Station Amsterdam Muiderpoort

Station Amsterdam Muiderpoort

Station Amsterdam Muiderpoort of het Muiderpoortstation is een spoorwegstation gelegen aan het Oosterspoorplein bij het viaduct Wijttenbachstraat/Insulindeweg in Amsterdam-Oost. Dit vorkstation ligt aan de splitsing van de spoorlijnen Amsterdam – Utrecht (Rhijnspoorweg) en Amsterdam – Amersfoort (Oosterspoorweg).

Inhoud

1 Geschiedenis

1.1 Jodenvervolging

2 Gebouw

3 Treinen

4 Foto's

1. Geschiedenis

Van 1896 tot 1937 was het een laaggelegen halte aan de spoorlijn richting Hilversum ten noorden van het huidige station. Alhoewel het station was vernoemd naar de Muiderpoort was het station een kleine kilometer ten oosten van de Muiderpoort gelegen. Het station had toen één eilandperron.

Het huidige hooggelegen station is gebouwd onder leiding van de architect H.G.J. Schelling en architect Johannes Leupen van de Gemeente Amsterdam en werd op 15 oktober 1939 geopend. Het nieuwe station werd gebouwd als onderdeel van de Spoorwegwerken Oost, waarmee de spoorlijnen tussen het Centraal Station en het Amstelstation op dijklichamen werden gelegd en alle straten met viaducten werden overbrugd. Hierdoor konden vele gelijkvloerse overwegen vervallen die voor veel oponthoud en ongevallen zorgden in het oostelijk deel van de stad. Ook het huidige station is niet bij de Muiderpoort gelegen, maar iets meer dan een kilometer oostelijker.

1.1 Jodenvervolging

Tijdens de Tweede Wereldoorlog fungeerde het station als opstapplaats voor joden die vanuit het verzamelpunt Hollandsche Schouwburg naar het kamp Westerbork werden weggevoerd. Een plaquette op het Oosterspoorplein herinnert hieraan.

2. Gebouw

Vanuit de centrale hal, waar zich de loketten bevonden, liepen twee voetgangerstunnels naar de perrons. Eind jaren negentig werd het station grondig verbouwd, waarbij de centrale hal en de tunnels werden bestemd voor bedrijven. De perrons werden rechtstreeks toegankelijk vanaf de straat. Omstreeks 2002 sloot de NS het laatste kaartverkooploket. In het voormalige Seinhuis, het hoogstgelegen deel van het stationscomplex, worden af en toe lichtkunstvoorstellingen gehouden. Het seinhuis werd in 2003 aangewezen als rijksmonument; de overige gebouwen van het complex, waaronder enkele dienstwoningen, werden in 2014 gemeentelijk monument. In de noordwand van het gebouw is bij de bouw in 1939 glas-in-loodraam geplaatst van de hand van Heinrich Campendonk. Het stelt de vogeltrek voor, een destijds gebruikelijke allegorie voor het reizen.

Op het station zijn een twintigtal beveiligingscamera's aangebracht. Medio 2008 werden poortjes met tourniquets voor gebruik met de OV-chipkaart geïnstalleerd. Het station heeft een kiosk voor eten, drank en drukwerk. Het station beschikt over liften voor de treinreizigers.

3. Treinen

Station Amsterdam Muiderpoort heeft verbindingen in drie richtingen. Op spoor 2 komen de treinen aan richting Amsterdam Centraal, op spoor 3 de treinen naar Weesp en vervolgens Almere en Zwolle of Amersfoort (-Vathorst). Op spoor 8 vertrekken de treinen richting Amsterdam Centraal, Zaandam en Uitgeest en op spoor 9 vertrekken de treinen in de richting van Amstelstation, Gouda en Rotterdam Centraal.

De volgende treinseries doen dit station aan:

Serie Treinsoort Route Bijzonderheden

4000 Sprinter Uitgeest – Zaandam – Amsterdam Centraal – Amsterdam Muiderpoort – Breukelen – Woerden – Gouda – Rotterdam Centraal

7400 Sprinter Amsterdam Centraal – Amsterdam Muiderpoort – Breukelen – Utrecht Centraal – Driebergen-Zeist – Rhenen Rijdt alleen op werkdagen overdag, op de overige tijden vervangen door serie 7300. In Amsterdam Centraal gekoppeld aan serie 4700 van/naar Uitgeest.

14600 Sprinter Amsterdam Centraal – Amsterdam Muiderpoort – Weesp – Almere Centrum – Lelystad Centrum – Zwolle In Amsterdam C. gekoppeld aan serie 4600 van/naar Den Haag C.

15800 Sprinter Amersfoort Vathorst – Amersfoort – Hilversum – Weesp – Amsterdam Muiderpoort – Amsterdam Centraal

4. Foto's

Glas-in-loodraam in de noordwand van de stationshal met de voorstelling van "De Vogeltrek", naar ontwerp van prof. Heinrich Campendonk.