ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΘΥΜΑΤΑ ;

Η σημερινή έκρηξη στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών, επαναφέρει στην επικαιρότητα το σοβαρό ζήτημα της ασφάλειας των δικαστικών κτιρίων. Όλοι γνωρίζουμε ότι σήμερα όποιος θέλει μπορεί να μπει σε ένα δικαστήριο, να κουβαλήσει μία βόμβα μαζί του, να την τοποθετήσει και να αποχωρήσει σαν κύριος (βλ. την πρόσφατη έκρηξη στη Θεσσαλονίκη). Ουδείς ελέγχεται, έστω και στοιχειωδώς, κατά την είσοδό του στο εκάστοτε δικαστικό μέγαρο, πολύ περισσότερο αν  φοράει ένα κουστούμι και φέρει ένα χαρτοφύλακα (οι αστυνομικοί θεωρώντας ότι είναι δικηγόρος δεν επιδιώκουν να τον ελέγξουν).

Θα ήθελα να θυμίσω σε όσους σφυρίζουν αδιάφορα, την 7η Νοεμβρίου 1994: Τότε ο 42χρονος εργολάβος δημοσίων έργων Κωνσταντίνος Μπίντος εισήλθε σαν κύριος στα δικαστήρια Ιωαννίνων, μπήκε στο «καμαράκι» πίσω από την έδρα, ανέβηκε στην έδρα και σκότωσε  τον εισαγγελέα Σπύρο Σπύρου, ενώ κατά την έξοδό του σκότωσε τον αστυνομικό Κώστα Ζαμπαλά και τραυμάτισε άλλα τέσσερα άτομα. Παρόλα αυτά, ακόμα και σήμερα υπάρχουν δικαστικά μέγαρα στα οποία τα δικαστήρια συνεδριάζουν με την πόρτα πίσω από την έδρα ανοιχτή (μάλιστα έξω από την πόρτα διέρχεται η σκάλα που συνδέει τον 1ο και το 2ο όροφο. Δηλαδή, κατά την ώρα της συνεδρίασης μπορεί κάποιος, ανεβαίνοντας από τον 1ο στο 2ο, να μπει στην έδρα και να πει ένα «γεια σας παιδιά» στους δικαστές και το ακροατήριο). Ειδικά στα δικαστήρια της Ευελπίδων, το μόνον όπλο που δεν μπορεί να μπει είναι το τεθωρακισμένο και αυτό λόγω μεγέθους. Δε θέλω να κάνω την Κασσάνδρα, αλλά η αυξανόμενη δυσαρέσκεια των ανθρώπων λόγω της οικονομικής κρίσης σε συνδυασμό με την εσκεμμένη απαξίωση της δικαιοσύνης από διαφόρους «κυρίους» (είναι γνωστοί και μη εξαιρετέοι) και την απουσία ελέγχου των εισερχομένων στα δικαστικά κτίρια, αποτελούν ένα ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ μείγμα.

Και όμως η ασφάλεια του εσωτερικού (τουλάχιστον) χώρου των δικαστηρίων μπορεί να ενισχυθεί αν ληφθούν ένα με δύο απλά (και καθόλου δαπανηρά) μέτρα:

1) MIA  είσοδος για όλους, στην οποία θα υπάρχουν δύο αστυνομικοί που θα ελέγχουν τους εισερχομένους και τις αποσκευές τους. Οι δικαστές, οι εισαγγελείς, οι δικηγόροι και οι γραμματείς, προκειμένου να εισέλθουν χωρίς έλεγχο, θα επιδεικνύουν ειδική ταυτότητα διαπίστευσης του Υπουργείου Δικαιοσύνης,

2) Η είσοδος στην έδρα θα είναι ΠΑΝΤΑ κλειδωμένη.

3) Τα γραφεία των δικαστών θα βρίσκονται σε έναν όροφο ή πτέρυγα του κτιρίου και η πρόσβαση σε αυτά θα γίνεται κατόπιν ελέγχου (σήμερα ο καθένας έχει πρόσβαση στα γραφεία των δικαστών, λες και είναι γκισέ δημόσιας υπηρεσίας. Αν μάλιστα κάποιος θέλει να υπεξάγει έγγραφα από τις θυρίδες των δικαστών, αρκεί να περιμένει πότε η αίθουσα θα είναι άδεια).

Και τελειώνοντας να εκφράσω ένα παράπονο: Όταν στάλθηκε ο παγιδευμένος φάκελος στο Υπουργείο Δημοσίας Τάξης (με τα γνωστά θλιβερά αποτελέσματα), όλα τα υπουργεία διαγκωνίζονταν ποιο θα εξασφαλίσει τομογράφο για την είσοδό του. Όταν όμως «έσκασε» η βόμβα στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης, το μόνον που έγινε ήταν να απαγορευτεί η είσοδος από την μία μεριά (εγώ προχθές που πήγα, δε με σταμάτησε κανένας ούτε με  έλεγξε και ας   ήμουν άγνωστος και ας μη φορούσα   κουστούμι και ας μην υπηρετούσα εκεί).

Εμείς οι δικαστές δε θέλουμε ΟΥΤΕ φρουρά να μας ακολουθεί ΟΥΤΕ και πεζοναύτες να φρουρούν τα δικαστικά μέγαρα που υπηρετούμε. Το μόνον που θέλουμε είναι την πιστή εφαρμογή ορισμένων απλών και ανέξοδων κανόνων ασφαλείας, ώστε να μπορούμε να κάνουμε τη δουλειά μας απερίσπαστοι.