618. Dumating yaong Serpyenteng
kay Leonora’y may kandili,
kakila-kilabot ang laki,
umuungal na mabuti.
619. Sa sindak nio Leonora
napasigaw kapagdaka:
“Don Juang kasi ko’t sinta
paano ang buhay nita?”
620, Ang Prinsipe’ydi umimik
pinagbuti yaong tindig,
ang Serpyente’y may sinisilip
sa gagawing di matuwid.
621. Sa hagdanan, itong ahas
pitong ulo’y nangagtaas,
mga mata’y nandidilat
tiyak na may hinahanap .
622. Pagalit na nagsalita:”
“Dito ay amoy amoy manusya,
Leonora, bakit kaya
may tao’y ikinaila
623. Dinaluhong ng Prinsipe
ng espada ang Serpyente
kasabay ang pagsasabing:
“Ang buhay mo’y mapuputi!”
624. Sagot ng Serpyente’y ito:
“Iyan ang hinahanap ko ,
magsisi ka at totoong
makikitil ang buhay mo.”
625. Ang dalawa ay naglaban
nagtagpo ang kapwa tapang
subalit sa kaliksihan
namamayani si Don Juan.
626. Kaya’t hind inga malingkis,
ang Serpyente’y nadaraig,
tuwing sila’y maglalapit
ang espada’y parang lintik.
627. Mga sugat sa katawan
ahas ay walang patlang,
patuloy rin sa paglaba’t
parang walang kapansanan.
628. Lalong nakapagtataka
galling nitong dinadala,
ulong putlin ng espada
buhay ri’t nasusugpong pa.
629. Kaya’t mahirap mapatay
kahit sinong makalaban,
kung wala ring kalaruang
engkantong may kabagsikan.
630. Ibig-ibing nang masindak
ni Don Juang walang gulat
pagkat kung tingnan ang ahas
nag-iibayo ang dahas.
631. Aanhin man niyang malasin
ahas na ibig patayin,
may buhay na sapin-sapi’t
hindi yata makikitil.
632. Dito na siya tumawag
sa Diyos, Haring mataas,
sa kabaka niyang ahas
huwag nawang mapahamak.
633. Di man niya maigupo
huwag siyang masiphayo,
ni matigisan ng dugo’t
pagkatao’y maitayo.
634. Mataimtim palibhasa
ang pagtawag kay Bathala,
sindak niya ay nawala’t
katapangan ay lumubha.
635. Noon din ay naramdamang
nawala ang kanyang pagal,
para bagang bago lamang
sa ahas ay lumalaban.
636. Lalo niyang nakilalang
ang Diyos ay nasa kanya
nanh hapuin ang kabaka
hingi’y mamahinga muna.
637. Sa tagal ng tatlong oras
ng kanilang paglalamas,
nakaramdam itong ahas
sa katawan ng pulikat.