario over: professionele hulp inschakelen. Daar ga ik de komende weken wat tijd in stoppen, want dat vereist veel meer planning en meer papierwerk dan wanneer je het zelf doet. Dat doet wel een beetje pijn, want ik vind het werken aan de bus veel te leuk, maar je moet ook realistisch blijven. Het is gewoon zo; het is te veel werk voor mij alleen.