ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ "Περικοπές επιδομάτων"

 Όπως αντιλαμβάνεστε από το προηγούμενο άρθρο κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,  μετά την περικοπή των δώρων, μετά την περικοπή του μισθού, μετά την κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης και μετά τα παχιά λόγια «όχι άλλη μείωση μισθών», τελικά πάνε για μία ακόμα μείωση μισθών.

Στην περίπτωση αυτή, τι θα πρέπει να κάνει ο έλληνας δικαστής, ο οποίος εργάζεται χωρίς ωράριο, χωρίς πενθήμερο, χωρίς γιορτές, χωρίς αργίες, με πάμπολλα κενά (τα οποία θα αυξηθούν περισσότερο μετά τη μείωση των εισακτέων στην Ε.Σ.Δι., αν δεν αποδειχθεί αληθινή η φήμη ότι θα αναστείλει τις λειτουργίες της); Ως γνωστόν δικαίωμα απεργίας δεν έχουμε. Άρα τι μένει;

Να εκδίδουμε αποφάσεις στους 7 μήνες και 29 ημέρες;

Να καθυστερούμε στην διεξαγωγή των υποθέσεων στο ακροατήριο, με συνέπεια την αναβολή των υποθέσεων λόγω ωραρίου ή τη διακοπή τους για άλλη (μακρινή) δικάσιμο;

Να σταματήσουμε επιτέλους να «σώζουμε» δικόγραφα, να κάνουμε ορθές εκτιμήσεις και να ενεργούμε σαν άμισθοι δικηγόροι των διαδίκων;

Να αρνούμαστε να πάμε σε μεταβατικά δικαστήρια αν κράτος δεν μας καταβάλει όλο το ποσό ή αν δεν μας παράσχει υπηρεσιακό όχημα;

Να διακόπτουμε για αναψυχή από τις 11.00 μέχρι τις 13.00;

Να τροποποιήσουμε τους κανονισμούς των δικαστηρίων ώστε να εγγράφονται το πολύ 5 υποθέσεις σε κάθε πινάκιο δικασίμου;

Να υποβάλλουμε ομαδική παραίτηση;

Σε ποιο σημείο αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς θα πρέπει να κατρακυλήσουμε για να εισακουσθούμε;

Βεβαίως πάντα θα υπάρξει κάποιος να πει ότι «μη μιλάτε εσείς οι δικαστές, που κόψατε για τον εαυτό σας παχυλούς μισθούς».  Ας μην ξεχάσουμε, άλλωστε, όταν κερδίσαμε στο μισθοδικείο, τι πόλεμο δεχθήκαμε από κάθε είδους δημοσιογράφο και δημοσιογραφίσκο, ακόμα και από αυτούς που πληρώνονταν από την  Ε.Ρ.Τ., με τρελές αμοιβές. Σε όλους αυτούς απαντώ: α) δεν ξέρω γιατί θα πρέπει να είμαστε οι μόνοι εργαζόμενοι που δε μπορούμε να προσφεύγουμε στα δικαστήρια όταν θέλουμε να διεκδικήσουμε το δίκιο μας. Η λογική όσων μας κατηγορούν ποια είναι: όχι απεργία, όχι διαμαρτυρία, όχι δικαστήρια, σκάσε και τράβα κουπί. Αυτό όμως δεν είναι αντιμετώπιση δικαστή, αλλά δούλου στα κάτεργα, β) την αύξηση μισθών την πήραμε διότι οι κυβερνήσεις είχαν φροντίσει να δίνουν σε άλλους δημόσιους υπαλλήλους ή λειτουργούς, μισθούς μεγαλύτερους από αυτούς του Προέδρου του Αρείου Πάγου. Υπήρχε λύση. Να μειώσουν τις αποδοχές  όσων ξεπερνούσαν εκείνες του Προέδρου του Αρείου Πάγου. Δεν το έπραξαν, γ) αν και παίρνουμε «παχυλούς μισθούς», οι περισσότεροι μένουμε σε ενοίκιο, έχουμε ένα μέσο ΙΧ επιβατικό αυτοκίνητο και ζούμε μία άνετη αλλά όχι σπάταλη ζωή. Όχι, ποτέ δεν παίρναμε 6.000 ΕΥΡΩ στο χέρι και ας σταματήσει επιτέλους αυτή η καραμελίτσα, θα σας χαλάσει τα δόντια η πολύ ζάχαρη (ή μάλλον το πολύ δηλητήριο), δ) τα αναδρομικά που δικαιούμαστε δεν τα έχουμε λάβει όλα. Αντιθέτως, η κυβέρνηση πέρασε νόμο ώστε να μας τα δώσει σε ομόλογα (σε κάποιο άρθρο θα γράψω και γι’ αυτό). Κάποιοι άλλοι όμως κύριοι (300 τον αριθμό) τα πήραν μιας και έξω, ε) είμαστε οι μόνοι που ένα από τα επιδόματά μας μειώθηκε 10% περισσότερο από κάθε δημόσιο υπάλληλο.

Δεν ξέρω τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Αυτό που ξέρω είναι ότι εδώ και πολλά χρόνια (ήδη από το 2004 όταν αποκαλύφθηκε το παραδικαστικό κύκλωμα), επιχειρούν όλοι να μειώσουν το κύρος των δικαστών, είτε ευθέως  είτε εμμέσως. Επιτέλους θα πρέπει να αντιδράσουμε και μάλιστα δυναμικά.

[υστερόγραφο: διαβάστε το Σύνταγμα στο άρθρο 51 §1 «Ο αριθμός των βουλευτών ορίζεται με νόμο, δεν μπορεί όμως να είναι μικρότερος από διακόσιους  ούτε μεγαλύτερος  από  τριακόσιους.». Μέσα σε αυτόν το κυκεώνα περικοπών και λιτότητας, δεν άκουσα κανέναν να καταθέτει πρόταση νόμου ή νομοσχέδιο για τη μείωση του αριθμού από 300 σε 200, που θα σήμαινε 30% μείωση δαπάνης]