404. Muling ipinagpatuloy

ng Hari ang panunungkol,

kaharia'y mahinaho't

ang lahat na ay umayon.

405. Buhat nang siya'y gumaling

ang Adarna'y naging aliw,

oras-oras kung dalawi't

parang bata kung laruin.

406. At sa kanyang pagmamahal

pati Reyna'y namamaang,

kung ang ibo'y tao lamang

panibugho ay naglatang.

407. Sa sarili'y di nagkasya

ng pagdalawa sa Adarna,

naisipang pag gabi na'

pabantayan itong hawla.

408. Di sa iba ibibigay

ang ganitong katungkulan,

baka anya pabayaang

makawala o mamatay.

409. Hinirang ang tatlong anak

at nagbala ng marahas:

"Ang sainyo ay magsukab

sa akin ay magbabayad."

410. Nakatadhana sa utos

ang gawaing pagtatanod;

ang tatlo ay sunod-sunod;

sa magdamag walang tulog.

411. Tatlong hati sa magdamag

bawat isa'y tatlong oras;

para nilang hinahatak

ang gabi sa pagliwanag

412. Ang panaho'y pumapanaw

araw ay di matulusan,

ang tatlo sa halinhina'y

panatag sa katungkulan.

413. Datapwat O! ang inggit!

Sawang maamo'y naglupit,

pag sinumpong na magganid

panginoo'y nililingkis.

414. Si Don Pedrong pinatawad

sa gawang di marapat,

sa sarili'y naging galak

kapatid ay... ipahamak!

415. Naisipan isang gabi

sa kanyang pagsasarili,

kahihiyan ng sarili'y

lihim na ipaghiganti.

416. Kapatid na pangalawa'y

niyayang magsabay sila

nang pagtanod sa Adarna't

mag sabay ring mamahinga.