SNCF
Société Nationale des Chemins de fer Français (SNCF)
Société nationale des chemins de fer français
Algemene informatie:
Land Frankrijk
Hoofdvestiging Parijs (Frankrijk)
Actief 1 januari 1938
Bedrijfsstructuur:
Moederbedrijf SNCF groep
Aandeelhouder(s) 100% de Franse staat
De Société Nationale des Chemins de fer Français (SNCF) is de Franse nationale spoorwegmaatschappij. De SNCF vervoert reizigers en goederen over het spoor.
De SNCF had in 2007 een jaaromzet van 23,7 miljard euro (inclusief de internationale acquisities). In 2007 heeft ze een kleine winst gemaakt en werd er voor het eerst een dividend van 131 miljoen aan de staat betaald. In 2010 behaalde de SNCF een omzet van € 30,5 miljard en een winst van € 34 miljoen. Het is een publieke onderneming van de Franse staat.
Inhoud
1 Geschiedenis
2 Divisies
1 Geschiedenis
De SNCF is opgericht op 1 januari 1938 en is ontstaan uit de nationalisatie van de 5 grote hoofdspoorwegen. Deze particuliere maatschappijen waren verlieslatend. Dit zijn de:
Chemin de Fer de l'Est: Lijnen in het Oosten.
Chemin de Fer de l'État': Lijnen in het Westen.
Compagnie des chemins de fer du Nord: Lijnen in het Noorden.
Chemin de Fer de Paris à Lyon et à la Méditerranée (PLM): Lijnen in het Zuidoosten.
Chemin de Fer de Paris à Orléans et du Midi (PO-Midi): Lijnen in het Zuiden en Zuidwest.
De staat had bij de oprichting van de maatschappij een belang van 51%. Door de vele kapitaalinjecties van de staat is de SNCF uiteindelijk volledig staatseigendom geworden. De oude spoorwegmaatschappijen zijn nog zeer lang binnen de SNCF als sectoren blijven bestaan. De spoorboekjes met de dienstregelingen werden per sector verkocht.
2 Divisies
De exploitatie van treinen gebeurt over verschillende divisies:
Voyageurs France Europe is verantwoordelijk voor de langeafstandstreinen en de Internationale treinen. In deze categorie vallen de normale langeafstandstreinen en de Train à Grande Vitesse (TGV), de Franse hogesnelheidstrein. Met de TGV was de SNCF de pionier op het gebied van hogesnelheidstreinen in Europa. De opkomst van de TGV heeft echter een kaalslag veroorzaakt op de overige langeafstandstreinen, de zogenaamde Corail-treinen. De SNCF heeft daarom een nieuw concept ontwikkeld voor deze treinen: Téoz. De jaaromzet voor deze divisie in 2007 is 6,89 miljard euro.
De divisie Proximités (regio's) onderhandelt en sluit contracten af met de Franse regio's om de regionale treinen te rijden. De subsidie die de centrale overheid vroeger besteedde aan de lokale treinen is nu overgeheveld naar de betrokken regio. De regio's investeren in treinmaterieel, railinfrastructuur en bepalen de trein- en busdienstregelingen van hun Transport express régional (TER) ov-netwerk. De regio's mogen zelf beslissen hoeveel zij hieraan willen uitgeven en welk vervoer ze gerealiseerd willen zien. Zij kunnen ook afwijkende regionale tarieven financieren. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Duitsland is de regio echter verplicht de treindiensten door de SNCF te laten uitvoeren: de SNCF behoudt het monopolie hierop en bepaalt de voorwaarden en prijs waaronder zij willen rijden. De SNCF heeft regionale afdelingen die rechtstreeks met de regio's onderhandelen. Voor sommige interregionale verbindingen worden akkoorden tussen de regio's en de SNCF gesloten om Intercités te laten rijden.
De Transilien afdeling van de regio divisie exploiteert de SNCF voorstadstreinen rond Parijs, waaronder een gedeelte van het Réseau Express Régional (RER)-netwerk. Het andere gedeelte van het RER-netwerk wordt gereden door de Régie Autonome des Transports Parisiens (RATP), het openbaar vervoerbedrijf van de stad.
De divisie Fret exploiteert het goederenverkeer. Het bedrijf heeft in Frankrijk geen monopoliepositie meer op het gebied van goederenvervoer via het spoor. SNCF Fret (= vracht) is binnen Frankrijk nummer 1 in het goederenvervoer, maar de concurrenten maken vanaf 2007 hun intrede. Het afschaffen van de monopolie op goederenvervoer was een voorwaarde van de Europese Unie, om nog eenmaal Franse staatssteun aan de SNCF voor het goederenvervoer per spoor toe te laten. SNCF Fret is verliesgevend. Momenteel zijn ingrijpende reorganisaties aan de gang om SNCF Fret efficiënter en klantvriendelijker te maken. Nadat de Europese Unie had besloten dat de nationale spoorwegmaatschappijen hun goederenvervoerdivisies moesten afstoten of moesten privatiseren, om zodoende ook nieuwe vervoerders toegang tot de spoorweginfrastructuur te geven en daarmee concurrerend te kunnen werken, werden nieuwe goederenvervoersbedrijven opgericht. In het kader van de liberalisering van het railgoederenvervoer in Europa, die de mogelijkheid bood om ook buiten de landsgrenzen te werken, besloot SNCF Fret enige jaren geleden om ook buiten de Franse grenzen te gaan opereren. In eerste instantie betreft dit Italië, België, Luxemburg en Nederland, later ook het Verenigd Koninkrijk. In de praktijk moet het erop neerkomen dat SNCF Fret verantwoordelijk is voor de tractie op het volledige traject. Dit betekent dat Franse locomotieven doorrijden tot in Nederland. Hoewel het bedrijf een licentie heeft om in Nederland te mogen rijden, heeft nog géén enkele trein daadwerkelijk zonder locwissel doorgereden naar Nederland. Dit heeft te maken met het feit dat Franse locomotieven niet worden toegelaten op het Nederlandse spoorwegnet, omdat de noodzakelijke beveiliging (ATB) ontbreekt. Het bedrijf rijdt al wel treinen naar Luxemburg, België en Italië.
De divisie Infrastructure & Ingénierie onderhoudt en beheert de spoorinfrastructuur ten behoeve van de Réseau ferré de France (RFF). In 2007 had deze divisie een jaaromzet van 4,532 miljard euro.Naast de genoemde divisies zijn er nog een aantal afdelingen en dochterondernemingen die onder andere enkele smalspoorlijnen exploiteren. Ook neemt de SNCF deel in enkele joint ventures, waaronder die voor de exploitatie van Thalys en Eurostar.
De SNCF heeft een belang van 44,5% in het vervoersconcern Keolis.