Η προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων ύστερα από τη θέση σε ισχύ της Συνθήκης της Λισσαβόνας
Ημερομηνία δημοσίευσης: May 15, 2013 9:59:49 AM
Παρασκευή, 10 Μαΐου 2013
Βασίλης Χατζόπουλος Αν. Καθηγητής στο ΔΠΘ, Επισκ. Καθηγητής στο Κολλέγιο της Ευρώπης, Μπρυζ, Επί τιμή Λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Νόττιγχαμ, Δικηγόρος Αθηνών
(Το παρόν άρθρο έχει ήδη δημοσιευθεί σε ΔτΑ 2/2011, 365-396 και σε: Το Δημόσιο Δίκαιο σε Εξέλιξη, Σύμμεικτα προς τιμήν του Καθηγητού Πέτρου Ι Παραρά, σελ. 1137-116)
Ύστερα από περιπέτειες μιας δεκαετίας, ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ (ο Χάρτης) κατέστη εν τέλει υποχρεωτικός με τη θέση σε ισχύ της Συνθήκης της Λισσαβόνας,
με ισχύ από το 2009. Τίθεται το ερώτημα τι σηματοδοτεί η αίσια αυτή κατάληξη του Χάρτη για την προάσπιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Με άλλα λόγια, δεδομένου ότι α) ο Χάρτης αντανακλά, σε μεγάλο βαθμό, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), τις συνταγματικές παραδόσεις των κρατών μελών και τις γενικές αρχές του κοινοτικού δικαίου – πηγές δικαιωμάτων οι οποίες ήδη δεσμεύουν τόσο τα Όργανα όσο και τα κράτη μέλη – και β) ο ίδιος ο Χάρτης, έστω και ως κείμενο δίχως δεσμευτική ισχύ, αποτελεί ήδη σημείο αναφοράς για την προάσπιση των δικαιωμάτων, ερωτάται ποια μπορεί να είναι η προστιθέμενη αξία της αναγωγής του Χάρτη σε κείμενο δεσμευτικό βάσει της Συνθήκης της Λισσαβόνας.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ