Ο ΚΟΜΒΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΔΙΚΑΣΤΗ

http://dikastis.blogspot.gr/2013/01/blog-post.html

Την ώρα που οι άλλες δύο συνταγματικές εξουσίες (εκτελεστική, νομοθετική) ενεργούν προς κατάλυση θεμελιωδών αρχών του Συντάγματος, προς διάλυση του κοινωνικού ιστού και σε πλήρη ευτελισμό της αξίας και της ζωής του ανθρώπου, θα πρέπει οι Ελληνες Δικαστές να αντιληφθούν ότι αποτελούν το έσχατο καταφύγιο της σωτηρίας του ελληνισμού, της κοινωνικής συγκρότησης και του Ελληνα Πολίτη.

Είναι σαφές ότι μόνο η συνειδητοποίηση του Ελληνα Δικαστή, η κοινωνική αντίληψη του ρόλου του και η αμιγώς συνταγματική άσκηση του λειτουργήματός του μπορούν να ανακόψουν την βαρβαρότητα των άλλων εξουσιών.

Πρόσφατα οι Δικαστές έγιναν και αυτοί αντικείμενο της ίδιας βαρβαρότητας που επιφυλάσσουν οι συστημικές επιλογές και για τους υπόλοιπους Ελληνες. Αναγκάστηκαν, τυπικά να απέχουν με διακοπές των συνεδριάσεων και ουσιαστικά να απεργήσουν. Η απόφασή τους βρίσκει αλληλέγγυα την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, ακόμα και άμεσα θιγόμενους επαγγελματίες, όπως οι δικηγόροι. Όμως ο σκεπτικισμός δεν παύει να υφίσταται και ενισχύεται με απτά παραδείγματα περιστατικών τα οποία δεν επιδέχονται ανταπάντησης, οι ίδιοι δικαστές π.χ. δεν είναι αυτοί που κατά κόρον κηρύσσουν παράνομες απεργίες άλλων Ελλήνων ; οι ίδιοι δεν κρίνουν περιοριστικά επί αναφαίρετων ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων πολιτών ; οι ίδιοι δεν συνταυτίζονται με τις επιδιώξεις της εκάστοτε εξουσίας;

Υπάρχει ευτυχώς μία μερίδα Δικαστών, η οποία δεν περίμενε τις περικοπές αποδοχών για να μορφώσει ουσιαστική, σφαιρική και ανεξάρτητη γνώμη για τα κοινωνικά πράγματα και να τιμήσει το λειτούργημα με το οποίο την τίμησε ο ελληνικός λαός. Υπήρχε από πριν. Λειτουργούσε και έκρινε με κοινωνική γνώση και ουσιαστική συνείδηση του θεσμικού κοινωνικού της ρόλου. Δυστυχώς, οι Δικαστές αυτοί αποτελούν μια μικρή μειοψηφία στο δικαστικό σώμα.

Οι πλειοψηφούσες τάσεις είναι οι αδιάφοροι και οι σθεναρά προσκολλημένοι στις άλλες εξουσίες (ιδίως την εκτελεστική). Πολλές φορές οι μεν αποτελούν ή γίνονται ένα τμήμα των δε και τούμπαλιν.

Δυστυχώς, ο τυπικός σύγχρονος Ελληνας Δικαστής δεν έχει σφαιρική αντίληψη του ρόλου του, της πηγής της εξουσίας του (που είναι αποκλειστικά ο λαός) και του θαυμάσιου ρόλου – λειτουργήματος, που μπορεί να επιτελέσει στην ελληνική κοινωνία ως εντολέας της ίδιας και ως λειτουργός. Η κατά πλειοψηφία υπαλληλική αντίληψη, η αντίληψη μισθωτού – διεκπεραιωτή και η ουσιαστική αδιαφορία είναι διάχυτη ως αντίληψη συνείδησης και στους επί της έδρας καθήμενους και στους υπό την έδρα ευρισκόμενους και δεν είναι τυχαία η απαίτηση της τρόϊκας – κυβέρνησης για καταγραφή των δικαστών ως δημοσίων υπαλλήλων !!!. Πηγάζει από το δικαίωμα που οι ίδιοι δώσατε με την συμπεριφορά σας αυτή.

Το κυριότερο που θα πρέπει να προβληματίζει, εσάς και ημάς άπαντες, είναι η διάχυτη λαϊκή και κοινωνική αντίληψη ότι ο δικαστής είναι υπάλληλος και όργανο του καθεστώτος και όχι του λαού. Ενώ η συνταγματική συγκρότηση της ελληνικής Πολιτείας είναι σαφής με την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας, η ουσία της θεσμικής λειτουργίας δικαιώνει σε μεγάλο βαθμό αυτή την διάχυτη αντίληψη και καθιστά ιδιαίτερα προβληματικό το πραγματικό ρόλο του Δικαστή.

            Δεν θέλω να σας αικίσω με όσα γράφω, άλλωστε στο ίδιο «καζάνι» βράζουμε όλοι, παιδιά της ίδιας κοινωνίας είμαστε και κουβαλάμε τις ίδιες ελαττωματικές και ζημιογόνες αντιλήψεις. Θέλω να σας αναγκάσω να σκεφτείτε, να αναλογιστείτε και να συλλογιστείτε !!!.  Σκοπός του άρθρου μου είναι η ουσιαστική σας αφύπνιση.

Περίμενα ότι θα υπήρχε μία ουσιαστική μαζική συνειδητοποίηση των Ελλήνων Δικαστών, αφού το σύστημα επιδιώκει να μετατρέψει τον καλά αμειβόμενο Δικαστή σε ουσιαστικό κοινωνικό παρία. Δυστυχώς αυτό που μέχρι σήμερα αντιλαμβάνομαι είναι η οικονομίστικη αντίληψη της πλειοψηφίας των δικαστών.

Όμως η ουσία, όπως αντιλαμβάνεστε, βρίσκεται αλλού. Βρίσκεται στην αντίληψη των δυνατοτήτων που παρέχει στον εντολέα σας ελληνικό λαό, η άσκηση του λειτουργήματός σας, κατά το Σύνταγμα και από τον λαό για τον λαό.

Δεν αναφέρομαι στην «Δικαιοσύνη» αυτή είναι μια μεγάλη έννοια και ένα δυσεπίλυτο φιλοσοφικό ζήτημα, αναφέρομαι στην άσκηση του λειτουργήματος του Δικαστή με ευρεία αντίληψη των συνταγματικών δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη και την ουσιαστική ποιότητα του ρόλου του Δικαστή.

Από το άρθρο 2§1 του Συντάγματος, το οποίο επί χρόνια επικαλούμαι δημόσια για την προστασία του ανθρώπου και της οντότητάς του, έως το άρθρο 120, αυτό το αστικό Σύνταγμα δημιουργεί ένα μηχανισμό αξιών που προστατεύουν τον άνθρωπο, την κοινωνία και την ίδια την έννοια της Ελλάδας (και αυτή διακυβεύεται) και δημιουργεί ένα λαμπρό πεδίο δόξας για τον Ελληνα Δικαστή. Ένα πεδίο αναγωγής του σε πραγματικό λειτουργό του Ελληνα Πολίτη και όχι σε εκφραστή και διεκπεραιωτή της βαρβαρότητας της εξουσίας.

Σας καλώ να το αντιληφθείτε. Σας καλώ να κάνετε ευρεία χρήση των Συνταγματικών διατάξεων που προστατεύουν τον άνθρωπο και τα αναφαίρετα δικαιώματά του, αυτή είναι μία ουσιαστική οδός προσβολής της βαρβαρότητας και του οικονομοκεντρικού ολοκληρωτισμού. Δεν είμαστε μηχανές κερδοσκοπίας κάποιων, αλλά άνθρωποι με αναφαίρετα δικαιώματα αξιοπρέπειας και πραγματικής ζωής. Αυτό δημιούργησε τον πολιτισμό μας και αυτό τον χαρακτηρίζει.

Σας καλώ να παρεμβαίνετε αυτεπάγγελτα οι ίδιοι στις κραυγαλέες περιπτώσεις παραβίασης του Συντάγματος, των διεθνών συμβάσεων και των νόμων (όσων διατηρούνται ακόμα) κάθε φορά που μπορεί να γίνει αντιληπτή παραβίαση των ουσιωδών και αναφαίρετων για των άνθρωπο δικαιωμάτων. Δείξτε την ευαισθησία του Πολίτη που δικάζει, γίνετε ενεργό τμήμα της κοινωνικής πρωτοπορίας και όχι θιασώτες της αποκαθήλωσης της αξίας του ανθρώπου.

Προχωρήστε σε διώξεις κατά των προσώπων που ενεργούν εις βάρος του ελληνικού λαού κατά παράβαση του Συντάγματος και των νόμων, όποιον μανδύα εξουσίας και εάν φέρουν και μην κλείνετε τα μάτια στις παρανομίες της εξουσίας. Δεν μπορείτε π.χ. να εξαντλείτε την αυστηρότητά σας σε πολίτες διαδηλωτές που η αστυνομία του συστήματος συλλαμβάνει κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και να κλείνετε τα μάτια σας στην παράνομη αντισυνταγματική βία της αστυνομίας, στα επικίνδυνα τοξικά χημικά που χρησιμοποιεί και στις εντολές διάλυσης νόμιμων συγκεντρώσεων του ελληνικού λαού. Δεν μπορεί οι εισαγγελείς να νομιμοποιούν την παράνομη βία και να κάνουν ότι δεν βλέπουν και ότι δεν ακούνε. Οφείλετε να ενεργήσετε, διότι μόνο εσείς μπορείτε να λειτουργήσετε ως όργανο αποτροπής της άγριας βίας που μέλλει να γεννήσει η βία των επιλογών του καθεστώτος και να αποτελέσετε πραγματικό εχέγγυο της έκφρασης της λαϊκής κυριαρχίας και του ίδιου του πολιτισμού.

Χθες, για το θέμα της ΔΕΗ και του «χαρατσιού» των ακινήτων, ο Αρειος Πάγος έκανε δεκτή της αίτηση αναστολής του υπουργού, που παραβιάζοντας το Σύνταγμα και τους νόμους, έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του την σχετική δικαστική απόφαση. Ασκήθηκε ποινική δίωξη για την εντολή του υπουργού προς την ΔΕΗ με περιεχόμενο αντίθετο με την εκδοθείσα δικαστική απόφαση;

Και θα σας θέσω και κάτι άλλο : ο υπουργός υπερπήδησε έναν ολόκληρο βαθμό δικαιοδοσίας και προσέφυγε στον Αρειο Πάγο με αναίρεση και αίτηση αναστολής. Η ενέργειά του αυτή, εντελώς ασυνήθης και σπάνια για την δικανική πρακτική στην χώρα μας, δημιουργεί την αντίληψη βεβαιότητάς του για το αποτέλεσμα στο Δικαστήριο στο οποίο επέλεξε να προσφύγει (η βεβαιότητα εκφράζεται και με την προηγηθείσα παράνομη εντολή του προς την ΔΕΗ). Η όλη συμπεριφορά και το αποτέλεσμα της αναστολής δημιουργεί ένα πλαίσιο ενδείξεων και υποψίας (σε όλο τον ελληνικό λαό) ότι πιθανόν να υπήρξε στάδιο παράνομης συνδιαλλαγής. Αυτό (όπως και πολλά άλλα) οφείλετε να το διερευνήσετε ουσιωδώς και σε όλο του το βάθος, με αυτεπάγγελτη έρευνα και σύμφωνα με τον θεσμικό συνταγματικό σας ρόλο και λειτούργημα, εσείς οι δικαστές και εισαγγελείς της ουσίας και όχι ο ίδιος ο Αρειος Πάγος και, εάν υπάρχουν ενδείξεις παράνομων πράξεων, αν αρθεί το απόρρητο των τηλεφωνικών επικοινωνιών των πιθανώς εμπλεκομένων και υπάρξουν τέτοιες ενδείξεις και αποδείξεις να τους προσαγάγετε σε δίκη.

Αυτός είναι ο ρόλος σας και το λειτούργημα που υπηρετείτε κατ’ εντολή και προς όφελος του ελληνικού λαού.

Αυτός είναι ο ρόλος και η θεμελιακή συγκρότηση της έννοιας του «πραγματικού Δικαστή».

            Όπως θα αντιλαμβάνεστε, οι έννοιες της αξίωσης και της απαξίωσης είναι λειτουργικές, κρίνονται από την κοινωνική λειτουργία ενός εκάστου. Εσεις έχετε το προνόμιο της επιλογής μεταξύ τους. Ασκείστε το !

                                                                                         Με εκτίμηση

                                                                                 Δημήτρης Καραμήτσας

                                                          Δικηγόρος, πρόεδρος του «Λαϊκού Κινήματος»