ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ: Σ.τ.Ε. Συνταγματικότητα παραβόλου επί ασφαλιστικών μέτρων.

Ημερομηνία δημοσίευσης: Jan 09, 2013 8:43:57 PM

ΤΕΤΆΡΤΗ, 9 ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ 2013

http://dikastis.blogspot.gr/2013/01/blog-post_9.html

Αριθμός 738/2012

Η Επιτροπή Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας

  (άρθρο 5 του ν. 3886/2010  και το άρθρο 52 του π.δ. 18/1989, όπως ισχύει)

___________________

           Συνεδρίασε σε συμβούλιο στις 19 Δεκεμβρίου 2012 με την εξής σύνθεση : Φ. Αρναούτογλου, Αντιπρόεδρος, Πρόεδρος του Β΄ Τμήματος, Ε. Νίκα, Γ. Τσιμέκας, Σύμβουλοι, Αγ. Σδράκα, Ι. Δημητρακόπουλος, Πάρεδροι. Γραμματέας η Α. Ζυγουρίτσα.

           Για να αποφασίσει σχετικά με την από 31 Oκτωβρίου 2011 αίτηση ασφαλιστικών μέτρων:

           της Ανώνυμης Εταιρείας με την επωνυμία "Σ", που εδρεύει στην Κηφισιά Αττικής, η οποία παρέστη με τη δικηγόρο Μάγδα Ταζεδάκη (Α.Μ. 17803), που την διόρισε με ειδικό πληρεξούσιο,

           κατά της Ανώνυμης Εταιρείας με την επωνυμία "Δ", που εδρεύει στην Αθήνα, η οποία παρέστη με τη δικηγόρο Χρυσούλα Πρωτόπαπα (Α.Μ. 12882), που την διόρισε με ειδικό πληρεξούσιο.

           Με την αίτηση αυτή ζητείται να διαταχθούν ασφαλιστικά μέτρα σχετικά με την προκήρυξη ανοικτού διαγωνισμού για την προμήθεια πινάκων Υ/Σ Διανομής και Υ/Σ πελατών τύπου Ι και ΙΙ, όπως αναλυτικά αναφέρονται στον σχετικό πίνακα περιγραφής υλικών και ποσοτήτων της Ανώνυμης Εταιρείας με την επωνυμία "Δ" (*********/21.7.2011 Διακήρυξη).

           Κατά τη συνεδρίασή της η Επιτροπή άκουσε την εισηγήτρια, Πάρεδρο Αγ. Σδράκα.

           Κατόπιν η Επιτροπή άκουσε την πληρεξούσια της αιτούσης εταιρείας, η οποία ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση και την πληρεξούσια της καθ’ ης εταιρείας, η οποία ζήτησε την απόρριψή της.

Α φ ο ύ   μ ε λ έ τ η σ ε    τ α   σ χ ε τ ι κ ά    έ γ γ ρ α φ α

Σ κ έ φ θ η κ ε    κ α τ ά   τ ο   Ν ό μ ο

           1. Επειδή, έχει καταβληθεί το προβλεπόμενο στο άρθρο 36 παρ. 1 του π.δ. 18/1989 (όπως η παράγραφος αυτής αντικαταστάθηκε με το άρθρο 8 του Ν. 3900/2010) παράβολο, ύψους 100 ευρώ (βλ. υπ’ αριθμ. 1193964/31.10.2012 ειδικό γραμμάτιο παράβολου, σειράς Α΄).

           2. Επειδή, με την υπ’ αριθμ. ***/21.7.2011 διακήρυξη-πρόσκληση της καθής προκηρύχθηκε ανοικτός διαγωνισμός, με κριτήριο κατακύρωσης τη χαμηλότερη τιμή, για την προμήθεια πινάκων Υ/Σ Διανομής και Υ/Σ πελατών τύπου Ι και ΙΙ, όπως αναλυτικά αναφέρονται στον σχετικό πίνακα περιγραφής υλικών και ποσοτήτων. Στο διαγωνισμό έλαβε μέρος και η αιτούσα. Με την 2336/30.9.2012 πράξη του Γενικού Διευθυντή Διανομής της καθής, η προσφορά της αιτούσης κρίθηκε τεχνικά μη αποδεκτή, για ορισμένους λόγους. Η απόφαση αυτή γνωστοποιήθηκε στην αιτούσα με το υπ’ αριθμ. 2375/4.10.2011 έγγραφο της Τομεάρχου του Τομέα Προμήθειας Εξοπλισμού και Υλικών Υ/Σ. Κατά της πράξης αυτής, η αιτούσα άσκησε την από 14.10.2011 προδικαστική προσφυγή, η οποία απερρίφθη με την υπ’ αριθμ. 2507/17.10.2011 απόφαση της ως άνω Τομεάρχου. Στη συνέχεια, την 31.10.2011, κατά των ως άνω πράξεων, η αιτούσα άσκησε την κρινόμενη αίτηση στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, το οποίο με την υπ’ αριθμ. 715/2012 απόφασή του παρέπεμψε την υπόθεση στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ως αρμόδιο για την εκδίκασή της.

           3. Επειδή η αίτηση εισάγεται από τον Πρόεδρο του Τμήματος, κατ’ άρθρο 10 του Ν.  3900/2010, στην Επιτροπή Αναστολών υπό πενταμελή  σύνθεση λόγω της σπουδαιότητας των ζητημάτων που θέτει.

           4. Επειδή, ο επίδικος διαγωνισμός, εν όψει του αναθέτοντος φορέα, καθώς και του αντικειμένου και της προϋπολογισθείσας αξίας της σύμβασης στη σύναψη της οποίας αποσκοπεί, και η οποία είναι μεγαλύτερη των 387.000 ευρώ (βλ. κατωτέρω, σκέψη 8), εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας 2004/17/ΕΚ [όπως το άρθρο 16 αυτής τροποποιήθηκε με τον Κανονισμό (ΕΕ) 1177/2009 της Επιτροπής, με τον οποίο το κατώτατο όριο των συμβάσεων προμηθειών που διέπονται από την εν λόγω οδηγία ορίστηκε στο ως άνω ποσό], περαιτέρω δε, η εκδίκαση της παρούσας διαφοράς ανήκει στην αρμοδιότητα του Συμβουλίου της Επικρατείας, δυνάμει των άρθρων 1 (παρ. 1) και 3 (παρ. 3) του Ν. 3886/2010  (πρβλ. ΕΑ 300/2012, 427/2012, 432/2012).

           5. Επειδή, στην παρ. 1 του άρθρου 44 του Συντάγματος ορίζονται τα ακόλουθα : «Σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί, ύστερα από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου, να εκδίδει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Οι πράξεις αυτές υποβάλλονται στη Βουλή για κύρωση σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 72 παρ. 1, μέσα σε σαράντα ημέρες από την έκδοσή τους ή μέσα σε σαράντα ημέρες από την σύγκληση της Βουλής σε σύνοδο. Αν δεν υποβληθούν στην Βουλή μέσα στις προαναφερόμενες ή αν δεν εγκριθούν από αυτή μέσα σε τρεις μήνες από την υποβολή τους, παύουν να ισχύουν στο εξής.». Κατ’ επίκληση της ανωτέρω συνταγματικής διάταξης εκδόθηκε η από 4.12.2012 πράξη νομοθετικού περιεχομένου (Α΄ 237/5.12.2012), η οποία δεν έχει προς το παρόν κυρωθεί με νόμο. Στην εν λόγω πράξη ορίζεται, στο άρθρο 11, ότι «Στην παράγραφο 1 του άρθρου 5 του ν. 3886/2010 (Α΄ 173), προστίθενται εδάφια β, γ και δ ως εξής: “Για το παραδεκτό της άσκησης της αιτήσεως [ασφαλιστικών μέτρων] πρέπει να κατατεθεί, μέχρι την πρώτη συζήτηση της υποθέσεως, παράβολο, το ύψος του οποίου ανέρχεται σε ποσοστό 1% της προϋπολογισθείσας αξίας, περιλαμβανομένου του Φ.Π.Α. Για την είσπραξη του παράβολου, το οποίο δεν μπορεί να υπερβεί τις 50.000 ευρώ, εκδίδεται αποκλειστικά διπλότυπο είσπραξης από τις Δημόσιες Οικονομικές Υπηρεσίες […]. Σε περίπτωση ολικής ή μερικής αποδοχής της αιτήσεως το δικαστήριο διατάσσει την απόδοσή του στον αιτούντα.”» και, στο άρθρο 21, ότι «Η ισχύς της παρούσας, η οποία θα κυρωθεί νομοθετικά κατά το άρθρο 44 παρ. 1 του Συντάγματος, αρχίζει από τη δημοσίευσή της στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, εκτός αν άλλως προβλέπεται στις επιμέρους διατάξεις της παρούσας.». Στο προοίμιο της ως άνω πράξης νομοθετικού περιεχομένου και υπό στοιχ. 2 αναφέρεται ότι, για την έκδοσή της, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έλαβε υπόψη του «[τ]ην έκτακτη περίπτωση εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης για την αντιμετώπιση κατεπειγόντων θεμάτων που αφορούν την ορθή εφαρμογή και τη διόρθωση αβλεψιών και παραλείψεων των νομοθετικών διατάξεων που αποτελούν προαπαιτούμενες ενέργειες στο πλαίσιο του εγκεκριμένου Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016.». Στην αιτιολογική έκθεση στο σχέδιο νόμου «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016» προβλέπεται, μεταξύ άλλων, αύξηση των δικαστικών παραβόλων (κεφάλαιο 2, παρ. 2.3.2). Εξάλλου, στην αιτιολογική έκθεση της προεκτεθείσας ρύθμισης του άρθρου 11 της από 4.12.2012 πράξης νομοθετικού περιεχομένου μνημονεύονται τα εξής: «Στο πλαίσιο της παροχής προσωρινής δικαστικής προστασίας κατά το στάδιο ανάθεσης δημοσίων συμβάσεων παρατηρείται συχνά η παρελκυστική τακτική της υποβολής ένδικων βοηθημάτων ενώπιον των δικαστηρίων κατά πλήρως τεκμηριωμένων και νόμιμων διοικητικών πράξεων, γεγονός το οποίο θέτει σε κίνδυνο τόσο την άμεση και αποτελεσματική παροχή δικαστικής προστασίας όσο και την έγκαιρη και συμφέρουσα ολοκλήρωση της διαγωνιστικής διαδικασίας. Με την προτεινόμενη διάταξη προβλέπεται ότι επί ποινή απαραδέκτου οι αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων του ν. 3886/2010 θα πρέπει να συνοδεύονται από παράβολο κατάθεσης υπέρ του Δημοσίου. Η πρόβλεψη του παράβολου αναμένεται να λειτουργήσει αποτρεπτικά για την άσκηση αιτήσεων ασφαλιστικών μέτρων προφανώς αβάσιμων που προκαλούν αύξηση του κόστους των διαγωνισμών και παρακωλύουν για μεγάλο χρονικό διάστημα την τελεσφόρηση αυτών, ενώ είναι σύμφωνη με την αρχή της αναλογικότητας, καθώς το ύψος του παράβολου ορίζεται αναλόγως του προϋπολογισμού της συμβάσεως και με συγκεκριμένο ανώτατο όριο.».

           6. Επειδή, από το σκοπό της ρύθμισης του άρθρου 11 της από 4.12.2012 πράξης νομοθετικού περιεχομένου, όπως αυτός προκύπτει από την οικεία αιτιολογική έκθεση, καθώς και από την εξαιρετικά επείγουσα ανάγκη κατ’ επίκληση της οποίας θεσπίστηκε και η οποία συνδέεται με προαπαιτούμενες ενέργειες στο πλαίσιο του εγκεκριμένου  Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016 (Ν. 4093/2012), σύμφωνα με τα μνημονευόμενα στο προοίμιό της, συνάγεται ότι, κατά τη βούληση των ασκούντων στην περίπτωση αυτή νομοθετική εξουσία πολιτειακών οργάνων, η εν λόγω ρύθμιση, η οποία θεσπίζει ένα παράβολο καταβλητέο μέχρι την πρώτη συζήτηση της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων,   επιπρόσθετο εκείνου που προβλέπεται στο άρθρο 36 παρ. 1 του π.δ. 18/1989,  εφαρμόζεται και στις εκκρεμείς κατά το χρόνο δημοσίευσής της στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δίκες, όπως η παρούσα, είναι δε απορριπτέα τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα από την αιτούσα. Μειοψήφησαν οι Σύμβουλοι Ε. Νίκα και Γ. Τσιμέκας, οι οποίοι υποστήριξαν ότι τέτοια νομοθετική βούληση δεν συνάγεται με σαφήνεια, και, επομένως, βάσει της εφαρμοστέας, εν προκειμένω, διάταξης του άρθρου 77 παρ. 5 του π.δ. 18/1989, κατά την οποία το παραδεκτό του ενδίκου βοηθήματος κρίνεται σύμφωνα με το νόμο που ισχύει κατά το χρόνο της έκδοσης της διοικητικής πράξης, η εν λόγω ρύθμιση δεν καταλαμβάνει την παρούσα υπόθεση.

           7. Επειδή, όπως έχει κριθεί από την Ολομέλεια του Δικαστηρίου (βλ. ΣτΕ Ολομ. 1250/2003, 3636/1989), η συνδρομή ή μη των έκτακτων περιπτώσεων εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης, κατά το άρθρο 44 παρ. 1 του Συντάγματος, δεν υπόκειται σε δικαστικό έλεγχο, ως αναγομένη στην σφαίρα της πολιτικής ευθύνης των ασκούντων στην περίπτωση αυτή νομοθετική εξουσία πολιτειακών οργάνων. Συνεπώς, δεν χωρεί δικαστικός έλεγχος του κατά πόσον συνέτρεχε πράγματι έκτακτη περίπτωση εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης για τη θέσπιση της ως άνω ρύθμισης του άρθρου 11 της από 4.12.2012 πράξης νομοθετικού περιεχομένου. Μειοψήφησε ο Πάρεδρος Ι. Δημητρακόπουλος, ο οποίος διατύπωσε την ακόλουθη άποψη. Η ενάσκηση νομοθετικής εξουσίας από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, βάσει του άρθρου 44 παρ. 1 του Συντάγματος, πρέπει να αιτιολογείται ειδικώς και επαρκώς, όσον αφορά τη συνδρομή έκτακτης περίπτωσης εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης, δεδομένου ότι συνιστά εξαίρεση από τους θεμελιώδεις κανόνες των άρθρων 26 παρ. 1 και 43 παρ. 2 του Συντάγματος, η δε (αιτιολογημένη) εκτίμηση του Προέδρου της Δημοκρατίας και του προτείνοντος την πράξη Υπουργικού Συμβουλίου περί της συνδρομής τέτοιας περίπτωσης ελέγχεται από το δικαστή για πρόδηλο σφάλμα εκτίμησης. Εν προκειμένω, η ρύθμιση του άρθρου 11 της από 4.12.2012 πράξης νομοθετικού περιεχομένου είναι μη εφαρμοστέα ως αντισυνταγματική, αφενός, διότι δεν αιτιολογείται ειδικώς ως προς τη συνδρομή έκτακτης περίπτωσης εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης και, αφετέρου, επειδή η ανάγκη που υπαγόρευσε τη θέσπισή της, σύμφωνα με όσα διαλαμβάνονται στη σχετική αιτιολογική έκθεση, δεν ανάγεται προδήλως σε έκτακτη περίπτωση εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης.

           8. Επειδή, η παραπάνω ρύθμιση του άρθρου 11 της από 4.12.2012 πράξης νομοθετικού περιεχομένου θεσπίζει περιορισμό του δικαιώματος (προσωρινής) ένδικης προστασίας, όπως το δικαίωμα αυτό κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα (άρθρο 20 παρ. 1) και στο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (άρθρα 1 και 2 της οδηγίας 92/13/ΕΟΚ, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2007/66/ΕΚ, η οποία μεταφέρθηκε στην εσωτερική έννομη τάξη με το Ν. 3886/2010) και 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ. Ο εν λόγω περιορισμός εξυπηρετεί τους θεμιτούς σκοπούς δημοσίου συμφέροντος που αναφέρονται στην αιτιολογική έκθεση της ρύθμισης και κρίνεται πρόσφορος για την εξυπηρέτηση των σκοπών αυτών. Περαιτέρω, σε σχέση με την αναλογικότητα του περιορισμού αυτού, παρατηρείται, κατά πρώτον, ότι οι διεκδικούντες την ανάθεση σύμβασης προμήθειας στο πλαίσιο διαγωνισμού, όπως ο επίδικος, πρέπει να έχουν ανάλογη χρηματοοικονομική επάρκεια, ώστε να είναι σε θέση τόσο να συμμετάσχουν λυσιτελώς στον οικείο διαγωνισμό, όσο και, σε περίπτωση που τους ανατεθεί η σύμβαση, να προβούν στην προσήκουσα εκτέλεσή της (πρβλ. άρθρο 45 του π.δ. 59/2007, άρθρα 42, 43 και 45 του π.δ. 60/2007, άρθρα 6, 8α και 25 του π.δ. 118/2007, άρθρα 5 και 14 του Κανονισμού Έργων, Προμηθειών και Υπηρεσιών της Δ.Ε.Η.), Συναφώς, άλλωστε, εν προκειμένω, η διακήρυξη του επίδικου διαγωνισμού προβλέπει, ιδίως, υποχρέωση κατάθεσης εγγυητικής επιστολής συμμετοχής, ύψους 120.000 ευρώ για προσφορά του συνόλου της ζητουμένης ποσότητας (δηλαδή ποσού υπερβαίνοντος το 2% της προϋπολογισθείσας αξίας της σύμβασης, κατά τα περαιτέρω αναφερόμενα), καθώς και εγγυητική επιστολή καλής εκτέλεσης της σύμβασης που να καλύπτει το 10% του συνολικού συμβατικού τιμήματος. Εξάλλου, το επίμαχο παράβολο αποδίδεται στο σύνολό του στον αιτούντα σε περίπτωση αποδοχής, ακόμα και μερικής, της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων, για την οποία δεν απαιτείται βέβαιη δικανική πεποίθηση ως προς την προβαλλόμενη παρανομία, αλλά αρκεί η σοβαρή πιθανολόγησή της (βλ. άρθρ. 5 παρ. 5 του Ν. 3886/2010). Επιπρόσθετα, ο νόμος επιτάσσει σύντομες προθεσμίες για την εκδίκαση της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων και την έκδοση απόφασης επ’ αυτής (βλ. άρθρο 5, παρ. 3 και 6, του Ν. 3886/2010, όπως η παράγραφος 6 τροποποιήθηκε με το άρθρο 63 παρ. 3 του Ν. 4055/2012), το δε διακύβευμα είναι, κατά τεκμήριο, σημαντικό, τόσο για τον αναθέτοντα φορέα, όσο και τους διαγωνιζόμενους οικονομικούς φορείς, ενίοτε, μάλιστα, και για την οικονομική ζωή της χώρας, δεδομένου, άλλωστε, ότι το αποτέλεσμα της δίκης των ασφαλιστικών μέτρων ασκεί ουσιώδη επιρροή στην εξέλιξη και, ενδεχομένως, στην έκβαση της διαγωνιστικής διαδικασίας, καθώς και στο κύρος της πράξης ανάθεσης, με την οποία αυτή ολοκληρώνεται, όπως και της συνακόλουθης σύμβασης (βλ., ιδίως, άρθρα 5-7 του Ν. 3886/2010). Ενόψει τούτων, το ύψος του επίμαχου παράβολου που ανέρχεται σε ποσοστό 1% της προϋπολογισθείσας αξίας της σύμβασης, δεν παρίσταται υπερβολικό σε σχέση με την κατά τα ανωτέρω χρηματοοικονομική ικανότητα που τεκμαίρεται ότι έχουν οι διαγωνιζόμενες επιχειρήσεις, καθώς τίθεται και ανώτατο όριο (50.000 ευρώ), που κρίνεται εύλογο, η δε υποχρέωση που επιβάλλεται με την ρύθμιση του άρθρου 11 της από 4.12.2012 πράξης νομοθετικού περιεχομένου δεν είναι δυσανάλογη με τους επιδιωκόμενους σκοπούς της, παρά συνιστά θεμιτό περιορισμό του δικαιώματος ένδικης προστασίας της αιτούσας (πρβλ. ΣτΕ 601/2012, 1852/2009 Ολομ., 2780/2012 επταμ.).

           9. Επειδή, στη διακήρυξη του επίδικου διαγωνισμού ορίζεται ότι η προϋπολογισμένη αξία της προμήθειας είναι μεγαλύτερη από 387.000 ευρώ και, κατόπιν τούτου, ότι η διαγωνιστική διαδικασία διέπεται από την οδηγία 2004/17/ΕΚ, χωρίς να προσδιορίζεται επακριβώς η αξία αυτή. Ωστόσο από τα  προπαρασκευαστικά του διαγωνισμού στοιχεία του φακέλου, και συγκεκριμένα από την οικεία υπ’ αριθμ. 2604/1.4.2011 αίτηση αγοράς της Διεύθυνσης Υλικών, Προμηθειών και Μεταφορών Διανομής της Δ*** Α.Ε., προκύπτει ότι η προϋπολογισμένη αξία ανέρχεται σε 5.924.500 ευρώ (με Φ.Π.Α.).

           10. Επειδή, εν προκειμένω, εν όψει της κατά τα άνω προϋπολογισμένης αξίας του διαγωνισμού, το καταβλητέο μέχρι την συζήτηση της υποθέσεως παράβολο ανέρχεται σε 50.000 ευρώ, ήταν δε καταβλητέο παρόλο που η υπόθεση συζητήθηκε ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών την 22.6.2012, δεδομένου ότι πρώτη συζήτηση, κατά νόμο, νοείται η λαμβάνουσα χώρα ενώπιον του αρμοδίου δικαστηρίου (πρβλ. ΣτΕ: 2688/2012). Πλην, όμως, η αιτούσα δεν κατέβαλε το εν λόγω παράβολο μέχρι την συζήτηση της υποθέσεως.

           11. Επειδή, ναι μεν η ρύθμιση του άρθρου 11 της από 4.12.2012 πράξης νομοθετικού περιεχομένου επιβάλλει, επί ποινή απαράδεκτου της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων, την καταβολή του οριζόμενου παράβολου μέχρι την πρώτη συζήτηση της υπόθεσης, αλλά η ρύθμιση αυτή, ενόψει τόσο της εύλογης αμφιβολίας της αιτούσας ως προς την κατά χρόνον εφαρμογή της στην παρούσα υπόθεση, όσο και της έλλειψης αναφοράς στη διακήρυξη του επίδικου διαγωνισμού του ακριβούς ποσού της προϋπολογισθείσας αξίας της οικείας σύμβασης, πρέπει να ερμηνευθεί και να εφαρμοστεί, εν προκειμένω, υπό το φως των άρθρων 20 παρ. 1 και 25 παρ. 1 του Συντάγματος, ως έχουσα την έννοια ότι δεν απορρίπτεται η κρινόμενη αίτηση,  λόγω μη κατάθεσης του προσήκοντος παράβολου μέχρι την πρώτη συζήτηση της υπόθεσης, αλλά ότι πρέπει να ταχθεί εύλογη προθεσμία στην αιτούσα για τη συμπλήρωση του σχετικού ποσού, και, μόνο αν η εν λόγω προθεσμία παρέλθει άπρακτη, η αίτηση είναι απορριπτέα ως απαράδεκτη (πρβλ. ΣτΕ 1852/2009, 1619/2012 Ολομ.). Κατόπιν τούτων, λαμβάνοντας υπόψη τις περιστάσεις, η Επιτροπή τάσσει στην αιτούσα προθεσμία για την καταβολή του ελλείποντος παράβολου και για την κατάθεση στο Δικαστήριο του σχετικού διπλότυπου είσπραξης έως την Πέμπτη, 10 Ιανουαρίου 2013.

                                                  Δια ταύτα

           Απέχει να αποφανθεί οριστικώς.

           Τάσσει στην αιτούσα προθεσμία καταβολής του ελλείποντος παράβολου και υποβολής στο Δικαστήριο του οικείου διπλότυπου είσπραξης, σύμφωνα με το σκεπτικό.   

           Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 21 Δεκεμβρίου 2012

Ο Πρόεδρος του Β΄ Τμήματος                              Η Γραμματέας

         Φ. Αρναούτογλου                                        Α. Ζυγουρίτσα

           και εκδόθηκε στις 24 του ιδίου μήνα και έτους.

Ο Πρόεδρος του Β΄ Τμήματος                              Η Γραμματέας

        Φ. Αρναούτογλου                                         Κ. Κεχρολόγου

=============

***** σ.σ.: Ευχαριστούμε την Σ.Γ. που μας απέστειλε το κείμενο της απόφασης