46. Nang sa haringmapakinggan

ang hatol nakagamutan

kapgagdaka’yinutusan

 ang anak niyangpanganay

47. Si Don Pedro’y tumalima

Sa utos ng Haring ama,

Iginayak kapagdaka

Kabayong sasakyan niya.

48. Yumao nang nasa hagap

kabundukan ay matahak

kahit siya mapahamak

 makuha lamang ang lunas.​

49. “Mahigit na tatlong buwang

binagtas ang kaparangan,

 hirap ay di ano lamang

 sa haba na ng nalakbay.”.

50. Isang landas ang nakita.

Mataas na pasalunga,

. Inakyat ng buong sigla.

Katawan may ay pata na.

51.“Sa masamang kapalaran

hindi sukat na asahan,

 nang sumapit sa ibabaw

kabayo niya ay namatay.”

52.Di ano ang gagawin pa'y

wala nang masasakyan siya

dala-dalaha'y kinuha't

sa bundok ay naglakad na.

53. Sa masamang kapalaran

Ang Prinsipe’y nakatagal,

Narating ding mahinusay

Ang Tabor na kabundukan

54.May masamang punungkahoy

mga sanga'y mayamungmong,

sa nagtubong naroroo'y

bukod-tangi'y yaong dahon.

55.Magaganda’t kumikinang

Dyamante yaong kabagay,

Pag hinahagkan ng araw

Sa mata’y nasisilaw.

56.kanyang pagkabighani

sa sarili ay niyaring

doon na muna lumagi

nang pagod ay mapawi.

57.Habang siya'y naglilibang

biglang nasok sa isipang

baka yaon na ang bahay

ng Adarnang kanyang pakay.

58.Takipsilim nang sumapit

sa itaas ay namasid

daming ibong lumiligpit,

kawan-kawa't umaawit.

59. Bawat ibong dumaraa'y

walang hindi tinatanaw,

nais niya'y mahulaan

ang sa kahoy ay may bahay.

60.Ngunit laking pagtataka

ni Don Pedro sa napuna

ang kahoy na pagkaganda

sa mga ibo'y ulila.

61.Walang isa mang dumapo

pagtapat ay lumalayo,

ma'no bagang marahuyong

sa sanga muna'y maglaro

62.May maghagis man ng tingin

saglit lamang kung mag-aliw,

sa lipad ay nagtutulin,

parang ayaw na mapansin.

63.  Latag na ang kadiliman,

Ang langit kung masaya man,

Ang lungkot sa kabundukan

Kay Don Pedro’y pumapatay.