1180. Panibagong pag-iisip

ang sa Hari ay nagtalik,

tila mahirap magahis

ang subyang sa kanyang dibdib.

1181. Muling ipinasundo

ang prinsipeng manunuyo

matapos niyang mabuo

sa isip ang bagong hibo.

1182. Pagharap na ni Don Juan

ay ganito ang tinuran:

“kaylaki ng kapagala

ang sa iyo ‘y aking utang”

1183. “O, Don Juan, aywan ko nga ba

Kung mabayaran pa kita,

Bakit naging sakit ko nang

Sa iyo ay makapila.

1184. “Gaya ngayon  nitong  lagay

Pagkat marami  nang utang

Ang hiya  ko’y humahadlang

Magtapat ng kahilingan.”

1185.”Di ko naman  maihanap

ng ibang makatutupad,

pagkat lubos kong talastas”

nasa iyo yaong lunas.”

1186.”Mahal na haring Salermo

Di miminsang nasabi ko

Itong abang pagkataong’y

Alipin ng utos ninyo.

1187.”Don Juan, maramig salamat

Sa puso mong mapagtapat,

Hininga ko ay lumuwag

Ang hiling ko ay matutupad.”

1188.”Yamang ako ay binigyan

Ng luwag sa  kahilingan

Manainga, O Don Juan

Ngayon ay aking tuturan:

1189.”Di ba tayo ay naglakad

Sa kastilyong nasa dagat,

Noon nga ay napahamak

O, saying ang aking hiyas.”

1190.”Ang singsing kong minamahal

Kung bakit ko nalingatang

Sa daliri ay natanggal,

Nahulog sa karagatan.”

1191.”Kung maluwag sa oob mo

Ngayon sana ang ibig ko,

Kunin saan pa man dako’t

Saka na magusap tayo.”

1192.”Haring Salermong marangal,

Mamayapang kahilingan,

Kahit ko na ikamatay,

Kayo’y di ko masusuway.”

1193. “At hangad ko kung makuha’y

Magigisnan sa umaga,

Sa unan  ko ‘y makikita

Iyon din at hindi ba.”

1194.”Pangako ko, Haring mahal,

Hindi ako magkukulang,

Ano yaring mahihintay

Kung kayo ay paglakuan?”

1195. Karaniwang ugaliin

Nitong Haring mapanghiling

Taong kanyang hihiliin

Ay nginitian nang palihim.

1196. Palihim nga pagkat ayaw

Mahalata ang paguyam,

Kausap ay nalilibang

Sa salitang maiinam.

1197. Ngiting ito’y ngiting taksil

Sa pangako’t sinungalng,

Sa mabuting sabihin

May masamang nalilihim.

1198. Alam ito ni Don Juan

Ngunit kanayng pinaparam,

Sa buhay ng manliligaw

Ang mapakla’y malinamnam.

1199.Naghiwalay ang dalawang

Hari’y may pabaong tawa,

Ang prinsipe’y masaya’t

Ang Hari ay nakilala.

1200.Tinugtog ang ikasiyam

Ng gabi kaliwanagan,

Ang magkasi’y nag-uulayaw

Sa hardin ng paliguan.

1201.Dito nga sila nagkita

Upang muling maalala

Yaong hapong pagkasayang

Saksi sa pagkilala.

1202 Hapong siyang idinatal

Mula sa berbanyang bayan

Ng Prinsipeng Don Juan

Agila ang kaalakbay.

1203.Hapong unang pagkamalas

Sa dilag ng mga dila,

Bulaklak na walang kupas

Na laon nang pinangarap.

1204.Hapong natigmak ng luha

Ng pusong napaawa,

Hapong sa awa’y sagana

Ng pusong tapat sa sumpa.

1205.”Don Juan, iyong sabihin

Ang utos ng hari natin,

Nang ngayo’y aking maligning

At ang gabi’y lumalalim.”

1206.”Ang singsing daw ng ama mo

Ay nawalang di naino,

Ngayong gabi’y hanapin ko’t

Kailangan n’yang totoo.”

1207.”May dyamante yaong singsing

Sa tubig ma’y nagniningning

Nahulog at napaglining

Na sa dagat napalibing.”

1208.’Bili’t biling pagkakuha

Magisnan sa una niya

At kung wala, sa umaga

Ang buhay ko’y mapapara.”

1209.”Ito’y pamumuhunanan,”

Anang prinsesang nalumbay,

“ng panganib at ng buhay

Bago tayo magtagumpay.”