Міхась Зарэцкі

Балада Міхася Зарэцкага

(20.11.1901-29.10.1937)

…А ты быў рамантык, вясёлы, прыгожы

І верыў, што здзейсняцца мары твае

У гэтай краіне, якая ўсё ж зможа

Асіліць цямрэчу, што жыць не дае.

Цябе ж расстралялі, а творы спалілі

І чорны кастрычнік зрабіўся чарней.

Тваей аніколі не знойдзем магілы,

Айчына магілаю стала тваей.

І людзі баяцца заплакаць, бо слёзы

Прыцягваюць чорны расстрэльны свінец,

Таму адзінокія плачуць бярозы

У шэрані ранняй, нібы ў сівізне.

І попел змяцецца ад спаленых твораў,

І змыецца кроў, і пральецца зноў кроў,

І гэта яшчэ сотні раз тут паўтораць

Злыднюгі, якім не патрэбна любоў

Да роднай зямлі і да роднае мовы.

З нябёс на зямлю ты спакойна глядзіш,

Бо знаеш, што прыйдзе час лепшы і новы,

З травы прарасце беларускі наш крыж,

Той крыж, за які тут стралялі, душылі

Усіх, хто не траціў пачуццяў людскіх,

І мы іх не знойдзем ніколі магілаў,

Айчына магілаю стала для іх. (В. Шніп)