912.Ngunit di kaginsa-ginsa

Sa pagpupulong nga nila,

Sa darating ang agilang

Namamangha sa Nakita.

913.nang bumaba ay pagbagsak

Sa pagod na dili hamak;

Ermitanyong nagpahayag

Na galit na nagpumiglas.

914.sinulit itong agila

Na kung bakit nahuli pa,

Gayong dapat na mauna,

Kung tinatawag na sila.

915.”parang di mo pa unawa

Itong tunog ng kampana,

Saan man garoong lupa,

Ay umuwi kayong bigla”

916.pakumbabang nagsalaysay

Ang Agila ng dahlia;

“Panginoon naming mahal,

Maglubag ang kalooban.”

917.”Di ko hangad na suwayin

Alin man sa iyong bilin,

Ngunit ako po`y nang galling

Sa napakalayong lakbayin,”

918.”nariniig ko ang kampana

Kaya nga po biglang-bilang

Nilinisan ko yaong lupang

Inabot ng aling nasa.”

919.”paglipad ko`y binilisan

Ngunit hapo ang katawan,

Kaya nang ako`y dumatal

Huli na sa kalahatan.”

920.”kung gayon” anang ERmitanya

“ngayon din ay sabihin mo

Lupang yaon ay kung ano`t

Baka siya nang hanap ko.”

921.”ermitanyong iniibigf”

Sagot ng ibong mabait,’

“isang lupaing marikit,

Ang Reyno de los Cristales,”

922.”kanginang umaga lamang

Doon ako nag-agahan,

Isang peras nainam

Ang lasa ay malinamnam,”

923.”Don Juan,narinig mo na

Ang balita ng Agila ,

Kaya ngayon humanda ka`t

Matutupad iyang Pita,”