[32] Η συγγραφή ενός επιχειρηματικού πλάνου ξεκινά από το εξώφυλλο. Στο εξώφυλλο περιλαμβάνεται κρίσιμη πληροφορία για το περιεχόμενο, τους συγγραφείς καθώς και τον τρόπο χειρισμού του. Λεπτομέρειες για αυτό αναλύονται σε επόμενες ενότητες. Ακολούθως, αναπτύσσεται ο πίνακας περιεχομένων προκειμένου ο αναγνώστης να κατανοεί το δομή και έκταση του κειμένου και εντοπίζει τις σελίδες που περιέχουν πληροφορίες που τον ενδιαφέρουν.
Το δυσκολότερο κομμάτι στην συγγραφή ενός επιχειρηματικού πλάνου είναι η έναρξη της συγγραφής. Η συλλογή των πληροφοριών και η συγκράτηση των λεπτομερειών, η μορφοποίηση τους σε ενοποιημένη μορφή και η παρουσίαση τους σε τελικό κείμενο είναι επίπονη διαδικασία. Για το λόγο αυτό, η καλύτερη προσέγγιση στην συγγραφή επιστημονικού πλάνου είναι η βηματική διαδικασία. Κατά τη διαδικασία αυτή αναπτύσσουμε το πλάνο τμηματικά, αρχικά μια μικρή σύνοψη. Η σύνοψη αποτελεί έναν οδηγό για το τι πρέπει να περιλαμβάνει το υπόλοιπο κείμενο του επιχειρηματικού πλάνου. Αποτελεί το σημαντικότερο κομμάτι του κειμένου μιας και αν δεν κεντρίσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη δύσκολα θα προχωρήσει παρακάτω. Αποτελεί ιδανικά μια εξιστόρηση από μνήμης του περιεχομένου που έπεται με τρόπο σχεδόν μυθιστορηματικό.
Στη συνέχεια αναπτύσσονται τα επιμέρους κεφάλαια του κειμένου κατά τρόπο και σειρά που επιλέγει ο εγχειρηματίας. Τα κεφάλαια αυτά ουσιαστικά περιγράφουν τις θεματικές περιοχές που απαρτίζουν ένα επιχειρηματικό πλάνο, δηλαδή το προϊόν, την ομάδα διαχείρισης, το μάρκετινγκ, το οργανωτικό σύστημα, τη διαχείριση κινδύνου, την οικονομική διαχείριση. Για την ανάλυση των στόχων του εγχειρήματος θα πρέπει να επιλέξουμε και το διάστημα προγραμματισμού δραστηριοτήτων. Είθισται το διάστημα αυτό να καθορίζεται στα πέντε έτη [33].
Αφού συμπληρωθεί ένα πρόπλασμα του κυρίως κειμένου τότε είναι δυνατό να επιστρέψουμε στην σύνοψη και να την ξαναγράψουμε με περισσότερο στοχευμένο και συνοπτικό τρόπο. Μετά από αυτή τη διαδικασία, η αρχική μας σύνοψη θα έχει αλλάξει δραματικά όψη, αφού αξιοποιείται όλη η πληροφορία που αποτυπώθηκε στο κυρίως επιχειρηματικό πλάνο, μετατρέποντας την σε επιτελική σύνοψη.
Με το παραπάνω παράδειγμα γίνεται περισσότερο κατανοητό ότι το επιχειρηματικό πλάνο είναι ένα «ζωντανό κείμενο», ένα κείμενο δηλαδή που εμπλουτίζεται συνεχώς. Παρόλο που κοπιαστικά ετοιμάσατε μια έκδοση του, αυτό καθίσταται πεπαλαιωμένο σχεδόν από την στιγμή που εκτυπωθεί. Και αυτό διότι οι εγχειρηματίες είναι ανήσυχοι στο πνεύμα με αποτέλεσμα να ανατρέπουν συχνά τους ισχυρισμούς και τα δεδομένα. Οι επάλληλες εκδόσεις θα πρέπει να αρχειοθετούνται, με προτεραιότητα αυτές που περιλαμβάνουν σημαντικές αλλαγές. Διατηρείται δηλαδή με αυτόν τον τρόπο η διαδρομή του κειμένου προς την υλοποίηση, αποκρυσταλλώνοντας τις κατά καιρούς απόψεις των συμμετεχόντων στο εγχείρημα. Το σημαντικότερο όμως αποτέλεσμα από τη συγγραφή του επιχειρηματικού πλάνου δεν είναι το κείμενο αλλά η εμπειρία που συσσωρεύετε κατά την ανάπτυξη του.