[1] Οι ιδέες, ως προϊόν πνευματικής δραστηριότητας, αφενός έχουν άυλο χαρακτήρα, αφετέρου βασίζονται σε αφηρημένες διαδικασίες δημιουργίας. Κατά συνέπεια η δημιουργία τους δεν εντάσσεται στα πλαίσια μιας τυπικής παραγωγικής διαδικασίας. Παρόλα αυτά, μια σειρά από χαρακτηριστικά τις διέπει. Τα χαρακτηριστικά αυτά των ιδεών μπορούν να μορφοποιήσουν μια ακολουθία δράσεων η οποία συμβάλει στην αποτελεσματικότερη σύνθεση τους.
Η βηματική ανάλυση των δράσεων προετοιμάζει τους εμπλεκόμενους για την παρουσίαση των στοιχείων που συνθέτουν την ιδέα - λύση του προβλήματος – με τρόπο κατανοητό που οδηγεί σε ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Η μορφή μιας Ιδέας σχηματίζεται σταδιακά ακολουθώντας σταδιακά τις παρακάτω φάσεις:
[1] Johann Friedrich Greuter: Ο Σωκράτης και οι Μαθητές του, 17ος αιώνας
Οι ιδέες δεν αποτελούν επίκτητο αγαθό αλλά πηγάζουν από το πνεύμα κάθε ανθρώπου. Κάθε άνθρωπος είναι ικανός να παράγει ιδέες. Ιδέες οι οποίες τον παρακινούν να διατυπώσει, να διερευνήσει ή να πραγματοποιήσει επιχειρήματα. Ο σχηματισμός ιδεών βασίζεται στην ανάλυση των αναγκών του δημιουργού τους, και οδηγεί στην επίκληση της πραγμάτωσης τους προς τέρψη των συντελεστών. Η υλοποίηση των ιδεών όμως δεν αποτελεί οικτιρμό προς των δημιουργό αλλά την πεμπτουσία της ανθρώπινης ύπαρξης, την δυνατότητα δηλαδή να ελπίζει και να προσβλέπει σε καλύτερες ημέρες.
Ας χρησιμοποιήσουμε σαν παράδειγμα το φιλόσοφο Σωκράτη[1] και τη μέθοδό του για να κατανοήσουμε την μεταλα-μπάδευση της δυνατότητας σύν-θεσης μιας Ιδέας. Ουσιαστικά ο Σωκράτης επωμιζόταν το ρόλο της συνείδησης και μέσα από αυτή τη διαδικασία ερωτoαπα-ντήσεων δημιουργούσε διάλογο με τον συνομιλητή. Ο συνο-μιλητής λοιπόν απαντώντας στα συμπέρασμα – στην αλήθεια για τον Σωκράτη – συνθέτει από μόνος του την κεντρική ιδέα. Με ανάλογο τρόπο θα λέγαμε ότι ένας εφευρέτης συνδιαλέγεται με τον εαυτό του έως ότου συνειδητοποιήσει την πραγματική υπόσταση μιας Ιδέας.