480. Inakyat ang kabatuhan

nang dumating sa ibabaw,

sa gitna ng kasabikan

ay may balong natagpuan.

481. Balo’y lubhang nakakaakit

sa kanilang pagmamasid.

malalim ay walang tubig,

sa ibabaw ay may lubid.

482. Ang lalo pang pinagtakha’y

ang nakitang kalinisan

walang damo’t mga sukal

gayong ligid ng halaman.

483. Ang bunganga ay makinis

Batong marmol ma nilahik,

Mga lumot sa paligid

Mga gintong nakaukit.

484. Kaya mahirap sabihing

balo’y walang nag-aangkin

ngunit saan man tumingin

walang bahay na mapapansin.

485. Si Don Juan ay nag wika;

“Balong ito’y may hiwaga,

ang mabuting gawin kaya’y

lusungi’t nang maunawa.”

486.” Ngayon din ako’y talian

ihugos nang dahan-dahan,

tali’y huwag bibitawan

hanngang di ko tinatantang.”

487. Wika naman ni Don Diego;

“Ako’y matanda na sa iyo,

kaya marapat ay ako

ang hugas muna ninyo.”

488. “Ako ang iyong tatarok

ang hangganan kung maabot

at doo’y matatalos,

malalaman ninyong lubos.”

489. Si Don Pedro ay humadlang;

“Wala ka ring karapatan,

Pagkat ako ang panganay,

Nasa akin ang katwiran.”

490. “Kung gayon,” anang dalawa,

“ikaw ang siyang mauna,

Kami nama’y bahala nang

Sa baalita mo umasa.”

491. Nang ihugos ay nagbilin

“Ang hawak ay pagbutihin,

at sa oras na tantangin,

sa ibabaw ay batakin.”