199. Dumating sa punongkahoy  

na wala pa nga ang ibon’  

kaya’t sandaling nagnuynoy

ng marapat gawinn doon.

200. Dapwa’t hindi natagalan  

ang ganitong paghihintay,

at kanya nang natanawan

ang Adarna’y dumarata

201. Napuna pa nang dumapo 

ang adarna’y tila hapo

kaya’t kanyang napaghulong  

ibo’y galling sa malayo.

202. Pagkatapos ay naghusay

ng kanyang buong katawan,

ang pagkantay sinimulan,

tinig ay pinag-inam.  

203. Ginamit na unang gayak

sa Prinsipe’y nakabihag , 

kung malasi’y sadyang perlas 

nagniningning sa liwanag. 

204. Nagbago kaniyang bihis

na lumalo pa ang dikit,

katugon nang inaawit  

na malambing at matamis. 

205. natukso nang matulog 

si Don Juang nanunubok,

ang labaha’y dinukot  

at ang palad ay binusbos.

206. Lamang gumumiti sa balat

 panigaan na ng dayap,

 sa hapdi’y halos maiyak

nag-ibayo pa ang antak.

  207. Napawi ang pag-aantok

 dahil sa tindi ng kirot;

 si Don Juan ay lumuhod,

  nagpasalamat sa Diyos.