Seo daoibh fá dheireadh an tiomna a d' fhág Íogán Mac Colla, col-ceathrar an Bhleachtaire Dána, sula chuir sé lámh ina bhás féin:
Seo dhuibh mu dheireadh thall an tiomnadh a dh' fhàg Ìoghan MacColla, co-ogha a' Rannsaiche Dàna, mus do chuir e às dhà fhèin:
Voilà enfin le testament que Ioghan MacColl, le cousin de l'Investigateur Intrépide a laissé avant de son suicide:
Hier ist nun endlich das Testament, das Ioghan MacColl, der Vetter des Furchtlosen Fahnders, zurückließ, ehe er sich umbrachte:
Here ye have at last the testament Ioghan MacColl, the Intrepid Investigator's cousin, left behind before he killed himself:
Seo chugaibh an teacs as Gaelg Uladh:
"A Chairde is a Ghaolta chóra,
chan fhulaingeoidh mé é tuilleadh – na fuaimeanna aisteacha uafásach ina thimpeall mo bhothán, na brionglóidí achan uile oíche, na droch brionglóidí trí an lae, a mhothú go bhfuil duine éigin i gcónaí á mo bhreathnú ó na coillte is ar chúl gach bloody crann nó carraig a rachaidh mise thar gach lá...
Tá adhraitheoirí Shíle na gCíoch, is a lucht leanúna uilig – na boc-dheamhain is na glaistigean damainte ar fad do mo chur as mo mheabhair!!! In ainneoin gach guí is gach léamh mo shean-Bhíobaill, ní bhfaighidh mé suaimhneas – agus cha bhfuil piléir nó púdar go leor agam tuilleadh á chosaint in aghaidh craobh-dheamhain as Clann Shìle na gCíoch. Tá mé dubh dóite, is tá lán fheasa a'm nach bhfaighidh mé suaimhneas go deo fad is is beo mé fós – agus ní dhearna mise aon éagóir dóibh riamh, ach gur chas mé air adhraitheoirí na Glaistige Móire oíche dom sna coillte, is mé lena ’ chuid sealgaireacht. Bhí siad le cleachtadh nó draíocht éigin, is chuir siad mallacht orm. Tá cuid as comharsanacht Mhargaraidh ina measc freisin – Gaeil agus Bundúchasaigh, cuma cad as iad...
Fágfaidh mé m'oidhreacht ag mo chol ceathrair Ailig: mo bhothán, mo chuid gunnaí, an beagán ná bhí agam de leabhrán, agus ar aon nós an beagán a bhí agam d'airgead.
Agus beannaíodh Ministir Easpagóideach Mhargaraidh mo bhothán sula rachaidh mo chol ceathrair isteach, ar eagla go bhfuil mallacht Shìle na gCíoch air is go bhféadfadh sé teacht ar Ailig chóir fosta...
Is mise le meas,
Íogán
Slán agaibh uile go léir!!!
24 Márta 1929"
Voilà le texte en français:
"Chers amis et parents,
Je ne le tolérerai plus – les sons étranges et terribles autour de ma cabane, les cauchemars chaque nuit, les cauchemars tout au long de la journée, le sentiment que quelqu'un me regarde toujours depuis les bois et derrière chaque arbre ou rocher maudit que je croiserai chaque jour...
Les adorateurs de Sheila-na-Gig et tous ses fans – tous ces satanés démons et ces satanés glaistigs qui me rendent fou !!! Malgré chaque prière et chaque lecture de mes anciennes Bibles, je ne trouverai pas la paix – et je n'ai plus assez de balles ou de poudre pour la protéger contre une branche de démons du Clann Sheila-na-Gig. Je suis brûlé noir, et je sais pertinemment que je ne trouverai jamais la paix tant que je serai encore en vie – et je ne leur ai jamais fait de mal, mais que j'ai rencontré les adorateurs de la Grande Glaistig une nuit dans les bois, je suis avec ’ sa chasse. Ils avaient un peu de pratique ou de magie, et ils m'ont maudit. Il y en a aussi quelques-uns du quartier de Margaree parmi eux – des Gaéls et des Aborigènes, peu importe d'où ils viennent...
Je laisserai mon héritage à mon cousin Ailig : ma cabane, mes armes, le peu que je n'avais pas de livret, et de toute façon le peu que j'avais d'argent.
Et le ministre épiscopal de Margaree a béni ma hutte avant que mon cousin l'entre, de peur qu'il n'ait la malédiction de Síle na Cíoch et ne puisse le trouver Ailig aussi...
Sincèrement, je suis
Ioghan
Au revoir tout le monde!!!
24 mars 1929
Hier nun der Text auf Deutsch:
"Liebe Freunde und Verwandte,
ich ertrage es nicht länger - die seltsamen und schrecklichen Geräusche um meine Hütte, die Alpträume jede Nacht; die Alpträume den ganzen Tag lang; das Gefühl, dass mich ständig jemand beobachtet aus den Wäldern und hinter jedem verdammten Baum oder Felsen, den ich jeden Tag passiere...
Die Anhänger der Sheila na Gig und all ihre Gefolgsleute – die verdammten Ziegendämonen und die verdammten Glaistigs – treiben mich in den Wahnsinn! Trotz all meiner Gebete und meines ständigen Bibellesens finde ich keine Ruhe – und ich habe nicht mehr genug Pulver, um mich vor den dämonischen Bäumen des Clans der Sile nan Cìoch zu schützen. Ich bin bitter müde und weiß genau, dass ich mein Leben lang keine Ruhe mehr finden werde – und ich habe ihnen nie ein Verbrechen angetan, außer dass ich eines Nachts im Wald auf die Anhänger der Großen Glaistig traf, als ich auf der Jagd war. Sie praktizierten irgendeine Art von Magie oder Zauberei und verfluchten mich. Auch einige aus Margarees Gemeinschaft sind unter ihnen – Gälen und Einheimische, egal woher sie kommen …
Ich vermache meinem Cousin Ailig mein Häuschen, meine Gewehre, meine wenigen Bücher und wenigstens mein bißchen Geld.
Möge der episkopale Pfarrer von Margaree mein Häuschen segnen, bevor mein Cousin es betritt, damit der Fluch der Síle nan Cìoch nicht darauf ruht und auch den guten Ailig trifft…
Mit Hochachtung,
Ioghan
Alle Gesundheit sei mit euch!
24. März 1929"
And here's the text in English:
"Dear Friends and Relatives,
I can't stand it any longer – the strange, terrifying noises around my cabin, the nightmares every night, the nightmares during the day, the feeling that someone is always watching me from the woods and behind every bloody tree or rock I pass every day...
The worshippers of Sile nan Caoch, and all their followers – the damned goat-demons and the damned glaistigs are driving me completely daft and doolally!!! Despite all my prayers and all my reading of my old Bible, I can find no rest – and I no longer have enough powder bullets to protect me against the demonic trees of Clann Sìle nan Cìoch. I am bitterly tired, and I know full well that I will never find rest as long as I live – and I have never done them a single harm, except that I came upon the worshippers of the Great Glaistig one night in the woods, while I was hunting. They were practising some kind of magic or sorcery, and they cursed me. Some of Margaree’s community are among them too – Gaels and Natives, no matter where they come from...
I leave my legacy to my cousin Ailig: my cottage, my guns, what little I had of books, and at least what little money I had.
And let the Episcopal Minister of Margaree bless my cottage before my cousin enters, lest the curse of the Síle nan Cìoch be upon it and it might come upon good Ailig too...
I am with respect,
Ioghan
Good health to you all!!!
24 March 1929