110.naiinip sa kakahintay
Ang Berbanyang kaharian;
Ama`y hindi mapalagay,
Lumubha ang karamdaman.
111.ibig niyang ipahanap
matapat ka sa nasa
sa takot na mapahamak
112.saka hindi niya nais
Ito`y malayo sa titig, Ikawalay nitong saglit
Libo niyang dusa`t sakit .
113.si Don Juan naman pala`y
Naghihintay lang sa ama;
Ang puso ay nagdurusa
Sa nangyari sa dalawa.
114.lalo nang iniluluha
Ang lagay ng amang mutya,
Kaya ng aba at nagkusang
Lumapiy nang pakumbaba
115.Ama ko'y iyong tulutan
Ang bunso mo`y magpaalam,
Ako ang hahanap naman
Ng iyo pong kagamutan
116.”ngayon po`y tatlong taon na Labis ko pong alaalang
Ang sakit mo`y lumubha pa!”
117. “Bunsong anak kong Don Juan” Ang sagot ng haring mahal,
“kung ikaw pa`ymawawalay
Ay lalo kong ikakamatay.”
118.”masaklap sa puso`t dibdib
Iyang gayak mong pag alis,
Hininga ko`y mapapatid
Pag kawala ka sa titig.”
119.O, ama kong minamahal,
Muling samo ni don juan, “sa puso ko nama`y subyang Malasin kang natataray
120.”Kaya po,kung pipigilan
Itong hangad kong magaling
Di ko maging sala manding
Umalis nan ang palihim”
121.”Sa ganitong napakingang
biglang natilihan,
Natiyak na magtatanan.”
Ang Prinsipeng si Don Juan
122.Sa ganitong napakinggan
Natiyak na magtatahan
Ang hiling ng mutyang bunso,
Ama ay nagwalang kibo`t
Ang luha ay pinatulo
123.si Don Juan ay lumusod na
sa Haring may bagong dusa,
“Bendisyon mo, aking ama Babaunin kong sandata.”
124.ang bendisyo`y iginawad
Na ang luha`y nalalaglag,
Gayundin ang inang liyag
Kalungkuta`y di masukat.
125.anhi`y huwag nang bitiwan
Ang anak na mawawalay;
Ang palasyo ay namanglaw
Nang mawala si Don Juan