Κάποτε ο Χριστός, περνώντας από μια μικρή πόλη, συνάντησε δέκα λεπρούς.

Αυτοί οι δυστυχείς ήταν υποχρεωμένοι από το νόμο να ζουν μακριά από τους ανθρώπους, γιατί η λέπρα, που σήμερα είναι μια κοινή ασθένεια και θεραπεύεται εύκολα, ήταν τότε μια πολύ μεταδοτική ασθένεια. Και αν κάποιος τύχαινε να τους πλησιάσει, οι λεπροί έπρεπε να τον προειδοποιήσουν φωνάζοντάς του: "Ακάθαρτος!", ώστε να φύγει μακριά.

Για τη θεραπεία τους περνούσαν από πολλές θρησκευτικές τελετές, που γίνονταν μακριά, έξω από τα τείχη της πόλης. Κι αν τύχαινε να γιατρευτεί κάποιος, για να γίνει δεκτός από τους δικούς του και την κοινωνία, έπρεπε να πάρει πιστοποιητικό από τους ιερείς ότι γιατρεύτηκε. 

Τώρα, που περνούσε ο Χριστός, οι λεπροί άκουσαν βήματα πολλών ανθρώπων κι αγναντεύοντας είδαν να έρχεται πλήθος ασυνήθιστο για την ερημιά τους. Ρώτησαν από μακριά κι έμαθαν ότι έρχεται ο Χριστός, για τον οποίο είχαν ακούσει πως κάνει θαύματα. Άρχισαν, λοιπόν, να φωνάζουν και να τον παρακαλούν: «Κύριε Ιησού, λυπήσου μας!» 

Κι ο Χριστός τους λυπήθηκε και τους είπε: « Πηγαίνετε να σας δουν οι ιερείς σας!» 

Έτρεξαν αμέσως προς τους ιερείς, αλλά στον δρόμο είδαν πως είχαν κιόλας γιατρευτεί. Πήγαν τότε καταχαρούμενοι στους δικούς τους. Μονάχα ένας σκέφτηκε να γυρίσει πίσω και να ευχαριστήσει τον Χριστό. Κι αυτός ήταν Σαμαρείτης!

Ο Χριστός, όταν τον είδε να πέφτει στα πόδια του και να τον ευχαριστεί με δάκρυα ευγνωμοσύνης, είπε στους μαθητές του: «Μα δεν γιατρεύτηκαν κι οι άλλοι εννιά; Πού είναι τώρα;» Δεν έπρεπε κι αυτοί να ευχαριστήσουν τον Θεό; Μονάχα αυτός, ο αλλόφυλος Σαμαρείτης, το σκέφθηκε.

Έπειτα είπε στον Σαμαρείτη, που ήταν ακόμα πεσμένος στα πόδια του Κυρίου: «Σηκώσου και πήγαινε! Η πίστη σου σε έσωσε.»

Δέκα ζήτησαν να θεραπευτούν. Και δέκα θεραπεύτηκαν! Η πίστη είχε φουντώσει και στα δέκα λεπρά σπλάχνα, την ώρα που έβγαλαν την απεγνωσμένη κραυγή, ζητώντας το έλεος του Σωτήρα. Και το έλεος τους δόθηκε και το θαύμα πραγματοποιήθηκε. Όμως ένας διατήρησε στα σπλάχνα του άσβηστη τη φλόγα της πίστης. Δεν φτάνει να λάμψει μέσα μας για μια στιγμή. Πρέπει να κρατήσουμε για πάντα φωτεινή την εστία της. Κι αυτό το πέτυχε μονάχα ο ένας λεπρός. Ο Σαμαρείτης!