ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΤΑΚΤΗ ΓΣ ΤΗΣ 19ης ΙΑΝ 2013

          Έχει γίνει πλέον ξεκάθαρο σε όλους ότι στην ερχόμενη ΓΣ θα τεθεί πιο επιτακτικά από ποτέ το δίλημμα της συνέχισης ή διακοπής των τετράμηνων κινητοποιήσεών μας. Με αυτό το δεδομένο είναι απαραίτητο να αξιοποιήσουμε όλη την εμπειρία που έχουμε αποκομίσει τα τελευταία χρόνια προκειμένου να διαχειριστούμε καλύτερα την κατάσταση που έχουμε μπροστά μας. Κρίσιμοι παράγοντες που πρέπει να αναλυθούν και να εκτιμηθούν σωστά είναι κατά την άποψή μας οι ακόλουθοι:

·        Στην τακτική ΓΣ του Δεκεμβρίου εξηγήσαμε αναλυτικά τους 

λόγους για τους οποίους έπρεπε να αποκλιμακώσουμε προσωρινά την ένταση του αγώνα. Ανταποκριθήκαμε στο κάλεσμα της Κυβέρνησης για διάλογο και δείξαμε πραγματική διάθεση για ουσιαστική συζήτηση. Δόθηκε το χρονικό περιθώριο για συνάντηση των Δικαστικών Ενώσεων με τον Πρωθυπουργό και υλοποίηση της δέσμευσης του Υπουργού Δικαιοσύνης ότι η Κυβέρνηση θα κάνει το χρέος της όπως ο ίδιος δεσμεύτηκε. Ένα μήνα μετά βρισκόμαστε στο ίδιο ακριβώς σημείο. Όχι μόνο δεν υπήρξε λύση στο τραγικό αδιέξοδο στο οποίο οδηγηθήκαμε, αλλά δεν έγινε ούτε καν αποδεκτό το αίτημα για συνάντηση με τον Πρωθυπουργό. Αποδείχθηκε έτσι περίτρανα ότι το ενδιαφέρον που έδειξε η εκτελεστική εξουσία ήταν κάλπικο, ίσα- ίσα για να κατευνάσει την δικαιολογημένη οργή μας και να μας πείσει ότι χρέος μας είναι να σταματήσουμε να διεκδικούμε αξιοπρέπεια. Λίγες ημέρες πριν τη νέα ΓΣ οι πολιτικοί με τα «δώρα» μας θυμούνται ξανά. Αποφασίζουν να μας καταβάλουν τους μισθούς που μας οφείλουν από την προηγούμενη δεκαετία δύο μήνες νωρίτερα από τον αρχικό σχεδιασμό. Ξαναζεσταίνουν τις υποσχέσεις για ενσωμάτωση του ενός επιδόματος στον βασικό μισθό, που συνεπάγεται μια ανεπαίσθητη μείωση των δραματικών περικοπών των απολαβών μας, ώστε η εξαθλίωσή μας να φαίνεται λιγότερο τραγική. Πέρα από το πολύ πιθανό ενδεχόμενο της «πολιτικής αμνησίας» αμέσως μετά την ΓΣ, θεωρούμε εμπαιγμό του Δικαστικού Σώματος την ακολουθούμενη τακτική της εμφάνισης του «αυτονόητου» ως σημαντικής παραχώρησης με ταυτόχρονη συκοφάντησή μας στην ελληνική κοινωνία ως δήθεν προνομιούχων συνομιλητών του οικονομικού επιτελείου. Γιατί ποια κοινωνική τάξη δεν θα «επαναστατήσει» όταν υπερπροβληθεί με πηχυαίους τίτλους στα ΜΜΕ ότι εν μέσω οικονομικής κρίσης οι Δικαστές έλαβαν αναδρομικά ποσά χιλιάδων ευρώ προκειμένου να σταματήσουν τις κινητοποιήσεις τους, εμφανίζοντας έτσι τις προσπάθειες τόσων μηνών ως φτηνή οικονομική συναλλαγή με την Κυβέρνηση; Κι’ ας ξέρουμε ότι η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει άλλη επαγγελματική ομάδα εκτός από εμάς, που να της οφείλονται μισθοί ή επιδόματα δεκαετίας ή που να έχει υποστεί τραγικότερο μισθολογικό ξεπεσμό πέραν του 60% σε μία διετία, όπως και το ότι τα αιτήματά μας είναι βαθιά θεσμικά και αντιμάχονται την σχεδιαζόμενη απαξίωση της Δικαιοσύνης σε περιόδους συρρίκνωσης ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.  

·        Η μισθοδοσία του Ιανουαρίου, αποψιλωμένη από μια  σειρά

κρατήσεων αναδρομικών και μελλοντικών, ανέδειξε το πρόβλημα των απολαβών μας αλλά και της τραγικής υποβάθμισης της ζωής μας και του έργου μας στην πραγματική του διάσταση.  Ο μισθός του Αρεοπαγίτη ήρθε στα επίπεδα του μισθού του Πρωτοδίκη της περσινής χρονιάς. Η συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων διαπιστώνει ότι τα έξοδα είναι πολλές φορές μεγαλύτερα από τον μισθό. Το οικονομικό αυτό αδιέξοδο οδήγησε ήδη συναδέλφους του δευτέρου βαθμού σε παραιτήσεις από την θέση τους χωρίς να έχουν θεμελιώσει συνταξιοδοτικά δικαιώματα, αναζητώντας άλλη εργασία. Αυτά τα περιστατικά που δεν είναι πια μεμονωμένα πρέπει να μας προβληματίσουν σοβαρά για το πού οδηγείται η κατάσταση και ποιο είναι το μέλλον που επιφυλάσσεται για την Δικαιοσύνη.

·        Η άσκηση αγωγών και προσφυγών στο Ειδικό Δικαστήριο του

άρθρου 88 παρ. 2 Συντ.  δεν συνδέεται σε καμία περίπτωση με τις μορφές αγώνα που υιοθετήσαμε μέχρι σήμερα και είναι εντελώς ανεξάρτητη από αυτές. Οι καθημερινές διακοπές των συνεδριάσεων των Δικαστηρίων είναι μορφή διαμαρτυρίας και μέσο πίεσης προς την Κυβέρνηση για άμεση αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης μέσω της άρσης συγκεκριμένων αδικιών και της λύσης προβλημάτων ζωτικών για τον Κλάδο. Αντίθετα η έκδοση απόφασης του Ειδικού Δικαστηρίου και στη συνέχεια των Μονομελών Διοικητικών Πρωτοδικείων που πρέπει να ακολουθήσουν έχουν μακρινό χρονικό ορίζοντα. Πέρα δε απ’ αυτό η πρόσφατη εμπειρία έδειξε ότι η εκτελεστική εξουσία ακόμα και σε περίπτωση που ηττηθεί στον δικαστικό αγώνα, δεν εμφανίζεται διατεθειμένη να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, ενώ ο σεβασμός της προς τις δικαστικές αποφάσεις έχει αποδειχθεί περίτρανα, με πρόσφατα παραδείγματα, ότι δεν είναι αυτονόητος, αλλά επιδεικνύεται μόνο όταν οι αποφάσεις αυτές είναι αρεστές στην ίδια. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ανέστειλε επί τριετία την καταβολή των αναδρομικών αποδοχών μας -οι οποίες είχαν αναγνωριστεί και νομοθετικά-, προφασιζόμενη οικονομική αδυναμία, θα ενεργήσει και στο μέλλον. Ποιος λοιπόν μπορεί να δώσει πειστική απάντηση στον Δικαστή που στραγγαλίζεται οικονομικά και δεν μπορεί να ανταποκριθεί πλέον στις υποχρεώσεις του, όταν ακόμα κι’ αν δικαιωθεί δικαστικά δεν θα δει βελτίωση της ζωής του πριν από μια πενταετία; Για ποιά Δικαιοσύνη θα μιλάμε και ποιά προσωπική ανεξαρτησία του Δικαστή, όταν ο μισθός του δεν θα καλύπτει τα έξοδά του; Το επιχείρημα λοιπόν που χρησιμοποιούν κάποιοι για να αναστείλουν τις κινητοποιήσεις μας εδραζόμενο στη βάση των προσφυγών που θα ασκήσουμε αποτελεί απλώς υπεκφυγή, αποδοχή ήττας και παραίτηση από τον αγώνα. Όταν ξεκινήσαμε πριν από 4 μήνες να σχεδιάζουμε τα μέσα αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση, η άσκηση αγωγών και προσφυγών είχε αποφασισθεί και ξεκινήσαμε από τότε την σύνταξη των δικογράφων. Κανείς δεν είπε τότε ότι οι διάφοροι τρόποι δράσης που θα χρησιμοποιήσουμε αλληλοαποκλείονται. Η ανάγκη για νικηφόρα έκβαση του αγώνα μας και η ένταση της επίθεσης από την μεριά της κυβέρνησης επιβάλλει την σωρευτική άσκηση όλων των δικαιωμάτων μας και όλων των μορφών αγώνα, που έως σήμερα έχουμε υιοθετήσει.  

·        Γνωρίζουμε ότι καλλιεργείται από πολλούς συναδέλφους κλίμα

ηττοπάθειας, ενώ στην πορεία μέχρι σήμερα διαφάνηκαν σημάδια κόπωσης, απογοήτευσης και φόβου για πειθαρχικές διώξεις. Τα συναισθήματα αυτά είναι κατανοητά. Πριν βάλουμε στη ζυγαριά της συνείδησής μας από τη μια μεριά τα συναισθήματα αυτά και από την άλλη την ψυχρή και αμείλικτη λογική, ας αναλογιστούμε τι θα σημαίνει για το μέλλον το δικό μας και του θεσμού που εκπροσωπούμε η εγκατάλειψη της προσπάθειας. Η κυβέρνηση θα εκλάβει μια τέτοια απόφαση ως αδυναμία και ταυτόχρονα ως αφετηρία για νέα πειράματα. Η μισθολογική μας μεταχείριση θα γίνει ακόμα σκληρότερη. Οι δικαστικές διακοπές θα συρρικνωθούν στον αναγκαίο χρόνο για να δημοσιευθούν οι αποφάσεις του προηγούμενου δικαστικού έτους, χωρίς να ενδιαφέρει η θερινή ξεκούραση του Δικαστή. Όποιο νέο νομοθέτημα εισάγεται περιορίζει ολοένα και περισσότερο την θεσμική μας ανεξαρτησία, κάνει απάνθρωπες τις συνθήκες εργασίας και ταπεινώνει περισσότερο τον Δικαστή. Το ίδιο θα αναμένουμε και από την επόμενη συνταγματική αναθεώρηση, στα πλαίσια της οποίας ακούγονται φωνές ακόμα και για κατάργηση της ισοβιότητας. Η κοινωνία όλο αυτό το διάστημα όχι μόνο δεν ήταν αρνητική απέναντί μας, αλλά αντίθετα στάθηκε δίπλα μας. Τα παράπονα ορισμένων διαδίκων που αναβλήθηκε η συζήτηση των υποθέσεών τους δεν ανατρέπουν την ευρύτερη κατανόηση και αποδοχή των θέσεών μας. Η κυβέρνηση από την άλλη μεριά επιθυμεί να κλείσει το μέτωπο με τους Δικαστές, χωρίς να κάνει σημαντικές παραχωρήσεις. Στη λογική αυτή ρυθμίζει την εξόφληση των αναδρομικών μισθών μας, επαναφέρει τα χρονοεπιδόματα και τις ωριμάνσεις και υπόσχεται ενσωμάτωση του ενός επιδόματος στο βασικό μισθό. Τίποτα απ’ αυτά δεν θα γινόταν εάν δεν πιέζονταν από την μέχρι σήμερα σθεναρή μας στάση. Και τίποτα δεν θα γίνει εάν στις 19 Ιανουαρίου υποχωρήσουμε. Η άποψη συνεπώς ότι δεν κερδίσαμε τίποτα με τις κινητοποιήσεις μας είναι απόλυτα λαθεμένη. Όσο μεγαλώνουμε την πίεση προς την κυβέρνηση τόσο αυτή θα αναγκάζεται να μας λάβει σοβαρά υπόψη της και να άρει τις τεράστιες αδικίες που διέπραξε σε βάρος μας. Έχουμε χρέος να συνεχίσουμε αταλάντευτα την προσπάθειά μας μέχρι να πειστεί η κυβέρνηση ότι η δικαστική εξουσία δεν παραιτείται του συνταγματικά κατοχυρωμένου ρόλου της, ούτε μετατρέπεται σε επαγγελματική ομάδα υπαλλήλων φοβισμένων και υποταγμένων. Ο δρόμος που θα πρέπει να ακολουθήσουμε συνεχίζοντας τον αγώνα μας με καθημερινές διακοπές των συνεδριάσεων των Δικαστηρίων από τις 10.00’ μέχρι τις 15.00’ είναι αναμφίβολα δύσκολος και απαιτεί θυσίες.  Αυτό πρέπει να το γνωρίζουμε προκαταβολικά και να είμαστε προετοιμασμένοι προτάσσοντας την ανάγκη για ενότητα και δείχνοντας αταλάντευτη προσήλωση στην επίτευξη των στόχων που θέσαμε εξ αρχής.. Αξίζει όμως να το τολμήσουμε.

Συνάδελφοι, η κρισιμότητα της κατάστασης απαιτεί απόφαση με συμμετοχή όλων μας. Στο δίλημμα συνέχιση των κινητοποιήσεων ή διακοπή θα πρέπει να λάβουν θέση όλοι οι Δικαστές και Εισαγγελείς της Χώρας. Αντιλαμβανόμενοι ωστόσο την δυσκολία πολλών συναδέλφων να προσέλθουν στην Αθήνα και να ψηφίσουν στην ΓΣ κρίνουμε ότι είναι αναγκαίο να γίνουν εκλογές σε κάθε Εφετειακή Περιφέρεια της Χώρας με τον ίδιο τρόπο που γίνονται και οι αρχαιρεσίες για τα όργανα της Ε.Δ.Ε όπου οι συνάδελφοι θα κληθούν να επιλέξουν ανάμεσα σε συγκεκριμένες προτάσεις που θα υποβληθούν στα πλαίσια της Γ.Σ.. Η απόφαση που θα προκύψει με τον τρόπο αυτό θα γίνει σεβαστή από όλους μας. Μια τέτοια απόφαση με καθολική συμμετοχή θα έχει αδιαμφισβήτητα μεγαλύτερη νομιμοποίηση και θα αποτελέσει ισχυρό διαπραγματευτικό επιχείρημα για την Ένωση στις επαφές που τυχόν θα ακολουθήσουν, ενώ θα καταδείξει ότι το Δικαστικό Σώμα δεν μπορεί να καμφθεί με απειλές και ψευτουποχωρήσεις και ότι μόνος δρόμος για την εκτελεστική εξουσία είναι η πραγματική και ανευ όρων αναγνώριση του συνταγματικού μας ρόλου. Το ΔΣ θα μπορεί να επαναφέρει το ζήτημα σε νέα ΓΣ μόνο εφόσον υπάρχει κάποια σοβαρή παραχώρηση εκ μέρους της Κυβέρνησης. Η λύση πρέπει να δοθεί όσο το δυνατό συντομότερα για να μην υπάρχει κατάσταση αβεβαιότητας.

Εκτιμώντας όλα τα στοιχεία που παραθέσαμε θα προτείνουμε προς την ΓΣ της 19ηςΙανουαρίου τα εξής:  Διεξαγωγή εκλογών την Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013 με το ίδιο ακριβώς σύστημα που ισχύει σύμφωνα με το Καταστατικό για την ανάδειξη οργάνων της ΕΔΕ. Να τεθεί προς κρίση στους συναδέλφους το εάν θα πρέπει να συνεχίσουμε τις διακοπές συνεδριάσεων των Δικαστηρίων καθημερινά από 10.00’ έως 15.00’ ή εάν θα πρέπει να διακόψουμε τις κινητοποιήσεις ή όποια άλλη πρόταση υποβληθεί στα πλαίσια της ΓΣ. Η απόφαση, που θα ληφθεί με σχετική πλειοψηφία του όλου αριθμού των συναδέλφων που θα ψηφίσουν, θα είναι δεσμευτική για το ΔΣ το οποίο σε περίπτωση υπερψήφισης της πρότασης συνέχισης των κινητοποιήσεων θα συνεχίσει την διαδικασία των διαπραγματεύσεων με την Κυβέρνηση και θα επαναφέρει το ζήτημα σε νέα έκτακτη ΓΣ μόνο εφόσον υπάρχει θετική ανταπόκριση από την Κυβέρνηση. Μέχρι τις 27 Ιανουαρίου 2013 θα ισχύει η απόφαση της προηγούμενης ΓΣ για διακοπές συνεδριάσεων καθημερινά από 12.00 μέχρι 15.00’.

Χριστόφορος Σεβαστίδης, ΔΝ- Πρόεδρος Πρωτοδικών    Κων/νος Σαργιώτης- Πρόεδρος Πρωτοδικών

Χαράλαμπος Σεβαστίδης- Πρωτοδίκης                              Μαρία Κουβαρά- Ειρηνοδίκης

Μέλη του ΔΣ της ΕΔΕ                                                         Μέλη της ΕΔΕ